Semua Bab ชายาแพทย์พลิกชะตา: Bab 2161 - Bab 2170

ฉู่เฟิงพยักหน้า และไม่เสียเวลากับพวกเขา“นายของข้าจะพบพวกเจ้า อีกเดี๋ยวนางถามอะไรพวกเจ้าก็ตอบสิ่งนั้น”ระหว่างที่พูดก็ปล่อยตัวทั้งสองคน แล้วสั่งให้ทั้งสองเดินตามไปถังอี้กับหลออวิ๋นสบตากันหนึ่งครั้ง ใบหน้าล้วนเต็มไปด้วยความกระวนกระวายหลออวิ๋นดูสงบกว่าเล็กน้อย ในเมื่อคนผู้นี้ไม่ได้ทำร้ายพวกนาง อีกทั้งยังพาไปพบนายผู้อยู่เบื้องหลัง เห็นได้ชัดว่ามีจุดประสงค์“ไม่เป็นไรหรอก” หลออวิ๋นพูดกับถังอี้โดยไร้เสียงแม้จะพูดเช่นนี้ แต่นางเองก็ยังไม่มั่นใจ ตามหลังฉู่เฟิงขึ้นมาหน้าห้องแขกสูงศักดิ์ห้องหนึ่งบนชั้นสองด้วยความกระวนกระวาย“ฮูหยิน พวกเขามาถึงแล้ว” ฉู่เฟิงยกมือเคาะประตูห้องหลออวิ๋นเงยหน้า พลันได้ยินเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวดังมาจากด้านใน จากนั้นประตูเปิดออก หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงยาวสีเขียวนั่งหันหลังให้พวกนาง ในมือถือกระดาษแผ่นหนึ่ง ราวกับกำลังขีดเขียนบางอย่างเมื่อได้ยินความเคลื่อนไหวด้านนอก หญิงสาวกระโปรงเขียวหันหลังเชื่องช้า เผยให้เห็นใบหน้างดงาม ดวงตาสวยคู่นั้นยิ้มจนเป็นรูปจันทร์เสี้ยว“เข้ามาเถอะ”น้ำเสียงของกู้หว่านเยว่ไม่มีเจตนาร้าย หลังจากหลออวิ๋นอึ้งไปครู่หนึ่ง ความกระวนก

“เอาละ อย่าโกรธเลย” กู้หว่านเยว่ยิ้มแย้ม ในน้ำเสียงเจือความอันตราย “ข้าอยากจะรู้นักว่าใจของแคว้นอู๋วั่ง จะอาจหาญถึงเพียงใด ถึงขนาดกล้าแย่งสามีกับข้า”ที่แท้ท่ามกลางตัวอักษรสั้นๆ ไม่กี่ประโยค เนื้อหาหลักแสดงเจตจำนงสองเรื่องข้อที่หนึ่ง ขอให้แคว้นต้าฉียอมสิโรราบต่อแคว้นอู๋วั่งข้อที่สอง ฮ่องเต้ต้าฉีต้องแต่งงานกับองค์หญิงแคว้นอู๋วั่ง แล้วแต่งตั้งองค์หญิงแคว้นอู๋วั่งเป็นฮองเฮาวาจาที่โอหังเช่นนี้ทำให้รู้สึกตะลึงไม่โทษซูจิ่งสิงที่โมโหขนาดนั้น“สิ่งที่พวกเขาต้องการแย่งชิงคือวาสนาของข้า ต้องการปลดตำแหน่งฮองเฮาของข้า ข้ายังไม่โกรธเลย ท่านจะโกรธทำไม?” กู้หว่านเยว่กระพริบตาปริบๆซูจิ่งสิงรีบจับข้อมือนางไว้ทันที “ข้าต้องการแค่เจ้า”สายตาของเขาร้อนแรง กู้หว่านเยว่ถูกมองจนหน้าแดง จึงเบือนหน้าหนี “ข้ารู้”เป็นสามีภรรยากันมานาน นางย่อมรู้เจตนาของซูจิ่งสิง และไม่เคยสงสัยมาก่อน“ในจดหมายบอกว่า หากก่อนวันเหมายันต้าฉีไม่ให้คำตอบ พวกเขาจะมีความเคลื่อนไหว”ดวงตากู้หว่านเยว่กระพริบไหว วันเหมายัน “นั่นไม่ใช่เมื่อวานหรือ?”จิตใจทั้งสองคนจมดิ่ง วันเหมายันผ่านมาแล้ว หากเนื้อหาในจดหมายเป็นจริง ถ้าอย

หลอหย่งเฉิงเพิ่งจะรู้สึกตัวทีหลัง เมื่อครู่ใต้เท้าผู้ว่าการเอ่ยถึงหลออวิ๋นจริง อีกทั้งยังบอกว่าหลออวิ๋นอาจจะรู้บางอย่าง“หรือเรื่องในวันนี้เกี่ยวข้องกับหลออวิ๋น?” หลอหย่งเฉิงไม่กล้าเชื่อ น้องสาวของเขาคนนั้นมีความสามารถเช่นไร พี่ชายอย่างเขารู้ดีที่สุดผู้ว่าการไม่แม้แต่จะให้เกียรติเขา จะไปเชื่อฟังหลออวิ๋นได้อย่างไร?พ่อบ้านพูดอย่างเหมาะเจาะ “คุณชายใหญ่ เมื่อครู่ข้าน้อยบอกแล้ว ข้างกายคุณหนูใหญ่มียอดฝีมือดูท่าเรื่องนี้คงจะเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่จริง นางต้องรู้จักคนใหญ่คนโตบางคนแน่นอน ดังนั้นจึงกลับมาแก้แค้นพวกเราขอรับ!”“นางหรือ?” หลอหย่งเฉิงกำหมัดแน่น ใบหน้าเผยความเหี้ยมเกรียม แค่ลูกของนังชั้นต่ำคนหนึ่งก็คู่ควรหรือ?อีกด้านหนึ่ง กู้หว่านเยว่รีบตามหลออวิ๋นมาที่สกุลหลอเมื่อหลออวิ๋นเห็นทั่วทั้งสกุลหลอถูกผู้ว่าการล้อมเอาไว้ ในใจตะลึงมากแอบมองกู้หว่านเยว่แวบหนึ่ง ไม่กล้าคาดเดาฐานะของนางอีกต่อไป“ห้องของแม่เจ้าอยู่ที่ใด?” เมื่อมาถึงสกุลหลอ กู้หว่านเยว่เอ่ยถามอย่างทนไม่ไหวเรื่องวุ่นวายของสกุลหลอเหล่านั้น นางไม่อยากสนใจ ครั้งนี้มาเพื่อตามหาบันทึกส่วนตัวของมารดาหลออวิ๋นหลออวิ๋นรีบกล่า

นางหันหลังจากไป ถังอี้กล่าวอย่างกังวล“คุณหนูใหญ่ เจ้าจะปล่อยหลอหย่งเฉิงจริงหรือ? เขาไม่ปล่อยเจ้าไปแน่”กระทั่งถังอี้ยังรู้ หลอหย่งเฉิงเกลียดชังนางมาก หลออวิ๋นจะไม่รู้ได้อย่างไร“ตอนนั้น แม่ข้าพาข้ามาถึงเมืองสุ่ยโจว สุดท้ายนายท่านหลอตกหลุมรักแม่ข้าตั้งแต่แรกพบ ซ้ำยังพานางกลับมาที่จวน”“ฮูหยินหลอตรอมใจตาย มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเราจริง”หลออวิ๋นรู้แต่แรกแล้ว นายท่านหลอไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของนางในความทรงจำ ท่านแม่อยากจากไปหลายครั้ง แต่ล้วนถูกนายท่านหลอขัดขวางนายท่านหลอปักใจรักมารดา กระทั่งปฏิบัติต่อนางที่ไม่ใช่บุตรสาวแท้ๆ เหมือนลูกในไส้ ทำให้ละเลยฮูหยินหลอและหลอหย่งเฉิงที่แต่เดิมเป็นบุตรชายแท้ๆไม่ว่าเกิดขึ้นกับใคร จะสามารถทำเป็นทองไม่รู้ร้อนได้หรือ?“ไปเถอะ พวกเราไปจากสกุลหลอกัน” หลออวิ๋นหันหลังไปมองแวบหนึ่ง นางควรจากไปแต่แรกแล้วอีกด้านหนึ่ง กู้หว่านเยว่รีบนำบันทึกกลับไปที่โรงเตี๊ยม ตอนอยู่บนรถม้านางได้เปิดดูหนึ่งเล่มอย่างอดใจไม่ไหว เริ่มค้นหาเบาะแสของแคว้นอู๋วั่งแต่น่าเสียดาย สิ่งที่เขียนไว้ในบันทึกมีเพียงความทรงจำอันเจ็บปวดที่ฮูหยินชิงอยู่ในจวนสกุลหลอ มีเรื่องราวของแคว้นอู๋วั่

เมื่อคิดได้ดังนั้น กู้หว่านเยว่กลอกตา หันหลังกระโดดลงหน้าผาโดยไม่ลังเลสักนิด“เจ้า” คนชุดดำหลายคนหน้าเปลี่ยนสี รีบก้าวไปข้างหน้า ยังไม่ทันได้ตั้งตัว จู่ ๆ ด้านหลังก็มีเงาสีดำปรากฏแล้วกระโดดหน้าผาตามลงไปหลังกู้หว่านเยว่กระโดดลงหน้าผา ถึงได้สังเกตว่าซูจิ่งสิงเองก็กระโดดตามลงมาด้วยนางที่ใจตกลงไปถึงตาตุ่ม ไม่มีเวลาให้คิดว่าซูจิ่งสิงมาถึงตั้งแต่เมื่อใด รีบโบกมือคว้าอีกฝ่ายให้เข้าไปในมิติพร้อมกันจนกระทั่งหลังจากทั้งสองเข้าไปอยู่ในมิติอย่างปลอดภัย กู้หว่านเยว่สงบสติอารมณ์ ถึงได้กล่าวอย่างดุร้ายกับซูจิ่งสิง“ท่านไม่อยากอยู่แล้วหรือ? หน้าผาที่สูงขนาดนั้นก็ยังจะกระโดดตามลงมา ถ้าเกิดข้าไม่เห็นท่านจะทำอย่างไร?”กู้หว่านเย่วไม่กล้าจินตนาการ ถ้าเกิดนางไม่เห็นซูจิ่งสิง ไม่ได้พาเขาเข้ามาในมิติพร้อมกัน ผลลัพธ์จะเป็นเช่นไรระหว่างที่ซูจิ่งสิงถูกกู้หว่านเยว่ด่าทอ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเขาคว้ามือของกู้หว่านเยว่ แล้วเอามาหอมอยู่ข้างปาก“เห็นเจ้ามีอันตราย ชั่วขณะนั้นไม่ได้คิดสิ่งใดมาก จึงกระโดดหน้าผาตามมาด้วย”ทว่าซูจิ่งสิงวรยุทธ์สูงส่ง ต่อให้กระโดดลงหน้าผาก็ไม่เป็นไร เขาสามารถใช้วิชาตัวเบาที่แข็ง