All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1431 - Chapter 1440

“ไม่เพียงแต่ ก่อนหน้านี้ที่หาเรื่องรั่วเจินในโรงน้ำชาสกุลซ่ง นางยังจงใจให้แม่ทัพอ๋าวเจี๋ยไปท้าประลองกับพี่ใหญ่ซ่งอีก ทว่าตอนนี้ก็ถือว่าได้ชดใช้กรรมของตนเองแล้ว ชื่อเสียงพังพินาศย่อยยับ” เมิ่งชิ่นเข้าใจทันที “ที่หยางอ๋องเลิกตามเกี้ยวอูเยว่เอ๋อร์ ก็เพราะเรื่องนี้หรือ?” “ใช่แล้ว” ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “แม้ว่าการแต่งงานกับองค์หญิงเชื่อมสัมพันธ์จะมีผลดีอยู่มาก ทว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิต หยางอ๋องเป็นผู้เฉลียวฉลาด ย่อมรับรู้ได้ถึงปัญหาที่อยู่ในนั้นได้” อวิ๋นเนี่ยนชูฟังไปด้วยพยักหน้าไปด้วย แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย “เมิ่งชิ่น ปกติแล้วเจ้าก็ไม่ได้สนใจบุรุษมาตลอดไม่ใช่หรือ? เหตุใดอยู่ ๆ วันนี้จึงใส่ใจเรื่องของหยางอ๋องถึงเพียงนี้ หรือว่า…” คิ้วเรียวของซ่งรั่วเจินเลิกขึ้นเล็กน้อย นางย่อมรับรู้ได้ถึงความผิดปกติเช่นกัน เมิ่งชิ่นเหม่อลอยถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังใส่ใจหยางอ๋องเป็นพิเศษ ต้องมีเหตุเป็นแน่ สีหน้าเมิ่งชิ่นแข็งทื่อทันที เดิมทียังคิดจะปิดบังไว้ ยังไงเรื่องนี้ ตอนนี้ก็ยังเป็นเพียงข้อเสนอเท่านั้น ไม่เหมาะสมที่จะกล่าวออกมาอย่างบุ่มบ่ามได้ แต่เมื่อคิดว่าล้วน

เมิ่งชิ่นชะงักเล็กน้อย เข้าใจได้ว่านางให้ตนไปถามหยางอ๋องให้ชัดเจน เพียงแต่พอคิดว่าตนจะต้องไปหาหยางอ๋อง นางก็รู้สึกกระดากใจอยู่บ้าง นี่จะให้นางเอ่ยปากได้อย่างไร? “หากเจ้าไม่สะดวก ข้าก็สามารถช่วยได้ เจ้าไตร่ตรองดูให้ดี หากต้องการให้ข้าช่วย ส่งคนมาบอกข่าวข้าก็พอ” ซ่งรั่วเจินกล่าว การนัดพบกันตามลำพัง แน่นอนว่าไม่เหมาะสม แต่หากเป็นการรวมตัวเล็ก ๆ ของพวกเขา แล้วบังเอิญเชิญทั้งสองมาด้วย เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องที่เหมาะเจาะลงตัว เมิ่งชิ่นย่อมเข้าใจความหมายของซ่งรั่วเจินเช่นกัน จึงพยักหน้ารัว ๆ “รั่วเจิน เจ้านี่ช่างใส่ใจจริง ๆ!” ซ่งรั่วเจินยิ้มเบา ๆ “นั่นเป็นเรื่องธรรมดา” จนเมื่อเมิ่งชิ่นจากไปแล้ว อวิ๋นเนี่ยนชูก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นว่า “รั่วเจิน เมื่อครู่นี้เหตุใดเจ้าจึงไม่ให้ข้าพูด?” “ข้าว่าสิ่งที่ข้าจะพูดก็หาใช่ไร้เหตุผลไม่ หยางอ๋องแต่งกับองค์หญิงไม่สำเร็จ ตอนนี้ก็คิดจะแต่งกับเมิ่งชิ่น เช่นนี้ไม่เกินไปหน่อยหรือ?” “พวกเรารู้จักเมิ่งชิ่นมานานขนาดนี้ นางเป็นคนนิสัยเช่นไร เจ้ากับข้าก็ล้วนรู้ดี” “แต่ก่อนก็ใช่ว่าจะไม่มีใครมาสู่ขอนาง เพียงแต่เมื่อเอ่ยถ

สีหน้าหยางอ๋องเปลี่ยนไป ภายในใจเขาย่อมรู้ดีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น แต่เรื่องนี้ตกอยู่ในสายตาผู้อื่นแล้วกลับไม่ใช่เรื่องเล็กยิ่งไปกว่านั้น หากพวกเขาแต่งงานกันจริงๆ น่ากลัวว่าคนอื่นย่อมเอาไปหัวเราะเยาะหยัน นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เขาปรารถนา“ไม่ได้ ข้าจะต้องไปขอความช่วยเหลือจากเสด็จพี่สาม!”เสี่ยวซุ่นเห็นว่าจู่ๆ ท่านอ๋องของตนก็ผุดลุกขึ้นยืน จึงไล่ตามไปอย่างไม่ลังเล สายตากลับสะท้อนความตกตะลึง นี่เร็วเกินไปแล้วหลังซ่งรั่วเจินกลับถึงจวนอ๋อง ก็ได้รู้ว่าฉู่จวินถิงกลับมาแล้วเดิมทีคิดอยากพูดเรื่องนี้กับเขา กลับคิดไม่ถึงเลยว่าหยางอ๋องถึงขั้นอยู่ที่นี่ด้วย ทำให้คนแปลกใจจริงๆ“พระชายา หยางอ๋องมาอย่างกะทันหัน พูดว่ามีเรื่องอยากปรึกษาท่านอ๋อง หลังเข้าห้องหนังสือไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ออกมา”“ไม่เพียงแค่นี้ ตอนนี้อวิ๋นอ๋องเองก็มาแล้ว พวกเขารวมตัวกันอยู่ที่นั่น ก็ไม่รู้ว่ากำลังปรึกษากันเรื่องใด” เฉินเซียงพูดซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วงามดุจกิ่งหลิว “ดูท่าแล้วเรื่องในวันนี้ไม่เพียงเมิ่งชิ่นร้อนใจ หยางอ๋องกลับร้อนใจยิ่งกว่า นี่คือมาหาพวกท่านอ๋องเพื่อวางแผนกระนั้น?”อวิ๋นอ๋องเร่งเดินทางมา ทอดสายตามองหยางอ๋องด

เมิ่งฮูหยินมองสามีของตนอย่างเอือมระอา อุปนิสัยของเขานี้ แต่ไหนแต่ไรมาพูดว่าทำก็ลงมือในทันที ห้ามไว้ไม่อยู่“ดูเถอะเรื่องเล็กเพียงแค่นี้ล้วนทำให้ลูกสาวข้าไม่สบอารมณ์แล้ว ไม่รีบปฏิเสธไป นี่ยังจะรออันใดอีกเล่า?”เห็นสถานการณ์แล้ว เมิ่งฮูหยินคิดว่าก็มีเหตุผลเช่นเดียวกัน ครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า “เช่นนั้นก็ได้ พรุ่งนี้ข้าจะเข้าวังสักเที่ยว พูดกับซูเฟยให้ชัดเจน”“ท่านแม่ ไม่ ไม่ต้องรีบถึงเพียงนี้เจ้าค่ะ” เมิ่งชิ่นพูดอย่างเก้อกระดากเมิ่งฮูหยินงุนงงไป “ไม่ต้องรีบหรือ?”เผชิญหน้ากับสายตาแปลกใจสองคู่ เมิ่งชิ่นเก้อกระดากอย่างเห็นได้ชัด พูดว่า “ลูกยังคิดไม่ตก ไม่รู้ว่าหยางอ๋องทำเช่นนี้ ตกลงเพื่อหาโล่ป้องกันอันหนึ่ง หรือว่า...”เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกไป ทันใดนั้นเมิ่งฮูหยินเข้าใจหลายส่วน ลอบตกตะลึงภายในใจ“ชิ่นเอ๋อร์ ใช่หรือไม่ว่าเจ้ามีใจให้หยางอ๋อง?”“ปละ...เปล่าเจ้าค่ะ” เมิ่งชิ่นส่ายหน้า “ข้าเพียงคิดว่าท่านและซูเฟยเป็นสหายที่ดีต่อกันมานานหลายปี ปฏิเสธไปเช่นนี้ย่อมไม่ดีเท่าใดนัก...”“นี่มีอันใดไม่ดีกันเล่า? ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าเจ้า!” แม่ทัพเมิ่งพูดอย่างไม่ลังเลเมิ่งฮูหยินผินมองเขาแวบหนึ่งแ

“ตอนนั้นหม่อมฉันเองก็แปลกใจ ดังนั้นจึงทำนายให้เมิ่งชิ่น”ฉู่จวินถิงเองก็สนใจขึ้นมา “ไม่ใช่ว่าตอนนี้ยังทำนายไม่ออกหรอกกระมัง?”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “วาสนาแต่งงานของนางเลือนรางยากจะทำนายได้ เต็มไปด้วยความเป็นไปได้หลายอย่าง”“เหตุใดจึงเกิดสถานการณ์เช่นนี้?” ฉู่จวินถิงกลับได้ยินผลการทำนายเช่นนี้จากฮูหยินเป็นครั้งแรก ตกใจอย่างอดไม่ได้“หนทางแห่งสวรรค์ล้วนเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วพริบตา พิเศษอย่างที่สุด อิงตามทิศทางของต้นฉบับเดิม ระหว่างหยางอ๋องและนางไม่มีเส้นทางที่มาบรรจบกันได้ อีกทั้งวาสนาแต่งงานของนางก็ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดได้ภายในระยะเวลาสองปีนี้ เต็มไปด้วยความเป็นไปได้มากมาย”“สิ่งใดๆ ที่เรียกว่าชะตาฟ้าหรือจะสู้คนลิขิต ก็คือหลักการนี้นี่แหละ มากมายหลายครั้งเพราะตัดสินใจไม่เหมือนกัน ทุกอย่างจึงเปลี่ยนแปลงไป”“นับตั้งแต่หม่อมฉันได้ยินเมิ่งชิ่นพูดเรื่องนี้ นี่จึงทำนายให้นางใหม่ พบว่าครั้งนี้ชะตานางเปลี่ยนไปแล้ว!”“วาสนาแต่งงานของนางกลายเป็นชัดเจน หลังแต่งงานก็มีความสุขมาก มิหนำซ้ำบัดนี้คู่แท้ของนางก็คือหยางอ๋อง!”ซ่งรั่วเจินยกมุมปากระบายยิ้ม นางคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่มองดูแล้วไม่เกี่ยวข้องกั