Semua Bab ชายาแพทย์พลิกชะตา: Bab 2171 - Bab 2180

เช่นนี้ก็สามารถติดตามความเคลื่อนไหวของชายชุดสีเทา และไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหลุดจากการควบคุม“เรียบร้อย”ขณะนี้ พวกนางอยู่ในที่ลับศัตรูอยู่ในที่แจ้ง ไม่ต้องเกรงกลัวสิ่งใดแล้ว“ไปเถอะ พวกเราไปกันก่อน”กู้หว่านเยว่มองดูรอบด้านแวบหนึ่ง ฟ้าใกล้มืดเต็มทีแล้ว พวกนาต้องกลับไปโรงเตี๊ยมเพื่อติดต่อกับองครักษ์เงา ไม่อย่างนั้นอาจเกิดเรื่องวุ่นวายสองสามีภรรยาหารือกันเสร็จสรรพ แล้วรีบไปจากที่นี่“น่าแปลก” ชายชุดเทาในวัดร้างหันมอง หันไปมองจุดที่เมื่อครู่กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงอยู่กะทันหัน“เกาเถียนจวิน เกิดเรื่องใดขึ้นหรือ?”ผู้ใต้บัญชารีบสอบถามดวงตาเกาเถียนจวินเจือด้วยความระวัง “เมื่อครู่ตอนพวกเจ้ากลับมามีผู้ใดติดตามมาหรือไม่?”“เปล่าขอรับ ตอนกลับมาพวกเราระวังตัวกันมากไม่มีใครสังเกตเห็น”เกาเถียนจวินขมวดคิ้ว คงเป็นเพราะเขาคิดมากเกินไปทางด้านนี้ กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงกลับมาที่โรงเตี๊ยมอีกครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เป็นที่สังเกตของคนชุดดำ ทั้งสองคนจึงปลอมตัว ไปตามหาฉู่เฟิงกับชิงเหลียนชิงเหลียนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่จึงร้องไห้ด้วยความดีใจ“ฮูหยิน ดีเหลือเกิน ในที่ส

เขาไม่เคยเห็นกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงอยู่ในสายตาสักนิด“ยังไม่รีบคารวะฮ่องเต้กับพระนางฮองเฮาอีก” อวิ๋นมู่กล่าวอวิ๋นหยาถึงจะรู้สึกตัว หันมองกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงอย่างเหลือเชื่อ แล้วรีบลุกขึ้นตัวสั่นวางแก้วน้ำชาลง มาถึงตรงหน้าทั้งสองด้วยความดีใจแล้วคุกเข่าดังตุบ“ข้าน้อยคารวะฮ่องเต้ คารวะพระนางฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”อวิ๋นมู่อธิบายไปพลาง “ญาติผู้น้องของข้านิสัยเกเร เมื่อครู่จำพวกท่านไม่ได้ โปรดอภัยด้วย”ซูจิ่งสิงไม่ใช่คนที่ถือสาเรื่องพวกนี้ สีหน้าจึงเรียบเฉย ไม่เห็นอวิ๋นหยาอยู่ในสายตายิ่งไม่ต้องพูดถึงกู้หว่านเยว่ เพียงยิ้มหวาน “ข้ากับฮ่องเต้ปลอมตัว จำไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ พวกเราสองคนปกปิดฐานะ ออกมาภายนอก อย่าเรียกพวกเราว่าฮ่องเต้กับฮองเฮาเลย”อวิ๋นหยาตาลุกวาว รีบกล่าว “ท่านเป็นประมุขของพวกเรา ข้าเรียกท่านว่านายท่านก็แล้วกัน ข้าน้อยอวิ๋นหยาคารวะนายท่านและฮูหยินขอรับ”มุมปากซูจิ่งสิงกระตุก นายท่านกับฮูหยินก็ได้ เรียกสรรพนามเช่นนี้ก็ได้กู้หว่านเยว่ยกมือขึ้น “รีบลุกขึ้นเถอะ ในเมื่อเจ้าเป็นญาติผู้น้องของอวิ๋นมู่ นั่นก็คือคนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ”อวิ๋นหยารีบลุกขึ้นยืน ดวงตาสองข้างยังค

ข้อเรียกร้องของอีกฝ่ายทำได้ไม่ยาก น้ำเสียงกู้หว่านเยว่จึงอ่อนโยนลง : เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ข้าจะสร้างการลิงก์ขึ้นมาโดยเฉพาะ แล้วนำยาที่ข้าผลิตทั้งหมดใส่ไว้บนนั้นระหว่างที่พูด กู้หว่านเยว่หันหลังเข้าไปในหอแห่งโอสถก่อนหน้านี้ยาจำนวนมากที่นางปรุงขึ้นล้วนอยู่ในหอแห่งโอสถ คราวนี้พอดีจะได้เอามาให้อีกฝ่ายเมื่อคาดเดาจากการพูดคุยกัน อีกฝ่ายน่าจะต้องการยาจำพวกถอนพิษและป้องกันตัวมากกว่ากู้หว่านเยว่เอาใจใส่ด้วยการเขียนวิธีใช้ไว้บนโอสถทุกชนิด ต่อมาจึงนำโอสถทั้งหมดไปไว้ในแพลตฟอร์มซื้อขายขณะนี้ [ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] ได้แปลเนื้อหาในบันทึกเสียงออกมาแล้ว[ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] : เนื้อหาในบันทึกเสียงไม่ต่างจากที่ข้าจินตนาการไว้มากนัก ในอดีต ชาวแคว้นอู๋วั่งที่ข้าเคยพบเจอก็ชั่วช้าเช่นนี้น้ำเสียงของอีกฝ่ายเจือด้วยความโกรธแค้น ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกแปลกใจ“ตกลงพวกเขาคุยอะไรกัน?”[ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] : ชายในบันทึกเสียงกล่าวว่า เขาได้ยินว่าฮองเฮาของต้าฉีคือนักประดิษฐ์ที่เก่งมากคนหนึ่ง คิดค้นสิ่งประดิษฐ์มากมาย ในนั้นรวมถึงน้ำมันก๊าด โรงงานแก้วสี กระจก ทักษะการพิมพ์ตัวเรียง ถนนคอนกรีตเป็นต้น

กู้หว่านเยว่จับมือซูจิ่งสิงแผ่วเบา เอ่ยปลอบโยนเสียงต่ำ“อย่าโกรธเลย เรื่องเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น พวกเขาจะต้องได้รับกรรมที่ก่อไว้เท่านั้น”ซูจิ่งสิงพยักหน้า เขาไม่ใช่คนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เพียงแต่คำพูดเหล่านั้นช่างน่าโมโหยิ่งนัก หยาบคายเหลือทนขณะนี้ ด้านนอกมีคนชุดดำคนหนึ่งวิ่งเข้ามา กระซิบบางอย่างเสียงต่ำข้างหูเกาเถียนจวิน?ใบหน้าเกาเถียนจวินเผยรอยยิ้ม “คนของสกุลอวิ๋นรับปากแล้วจริงหรือ?”“รับปากแล้วขอรับ แต่พวกเขาบอกแล้วว่าขอดูความจริงใจของพวกเราก่อน พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน ให้พวกเรามอบทองคำหนึ่งหมื่นตำลึงให้ก่อน”“หนึ่งหมื่นตำลึงหรือ?” ชายชุดดำหลายคนกำหมัดแน่น ใบหน้าเผยความโกรธแค้น“สกุลอวิ๋นช่างละโมบยิ่งนัก ยังไม่ทันได้ร่วมงานกัน ก็อยากได้ทองคำหนึ่งหมื่นตำลึงจากพวกเราแล้ว”“หากเอาตามที่ข้าว่า ไม่สู้สังหารคนสกุลอวิ๋นเสีย แล้วแย่งชิงสูตรและสิ่งของของพวกเขามาให้หมด” หนึ่งในคนชุดดำชักดาบตรงเอวออกมา ถูกเกาเถียนจวินถลึงตาใส่อย่างดุดันทันที“เจ้านึกว่าที่นี่คือที่ไหน แคว้นอู๋วั่งหรือ? ที่นี่คือแคว้นต้าฉี ถ้าเกิดถูกใครจับได้ พวกเราทุกคนไม่มีใครได้ออกจากต้าฉี!”“แล้วจะทำอย่างไร? หร

กู้หว่านเยว่ดึงซูจิ่งสิง หายตัววาร์ปเข้าไปในห้องรับรองของร้านอาหาร ทั้งสองยืนอยู่หลังฉากกั้น ฟังความเคลื่อนไหวด้านนอกอวิ๋นหยากล่าว “เจ้าก็คือคนที่อยากร่วมงานกับข้าหรือ เอาเงินมาด้วยหรือไม่?”คนชุดดำเอ่ยเสียงต่ำ “มีแค่มัดจำ เอาสูตรมาให้พวกเราก่อน พวกเราจะนำทองคำที่เหลือมาให้เจ้าทั้งหมด”อวิ๋นหยากลอกตาไปมา “นำมัดจำมาเท่าใด?”“หนึ่งพันตำลึงทอง” คนชุดดำสีหน้าเรียบเฉยอวิ๋นหยาทำเสียงจิ๊จ๊ะ “เอามาให้ข้าดูหน่อยสิ”อวิ๋นหยาไม่เป็นวรยุทธ์ คนชุดดำเองก็ไม่กลัวว่าเขาจะเอาทองคำหนีไป จึงโยนถุงไว้บนโต๊ะ แล้วเปิดออก เผยให้เห็นทองคำด้านในอวิ๋นหยามองดูแวบหนึ่ง ทันใดนั้นส่ายหน้า “สิ่งที่ข้าต้องการคือทองหนึ่งหมื่นตำลึง แต่พวกเจ้าเอามาแค่หนึ่งพันตำลึงทอง เห็นได้ชัดว่าหลอกข้าหากพวกเจ้าไม่เอาทองคำทั้งหมดมา การร่วมมือนี้คงไม่สำเร็จ”คนชุดดำขมวดคิ้ว ใบหน้าเผยความรำคาญ ต่อจากนั้นจึงเอ่ยอย่างพยายามอดกลั้น“คุณชายอวิ๋นนี่เป็นเพียงมัดจำ ขอเพียงท่านมอบสูตรมาให้พวกเรา ทองคำที่เหลือย่อมตกอยู่ในมือท่าน”อวิ๋นหยาเบะปาก “ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าหลอกข้าหรือเปล่า?”คนชุดดำเห็นเขาหัวรั้นพูดไม่ฟัง จึงร้อนใจเ