Semua Bab ชายาแพทย์พลิกชะตา: Bab 1891 - Bab 1900

เจ้าระบบนี้รักตัวกลัวตาย กู้หว่านเยว่เบ้ปาก หยุดสื่อสารกับมันรถม้าแล่นเข้าสู่ถนนหลวงอย่างว่องไว เดินทางต่อไปข้างหน้า บัดนี้คนที่ได้พบเจอเป็นครั้งคราวกำลังสนทนาเรื่องเทพธิดา“ได้ยินมาว่าราชวงศ์หาเทพธิดากลับชาติมาเกิดพบแล้ว”“ใช่เทพธิดาแน่หรือ?”“แน่นอนอยู่แล้ว ได้ยินมาว่าเทพธิดางดงามมาก คล้ายรูปปั้นเทพธิดาแกะสลักถึงห้าส่วน”“ได้ยินมาว่ายังสามารถเรียกลมเรียกฝน จุดไฟบนฝ่ามือได้อีกด้วยนะ”“เก่งเพียงนี้เชียวหรือ?”กู้หว่านเยว่อยู่ในร้านชาแห่งหนึ่ง ตอนลงมาพักผ่อนดื่มชา บังเอิญได้ยินผู้คนกำลังซุบซิบนินทาซุนชงอุทาน “เรียกลมเรียกฝนหรือ?”สังเกตเห็นความผิดปกติ เขาหันมองทางกู้หว่านเยว่พลางกล่าวขอโทษ “องค์หญิงน้อย ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น”“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล” กู้หว่านเยว่ไม่ใช่คนใจแคบ ย่อมไม่โมโหซุนชงเพราะเรื่องแค่นี้นางดื่มชาพลางรับฟัง นับว่าฟังได้คร่าวๆ แล้ว เทพธิดาท่านนี้คือสนมท่านหนึ่งของแคว้นเซียนหลิงพามาเมื่อครึ่งเดือนก่อนสนมท่านนั้นออกจากวังไปไหว้พระขอพร ปรากฏว่าเผชิญหน้ากับโจรกลางทาง “เทพธิดา” จึงลงมือช่วยเหลือ ไล่โจรนั้นไป อีกทั้งยังส่งนางมาถึงวัดปรากฏว่าหลังเจ้าอา

เซิ่งต๋าร้องตะโกนเสียงดัง “ข้าพูดความจริงทั้งหมด จะต้องเชื่อข้านะ! หากข้าหลอก ขอให้ฟ้าผ่า!”กู้หว่านเยว่หันมองรอบด้านแวบหนึ่ง กระซิบเตือน “เจ้าพูดความจริงหรือไม่ ข้าไม่แน่ใจ แต่หากเจ้าร้องตะโกนเช่นนี้ จะต้องเรียกความสนใจจากทางการจนมาสอบสวนแน่”เซิ่งต๋ารีบหุบปากเขามองออก ตกอยู่ในเงื้อมมือของกู้หว่านเยว่ กู้หว่านเยว่ยังไม่ฆ่าเขาชั่วคราว ยิ่งไปกว่านั้นยังเคลือบแคลงใจในคำพูดของเขา แต่หากตกอยู่ในเงื้อมมือของทางการ ทางการจะต้องฆ่าเขาแน่“ข้าไม่โวยวายแล้ว แต่ท่านจะต้องเชื่อข้า ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆ”ซุนชงสบถด่า “สงบเสงี่ยมหน่อย ฟังความของเจ้าเพียงด้านเดียว จะให้เชื่อว่าเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์ได้เยี่ยงไร? ต้องมีหลักฐานถึงจะใช้ได้”พูดไป หยิบเชือกป่านมามัดเซิ่งต๋าไว้ในทันทีทันใด“โยนเขาเข้ารถม้า”กู้หว่านเยว่ออกคำสั่งหนึ่งประโยค ซุนชงพยักหน้า ยกเซิ่งต๋าขึ้นโดยตรงด้วยมือข้างเดียว โยนคนเข้าไปในรถม้ากู้หว่านเยว่กระโดดขึ้นรถม้าหลังเข้าห้องโดยสารแล้ว ปิดประตูลง“เดินทางต่อเถอะ”ซุนชงพยักหน้า จับบังเหียนเดินทางต่อไป หลังกู้หว่นเยว่ปิดประตูสนิท หยิบยาพูดความจริงกรอกปากเซิ่งต๋า“ข้าถามเ

หนานโย่วรีบพูด “องค์หญิงน้อย ท่านคนเดียวไหวแน่หรือ? ลั่วหลิงคนนั้นจัดการได้ยากยิ่ง”ลั่วหลิงก็คือชื่อของเทพธิดาตัวปลอมคนนั้นกู้หว่านเยว่ปลดม้าออกจากรถม้าแล้ว ผินมองเขาแวบหนึ่ง “ไม่จำเป็นต้องห่วงข้า ดูแลตนเองให้ดีก็พอ”หนานโย่ว ‘เขาคล้ายถูกดูเบาแล้ว แต่ได้รับความใส่ใจจากองค์หญิงน้อย อบอุ่นใจจริงๆ’“ใช่แล้วองค์หญิงน้อย นี่คือป้ายคำสั่งของข้า มีป้ายคำสั่งนี้ก็สามารถเดินทางในเมืองหลวงได้โดยไม่ถูกขัดขวาง”หนานโย่วส่งป้ายคำสั่งลายมังกรหนึ่งอันให้ด้วยสองมือกู้หว่านเยว่ยื่นมือไปรับ “หนานฉีเล่า?”“เขา” มุมปากหนานโย่วกระตุกริก ไม่อยากเอ่ยถึงน้องชายไม่ได้เรื่องคนนี้จริงๆ “ช่วงนี้เขาผิดหวังในความรัก อย่าเอ่ยถึงเลย”“อ้อ”กู้หว่านเยว่เองก็ถามตามปากพาไปเท่านั้น หากหนานฉีอยู่ในเมืองหลวง ไม่แน่ว่ายังสามารถเรียกใช้งานได้“ข้าไปก่อนล่ะ”กู้หว่านเยว่พลิกตัวขึ้นหลังม้า เวลาเพียงชั่วพริบตาก็หายไปต่อหน้าทั้งสามคนซุนชงกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง “องค์หญิงน้อยว่องไวดุจสายลม แต่แน่ใจหรือว่าไม่เป็นอันตราย?”หนานโย่วสุขุมเยือกเย็น “หากองค์หญิงน้อยเป็นเทพธิดาจริง อย่างไรเสียก็จัดการได้”“ไปเถอะ พวกเราอย่า

เสียงของระบบดังขยายออกมาจากห้วงมิติ กู้หว่านเยว่เพิ่งจะเก็บสมุนไพรเสร็จพอดี นางจึงโบกมือพาฮ่องเต้หนานถ่าจากแคว้นเซียนหลิงออกมาจากห้วงมิติ ภายในห้องที่สว่างไสวจากเชิงเทียน กู้หว่านเยว่วางหนานถ่าลงบนเตียง จากนั้นก็ใช้เข็มเงินปลุกเขา ทันทีที่หนานถ่าลืมตาขึ้น นัยน์ตายังคงงัวเงีย กระทั่งเห็นสตรีแปลกหน้าผู้หนึ่งข้างเตียง ก็ได้สติกลับมาในทันที จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างระแวดระวังว่า “เจ้าเป็นใคร?” กู้หว่านเยว่ขยับเข้าไปใกล้เชิงเทียนที่อยู่ด้านข้าง แสดงป้ายหยกของนางให้หนานถ่าดู “ข้าคือสหายของฝ่าบาทรอง ตั้งใจมาช่วยเหลือฝ่าบาทเจ้าค่ะ” หนานถ่ากำลังเรียกสติกลับมา เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ได้ถาโถมเข้ามาในสมอง ทันทีที่เห็นใบหน้าชัด ๆ ของกู้หว่านเยว่ เขาก็ตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน “อ๊าก เจ้า เทพธิดา!” กู้หว่านเยว่ได้รู้เรื่องราวจากปากของพวกเขาว่านางและรูปปั้นเทพธิดาบนเจดีย์เก้าชั้นมีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกันมาก ในเมื่อหนานถ่าคือฮ่องเต้ของแคว้นเซียนหลิง ก็ต้องเคยเจอรูปปั้นเทพธิดามาแล้วหลายครั้ง เมื่อเห็นโฉมหน้าของนางก็ย่อมตื่นตระหนกเป็นธรรมดา กู้หว่านเยว่รีบชูนิ้วขึ้น พร้อมกับเอ่ยเตือนว่า “

“ได้ เช่นนั้นก็เข้าไปดูกันเถอะ!”ร่างกายของกู้หว่านเยว่เคลื่อนไหวรวดเร็วดั่งสายลม นางดูคล้ายกับเสือดาวที่คล่องแคล่วปราดเปรียวในยามค่ำคืน ไม่นานนางก็มาถึงบริเวณรอบนอกเจดีย์เก้าชั้นแล้ว“ข้างหน้ามีคน!”กู้หว่านเยว่รีบหยุดชะงักเจดีย์เก้าชั้นแห่งนั้นตั้งตระหง่านสูงอยู่ท่ามกลางความมืด อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามกู้หว่านเยว่กุมหน้าอก รู้สึกเหมือนถูกดึงดูดองครักษ์สองกลุ่มยืนเรียงแถวอยู่หน้าประตูเจดีย์เก้าชั้น ลั่วหลิงยืนอยู่ในนั้น สตรีที่มีรูปโฉมงดงามผู้หนึ่งเร่งรัดอย่างหมดความอดทน “ตกลงได้หรือไม่ได้ เจ้าเปิดประตูได้หรือไม่ เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าเจ้ามีกุญแจ?”พระสนมลี่เช็ดเม็ดเหงื่อบนหน้าผาก“ในนี้มีกุญแจสิบสามดอก ข้าเองก็ไม่รู้ว่าดอกไหนเป็นดอกจริง ดอกไหนเป็นดอกปลอม เจ้าโปรดรอสักครู่ ให้ข้าลองดูก่อน”ลั่วหลิงแบะปาก “ขืนลองต่อคงเช้ากันพอดี อยากให้คนอื่นรู้หรืออย่างไร?”“ข้าจะรีบเดี๋ยวนี้”ในมุมที่ลั่วหลิงมองไม่เห็น แววตาของพระสนมลี่ฉายแววมืดครึ้มหากไม่ใช่เพราะนางยังมีประโยชน์ คงเผยธาตุแท้ไปแล้วในตอนที่ลั่วหลิงกำลังจะหมดความอดทนนั้น ก็ได้ยินเสียง ‘แกร็ก’ ดังขึ้นหน้าประ