All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1351 - Chapter 1358

เซียวม่อไม่คาดคิด เซียวอวี้เพิ่งมาเยือนเมืองฝานหลูไม่ทันไร ก็จะลงดาบเขาเสียแล้วแต่เขามีความผิดอะไร?ข้าราชการของเมืองฝานหลูร่วมมือกับเขาแล้ว ไม่มีทางหักหลังเขาแน่นอนคิดมาถึงตรงนี้ เซียวม่อก็จัดอาภรณ์ให้เข้าที่เข้าทาง เดินออกไปจากห้องหนังสืออย่างผ่าเผยไร้ความยำเกรงภายในเรือนเนืองแน่นไปด้วยทหารทางการ แต่ละคนล้วนถืออาวุธในมือ ดูเที่ยงธรรมไม่เห็นแก่หน้าผู้ใดทั้งสิ้นคนที่ยืนนำหน้าคือเฉินจี๋ราชองครักษ์ของฮ่องเต้ เซียวม่อเองก็รู้จักเฉินจี๋นำกำลังทหารมาด้วยตัวเอง เพื่อจับเซียวม่อ“จับตัวเขาไว้!” วิธีจัดการของเขาเหมือนเจ้านายไม่มีผิด เด็ดขาดฉับไว ไม่เหลือโอกาสให้พูดสิ่งใดสิ้นคำสั่งของเขา ทหารทางการก็เข้าไป ทำท่าจะจับเซียวม่อเซียวม่อเห็นขื่อคาและโซ่ตรวนในมือของพวกเขา คิ้วก็กระตุกอย่างรุนแรงเขาก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ ย้อนถามด้วยสีหน้าอึมครึม“จับโจรต้องมีของกลาง แล้วข้าทำอะไรผิด ต้องมาถูกพวกเจ้าจับล่ามคอด้วย?!”เฉินจี๋ไม่เปลี่ยนสีหน้า ย้ำกับทหารทางการที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า“จับไว้!”ด้วยเหตุนี้ เซียวม่อจึงถูกจับจวนอ๋องตกอยู่ในความหวาดผวาพระชายาและเหล่านางสนมเหมือน

ในชนบท ล้วนเป็นผู้ลี้ภัยเกือบทั้งหมด พวกเขาสร้างที่พักพิงชั่วคราวของตนเองจากไม้และหญ้าแห้ง อยู่เบียดเสียดกันหลายคนในหนึ่งหลัง สถานที่แบบนี้เพียงพอสำหรับใช้นอนตอนกลางคืนเท่านั้น ต้องก้มตัวลงก่อนถึงจะเข้าได้ บนพื้นที่กว้างใหญ่ เต็มไปด้วยที่พักพิงประเภทนี้ ซึ่งนับไม่ได้แม้แต่สถานที่อยู่อาศัยด้วยซ้ำ มันเรียบง่ายจนลมพัดก็ปลิวได้ ยังไม่ต้องพูดถึงฝนที่ตกหนัก “บ้าน” เช่นนี้จะต้านทานได้อย่างไร เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิ่งจะได้เห็นภาพเช่นนี้เป็นครั้งแรก ชาวบ้านที่นี่ เหมือนถูกทุกคนทอดทิ้ง หาได้มีผู้ใดสนใจว่าพวกเขาจะอยู่หรือตายไม่ กินดื่มขับถ่ายและนอนหลับรวมอยู่ที่นี่ จนในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นฉุน เฟิ่งจิ่วเหยียนคิดว่า นางและเซียวอวี้ได้ปลอมตัวเพื่อให้ดูมีอายุ และอนาถามากพอแล้ว ทว่าเมื่อเทียบกับชาวบ้านเหล่านี้ พวกเขาดูสะอาด จนดูไม่เข้าพวกเลย ดังนั้น ทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ พลันมีสายตาจำนวนมากมายจ้องมาที่พวกเขา แววตาทั้งแสดงความสงสัย และอิจฉา ชาวบ้านแต่ละคนร่างกายผ่ายผอม ดวงตาขุ่นมัวไม่มีชีวิตชีวา หัวใจของเซียวอวี้จมลงอ

เหล่าชาวบ้านตกตะลึงพรึงเพริด พวกเขาเพิ่งได้ยินว่าอย่างไรนะ? ฮ่องเต้ฉี? ชายชราที่อยู่ตรงหน้านี้ คือฮ่องเต้ฉี? จะเป็นไปได้อย่างไร! เพิ่งเริ่มเข้าสู่ปีใหม่ ฮ่องเต้ควรจะเสวยสุขอยู่ในพระราชวัง เหตุใดถึงมาที่เมืองฝานหลู?! หรือว่า มาเพื่อพวกเขา? ทว่าคิดดูอีกที เช่นนี้ยิ่งจะเป็นไปไม่ได้ พวกเขาล้วนเป็นชาวเป่ยเยี่ยน ฮ่องเต้ฉีปรารถนาที่จะสังหารพวกเขาทั้งหมดด้วยซ้ำ “พวกเจ้าเป็นใครกันแน่!” พวกชาวบ้านไม่กล้าที่จะทำอะไรอย่างบุ่มบ่าม พวกเขาไม่เชื่อว่าฮ่องเต้จะเสด็จมา เหตุการณ์ต่าง ๆ ในเมืองนั้น พวกเขายังรับรู้น้อยมาก เซียวอวี้ไม่ได้อธิบายมากมาย เรียกองครักษ์เข้ามาโดยตรง “รีบส่งกำลังพลไปปิดล้อมเนินเขาแห่งนั้นทันที! จงสอบสวนทีละคน!” “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!” ครั้นได้เห็นองครักษ์ในเครื่องแบบเน้นความคล่องตัว เหล่าชาวบ้านพลันตระหนักได้ว่า พวกเขาอาจจะได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ที่เสด็จเป็นการส่วนพระองค์จริง ๆ ก็ได้! “ไม่ถูกสิ มิใช่บอกว่าฮ่องเต้อยู่ในวัยฉกรรจ์หรือ?” มีบางคนที่แอบกระซิบกระซาบกัน คิดเช่นนี้แล้ว ก็รู้สึกลังเลอยู่บ้าง อย่างไรก็ตาม

เพียงวันเดียวสั้น ๆ เท่านั้น ทางการได้ติดประกาศแจ้งเตือน ผู้คนหลายกลุ่มมารวมตัวกันอยู่หน้าป้ายประกาศ สีหน้าแตกต่างกันไป “นี่เขียนว่าอะไร?” “สรุปอย่างง่าย ๆ คือ ทางการได้ตรวจพบทุกสิ่งแล้ว ผู้ที่ยึดครองบ้านและที่ดินของผู้อื่นอยู่ จะต้องตามหาเจ้าของเดิมและส่งคืนภายในสามวัน มิเช่นนั้นจะต้องโทษจำคุก!” “ร้ายแรงขนาดนั้นเชียว?” เอ่ยจบ พลันมีคนรู้สึกแค้นเคือง “อาศัยอยู่ในบ้านของคนอื่นโดยไม่ลงทุน ตอนนี้ถูกสั่งให้คืนพวกเขาไป นั่นเรียกว่าร้ายแรงหรือ?” มิใช่บ้านเรือนทั้งหมดในเมือง ที่ถูกยึดครอง ยังมีคนที่มีสติ และนึกรังเกียจผู้ลี้ภัยเหล่านี้มานานแล้ว สิ่งของที่ขโมยมา จะหวงแหนไว้เองได้หรือ? ท่ามกลางฝูงชน มีหลายคนที่ใบหน้าซีดเซียว พวกเขาเดินจับกลุ่มกันไป ดูสามัคคีไม่น้อย “ทำอย่างไรดี? ต้องส่งคืนภายในสามวัน มิเท่ากับพวกเราจะถูกไล่ออกจากเมืองฝานหลูหรอกหรือ?”“ต้องคิดหาวิธีแก้ไข ภรรยาของข้าใกล้จะคลอดลูกแล้ว จะให้นอนกลางดินกินกลางทรายไม่ได้…” “ก็นั่นน่ะสิ ลูกชายของข้าจะแต่งงานเดือนหน้า หากบ้านถูกยึดไป ครอบครัวฝ่ายหญิงจะต้องปฏิเสธการแต่งงานแ