All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1721 - Chapter 1730

“ข่าวอะไรอย่างนั้นหรือ?”เห็นฉู่มู่เหยากดเสียงลง ท่าทางมีลับลมคมใน ซ่งรั่วเจินอดสงสัยไม่ได้“ก่อนหน้านี้องค์ชายจากราชวงศ์ฉีเยว่กลับไปแล้วมิใช่หรือ? เดาว่าคงจะเล่าเรื่องของพวกข้าไปหมดแล้วกระมัง รวมถึงเรื่องที่อูเยว่เอ๋อร์อยากแต่งแก่พี่ชายสามทว่าไม่สำเร็จด้วย”“บัดนี้มีข่าวจากทางราชวงศ์ฉีเยว่ส่งมา โดยกล่าวไว้ว่าหวังว่าทางฝั่งพวกข้าเองจะคัดเลือกองค์หญิงหนึ่งพระองค์ส่งไปอภิเษกกับทางนั้นเช่นกัน”ฉู่มู่เหยาแบะปากไปที ชัดเจนว่าไม่พอใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง “ดูจากพฤติกรรมของอูจิ่งซั่วและอูเยว่เอ๋อร์ ข้าก็รู้สึกว่าคนของราชวงศ์ฉีเยว่ล้วนป่าเถื่อนทั้งสิ้น“องค์หญิงที่ถูกเลี้ยงดูมาในวังอย่างพวกข้า ล้วนอ่อนหวานงดงามเพียบพร้อม เกรงว่าไปที่นั่นแล้วจะต้องได้รับความทุกข์เป็นแน่”“เรื่องนี้กับเจ้าคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันกระมัง?” ซ่งรั่วเจินถามอย่างไม่รอช้าฉู่มู่เหยาหัวเราะออกมาเบา ๆ “ข้าทราบว่าท่านพี่สะใภ้เป็นห่วงข้า เพียงแต่เรื่องนี้ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลใจ ข้ามีคนในใจแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าได้เล่าให้เสด็จแม่รับทราบเรียบร้อยแล้ว”“เสด็จแม่ตรัสว่าจะนำเรื่องนี้ไปทูลต่อเสด็จพ่อ เพื่อเลี่ยงมิให้ผ่า

เห็นฉู่มู่เหยาสีหน้าตื่นตะลึง ราวกับกลัวว่าต่อจากนี้จะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ซ่งรั่วเจินก็หัวเราะออกมาเบา ๆ พลางเอ่ยว่า“วางใจเถิด บัดนี้เขาถูกยันต์หุ่นเชิดแล้ว คงไม่ทำอะไรพวกเราแล้วกระมัง”“เช่นนั้นที่เขาคิดจะเอายันต์หุ่นเชิดมาติดบนตัวเจ้า เขาคิดจะทำอะไร? ปั้นเรื่องใส่ร้ายเจ้าหรือ?”ฉู่มู่เหยาแม้ไม่รู้ว่าความจริงยันต์หุ่นเชิดคืออะไร ทว่าพิจารณาจากชื่อของมันแล้ว พอจะเดาได้คร่าว ๆ ว่ามันมีผลกระทบอย่างไร เพียงเท่านั้นก็รู้สึกแล้วว่าสิ่งนี้มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน“จู่ ๆ เหลียงอ๋องก็ทูลขอเสด็จพ่อให้เจ้ามารักษาอาการป่วยของตวนเฟย ข้ายังคิดว่าเขามีหัวใจกตัญญูอย่างแท้จริง คิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันได้รักษาอาการป่วยก็ลงมือทำเรื่องชั่วช้าพรรค์นี้เสียแล้ว พุ่งเป้ามาที่เจ้าอย่างสมบูรณ์!”พูดจบ ฉู่มู่เหยาก็คล้ายเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดทุกอย่างนี้ทันที “ยิ่งบังเอิญบัดนี้เสด็จพี่ไม่อยู่เมืองหลวง ชัดเจนว่าเขาจงใจคำนวณมาอย่างดีแล้ว ช่างชั่วช้าสามานย์เสียจริง!”ซ่งรั่วเจินมองหมอหลวงหวังที่ยืนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่ด้านข้าง ข้อสันนิษฐานพลันผุดขึ้นมาในสมอง“หากข้าคาดคะเนไม่ผิด พวกเขาคงจะอยากปั้นเรื่องใส่ร

ฝ่าบาททรงขมวดพระขนงแน่น สายพระเนตรกวาดมองระหว่างซ่งรั่วเจินและหมอหลวงหวังทีละคน สิ่งที่ทั้งสองกล่าวมาล้วนไม่สมเหตุสมผลทั้งสิ้นซ่งรั่วเจินนอกจากเคยพบตวนเฟยมาครั้งหนึ่งจากเรื่องเมื่อคราวก่อนนั้นที่ตวนเฟยเสียโฉม นับแต่เมื่อครั้งนั้นเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว พวกนางทั้งสองก็ไม่เคยข้องเกี่ยวใด ๆ กันอีกเลยและเหตุผลที่เข้าวังวันนี้ ก็เป็นเพราะเขามีรับสั่งให้คนไปเชิญนางเข้าวังมาเอง ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็เหลือความเป็นไปได้เพียงแค่หนึ่งเดียว“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันเห็นว่า จะต้องมีใครบางคนหวังอาศัยจังหวะนี้ปองร้ายพระชายาฉู่อ๋องเป็นแน่แท้!”ฮองเฮามีแววตาเคร่งขรึมขึ้น “ระยะหลังมานี้พระชายาฉู่อ๋องสร้างคุณูปการไว้ไม่น้อย เกรงว่าคงไปขัดหูขัดตาคนกลุ่มหนึ่งเข้า จึงเป็นเหตุให้คนพวกนั้นอาศัยโอกาสนี้วางอุบายใส่ร้ายป้ายสีนางแน่นอนเพคะ”“หากนางถูกตัดสินว่ามีความผิดโทษฐานลอบปองร้ายพระสนมแห่งวังหลังจริง เช่นนั้นต้องโทษถึงตายสถานเดียวเพคะ!”“ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาอย่างถี่ถ้วนด้วยเถิด หมอหลวงหวังผู้นี้อาจเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของใครบางคนเท่านั้น หากไม่สืบสาวพวกเขาให้ลึกไปถึงต้นตอแล้ว ทุกคนคงเกิดข้อกังขาขึ้นมาจนก

ตอนที่ซ่งรั่วเจินออกมาจากวัง ก็มีรางวัลติดตัวมาด้วยมากมายทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ฮองเฮาพระราชทานให้ด้วยความเป็นห่วงกังวลใจว่าวันนี้นางจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ และโศกเศร้าเสียใจ จึงตั้งใจคัดเลือกแต่ของดี ๆ มามอบให้เป็นพิเศษถึงแม้นางจะบอกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ตนเองมิได้ตกใจหวาดกลัว กระนั้นแล้วฮองเฮาก็ยังดึงดันจะมอบให้นางให้ได้ ฉู่มู่เหยาเองก็อาศัยโอกาสนี้คัดเลือกเครื่องประดับศีรษะที่โปรดปรานมาบ้าง อารมณ์ที่เคยขุ่นมัวในตอนแรกจึงดีขึ้นอีกครั้งจากนั้น ไม่รอให้นางเดินไปถึงหน้าประตูวัง ก็เห็นเงาร่างสายหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน“ท่านอ๋อง ช้าหน่อยเถิด”ขันทีวิ่งตามอยู่ด้านหลัง เสียดายที่ความเร็วของท่านอ๋องเร็วเกินไป จนมิอาจไล่ตามทันได้เลยซ่งรั่วเจินได้ยินเสียงเอะอะนี้ก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ทว่าเพียงเสี้ยวขณะ ตอนที่นางค้นพบว่าท่านอ๋องที่ขันทีคนนั้นกำลังวิ่งตามอยู่นั้นคือฉู่จวินถิงแล้ว แววตาพลันเต็มไปด้วยความประหลาดใจทันที“เจินเอ๋อร์ เจ้าปลอดภัยดีใช่หรือไม่?”ฉู่จวินถิงพิจารณาซ่งรั่วเจินอย่างละเอียด ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความกังวลใจซ่งรั่วเจินผุดยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเ

“เจินเอ๋อร์ เจ้าอยากมัวแต่กังวลใจเกินไปนักเลย มากินมื้อเช้ากันก่อนเถิด”กู้หรูเยียนเห็นบุตรสาวของตนเองท่าทางราวกับมีเรื่องราวมากมายถาโถมเข้ามาในใจ แม้ความจริงตัวนางเองก็กลัดกลุ้มกังวลใจมากไม่ต่างกัน ทว่าจนบัดนี้แล้วก็ยังไม่มีข่าวที่เชื่อถือได้กลับมาเลยซ่งหลินพยักหน้า “เจินเอ๋อร์ อีกเดี๋ยวข้ากับพี่ชายใหญ่ของเจ้าก็ต้องไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทในท้องพระโรงแล้ว เข้าวังคราวนี้คงได้ยินข่าวคราวอะไรมาบ้าง เจ้าวางใจเถิด”ซ่งรั่วเจินเห็นคนในครอบครัวเป็นห่วงตนเองถึงเพียงนี้ ก็ผุดยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ยขึ้นว่า “ข้าก็แค่คิดว่านานเพียงนี้แล้วยังไม่กลับมา เกรงว่าต้องมีเรื่องใหญ่พอสมควรเกิดขึ้นแน่ ทว่าข้าเองก็ไม่ได้กังวลใจมากนัก ตอนแรกข้าก็ลองคำนวณดวงชะตาของท่านอ๋องแล้ว หาใช่ดวงเลวร้ายไม่”ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนถึงจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดีแล้ว”เอาเข้าจริงหากเทียบกับน้องหญิงห้าแล้ว ความกังวลในใจของพวกเขาก็มิได้น้อยไปกว่ากันเลย ฉู่อ๋องอยู่ดี ๆ ก็มีท่าทีเคร่งขรึมจริงจังขึ้นมาถึงเพียงนี้ มิหนำซ้ำยังตั้งใจส่งน้องหญิงห้ากลับมาที่จวนแห่งนี้ด้วย พวกเขาจะไม่กังวลใจได้อย่างไร“ข้าจะได้โล่งใจ