Tous les chapitres de : Chapitre 161 - Chapitre 170

“Brandon, huwag ka na munang aalis dito sa tabi ni lola. I will also call Leon para may kahalili ka sa pagbabantay kay lola. We should protect her from someone,” ani Gavin habang nakatingin mula sa glass window. Naroroon sa loob ang kaniyang Papa Gerardo kasama sina Hivo at Bia. Umalis naman sina Ylonah at Avva para ikuha ng damit ang mga ito sa villa. “Sir Gavin, sino po ba ang may kagagawan nito kay Donya Conciana?” usisa ni Brandon. “Mas makabubuti kung wala kang alam tungkol doon, Brandon. Just do what I say,” walang emosyong sambit ni Gavin. Yumuko si Brandon. “Pasensya na po, Sir Gavin.” Tinapik ni Gavin ang balikat ni Brandon. “It’s fine. Alam ko namang nag-aalala ka lang kay lola.” Ngumiti si Brandon. “Ah Sir Gavin, mag-c-cr lang po muna ako.” “Go ahead. Papasok na rin ako sa loob.” Nang makaalis si Brandon ay agad ding pumasok sa room 777 si Gavin. Malalaki ang mga hakbang ni Brandon habang binabaybay niya ang daan patungo sa men’s restroom. Nang malapit na siya

“Brandon, ikaw na muna ang bahalang magbantay kina Hivo at Bia. Naroon din naman si papa. Ihahatid ko muna sina Maya at Hope sa condo unit nila.” Kinarga ni Gavin si Hope na ngayon ay tulog na tulog na matapos nilang kumain at magkwentuhan sa may coffee shop. “Sige po, Sir Gavin. Paano po pala kapag bumalik si Miss Avva para sunduin ang mga anak niyo?” tanong ni Brandon. Nagtatakbo siya patungo sa may pintuan at pinagbuksan ng pinto sina Gavin at Maya. Yumuko si Maya bilang pasasalamat kay Brandon. Huli itong lumabas ng coffee shop. “Huwag mong pasasamahin ang mga bata kay Avva. Sabihin mo, bilin ko ‘yon sa’yo at babalik din naman ako kaagad pagkahatid ko kina Maya at Hope,” tugon ni Gavin. “Gavin, ako na ang magbubuhat kay Hope. Masyado na siyang mabigat, baka manga—” Huminto si Gavin sa paglalakad at hinarap si Maya. “Let me carry her. I already missed a lot of her milestones. Please let me take care of her. Hayaan mo akong makabawi sa kaniya.” Ngumiti siya rito. “Hayaan mo ako

Madilim na ang kalangitan. Walang bituin o buwan na maaaring magsilbing liwanag ni Avva habang nagmamaneho. Tanging ilaw lamang mula sa kaniyang kotse ang gumagabay sa kaniya sa madilim na daan. Ang mga huni lang ng insekto ang siyang ingay na naririnig niya. Nagmamaneho siya patungo sa isang liblib na lugar. Pagod na pagod na siya at nananakit na ang puwet niya sa ilang oras na pagmamaneho. Kung hindi lang niya talaga kailangan magtungo rito, hindi niya gagawin iyon. Kung tutuusin ay dapat nasa mansyon siya ngayon at nakahilata sa malambot na kama at nagbibilang pera! Pero dahil sa mga nangyari ay napilitan siyang magtungo sa liblib na lugar upang kitain ang lalaking inutusan niya noon na sunugin ang apartment ni Maya. Hindi maintindihan ni Avva kung bakit ang daming sagabal sa pagiging Thompson niya. Ang dami na niyang isinakripisyo kaya hindi siya makakapayag na mapurnada pa ang lahat at mawala sa kaniya ang pinapangarap niyang buhay: ang maging ganap na Mrs. Thompson at ang magin

“Maya." Ngumiti si Angelita kay Maya at malambing na hinawakan ang kamay nito. “Hija. Naisipan lang namin na dumalaw ng kapatid mo. Matagal-tagal ka na rin naming hindi nakikita. Kumusta ka na? Dito ka na pala nakatira sa renowned condo na ito," manghang turan niya. Tumaas ang kilay ni April nang makita niya mula sa siwang ng pinto ang interior design ng unit ni Maya. Hindi niya maipagkakaila na mamahalin ang unit nito at lalong-lalo na ang mga disenyo. Tiningnan niya mula ulo hanggang paa si Maya at may napansin siyang kakaiba rito. 'There’s something with, Maya now. May hindi ba ako nalaman? Is she flirting with my husband again?' Nagngingitngit ang kalooban ni April kaya palihim niyang inirapan si Maya. “B-bakit po kayo nandito?” seryosong tanong ni Maya habang sinusuri ang ekspresyon nina April at Angelita. Namumuo ang pawis sa noo niya kahit saglit pa lamang niya binuksan ang pinto. Pagak na tumawa si Angelita. “Oh, come on, Hija. Hindi mo man lang ba kami na miss? Ma

"G-Gavin..." Huminga nang malalim si Gavin bago siya marahang nag-angat ng tingin kay Maya. “Is that how it always is? Gano'n ka ba nila tratuhin eversince? Gano'n ba sila ka walang puso sa sarili nilang kapamilya? Grabe ang pang-iinsulto nila sa'yo kanina! Idinamay pa nila si lolo! Is it the reason why you don’t want me to meet them?” Sunod-sunod ang mga katanungan niya at hindi agad iyon masagot ni Maya. Titig na titig si Maya sa mga mata ni Gavin. Nag-aapoy ang mga mata nito sa galit. Ramdam na ramdam niya ang emosyong mayroon si Gavin ngayon. Napapaiwas siya ng tingin kay Gavin sa bawat pagkunot ng noo nito, sa bawat pagtiim ng bagang nito at sa bawat pagkuyom ng mga kamao nito. “Hindi ko maintindihan kung bakit gano'n ka nila tratuhin, Maya! Gano'n din ba sila kalupit pagdating kina Hope at Matthan noon? Did they even consider them as their own blood? As your son and daughter? As their grandchildren? Simula ba pagkabata mo gano'n na ang trato ng pamilya mo sa‘yo? Did they