All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 1201 - Chapter 1210

ชายวัยกลางคนก้าวเดินไปมา พร้อมขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แนะนำให้พวกแกรีบบอกที่ซ่อนของหยกโลหิตกิเลนมาให้เร็วที่สุด ไม่งั้นไอ้หนูฉู่เฉินจะอยู่ไม่ถึงสิ้นปีแน่!”ทันทีที่เขากล่าวจบ ศิษย์ตัวน้อยคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามาหาชายวัยกลางคน พร้อมกล่าวด้วยความเคารพว่า “คารวะเจ้าสำนัก ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนและฮว่าเทียนเจินเหรินขอเข้าพบครับ!”ดวงตาของชายวัยกลางคนเย็นชาขึ้นเล็กน้อย พยักหน้าและกล่าวว่า “เข้าใจแล้ว ให้พวกเขารอที่โถงใหญ่!”“ครับ!”ศิษย์ตัวน้อยตอบรับแล้วรีบวิ่งออกจากคุกใต้ดินอย่างรวดเร็วชายวัยกลางคนเหลือบมองคู่สามีภรรยาวัยกลางคนอย่างเย็นชาและกล่าวเสียงเย็น “พวกแกลองพิจารณาดูให้ดี ชีวิตของไอ้หนูฉู่เฉินอยู่ในกำมือของพวกแกแล้ว!”กล่าวจบ ชายวัยกลางคนก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกจากคุกใต้ดินไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งชายวัยกลางคนเดินลับตาไป ผู้หญิงหน้าตาอิดโรยก็มองไปยังชายวัยกลางคนข้างๆ แล้วกล่าวว่า “พ่อของลูก ควรทำยังไงดี? พ่อของเด็ก พวกเขาคงไม่คิดจะทำร้ายเสี่ยวเฉินจริง ๆ ใช่ไหม...”ชายวัยกลางคนกำหมัดแน่นและกัดฟันกรอดกล่าวว่า “สัตว์เดรัจฉานพวกนี้! ต่อให้ผมตาย ก็ไม่มีทางมอบหยกโลหิตกิเลนให้พวกเขาแ

“ฉู่เฉินเขาทำแบบนี้ก็เพื่อซื้อใจคนชัด ๆ อีกอย่างเห็นได้ชัดว่าเขาแค่มีจุดประสงค์ พวกเธอดูไม่ออกเลยหรือไง?” เมื่อคำพูดนี้ออกมา ไม่รอให้ซ่งหนิงซวงเอ่ยปาก ถานอวี้ซานก็เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “ห้ามพูดเหลวไหลนะ!” ซ่งหนิงซวงก็กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกันว่า “ฉันเชื่อว่าฉู่เฉินไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน! และฉันคิดดีแล้วว่าตั้งแต่นี้ไป จะย้ายค่ายไปอยู่กับฉู่เฉิน!”อะไรนะ!?เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปาก อย่าว่าแต่หานอวี้ที่ตกตะลึงไปเลย แม้แต่ถานอวี้ซานก็มองไปทางซ่งหนิงซวงอย่างไม่อยากจะเชื่อการเชื่อในตัวฉู่เฉินเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การติดตามฉู่เฉินก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะ!ในเวลานี้เอง จู่ ๆ เฉินเยว่เอ๋อร์ก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องโถง แล้วพูดกับซ่งหนิงซวงว่า “ท่านขุนพล ข้างนอกมีหญิงวัยกลางคน บอกว่าจะให้คุณออกไปต้อนรับด้วยตัวเองค่ะ” “เดิมทีฉันคิดจะส่งคนไปไล่เธอ แต่ว่า...ยามหลายคนตรงหน้าประตูยังไม่ทันเข้าไปก็โดนเธอซัดฝ่ามือทำร้ายจากระยะไกลค่ะ!” “เธอยังประกาศว่า ต่อให้คุณเห็นเธอก็ต้องโขกหัวคุกเข่ากราบ!” หืม?เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สามพี่น้องก็อึ้งไปพร้อมกันหญิงวัยกลางคน?ซ่งหนิงซวงรีบลุกขึ้นมาแล้วพูดว่า

เมื่อซ่งหนิงซวงโทรศัพท์ไปอีกเป็นครั้งที่สอง ก็พบว่าทางฝั่งฉู่เฉินปิดเครื่องไปแล้ว!“เกลียดชะมัด! ถะ...ถ้าฉันสนใจความเป็นความตายของคุณอีก ฉันจะเขียนคำว่าซ่งกลับหัวเลย!”พอเห็นซ่งหนิงซวงดูโกรธไม่ไหวแล้ว เฉินเยว่เอ๋อร์ก็เอ่ยปลอบใจเบา ๆ ว่า “ท่านขุนพลคะ ในเมื่อฉู่เฉินไม่เห็นค่าแบบนี้ คุณก็...” “หุบปาก! ขับรถของคุณไปเถอะ!”ซ่งหนิงซวงถลึงตาใส่เฉินเยว่เอ๋อร์อย่างดุดันเฉินเยว่เอ๋อร์โดนด่าจนอึ้งไป รีบเงียบเสียง จะกล้าพูดมากอีกที่ไหนกัน?.....ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ฉู่เฉินตีบั้นท้ายลูกท้อที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของการทำงานหนักดวงหน้าเล็กของลู่เชี่ยนกำลังแดงก่ำ อ้าปากเล็ก ๆ นิดหน่อย หอบหายใจแรง ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความสุข ร่างกายสั่นระริก ส่งเสียงครวญครางอยู่หลายที ก่อนจะพลิกตัวนอนหลับไปครั้งนี้เธอถูกฉู่เฉินปราบโดยสิ้นเชิงแล้ว การต่อสู้อันดุเดือดนานกว่าสองชั่วโมงทำให้ลู่เชี่ยนถึงจุดสุดยอดหลายครั้ง จนกระทั่งตอนนี้ เธอถึงค่อยเข้าใจว่าการเป็นผู้หญิงมีความสุขมากแค่ไหน!ในตอนนี้เอง ต้วนหลิงเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาในห้อง มองลู่เชี่ยนที่นอนหลับลึกก่อนแวบหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยตั้งสติแล้วพูดกับฉู่เฉิน

ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไรนี่ก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสอง ฉู่เฉินไม่อยากสิ้นเปลืองแบบนี้!ถ้าเกิดดูดเธอเข้าไปในหลุมดำจริง ๆ ฉู่เฉินก็ตักตวงไม่ได้แม้แต่ขนสักเส้นแต่ถ้าใช้บัวโลหิตดูดพลังบำเพ็ญเพียรและโลหิตพลังชีวิตของเธอก็จะมีประโยชน์ต่อฉู่เฉินจนไม่อาจจินตนาการได้!ถึงแม้ยังไม่อาจทำให้ฉู่เฉินทะลวงไปถึงระดับควบแก่นแท้ขั้นสองได้ทันที แต่อย่างน้อยก็ทำให้พลังบำเพ็ญเพียรของฉู่เฉินรุดหน้าอย่างมากได้! ไม่ว่าอย่างไรนักพรตชิงเสียก็คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินสามารถใช้วิชาเต๋าพร้อมกันสองอย่าง เธอตกตะลึงขณะเดียวกันก็กำลังคิดจะหันกายหนีไป แต่ก็จนปัญญา ร่างกายของเธอโดนแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวตรึงไว้แน่นอยู่กับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลย ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติกลับมา ปลายหนามของดอกบัวสีเลือดก็แทงเข้าไปในยอดอกชูชันคู่นั้นของเธอทันที! พรวด!ดอกบัวโลหิตปลิวว่อน นักพรตชิงเสียส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสยดสยองสุดขีด“เป็นไปไม่ได้...แกอยู่ระดับควบแก่นแท้ขั้นหนึ่งแท้ ๆ ทำไมถึง...” เธอเบิกตามองพลังวิญญาณและโลหิตพลังชีวิตภายในร่างกายตัวเองไหลออกไปอย่างบ้าคลั่ง ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของนักพรตช

“คือว่า...คุณฉู่คะ ให้ฉันหนึ่งเม็ดได้ไหมคะ?” หานอวี้ยอมขอร้องด้วยสีหน้าย่ำแย่ ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าเอ่ยว่า “ได้อยู่แล้ว แต่ว่า คุณต้องจูบผมหนึ่งทีนะ!” ว่าไงนะ?หานอวี้ได้ยินคำพูดนี้ นัยน์ตางดงามก็เคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยโดยที่ดวงหน้าเล็กซีดเผือดเล็กน้อยว่า “คุณฉู่ นี่คุณหมายความว่ายังไง!” “ก็ไม่มีความหมายอะไร ความหมายตามตัวอักษรเลย เราต่างก็เป็นหมอ น่าจะเข้าใจดีถึงหลักการผู้ที่มีศรัทธาก็จะได้รับการเยียวยาใช่ไหมล่ะ?” ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชาว่า “ก่อนหน้านี้คุณมีอคติกับผมสารพัด ผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อยอยู่แล้วสิ คุณคิดว่าไงล่ะ?” นี่...หานอวี้สูดลมหายใจลึก กัดฟันกรอดแล้วเอ่ยอย่างแน่วแน่ว่า “ได้ ฉันตกลง แต่คุณห้ามคืนคำนะ!”ฉู่เฉินหัวเราะหึ ๆ เขย่าขวดยาใบเล็กนั้นแล้วพูดว่า “ในนี้มียาโลหิตวิญญาณอยู่สิบเม็ด ผมยังไม่ถึงกับต้องคืนคำหรอก มาหรอก!” ฉู่เฉินพูดพลางยื่นมือไปดึงแขนของหานอวี้ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ มองริมฝีปากเล็กแดงสดของหานอวี้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหยอกเย้าหานอวี้สูดลมหายใจลึก ค่อย ๆ เขยิบเข้าไปใกล้ฉู่เฉินอย่างไม่เต็มใจยังไม่ทันที่เธอจะเข้