กู้หว่านเยว่พยักหน้า “ขอรับ”ฉีเยว่รีบลุกขึ้นยืน “คุณชายเผย ข้าจะไปกับท่านด้วย”“จับชุยอวี้ไปขังไว้!”เป่ยหมิงเต๋อเซิ่งรีบร้อนเดินนำหน้าไป โชคดีที่เขาเป็นห่วงองค์หญิงเจ็ดอยู่แล้ว จึงไม่ได้ขัดขวาง“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เหตุใดน้องเจ็ดจึงคิดสั้นกระโดดลงทะเลสาบ?” ฉีเยว่ขอบตาแดงก่ำนิสัยของนางทั้งบริสุทธิ์และไร้เดียงสา จึงไม่เข้าใจถึงเงื่อนงำในเรื่องนี้กลุ่มคนรีบรุดมาถึงตำหนักบรรทมขององค์หญิงเจ็ดทันทีที่เข้าประตู พระสนมโจวก็โผเข้าสู่อ้อมกอดของเป่ยหมิงเต๋อเซิ่ง“ฝ่าบาทเพคะ โยวเอ๋อร์หมดสติไป ไม่ว่าหมอผีจะพยายามรักษาอย่างไร นางก็ไม่ฟื้น” พระสนมโจวน้ำตานองหน้า“หากโยวเอ๋อร์เป็นอะไรไป หม่อมฉันก็ไม่ขอมีชีวิตอยู่แล้วเพคะ”เป่ยหมิงเต๋อเซิ่งตบหลังของนางเบา ๆ “ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว ข้าได้พาคุณชายเผยมาแล้ว บุตรสาวจะต้องไม่เป็นอะไร”ฉีเยว่มองดูเสด็จพ่อและพระสนมโจวกอดกัน รู้สึกว่าไม่คุ้นเคยอย่างยิ่งในความทรงจำของนาง เสด็จพ่อจะกอดเพียงเสด็จแม่คนเดียวเท่านั้น และจะยิ้มแย้มให้เพียงเสด็จแม่ผู้เดียวเสมอ สำหรับสตรีอื่น เขามักจะทำท่าทางเคร่งขรึม ไม่ยิ้มแย้ม เขาเคยตรัสกับเสด็จแม่ว่า เพราะในใจขอ
Baca selengkapnya
Masuk
