All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 2131 - Chapter 2140

เสี่ยวเซวียส่ายหน้าไม่หยุด “ที่นี่เป็นตงโจว ข้าน้อยจะกล้าได้อย่างไร...เอาเถอะ ข้าน้อยเป็นคนติดสินบนให้ร้านค้า วางยาเขานิดหน่อย ใครใช้ให้เขาสร้างข่าวลือเมื่อสองปีก่อนในร้านน้ำชาว่าองค์ชายเป็นลักเพศล่ะ”ภายใต้สายตาของเป่ยหมิงโยวหลาน เสียงของเสี่ยวเซวียนค่อย ๆ อ่อนลงอีกฝ่ายเตือนอย่างระอา “ผู้ที่สร้างข่าวลือคือหนานฉี ไม่ใช่หนานโยว่”ในทำเนียบฟ้าหนานโยว่ถูกเขากดมาตลอด มีแต่จะถูกเขารังแกเท่านั้น“หนานฉีเป็นน้องชายของหนานโยว่ น้องชายทำความผิด พี่ชายรับแทนก็เป็นเรื่องปกติ” เสี่ยวเซวียตอบเสียงอ่อน“เอาละ ไปตามเช็ดให้สะอาด อย่าให้ใครจับได้”เป่ยหมิงโยวหลานไม่ได้นำมาใส่ใจ หนานโยว่เป็นคนของเซียนหลิง แต่เดิมก็ไม่ถูกกับโยวหลานของพวกเขาอยู่แล้ว เขาน่าสมเพช แคว้นโยวหลานดีใจที่ได้เห็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นหนานฉีหรือหนานโย่ว ขอเพียงเซียนหลิงขายหน้าก็พอในยามเที่ยง มีนางกำนัลสองคนมาส่งอาหารเสี่ยวเซวียทนไม่ไหว รีบสอบถามอาการของหนานโย่วกับพวกนางทันทีนางกำนัลตอบตามความจริง “องค์ชายหนานโย่วท้องเสีย ไปห้องสุขาตั้งหลายรอบ อีกทั้งยังเชิญเยว่อ๋องของพวกเราไป บอกว่าอ่อนเพลียจนใกล้หมดแรงแล้ว ตลอดเช้า เ

กู้หว่านเยว่มองด้านหลังแวบหนึ่ง “ข้ายังมีธุระ เจ้าเล่าต้นสายปลายเหตุให้ข้าฟังก่อน”แม่ทัพเสอรีบกล่าว “มีเจ้าแคว้นคนหนึ่งไม่ได้ส่งตัวรัฐทายาทมา แต่ส่งบุตรสาวมาขอรับ”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วแม่ทัพเสอรีบกล่าวอีก “ข้าน้อยได้ส่งคนไปสืบชาติกำเนิดของหญิงผู้นั้นแล้ว เป็นบุตรีอนุสกุลจวง ปลอมตัวเป็นชายแล้วส่งมา เนื่องจากอายุยังน้อยแล้วป้ายขี้เถ้าบนหน้า จึงไม่มีใครรู้ขอรับ”สิ่งสำคัญคือพวกเขานึกไม่ถึงแต่แรก ว่าจะมีคนส่งหญิงสาวมานี่เท่ากับถูกฉวยโอกาสเอาเปรียบ“ข้าน้อยไปสืบมาแล้ว สกุลจวงมีบุตรชายเพียงคนเดียว ย่อมไม่ยอมให้ลูกชายมาแน่นอน ดังนั้นจึงส่งตัวบุตรีอนุมาแทนขอรับ”กู้หว่านเยว่เข้าใจที่มาที่ไป หลังครุ่นคิดชั่วครู่ จึงสั่งการเสียงเรียบ “ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เมื่อมาที่ข้าแล้วก็เหมือนกัน ตอนนี้ใช้ลูกไม้แบบนี้ ต่อไปข้าย่อมมีวิธีกำราบพวกเขาเอง”เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่“ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่?”กู้หว่านเยว่นึกว่าแม่ทัพเสอรีบร้อนมาหานางเพียงเพราะเรื่องนี้เท่านั้นแม่ทัพเสอนวดขมับ “หากเป็นเพราะเรื่องนี้ ข้าน้อยย่อมไม่มาหาท่าน”“ท่านอ๋องคงไม่ทราบ บุตรสาวอนุสกุลจวงผู้นี้หน้าตาเป็นพิเ

สองสามีภรรยาพูดคุยกันพร้อมขี่ม้าไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าจู่ ๆ กู้หว่านเยว่มองเห็นเงาสีเหลืองแวบผ่านกลางป่าเงาสีเหลืองนั้นไม่เหมือนสีเหลืองบนตัวสัตว์เล็ก ดูเหมือนเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวมนุษย์มากกว่า อีกทั้งรูปร่างที่แวบผ่านไปนั้นเหมือนกระโปรงมาก“ชิงเยี่ยน”กู้หว่านเยว่หรี่ตาพร้อมตะโกนเมื่อมีคำสั่งชิงเยี่ยนรีบกระโจนออกไปทันที พุ่งเข้าไปในป่า กระชากเงาสีเหลืองนั่นออกมา“โอ๊ย!”มีคนคนหนึ่งถูกเหวี่ยงลงพื้น กู้หว่านเยว่จ้องมอง เป็นเด็กสาวอายุประมาณสิบสองสิบสามปีเด็กสาวใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดบังใบหน้า มองเห็นรูปโฉมไม่ชัดชิงเยี่ยนเอ่ยอย่างโมโห “เจ้าเป็นมือสังหารที่ใครส่งมา?”ภูเขาลู่มีการตรวจตราล่วงหน้า อีกทั้งหญิงผู้นี้เอาแต่หลบหน้า สายตาว่อกแว่ก แค่มองก็รู้ว่าผิดปกติจวงเยียนตกใจจนตัวสั่นงก ๆ ใช้มือปิดบังใบหน้า“ข้าเป็นชาวบ้านเชิงเขา ข้าไม่ได้ตั้งใจบุกเข้ามาที่นี่ขอให้ท่านโปรดไว้ชีวิต ปล่อยข้าไปเถอะ”น้ำเสียงของนางไม่ถือว่าไพเราะมาก แต่ฟังแล้วกลับเกิดความรู้สึกสงสารเอ็นดูกู้หว่านเยว่มองสำรวจนาง แล้วยิ้ม“เจ้าเป็นชาวบ้านตรงเชิงเขาหรือ?”“เจ้าค่ะ” จวงเยียนน้ำเสียงสั่นเครือ“แต

กู้หว่านเยว่กล่าว “เข้าเมืองก่อนเถอะ”จวงเยียนหยุดหายใจ หากเมื่อครู่ถูกลงโทษตอนถูกจับ นางกลับไม่มีอะไรให้กลัวทว่าตอนนี้สงบสติอยู่ตรงเชิงเขานานขนาดนี้ ตากลมหนาวนานขนาดนั้น จู่ ๆ ในใจนางเกิดความหวาดกลัวเป็นระยะนางกวาดมองทุกคนหนึ่งครั้ง สุดท้ายเบนเป้าหมายไปหาหนานโย่วที่สีหน้าเป็นมิตรฉวยโอกาสตอนเข้าเมือง นางแอบขอร้องหนานโย่ว “ขอร้องท่านละ ช่วยข้าด้วย”หนานโย่วก้มหน้า พลันเห็นน้ำตาเอ่อตรงหางตาจวงเยียน ดูน่าสงสารมาก“ช่วยข้าด้วย” นางพูดต่อไปหนานโย่วจ้องนางจวงเยียนกะพริบตา น้ำตาไหลรินลงมา หนานโย่วยื่นมือออกไป ภายใต้สายตาน่าสงสารของนางเขาบีบคอนางแน่น“โอ๊ย? !” จวงเยียนยังไม่ได้สติว่าเกิดเรื่องใดขึ้น จึงดิ้นรนพร้อมร้องเสียงดังความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดไป เมื่อเห็นท่าทีของหนานโย่ว กู้หว่านเยว่เดินมาถาม “มีอะไร?”หนานโย่วเอ่ยทีละคำ “นางคิดจะใช้วิชาเสน่ห์กับข้า”ทุกคนหรี่ตาทันทีมิน่าละเพิ่งจะเข้ามาร่ำเรียน ก็สามารถทำให้รัฐทายาททั้งหลายตีกันเพราะนาง ที่แท้จวงเยียนอายุยังน้อยแต่เป็นวิชาเสน่ห์หนานโย่วหัวเราะ “เจ้าคิดจะใช้วิชาเสน่ห์กับข้า เหตุใดไม่สืบดูก่อนว่าข้าเป็นคนที่ไหน? พวกเร

เรียกรวมพล แสดงว่าเรื่องนี้คงจบไม่ดีสำหรับคำสั่งของกู้หว่านเยว่ ชิงเยี่ยนทำตามโดยไร้ข้อกังขา เขารับหนังสือสั่งการ แล้วรีบจากไปกู้หว่านเยว่ชี้ไปที่ชัยชนะของวันนี้ “แม่ทัพเสอ รบกวนเจ้าช่วยนำเหยื่อพวกนั้นในเข่งไปที่ห้องครัว ให้พวกเขาช่วยทำอาหารสักโต๊ะ” แม่ทัพเสอเพิ่งได้สติ “ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ”เป่ยหมิงโยวหลานก็ให้เสี่ยวเซวียนำเข่งของพวกเขาเข้ามาเหมือนกัน“ล่าได้ไม่เยอะ แต่ก็น่าจะทำได้หนึ่งโต๊ะ เอาไปในครัวพร้อมกันเถอะ”กู้หว่านเยว่เหลือบมองแวบหนึ่ง พยักหน้า “มีกระต่ายป่า ให้ในครัวทำหมาล่าขากระต่าย”แม่ทัพเสอรีบจำไว้ สั่งให้ผู้ใต้บัญชายกเหยื่อในเข่งหลายใบไปที่ห้องครัวหลังจัดการเรื่องเหยื่อเสร็จ กู้หว่านเยว่ถึงนั่งลงใหม่ เอ่ยเชื่องช้า “นำนักเรียนไปขังไว้ที่หอพักทั้งหมด ค่อยตรวจสอบทีละชุดเถอะ”นางสำทับอีกหนึ่งคำ “หากผู้ใดรายงาน ครอบครัวจะได้รับประโยชน์ไปด้วย”ลูกหลานพระญาติเหล่านี้ส่วนใหญ่รู้จักกันหมด ตรวจสอบทีละคนก็ไม่แน่ว่าอาจมีปลารอดจากอวนไปได้แต่หากมีคนรายงาน เรื่องราวกับง่ายกว่าเดิมมากส่วนจะได้รับประโยชน์อย่างไร กู้หว่านเยว่คิดไว้แล้ว จึงสั่งให้คนไปนำกระดาษพู่กัน