All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1731 - Chapter 1740

เขาเตรียมเงินรางวัลไว้เรียบร้อยตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว จึงรีบสั่งให้คนของตนไปนำมาลั่วหรงก็ไม่เกรงใจ รับเงินรางวัลมา เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจประจวบเหมาะกับที่ได้พบคนของกลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยที่ได้ยินข่าวจึงรีบกลับมา ชายรูปร่างสูงผอมคนนั้น เมื่อเห็นว่าลั่วหรงชิงตัดหน้าทำภารกิจสำเร็จไปก่อน ใบหน้าก็ราวกับถูกตบอย่างแรง รู้สึกแสบร้อนสายตาของเขากวาดมองไปตามร่างของสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างของลั่วหรงไม่หยุด จนแทบจะกลายเป็นรูปธรรมจับต้องได้ ราวกับพร้อมจะเข้าปะทะกับพวกเขา ณ ตรงนั้นชายรูปร่างสูงผอมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าลั่วหรง“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงจะเป็นคนเจ้าเล่ห์วางแผนลึกล้ำ ถึงกับจงใจปล่อยข่าวปลอมให้พวกเรา หลอกล่อให้พวกเราไปที่โรงบ่อนดีมาก คราวนี้ถือว่าพวกเจ้าชนะไป คอยดูเถอะ ตำแหน่งกลุ่มทหารรับจ้างอันดับหนึ่งของที่ราบแห่งความโกลาหล ไม่มีทางเป็นของพวกเจ้าเด็ดขาด”หลันเตี๋ยด่าทออย่างไม่เกรงใจ “เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไร? เห็น ๆ อยู่ว่าเป็นเจ้าที่จงใจแอบสืบข่าวของพวกเรา ตอนนี้ยังกล้ามาโยนความผิดให้พวกเราอีก ข้าว่ากลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยของพวกเจ้าก็เป็นได้แค่นี้แหละ พวก

หนึ่งเค่อต่อมา ทุกคนก็ออกมาจากเมืองหลิงโจวแล้วเมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปยังเมืองหลิงโจว ก็เห็นแสงเพลิงลุกโชนอยู่บนท้องฟ้า เวลานี้ มีทาสจำนวนไม่น้อยหนีออกจากเหมืองแร่ได้แล้ว และกำลังวิ่งเตลิดออกมาข้างนอกอย่างบ้าคลั่งหน่วยลาดตระเวนบนท้องถนนไม่อาจควบคุมสถานการณ์ได้อีกต่อไป ทั่วทั้งเมืองตกอยู่ในความโกลาหลอลหม่าน“แปลกจริง ๆ เหตุใดทั้งเมืองเฟิงเย่และเมืองหลิงโจวถึงได้เกิดเรื่องขึ้นติด ๆ กัน การเดินทางของพวกเราคราวนี้ช่างไม่สงบสุขเอาเสียเลย”หลันเตี๋ยบ่นพึมพำออกมาลั่วหรงพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยเตือนทุกคน“เป็นไปได้ว่าองค์หญิงน้อยแห่งแคว้นตงโจวท่านนั้นมาถึงที่นี่แล้ว ต่อจากนี้ไปพวกเรายิ่งต้องระมัดระวังสถานการณ์ให้มากขึ้น ต้องส่งมอบสินค้าให้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ห้ามเข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งครั้งนี้โดยเด็ดขาด”กลุ่มทหารรับจ้างของพวกเขาคิดเพียงแค่จะเอาตัวรอดในกลียุคเท่านั้น“ขอรับ”ทุกคนต่างพยักหน้าในเมื่อออกมาจากเมืองแล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจออกเดินทางต่อทันที มุ่งหน้าตรงไปยังจุดหมายปลายทางต่อไปสองวันต่อมา กลุ่มคนก็เดินทางมาถึงเมืองที่สามสองวันมานี้ ทุกคนมัวแต่เร่งเดินทางอยู่บนถนน แทบไม่

กำลังถูกหน่วยลาดตระเวนผูกไว้หลังม้าราวกับหมูหมา แล้วลากไปตามพื้นแส้ที่ฟาดลงบนร่างเขาทิ้งรอยเลือดเป็นทางยาวขาของเขาครูดไปกับพื้นดิน เสื้อผ้าถูกความขรุขระของพื้นขูดจนขาดวิ่นไปนานแล้ว ขณะที่ถูกลาก จึงทิ้งรอยเลือดสองสายอันน่าสยดสยองไว้บนพื้นถนนดูท่าแล้วคนผู้นี้คงจะทรหดมากแส้ที่ฟาดลงบนร่างของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขากลับไม่ปริปากร้องแม้แต่คำเดียว“กล้าหลบหนี เช่นนั้นก็ต้องจับลากประจานให้ทั่ว!”ทันใดนั้น หน่วยลาดตระเวนก็ชูแส้ขึ้น ลากคนผู้นั้นผ่านข้างกายของพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว คนในกลุ่มทหารรับจ้างต่างอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นขณะที่หน่วยลาดตระเวนผ่านข้างกายพวกเขาไป ชิงเยี่ยนพลันเห็นใบหน้าด้านข้างของชายที่ถูกลากไปกับพื้นชัดเจนเต็มสองตา จากนั้นคว้าข้อมือของกู้หว่านเยว่ไว้แน่นในทันที“องค์หญิงน้อย!”เขาสะกดกลั้นน้ำเสียงที่สั่นเทา และดึงกู้หว่านเยว่ให้ถอยไปด้านหลังเล็กน้อย“นะ นั่นคือ...”“เจ้ารู้จักคนผู้นั้นหรือ?” กู้หว่านเยว่พอเห็นปฏิกิริยาของชิงเยี่ยน ก็พอจะเดาบางอย่างได้ชิงเยี่ยนพยักหน้าแรง ๆ เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ตอนนี้คนของกลุ่มทหารรับจ้างยังอยู่รายล้อม เขาจึงไม่กล้

“ตามข้ามา” ทั้งสองคนก็ทะยานร่างผ่านหน้าต่างเข้าไปในห้อง ชิงเยี่ยนได้ลงกลอนประตูไว้ก่อนแล้ว จึงไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครอยู่ในห้องพวกเขาวางชิงสือลงบนเตียง“องค์หญิงน้อย อาการบาดเจ็บของแม่ทัพสือสาหัสมาก ต้องรีบทำแผล กล่องยาของท่านข้านำมาจากรถม้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ชิงเยี่ยนยกกล่องยามาไว้ตรงหน้ากู้หว่านเยว่ ในดวงตาปรากฏความวิตกกังวลที่ยากจะปิดบังกู้หว่านเยว่เดินทางร่วมกับชิงเยี่ยนมานานขนาดนี้ มองเขาเป็นน้องชายของตนมาตั้งนานแล้วเมื่อเห็นชิงเยี่ยนเสียใจเพราะอาการบาดเจ็บของแม่ทัพสือ นางจึงตบไหล่เขาเบา ๆ พลางเอ่ยปลอบโยน “อย่ากังวลไป อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้ร้ายแรงมากนัก เจ้าออกไปเฝ้าอยู่หน้าประตูก่อน ข้าจะพยายามช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมาให้ได้”“ข้าเชื่อใจองค์หญิงน้อยพ่ะย่ะค่ะ”ชิงเยี่ยนพยักหน้าอย่างแรง รีบออกไปดูต้นทางที่หน้าประตูอาการบาดเจ็บของแม่ทัพสือสาหัสอย่างยิ่ง การถูกลากทำให้กระทบกระเทือนไปถึงอวัยวะภายใน นอกจากบาดแผลภายนอกแล้ว ยังมีอาการบาดเจ็บภายในที่รุนแรงอีกด้วยเพื่อให้เขาฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด นอกจากกู้หว่านเยว่จะจัดการบาดแผลภายนอกให้เขาแล้ว ยังนำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกมาช่วยฟื้นฟูอาก

“องค์หญิงน้อย หัวหน้าลั่วผู้นั้นเรียกท่านลงไปทำอะไรหรือ?” ชิงเยี่ยนเอ่ยถามอย่างสงสัย“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่ามายุ่ง กินไก่ย่างของเจ้าไปเถอะ” กู้หว่านเยว่มองเขาอย่างระอาใจชิงเยี่ยนเกาหัว ถึงแม้องค์หญิงน้อยจะไม่พูด เขาก็พอจะรู้ว่าเรื่องเป็นมาอย่างไรเขานั่งลงข้างเตียงอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับถือไก่ย่างในมือ ชิงสือผู้ซึ่งเดิมทีควรจะฟื้นในอีกครึ่งชั่วยามข้างหน้า กลับถูกกลิ่นหอมของไก่ย่างปลุกให้ตื่นขึ้นมาก่อนเวลาแล้ว“เสี่ยวเยี่ยน เจ้ากินอะไรอยู่ หอมถึงเพียงนี้ แบ่งให้ข้าชิมคำนึงสิ”ชิงสือเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนแรงชิงเยี่ยนได้ยินเสียงของเขา ก็รีบวางไก่ย่างลงแล้วขยับเข้าไปหาอย่างตื่นเต้น“แม่ทัพสือ ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว ตอนนี้ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“ตอนนี้ข้ารู้สึกหิวมาก” ชิงสือไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีนี่จะโทษเขาก็ไม่ได้ เขาถูกส่งตัวให้มาตัดไม้ที่เมืองมู่ ทั้งยังถูกหน่วยลาดตระเวนผลัดกันทารุณกรรม ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว สองสามวันมานี้ล้วนอาศัยใบไม้ในป่าประทังความหิวตอนนี้พอได้กลิ่นไก่ย่างนี้ มีหรือจะทนไหวน้ำลายแทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว“ให้ข้ากินคำนึง” ชิงสือกล่าวชิงเยี่ยนรีบฉ