All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1581 - Chapter 1590

1962 Chapters

บทที่ 1581

“เหลียงอ๋อง ตวนเฟยตั้งแต่ที่เสียโฉมไปครั้งก่อน ร่างกายก็อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ วันแล้ววันเล่า” “ไม่เพียงเท่านั้น ช่วงนี้ตวนเฟยก็ยิ่งหม่นหมองไร้ความสุข ใบหน้าเต็มไปด้วยทุกข์กังวล ก่อนหน้านี้กระหม่อมก็เคยเกลี้ยกล่อมนางหลายครั้ง ให้นางปล่อยวางเสียบ้าง แต่นางมีเรื่องหนักใจนัก ลมปราณตับติดขัด ร่างกายช่วงนี้จึงแย่ลงทุกที” หมอหลวงถอนหายใจหนึ่งครั้ง บัดนี้สถานะของตวนเฟยในวังหลัง เรียกได้ว่าทุกคนต่างรู้กันหมด ฮ่องเต้ไม่โปรดปราน สนมคนอื่น ๆ ต่างก็รู้ว่านางไร้ซึ่งอนาคต ในวันปกติจึงไม่มีการไปมาหาสู่ อยู่ในห้องนี้ตลอดทั้งวัน ไม่ยอมออกไป ย่อมต้องทรุดลงเรื่อย ๆ ต่อให้เป็นคนที่ไม่มีโรค ก็ยังล้มป่วย ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีนางร่างกายก็ไม่ดีอยู่แล้ว “เสด็จแม่ข้าร่างกายไม่แข็งแรงจริง ๆ แต่ก็ไม่มีทางที่จะล้มป่วยครั้งเดียวก็ลุกไม่ขึ้น นี่มันถูกพิษอย่างแน่นอน!” สายตาเหลียงอ๋องแข็งกร้าว เขาเองก็รู้ชัดแจ้งว่า พิษมากมายสามารถทำให้คนตรวจไม่พบร่องรอยแม้แต่นิดเดียว จนคิดไปเองว่าคนผู้นั้นทรุดลงโดยธรรมชาติ “ถูกพิษอีกแล้วหรือ?” หมอหลวงสวีเห็นว่าเหลียงอ๋องยืนยันว่าถูกพิษ จิตใจก็สั่นสะท
Read more

บทที่ 1582

โรคในใจ เทียบกับโรคอื่น ๆ แล้วรักษายากยิ่งกว่า เหลียงอ๋องขมวดคิ้วแน่น ตัดสินตามสัญชาตญาณว่าทุกอย่างนี้เป็นไปไม่ได้ ต้องเป็นกลอุบายของซ่งรั่วเจินแน่ ไม่อย่างนั้น จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร? “เจ้าแน่ใจจริง ๆ หรือ?” “แน่ใจเจ้าค่ะ” แม่เฒ่าฮวาเอ่ย เหลียงอ๋องสีหน้ามืดหม่น “เจ้าจงตรวจให้ถี่ถ้วน ครั้งที่แล้วเจ้าบอกว่า หญ้าเจ็ดดาวตัดไส้นั่นหาได้ยากยิ่ง รับรองว่าเหล่าหมอหลวงล้วนมองร่องรอยใดไม่ออก ไม่มีผู้ใดสามารถรักษาได้ แล้วผลเป็นอย่างไร?” “ซ่งรั่วเจินภายในเวลาสั้น ๆ ก็แก้พิษนี้ได้แล้ว เห็นได้ชัดว่าฝีมือการแพทย์ของนางไม่ธรรมดานัก!” “หากเป็นนางที่วางยาพิษแก่เสด็จแม่ข้า เจ้ามีความมั่นใจว่าจะมองออกหรือไม่?” สีหน้าแม่เฒ่าฮวาก็ไม่สู้ดีนัก หญ้าเจ็ดดาวตัดไส้ เดิมทีก็เป็นพิษที่พบเห็นได้ยากยิ่ง นางคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเมืองหลวงจะมีผู้ใดสามารถมองออกได้ เดิมทีคิดว่าสามารถสร้างความดีความชอบได้ ผลกลับเกิดรอยรั่วใหญ่ถึงเพียงนี้ บัดนี้นางมีความไม่แน่ใจอยู่ชั่วขณะจริง ๆ ……… เมื่อซ่งรั่วเจินกลับจวนฉู่อ๋องแล้ว ก็พบว่าฉู่จวินถิงกำลังคอยนางอยู่ในห้อง “พระช
Read more

บทที่ 1583

“ครั้งหน้าหากยังมีเรื่องเช่นนี้อีก สามารถบอกข้าตรง ๆ ได้ ข้าลงมือจะวางใจยิ่งกว่า” ฉู่จวินถิงเลิกคิ้วเล็กน้อย แววตาจริงจัง “ในตำหนักของข้าเดิมทีก็มีกำลังคนอยู่แล้ว สามารถรับประกันได้ว่าจะไม่เกิดปัญหา” ซ่งรั่วเจินชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะอย่างอิ่มอกอิ่มใจ “เจ้าหัวเราะอะไร?” ฉู่จวินถิงถาม ซ่งรั่วเจินยิ้มกว้าง “ในวันปกติท่านดูจริงจังนัก หม่อมฉันคิดว่าต้องไม่เห็นด้วยกับเรื่องพวกนี้ที่หม่อมฉันทำ ก็เลยไม่ได้บอกท่านตรง ๆ” “จนกระทั่งได้ยินท่านพูดประโยคนี้ หม่อมฉันถึงได้คิดว่าพวกเรานับว่าเป็นความสัมพันธ์ที่สามารถฆ่าคนวางเพลิงร่วมกันได้แล้วหรือ?” ฉู่จวินถิงอึ้งแล้วหัวเราะออกมา “นั่นเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ไม่ว่าเจ้าทำสิ่งใด ข้าไม่มีทางไปจากเจ้า” “ต่อให้เจ้าทะลวงท้องฟ้าแห่งนี้จนเป็นรูโหว่ ข้าก็จะยืนค้ำให้เจ้า!” “เช่นนั้นท่านก็ไม่กลัวว่า หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผย อนาคตของท่านก็จะพังพินาศหมดสิ้น?” ซ่งรั่วเจินอดไม่ได้ที่จะถาม วางยาพิษนางสนมในวังหลัง นี่เป็นโทษหนัก! “เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่กลัวสูญเสียอนาคต?” ฉู่จวินถิงถามกลับ ซ่งรั่วเจินชะงักไป อด
Read more

บทที่ 1584

“พี่หญิง ท่านต้องเชื่อข้านะ ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านี่คือเรื่องอะไรกัน ข้าบริสุทธิ์ใจจริง ๆ!” ถังเสวี่ยหนิงตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมรับเด็ดขาด อย่างไรเสียเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านอ๋องก็ไม่ได้เปิดโปงนาง นางยังมีอะไรต้องกลัวอีกเล่า? กู้ฮวนเอ๋อร์มาในร้านค้า อยากซื้อผ้าที่เหมาะแก่การทำเสื้อผ้าเด็กสักหน่อย แม้ระยะเวลาที่เด็กจะเกิดยังอีกนาน แต่นางแค่คิดว่าตนตั้งครรภ์แล้ว ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ บังเอิญได้ยินท่านแม่กล่าวว่า เสื้อผ้าเด็กทำไว้แต่เนิ่น ๆ ซักและตากหลาย ๆ ครั้ง ครั้นถึงเวลาที่เด็กคลอด สวมแล้วก็จะไม่เสียดสีผิวของเด็ก หลังจากที่นางได้ยินแล้ว ก็ผ่านร้านขายผ้าพอดี จึงคิดจะเข้ามาดู ไม่คิดเลยว่าจะเจอภาพที่ฉีชิงอีทะเลาะจนแตกหักกับถังเสวี่ยหนิงเข้าพอดี “ฮวนเอ๋อร์ เหลียงอ๋องจะแต่งกับถังเสวี่ยหนิงจริงหรือ?” เหยาอวี้จือสีหน้าประหลาดใจ นางในฐานะสหายของฮวนเอ๋อร์ ตั้งแต่ฮวนเอ๋อร์แต่งเข้าจวนอวิ๋นอ๋องแล้ว ก็รับรู้ข่าวคราวของเชื้อพระวงศ์มากขึ้นอยู่บ้าง กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้า “ฉีชิงอีกล่าวถึงขนาดนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่แน่นอน เพียงแต่ข้าไม่
Read more

บทที่ 1585

“พี่หญิง ความจริงแล้ว ตลอดหลายปีมานี้ ท่านก็ไม่ได้ให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรีแก่ท่านอ๋องสักคนเลย บัดนี้รับข้าเข้าจวนมาเป็นชายารอง สำหรับท่านแล้วก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง” “ท่านไม่รู้ดอกว่าบัดนี้ข้างนอกต่างลือว่าท่านขี้หึงนัก ไม่เพียงแต่ตัวเองมีบุตรไม่ได้ ยังคอยขัดขวางท่านอ๋องรับอนุ เรื่องนี้ลือออกไปเยอะเข้า ย่อมไม่มีผลดีต่อชื่อเสียงของท่านเลย!” “ตามความเห็นของข้า ท่านก็ควรใจกว้างสักหน่อย อยู่ร่วมกับข้าให้ดี รอจนถึงเวลาที่ข้าขยายเชื้อสายให้ท่านอ๋อง ทุกคนก็จะสรรเสริญท่าน ไม่ใช่หรือ?” ถังเสวี่ยหนิงกดเสียงต่ำลง นึกถึงตอนนั้นที่นางกับฉีชิงอีเป็นสหายรักกัน ก็รู้มาตลอดว่าฉีชิงอีรู้สึกเจ็บปวดเพราะตนไม่เคยตั้งครรภ์เลย ครานั้นพูดกันว่าร่างกายเหลียงอ๋องไม่ไหว แต่บัดนี้นางร่วมหลับนอนกับท่านอ๋องแล้ว ย่อมรู้ว่าไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ท่านอ๋องในยามปกติดูป่วยออด ๆ แอด ๆ ไม่มีเรี่ยวแรงอะไร แต่บนเตียงนั้น เป็นดั่งมังกรพยัคฆ์ที่มีชีวิต… เห็นได้ชัดว่า เป็นเหลียงอ๋องที่ไม่ชอบฉีชิงอี จึงร่วมเตียงกับนางน้อยครั้ง! “เหตุใดเจ้าถึงหน้าด้านไร้ยางอายถึงเพียงนี้!” “ถังเสวี่ยหน
Read more

บทที่ 1586

“ไม่แน่ว่าวิธีที่เจ้าใช้อาจจะเหมือนกันกับนางก็เป็นได้ มิเช่นนั้นอวิ๋นอ๋องที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นเจ้าอยู่ในสายตา เหตุใดถึงมาแต่งงานกับเจ้าได้เล่า?"เหยาอวี้จือขมวดคิ้วแน่น “พระชายาเหลียงอ๋อง ถึงในจวนของพวกท่านจะเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น มันก็มิได้หมายความว่าผู้อื่นจะเป็นเหมือนกันนะเจ้าคะ ท่านกุเรื่องเท็จใส่ร้ายป้ายสีฮวนเอ๋อร์เช่นนี้ มันจะไม่ไร้ยางอายเกินไปหน่อยหรือเจ้าคะ”“แล้วเจ้าถือดียังไง? พวกข้ากำลังพูดอยู่เจ้ามีสิทธิ์มาปากมากหรือ?”ฉีชิงอีรู้อยู่แก่ใจว่ากู้ฮวนเอ๋อร์มิใช่คนที่ใครจะรังแกได้ง่ายๆ อวิ๋นอ๋องเป็นโอรสของฮองเฮา อีกทั้งเป็นน้องชายคนสนิทของฉู่อ๋อง บวกกับตระกูลราชครูกู้ที่มีเบื้องหลังไม่ธรรมดา แต่เหยาอวี้จือหาได้มีความสำคัญอันใดไม่?“เพี๊ยะ!”ฉีชิงอียกมือขึ้นตบเข้าไปอีกฉาด “เจ้ายังไม่รีบคุกเข่าขอขมาข้าอีก!”“กู้ฮวนเอ๋อร์ เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ? เป็นบ้าก็ไปรักษาสิ ตนเองไร้ความสามารถ แล้วทำได้แค่ระบายความโกรธกับผู้อื่นเช่นนี้หรือ!”กู้ฮวนเอ๋อร์ผลักฉีชิงอีออกไป และหันกลับไปมองเหยาอวี้จือด้วยความเป็นห่วง “เจ้าเป็นอันใดหรือไม่?”เหยาอวี้จือกุมแก้มที่ถูกตบแล้วส่ายหน้าเบา ๆ “ข้
Read more

บทที่ 1587

ฉีชิงอีรู้สึกถึงความเจ็บแปลบบนใบหน้า พอนำมือไปลูบคลำก็ปรากฏว่ามีเลือดไหลออกมานางเบิกตาโพลง อย่างไม่อยากจะเชื่อ “คนที่ผลักนางล้มคือถังเสวี่ยหนิงมิใช่ข้า แล้วเจ้ามาตบข้าทำไมกัน?”“คิดว่าคนอื่นไม่รู้ ว่าท่านทำอะไรอย่างนั้นหรือ ท่านคิดว่าข้าตาบอดหรือ?”“คิดจริง ๆ หรือว่าโยนความผิดให้แพะรับบาปแล้วจะมิต้องกังวลอะไร?”“ข้าขอเตือนท่านเลยนะว่า เล่ห์อุบายเช่นนี้ไม่เหมาะที่จะแสดงต่อหน้าข้า!”ในดวงตาของฉู่อวิ๋นกุยเต็มไปด้วยความรังเกียจ ระหว่างเขากับเหลียงอ๋องเดิมทีมิได้มีเรื่องขัดแย้งกัน ทว่านับตั้งแต่เหตุการณ์เมืองฉีหยาง เขาก็รับรู้ถึงความบาดหมางระหว่างเหลียงอ๋องกับเสด็จพี่สามเขาและเสด็จพี่สามเป็นพี่น้องโดยสายเลือดแท้ แน่นอนว่าเขาจะต้องยืนอยู่ฝ่ายเสด็จพี่สามบัดนี้เมื่อเห็นฉีชิงอีและถังเสวี่ยหนิงร่วมมือกันรังแกฮวนเอ๋อร์ เขาจึงอดคิดมิได้ว่าแผนการร้ายนี้อาจจะเป็นความตั้งใจของจวนเหลียงอ๋องถึงอย่างไร เรื่องบางเรื่องที่ผู้ชายทำไม่ได้ ก็จะใช้สตรีในครอบครัวเหล่านี้เป็นเครื่องมือแทนการทะเลาะเบาะแว้งระหว่างสตรี โดยปกติแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ ถึงแม้จะทะเลาะกันจริง ๆ ขึ้นมา ก็เพียงแค่ตักเ
Read more

บทที่ 1588

“จุ๊ ๆ โบยสามสิบไม้ยังถือว่าน้อยเกินไปสำหรับเจ้านัก”ถังเสวี่ยหนิงถูกตีจนตาพร่าเป็นดาวระยิบระยับ ราวกับว่านางจะหมดสติลงในไม่ช้า ทว่าจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงอันคุ้นหู จึงทำให้นางอดมิได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเมื่อเห็นโฉมหน้าอันงดงามเย้ายวนใจนั้น ในแววตาของนางก็เปี่ยมล้นไปด้วยความเกลียดชังอย่างท่วมท้น“ซ่งรั่วเจิน นังสารเลว เจ้าอย่าเพิ่งดีใจไปเลย!”“เพี๊ยะ!”ซ่งรั่วเจินยกมือขึ้นตบเข้าไปหนึ่งฉาด จนใบหน้าครึ่งซีกของถังเสวี่ยหนิงปูดบวมขึ้นมาทันที“ข้าว่าเจ้าไม่รู้จักสำนึกผิดสักนิดเลยนะ ก่อนหน้านี้คิดปองร้ายพระชายาอวิ๋นอ๋องและบุตรในครรภ์ของนาง บัดนี้ยังจะมาล่วงเกินข้าอีก เจ้ากล้าด่าข้าว่านังสารเลวอย่างนั้นหรือ?”“ไป๋จื่อ! ตบปากนาง!”เพียงไป๋จื่อได้ยิน ก็รีบก้าวเข้าไป นางเองก็อยากตบถังเสวี่ยหนิงมานานแล้ว ในที่สุดโอกาสนี้ก็มาถึง!“เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!”เดิมทีไป๋จื่อก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์อยู่แล้ว นางจึงลงมืออย่างไม่เกรงใจหลังจากที่ซ่งรั่วเจินทิ้งท้ายหนึ่งประโยคนางก็เดินเข้าไปในร้าน เพียงแค่มองเข้าไปก็เห็นฉีชิงอีที่ใบหน้าถูกบาดจนเป็นรอยเลือด คราวนี้ฉู่อวิ๋นกุยลงมืออย่างไม่เกรงใจ เพียงแต่...ซ่งรั
Read more

บทที่ 1589

“ซ่งรั่วเจิน เจ้าสาปแช่งข้ารึ?”ฉีชิงอีโกรธจนทำอะไรไม่ถูก นางแต่งงานกับเหลียงอ๋องมาหลายปี แต่ก็ยังมิได้ตั้งครรภ์ จึงถูกผู้คนประณามอยู่แล้วเพียงแต่ว่า เนื่องจากสุขภาพร่างกายของเหลียงอ๋องไม่แข็งแรง ทุก ๆ คนจึงมิได้โยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้นางเสียทีเดียว ทว่าเมื่อซ่งรั่วเจินเอ่ยประโยคนี้ออกมา มิใช่ว่ามันกลายเป็นความรับผิดชอบของนางหรอกหรือ?“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร มีสิทธิ์อันใดมาสาปแช่งข้า?”ซ่งรั่วเจินมีสีหน้าเมินเฉย “ข้าพยายามช่วยทำนายดวงชะตาให้แก่เจ้า ว่าชั่วชีวิตนี้เจ้ามิอาจมีบุตรได้ จะได้ช่วยเหลียงอ๋องรับอนุเสียแต่เนิ่น ๆ มิฉะนั้นเจ้าจะทำผิดต่อเหลียงอ๋องแล้วจริง ๆ”เมื่ออัครเสนาบดีและฮูหยินเข้ามาถึง เดิมทีทั้งสองคนกำลังโกรธ และร้อนใจแทนบุตรสาวแต่เผอิญได้ยินคำพูดนี้ ก็อดประหลาดใจมิได้นับตั้งแต่การแต่งงานของเสวี่ยหนิงถูกกำหนดขึ้น พวกเขาก็วางแผนไว้เพื่อบุตรสาวแล้ว การได้แต่งงานเข้าจวนเหลียงอ๋องนั้นถือว่าดีแล้ว แม้จะเป็นเพียงชายารอง แต่จนถึงบัดนี้เหลียงอ๋องก็ยังมิมีทายาทสืบสกุลเสวี่ยหนิงมีชาติตระกูลสูง ตราบใดที่มีทายาทสืบสกุลให้เหลียงอ๋องได้ก่อน ในอนาคตจะไม่มีโอกาสมาช่วงชิงกับพร
Read more

บทที่ 1590

“เสวี่ยหนิงเป็นเพียงสตรีบอบบาง เรื่องวันนี้นางกระทำผิดจริง ๆ แต่ก็ถูกโบยไปแล้ว และถูกด่าทอไปแล้ว ความโกรธก็น่าจะทุเลาลงแล้วใช่หรือไม่?”“แทบเอาชีวิตไม่รอดแล้วอย่างไรเล่า? ฮูหยินของข้าถูกนางผลัก ไม่เพียงแค่ตนเองเป็นอันตรายเท่านั้น แม้แต่เด็กในครรภ์ก็เป็นอันตรายเช่นกัน”“หากมิใช่ว่านางมีจิตคิดร้าย และต้องการทำร้ายผู้อื่น นางจะลงเอยเช่นนี้ได้อย่างไร?”ฉู่อวิ๋นกุยหัวเราะเยาะ “ข้าก็ว่าอยู่ถังเสวี่ยหนิงยังมิได้ออกเรือน จะกระทำความผิดซ้ำซากเช่นนี้ได้อย่างไร ที่แท้ก็เป็นเพราะความปล่อยปละละเลยของถังฮูหยินนี่เอง!”“คิดปองร้ายทายาทเชื้อพระวงศ์ ถูกโบยสามสิบไม้ถือว่าเบาที่สุดแล้ว หากถังฮูหยินมิพอใจ เช่นนั้นให้พวกเราไปยังห้องทรงพระอักษรเพื่อกล่าวชี้แจงให้ชัดเจนดีหรือไม่”“ถึงเวลานั้น คุณหนูถังก็ไม่ต้องเข้าจวนเหลียงอ๋องอีกต่อไปแล้ว”แววตาของฉู่จวินถิงเย็นชา คล้ายกับว่าต้องการทำให้เรื่องราวบานปลายอัครเสนาบดีตระหนักได้ถึงท่าทีของฉู่จวินถิง หัวใจก็พลันเต้นระรัว ฉู่อ๋องผู้นี้เดิมทีจัดการได้ยากอยู่แล้ว ตอนนี้อีกฝ่ายยังจับจุดอ่อนได้อีก ถึงจะไม่เต็มใจเพียงใดก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีโบยสามสิบไม้...คงหลี
Read more
PREV
1
...
157158159160161
...
197
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status