“เหลียงอ๋อง ตวนเฟยตั้งแต่ที่เสียโฉมไปครั้งก่อน ร่างกายก็อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ วันแล้ววันเล่า” “ไม่เพียงเท่านั้น ช่วงนี้ตวนเฟยก็ยิ่งหม่นหมองไร้ความสุข ใบหน้าเต็มไปด้วยทุกข์กังวล ก่อนหน้านี้กระหม่อมก็เคยเกลี้ยกล่อมนางหลายครั้ง ให้นางปล่อยวางเสียบ้าง แต่นางมีเรื่องหนักใจนัก ลมปราณตับติดขัด ร่างกายช่วงนี้จึงแย่ลงทุกที” หมอหลวงถอนหายใจหนึ่งครั้ง บัดนี้สถานะของตวนเฟยในวังหลัง เรียกได้ว่าทุกคนต่างรู้กันหมด ฮ่องเต้ไม่โปรดปราน สนมคนอื่น ๆ ต่างก็รู้ว่านางไร้ซึ่งอนาคต ในวันปกติจึงไม่มีการไปมาหาสู่ อยู่ในห้องนี้ตลอดทั้งวัน ไม่ยอมออกไป ย่อมต้องทรุดลงเรื่อย ๆ ต่อให้เป็นคนที่ไม่มีโรค ก็ยังล้มป่วย ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีนางร่างกายก็ไม่ดีอยู่แล้ว “เสด็จแม่ข้าร่างกายไม่แข็งแรงจริง ๆ แต่ก็ไม่มีทางที่จะล้มป่วยครั้งเดียวก็ลุกไม่ขึ้น นี่มันถูกพิษอย่างแน่นอน!” สายตาเหลียงอ๋องแข็งกร้าว เขาเองก็รู้ชัดแจ้งว่า พิษมากมายสามารถทำให้คนตรวจไม่พบร่องรอยแม้แต่นิดเดียว จนคิดไปเองว่าคนผู้นั้นทรุดลงโดยธรรมชาติ “ถูกพิษอีกแล้วหรือ?” หมอหลวงสวีเห็นว่าเหลียงอ๋องยืนยันว่าถูกพิษ จิตใจก็สั่นสะท
Read more