All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 2121 - Chapter 2130

แต่จงเอ้ากลับคิดว่า หากวันนั้นเขาไม่พาจ้านจ้านไปเล่นที่อุทยานหลวง คนเลี้ยงม้าผู้นั้นก็คงไม่มีโอกาสวางยาพิษจ้านจ้าน และจ้านจ้านก็คงจะไม่หมดสติไปดังนั้น ช่วงเวลาที่จ้านจ้านหมดสติไป ในใจของจงเอ้าจึงราวกับมีหินก้อนใหญ่ทับอยู่ รู้สึกทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา“อยากได้อะไรก็บอกตานะ ตาจะพยายามหามาให้เจ้าให้ได้” จงเอ้าเอ่ยขึ้นเพื่อชดเชยในแบบของตน“ท่านตา ข้ามีของที่อยากได้จริง ๆ ”จ้านจ้านโอบรอบคอของจงเอ้า แล้วกล่าวอย่างจริงจัง“ข้าได้ยินมาว่าช่วงนี้ท่านตาไม่ยอมกินข้าวดี ๆ ไม่ยอมนอนหลับดี ๆ ท่านต้องสัญญากับจ้านจ้านว่า จะดูแลร่างกายของตนเองให้ดี และห้ามรู้สึกผิดอีกต่อไปแล้ว”ทีแรกจงเอ้าคิดว่าเด็กน้อยคงอยากได้ของอะไรสักอย่าง เขายังรู้สึกกังวลเล็กน้อยว่า ตนเองจะหามาให้ไม่ได้คาดไม่ถึงว่าสิ่งที่จ้านจ้านร้องขอจะเป็นเรื่องเช่นนี้ ขอบตาของเขาก็พลันแดงก่ำขึ้นมา“ตารับปากเจ้า” เด็กคนนี้ช่างรู้ความและน่าเอ็นดูเสียจริง“เช่นนั้นข้าก็วางใจแล้ว” จ้านจ้านพยักหน้าอย่างพึงพอใจเหยาเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้น “เอาละ เด็ก ๆ เดินทางมาเหนื่อยแล้ว อย่ามัวแต่ยืนอยู่หน้าประตูวังเลย ไปกินข้าวกันเถอะ ข้าเตรียมงา

“เจ้าออกมาได้อย่างไร?” เมื่อมีคนมาแล้ว กู้หว่านเยว่จึงหยุดบังเหียนม้าชิงเยี่ยนย่อกายคารวะ แล้วเอ่ยขึ้น “เมื่อครู่ตอนที่องค์หญิงอยู่ที่ตีนเขา องครักษ์ลับก็ขึ้นมารายงานแล้ว องค์ชายใหญ่ทรงทราบว่าท่านมาถึงแล้ว จึงเชิญท่านเข้าไปด้านใน”“เช่นนั้นก็ได้”ในเมื่อทำให้คนรู้ตัวแล้ว ก็เข้าไปดูเสียหน่อยกู้หว่านเยว่เดินตามชิงเยี่ยนเข้าไปด้านใน ชิงเยี่ยนพยักหน้าให้ซูจิ่งสิง ซูจิ่งสิงก็พยักหน้าตอบกลับท่านเขยไม่ชอบพูดจา เอาแต่ติดตามอยู่ข้างกายองค์หญิง พวกเขาต่างคุ้นเคยแล้วหมู่บ้านฉยงหวามีทั้งบ่อน้ำพุร้อนและบ่อน้ำพุเย็น จงหลี่อยู่ที่ฝั่งบ่อน้ำพุเย็น ชิงเยี่ยนจึงนำทางทุกคนไปที่นั่นโดยตรง“หนาวจริง ๆ !”ทันทีที่เข้าไปในตำหนัก ก็สัมผัสได้ถึงไอเย็นที่แทรกซึมขึ้นมาจากฝ่าเท้ากู้หว่านเยว่กลัวว่าจะเข้าไปเห็นภาพที่ไม่ควรเห็น จึงเอ่ยถามขึ้นก่อน “แล้วแม่นางเฟิงเล่า?”ชิงเยี่ยนอธิบาย “แม่นางเฟิงอยู่ที่ฝั่งบ่อน้ำพุร้อน ร่างกายของนางอ่อนแอ ท่านหมอหลวงบอกว่าไม่เหมาะจะอยู่ในบริเวณบ่อน้ำพุเย็นนาน ๆ ”ขณะที่พูดคุยกันก็เข้ามาในตำหนักแล้ว ตรงกลางมีฉากกั้นยาวตั้งอยู่ ด้านนอกของฉากกั้นมีผลไม้และน้ำชาจัดวางไว้

เป็นไปตามคาด ในใต้หล้านี้ คงมีเพียงเขากับกู้หว่านเยว่ที่นับว่าใจตรงกัน“องค์ชาย ข้าน้อยไม่เข้าใจ เยว่อ๋องมีเจตนาใดกันแน่?”ผู้ใต้บังคับบัญชาทำหน้างุนงงเป่ยหมิงโยวหลานเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “หากเจ้าเข้าใจ ข้าก็คงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่แล้ว”แต่เขากลับรู้สึกยินดีราวกับเด็ก ๆ ที่จะได้อธิบายให้อีกฝ่ายฟัง“หากไม่มีผลประโยชน์ก็คงไม่ยอมทำ แผนการของเยว่อ๋องครั้งนี้คือกับดัก ภายนอกดูเหมือนเป็นการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วคือการทำให้พวกเขาไม่กล้าลงมือเพราะกลัวส่งผลกระทบต่อผู้อื่น อีกทั้งยังถือโอกาสนี้ริบอำนาจทางการทหารของพวกเขาอีกด้วย”ผู้ใต้บังคับบัญชาทำท่าทางไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยแต่เมื่อฟังจากน้ำเสียงขององค์ชายแล้ว ก็พอจะรู้ได้ว่าการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องดีเรื่องนี้เป่ยหมิงโยวหลานมองออก แต่เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นอาจจะมองไม่ออก“องค์ชายยังชอบเยว่อ๋องอยู่ใช่หรือไม่?”รู้สึกอยู่เสมอว่าเวลาที่องค์ชายเอ่ยถึงเยว่อ๋องแล้วจะดูมีความสุขเป็นพิเศษ“ที่จริงข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งอยากจะบังอาจเสนอ” คนเบื้องล่างกล่าวอย่างแผ่วเบา“ตอนนี้เยว่อ๋องเป็นถึงจักรพรรดินี ใครเป็นคนกำห

ซูจิ่งสิงลดมือลง แล้วกลับไปนั่งที่ด้านข้างตามเดิม“เยว่อ๋อง” เป่ยหมิงโยวหลานเดินเข้ามา แล้วคารวะกู้หว่านเยว่ก่อนตั้งแต่ที่ราบแห่งความโกลาหลถูกรวมเป็นหนึ่งเดียว ก็เหลือเพียงแคว้นตงโจวแคว้นเดียวเท่านั้นดินแดนอย่างเซียนหลิงและโยวหลานในตอนนี้ หากจะพูดให้ถูกต้องแล้วก็ไม่นับว่าเป็นแคว้นอีกต่อไป เป็นเพียงดินแดนในปกครองส่วนหนึ่งเท่านั้นตัวอย่างเช่นภายในโยวหลาน เป่ยหมิงโยวหลานยังคงเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด โยวหลานสามารถบังคับใช้กฎหมายของตนเอง ใช้สกุลเงินของตนเอง และมีกองทัพเป็นของตนเองได้แต่ว่า ทุกครึ่งปีจะต้องเดินทางมายังเมืองหลวงของตงโจว เพื่อรายงานราชการต่อจักรพรรดินีในขณะเดียวกัน เมืองหลวงก็จะส่งขุนนางไปกำกับดูแลอยู่บ่อยครั้งนี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดเท่าที่กู้หว่านเยว่จะคิดออกได้แล้ว การจะจัดการทั้งหมดในคราวเดียวนั้นเป็นไปไม่ได้หากใช้วิธีที่สุดโต่งเกินไป อาจจะกระตุ้นให้พวกเขาร่วมมือกันต่อต้านได้อันที่จริงกู้หว่านเยว่ไม่ได้กลัวที่จะทำสงครามกับพวกเขานางกุมอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ล้ำสมัยที่สุดและมีเสบียงอาหารที่ไม่มีวันใช้หมด จะรบอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น“ราษฎรก็น่าสงสารมากพออยู่แล้ว เหตุใดต

กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางตรวจแก้ฎีกามานาน รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่บ้างจริง ๆ จึงไม่ได้คิดอะไรมากสามวันต่อมา คนของเซียนหลิงก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงเป็นไปตามที่กู้หว่านเยว่คาดไว้ เซียนหลิงย่อมไม่ปล่อยโอกาสใด ๆ ที่จะให้องค์ชายของพวกเขาได้ใกล้ชิดกับเทพธิดา ดังนั้นจึงส่งหนานโย่วมาโดยตรง“เยว่อ๋อง องค์ชายหนานโย่วดูท่าทางจะไม่ค่อยดีนัก พอลงจากรถม้าก็ร้องโอดโอยไม่หยุด”กู้หว่านเยว่กำลังรอพบเขาอยู่พอดี ก็เห็นชิงเยี่ยนรีบร้อนเข้ามารายงาน“เขาเป็นอะไรไป?”“ไม่ทราบว่าถูกวางยาพิษหรือเป็นอะไรไป เอาแต่บอกว่าปวดท้อง ไม่ยอมลงจากรถม้าท่าเดียว” อย่างไรเสีย อีกฝ่ายก็เป็นถึงองค์ชายแห่งเซียนหลิง ชิงเยี่ยนจึงไม่กล้าบังคับให้คนลงจากรถม้า ทำได้เพียงมารายงานขอคำสั่งจากกู้หว่านเยว่ก่อนมุมปากของกู้หว่านเยว่กระตุก “เขาถูกวางยาพิษอีกแล้วหรือ?”ชิงเยี่ยนพยักหน้า รู้เพียงว่าอาจจะถูกวางยาพิษ ส่วนปัญหาอื่น ๆ ก็ไม่รู้อะไรเลยกู้หว่านเยว่ลุกขึ้นอย่างจนใจ “ช่างเถอะ ข้าไปดูเองดีกว่า”นางนำคนไปยังประตูวังอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงร้องโหยหวนอันคุ้นเคยของหนานโย่วมาแต่ไกล จึงอดไม่ได้ที่จะเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเล็กน้อย“เทพธิ