All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1881 - Chapter 1888

เป่ยหมิงโยวหลานแหงนหน้ามองท้องฟ้าอย่างมีความสุข ปล่อยให้เม็ดฝนโปรยปรายกระทบใบหน้าของเขาความรู้สึกที่ว่า “ข้าคือผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์” ช่างยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!“พี่โยวหลาน”กู้หว่านเยว่ดึงแขนเสื้อของเขาด้วยสีหน้าเอือมระอา คนผู้นี้เหตุใดจึงยังร่าเริงอยู่ได้ ข้างนอกฝนตกหนักขนาดนี้ เขาไม่หนาวบ้างหรือไร?“องค์ชายใหญ่ อู่กั๋วกงนำทัพมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ถังซือตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นทุกคนเงยหน้ามองไป จึงพบว่ามีกองทัพหนึ่งกำลังมุ่งหน้าเข้ามาท่ามกลางม่านฝน ผู้นำกองทัพที่อยู่ด้านหน้าคืออู่กั๋วกงหยวนถิงนั่นเอง“โยวหลาน ลุงมาช่วยเจ้าแล้ว แต่มาช้าไปเสียหน่อย!”“ไม่ช้าเลยขอรับ ท่านลุงมาได้ทันเวลาพอดี!”เป่ยหมิงโยวหลานมองด้วยความยินดี ไม่คิดว่าท่านลุงห้าจะมาถึงในเวลานี้ พอดีกับที่พวกเขากำจัดทหารของเมืองหลวงจนถอยร่นไปแล้ว ตอนนี้ทหารเหล่านั้นกำลังหลบหนีเข้าไปในเมืองหลวงไม่ไล่ตอนนี้แล้วจะไล่เมื่อไรกัน!“ทุกคนฟังคำสั่งข้า สังหาร บุกเข้าไปในเมืองหลวง!”ครั้งนี้หยวนถิงนำทหารมาห้าหมื่นนาย แม้ว่าห้าหมื่นนายจะไม่มากนัก แต่ก็เกินพอแล้วเป่ยหมิงเต๋อเซิ่งมีอำนาจทางการทหารอยู่ในมือน้อยมาก อำนาจทางการ

เมื่อได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสองจากด้านใน มุมปากของกู้หว่านเยว่ก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยแม้ว่าที่ต้าฉีจะมีบิดาที่ไม่เอาไหน แต่ในที่ราบแห่งความโกลาหล นางมีบิดามารดาที่รักและห่วงใยนางอย่างแท้จริงนางผลักประตูเข้าไป ทั้งสองคนที่อยู่ด้านในรีบมองมา ยังไม่ทันที่กู้หว่านเยว่จะเอ่ยปาก ทั้งสองคนก็ลุกขึ้นแล้วมองนางอย่างมีความสุข จงเอ้า ในที่สุดลูกสาวก็กลับมาอย่างปลอดภัย!เหยาเสวี่ย นี่คือลูกสาวของพวกเราหรือ ดูฉลาด งดงาม และมีน้ำใจ ยิ่งมองยิ่งชอบ! เพียงแรกเห็นก็รู้ว่าเป็นลูกสาวที่ตนให้กำเนิด ไม่ผิดแน่ ความรู้สึกผูกพันทางสายเลือดนี้ไม่มีทางผิดพลาด“เยว่เอ๋อร์!” เหยาเสวี่ยก้าวไปข้างหน้าก่อนหนึ่งก้าว โอบกอดกู้หว่านเยว่ไว้ในอ้อม พลางกล่าวด้วยความยินดี “ในที่สุดแม่ก็ได้พบเจ้าแล้ว”มีบางอย่างเปียกชื้นบนลำคอของนาง ดูเหมือนจะเป็นน้ำตาของเสด็จแม่กู้หว่านเยว่ยังคงคิดอยู่ว่าจะแนะนำฐานะของตนเองอย่างไรดี ไม่คิดว่าเหยาเสวี่ยจะยอมรับได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ ทั้งยังเข้ามาหาอย่างกระตือรือร้นจนทำให้นางรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย“เสด็จแม่ ท่านฟื้นแล้วหรือ” ในที่สุด นางก็เค้นคำพูดออกมาได้อย่างยากเย็น“ทันทีที่

“มาแล้วเจ้าค่ะ!”เมื่อได้ยินเสียงอ่อนโยนของเสด็จแม่ กู้หว่านเยว่ก็ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที แล้วออกจากห้องอย่างรวดเร็ว มาถึงยังห้องโถงกลางครอบครัวชาวนาก็อยู่ที่นั่นด้วย กำลังใช้ชายเสื้อเช็ดมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ“ทุกท่านล้วนเป็นผู้สูงศักดิ์ คนบ้านนอกอย่างพวกเราจะร่วมโต๊ะอาหารกับพวกท่านได้อย่างไรกัน?”“ใช่แล้ว พวกเราทำกับข้าวสักหน่อย แล้วไปกินในครัวก็ได้”พวกเขาพูดจบก็ทำท่าจะจากไปจงเอ้ารีบเอ่ยขึ้น “ทุกท่านอยู่ก่อน ร่วมทานอาหารกับพวกเราสักมื้อเถิด ตอนบ่ายพวกเราก็จะจากไปแล้ว”เหยาเสวี่ยกล่าวเสริม “ใช่แล้ว ขอบคุณท่านลุงท่านป้าที่ใจดีช่วยเหลือพวกเรา มาร่วมทานอาหารกันสักมื้อเถอะ”“พวกท่านจะไปแล้วหรือ?”คนของสกุลหลี่คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะจากไปเร็วเพียงนี้ บนใบหน้าเผยสีหน้าตกใจผู้เฒ่าหลี่เป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ คนกลุ่มนี้เดิมทีก็มีฐานะที่ไม่ธรรมดา การมาอาศัยอยู่ในบ้านโทรม ๆ หลังเล็ก ๆ ของพวกเขาชั่วคราวก็เพราะมีธุระสำคัญ แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต“ในเมื่อทุกท่านกล่าวเช่นนี้แล้ว ข้าก็ขอหน้าด้านนั่งลง ร่วมทานอาหารกับพวกท่านด้วย”“พี่หญิงคนสวย ท่านจะไปแ

“ไปทางเหนือกันก่อนดีกว่า ทางนั้นอยู่ใกล้กับทะเลอู่วั่ง ได้ยินว่ามีมนุษย์เงือกปรากฏตัวด้วย” เหยาเสวี่ยกล่าวด้วยแววตาเปี่ยมความปรารถนาจงเอ้ากอดนาง “ได้สิ ฟังเจ้าทุกอย่างเลย”ทั้งสองคนอิงแอบแนบชิดกันเดินจากไปกู้หว่านเยว่ยกมือกุมขมับด้วยความจนใจ “พี่ใหญ่ ตอนท่านยังเด็ก พ่อกับแม่ก็เป็นเช่นนี้หรือ?”จงหลี่พยักหน้าอย่างจนปัญญา“เช่นนั้นตอนเด็กท่านคงลำบากแย่เลยสิ ต้องกินอาหารหมาทุกวัน”“อาหารหมา คือสิ่งใด?”“...ไว้ค่อยอธิบายให้ท่านฟังทีหลัง”กู้หว่านเยว่กลับเข้าเรื่อง “จริงสิพี่ใหญ่ ข้าได้ทำข้อตกลงกับแคว้นโยวหลานแล้ว ต่อไปพวกเขาจะสวามิภักดิ์ต่อตงโจว หลังจากนี้ ก็ต้องจัดการทางแคว้นเซียนหลิงแล้ว”กู้หว่านเยว่กวาดตามองชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ในมิติ อีกทั้งชิ้นส่วนนี้ จำเป็นต้องไปจัดการที่แคว้นเซียนหลิง จงหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าทางแคว้นเซียนหลิงก็ต้องการที่จะประนีประนอมกับพวกเราเช่นกัน”“โอ้?” กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“เรื่องนี้ องค์ชายรองของแคว้นเซียนหลิงได้พูดคุยกับข้าอย่างละเอียดแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่พวกเขากล่าวว่า หลังจากแคว้นเซียนหลิงยอมสวามิภักด