All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1601 - Chapter 1610

“เรื่องวันนี้หากไม่ใช่เพราะเจ้าจงใจหาเรื่องใส่ตัว เรื่องราวก็คงไม่มาถึงจุดนี้ อัครเสนาบดีเดิมทีควรจะเป็นกำลังช่วยเหลือของข้า บัดนี้ทุกอย่างถูกเจ้าทำลายหมดสิ้นในคราวเดียวแล้ว!”เหลียงอ๋องคิดถึงความอัปยศที่ได้รับในห้องทรงพระอักษรวันนี้ ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะนางสตรีผู้นี้ประทานให้ เขาอยากบีบคอนางให้ตายไปเสียพ้น ๆ!หลายปีที่ผ่านมา เขาเก็บซ่อนกรงเล็บมาตลอด เพื่อรอวันจะได้ทำให้ผู้คนทั้งใต้หล้าได้ตื่นตะลึงบัดนี้เมื่อปีกของเขาแข็งแรงขึ้น จนเริ่มมีตัวตนโดดเด่นในสายพระเนตรของเสด็จพ่อแล้ว แต่เพราะตัวถ่วงชิ้นนี้ทำให้เขาตกอยู่ในภาพพจน์เลวร้ายตั้งแต่เริ่มต้นเขาเข้าใจเสด็จพ่อของตนเองดี สีพระพักตร์ในวันนี้ ชัดเจนว่าทรงล่วงรู้บางสิ่งแล้ว!ฉีชิงอีรับรู้ถึงความอึดอัดจากการขาดอากาศหายใจอันน่าสะพรึงกลัว โดยเฉพาะตอนที่สายตาสบเข้ากับนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอาฆาตคู่นั้น นางรู้สึกหวาดกลัวเสียยิ่งกว่าตอนที่ถูกถังเสวี่ยหนิงกรีดหน้าในคุกเสียอีกสองมือของนางพยายามแกะมือของเหลียงอ๋องออก ในใจพลันตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องราวที่ผ่านมานางไม่เคยคิดเลยว่าท่านอ๋องของตนเองที่ร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยง่ายจะม

“บ่าวยังถึงกับเคยสอบถามอวิ๋นหยางมาด้วยเพคะ อวิ๋นหยางบอกว่าก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเคยจับตัวไต้ซือเสวียนหยางได้ครั้งหนึ่ง ทว่าเจ้าคนผู้นี้ลึกลับซับซ้อนนัก ใช้วิชาแปลงโฉมและยันต์คาถาหลบหนีไปได้“นับแต่นั้นมา ไต้ซือเสวียนหยางก็รอบคอบมากเป็นพิเศษ แม้กระทั่งคนข้างกายเหลียงอ๋องเองยังรู้จักเรื่องของเขาน้อยมากเพคะ”ซ่งรั่วเจินกระตุกมุมปากเล็กน้อย “คนในสำนักวิชาเต๋า หาใช่คนที่จะสามารถจับตัวได้ง่ายดายเพียงนั้นไม่ ทว่าข้ากลับคิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าคนผู้นี้จะชำนาญวิชาแปลงโฉมด้วย“ดูเหมือนว่า ข้าต้องพยายามใคร่ครวญเพิ่มอีกสักหน่อยแล้ว”ทันใดนั้นเอง ซ่งรั่วเจินพลันนึกขึ้นได้ว่าตอนจับกุมไต้ซือเทียนจีครั้งแรก นางเคยได้หลักฐานยืนยันชิ้นหนึ่งมาด้วย“ไต้ซือเทียนจีเองก็เป็นบุคคลสำคัญเช่นกัน สกุลหลิงสิ้นอำนาจ ก็มิได้พัวพันไปถึงเหลียงอ๋อง ทว่าระหว่างสองคนนี้จะไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกันจริงหรือ?”ซ่งรั่วเจินหยิบหลักฐานก่อนหน้านี้ออกมา หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วก็พบเงื่อนงำบางอย่าง“ของชิ้นนี้…มียันต์ปรากฏอยู่?”ไป๋จื่อและเฉินเซียงหันมาสบตากัน ไม่เข้าใจว่าคำพูดของพระชายาตนเองหมายถึงสิ่งใด“ยันต์นี้ช่าง

“ไต้ซือเทียนจีผู้นี้ฉลาดซ่อนของเกินไปแล้ว ไม่ซ่อนไว้ในเรือนที่ตนเองพำนัก แต่กลับเอามาซ่อนไว้ในที่ลึกลับแบบนี้?”ไป๋จื่อถึงกับอุทานออกมาอย่างอดไม่ได้ สมแล้วที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์อุโมงค์ใต้ดินแห่งนี้พวกเขาดูอย่างไรก็เหมือนสถานที่สำหรับใช้ลี้ภัย ทั้งเรียบง่าย และมืดทึบ หากไม่ใช่เพราะมีพระชายานำทาง ต่อให้เป็นใครก็คิดไม่ถึงหรอกว่าจะมีคนนำของมาซ่อนไว้ในที่แห่งนี้“ในนี้ยังซ่อนประตูลับเอาไว้อีกชั้น”ซ่งรั่วเจินใช้กุญแจไขประตูลับเปิดออก ก็เห็นห้องที่คล้ายกับคลังเก็บสมบัติด้านในมีหีบสมบัติขนาดใหญ่ที่หนักอึ้งวางเรียงหลายอยู่หลายใบ ไป๋จื่อและชิงเถิงเดินนำเข้าไปก่อน และจัดการเปิดฝาหีบออกทองคำเครื่องเงินเครื่องประดับอัญมณีล้ำค่ารวมถึงภาพเขียนอักษรวัตถุโบราณพลันปรากฏต่อสายตา ทำเอาทั้งสองคนตาเบิกโพลง“เป็นไต้ซือทำนายดวงชะตาสามารถทำเงินได้มากมายเพียงนี้เชียวหรือ?”ชิงเถิงขยี้ตาตัวเอง ลำพังแค่ทองคำสีเหลืองอร่ามเต็มหีบนี้ ก็มากพอจะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเป็นอิสระไปได้ชั่วชีวิตแล้ว ยังไม่นับรวมพวกอัญมณีล้ำค่า และภาพเขียนอักษรจำนวนมากเหล่านั้นเลยด้วยซ้ำ หากไต้ซือเทียนจีไม่ตายไปเสียก่อน อาศั

ฉู่จวินถิงมองชื่อของฉีเหลียน แววตาพลันฉายประกายครุ่นคิดออกมา “ชื่อของคนผู้นี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน ดูท่าทางเขาจะซ่อนตัวได้แนบเนียนยิ่งนัก”“อันที่จริงหม่อมฉันกลับรู้สึกว่าไต้ซือเทียนจีอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับไต้ซือเสวียนหยาง?“โดยปกติไต้ซือผู้มีฝีมือมักจะไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยครั้งมิใช่หรือเพคะ? ไม่แน่ว่าพวกเขาทั้งสองคนอาจจะรู้จักกันก็เป็นไปได้”ซ่งรั่วเจินเผยการคาดคะเนของตนเองออกมา เหมือนอย่างโลกเดิมของนาง คนในแวดวงเดียวกัน ใครที่เก่งกาจ ย่อมหยั่งรู้ฝีมือของกันและกันทั้งสิ้นไต้ซือเทียนจีทำงานให้สกุลหลิง ส่วนฉีเหลียนก็เป็นพ่อตาของเหลียงอ๋อง อีกทั้งสกุลฉียังมีตำแหน่งในราชสำนักที่ไม่น้อยหน้าผู้ใด แต่เพราะหลายปีที่ผ่านมาเหลียงอ๋องเก็บตัวเงียบมาตลอด พวกเขาจึงมิได้มีบทบาทโดดเด่นเฉิดฉายเท่าใดนักภายหลังจากเกิดเรื่องขึ้นกับสกุลหลิง สกุลฉีดูคล้ายจะไม่มีความเคลื่อนไหวใดมาตลอด บัดนี้เมื่อลองมองอีกมุม บางทีอาจจะเป็นเพราะซ่อนตัวได้ลึกล้ำแยบยลมากกว่า“สิ่งที่เจ้าพูดมามีเหตุผลยิ่งนัก” ฉู่จวินถิงผงกศีรษะ “เพราะแต่ไหนแต่ไรสิ่งที่เหลียงอ๋องชำนาญที่สุดก็คือการปิดบังอำพรางตนเอง หากมีเรื่องใดที่เขาไม่จ

“หากข้าต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังไปทุกเรื่อง ไม่สามารถทำตามหัวใจของตัวเองได้ เช่นนั้นจะมีความหมายอันใดกันเล่า?”ซ่งรั่วเจินชะงักไปเล็กน้อย นางเพิ่งตระหนักได้ว่าฉู่จวินถิงคิดได้ลึกซึ้งทะลุปรุโปร่งกว่าที่นางจินตนาการเอาไว้ไกลโขนางจ้องมองดวงหน้าหล่อเหลาชวนเคลิบเคลิ้มตรงหน้า กลับยิ่งรู้สึกว่าเขามีเสน่ห์พิเศษบางอย่างเพิ่มขึ้นมา“ข้าช่างมีวาสนาเสียจริง”ซ่งรั่วเจินทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้ เดิมคิดว่าจะครองตนเป็นโสดไปตลอดชั่วชีวิต ไม่เคยแม้แต่คิดฝันว่าสักวันจะได้มีสามีรูปงามถึงเพียงนี้ ไม่เพียงมีอำนาจมีบารมี แต่ยังรูปโฉมหล่อเหลา รูปร่างดูดี แต่ความคิดอ่านยังทะลุปรุโปร่ง ช่างสุดยอดยิ่งนัก!“เช่นนั้นก็ทำตามนี้!”ฉู่จวินถิงพยักหน้า “ดี เช่นนั้นก็ทำตามนี้!”จากนั้นสิ่งของทั้งหมดก็ถูกย้ายกลับมาที่จวนฉู่อ๋อง ภายหลังจากที่ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงช่วยกันตรวจนับอย่างละเอียด ต่างฝ่ายต่างก็แยกย้ายไปจัดการกับสิ่งที่ตนเองได้รับมาซ่งรั่วเจินย่อมรู้ดีว่าฉู่จวินถิงต้องนำหลักฐานพวกนี้ไปทำอะไรบางอย่างแน่ เรื่องในราชสำนักบุรุษผู้นี้ช่ำชองเป็นที่สุด อีกทั้งวิธีจัดการปัญหายังมีมากมายไม่ว่าจะเลือกลงมือทัน