All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1331 - Chapter 1338

ความหมกมุ่นต่อเรื่องบุตรสาวของอี๋เหนียงหลิน มีที่มาจากความปรารถนาในตำแหน่งฮองเฮานางเสียใจนับครั้งไม่ถ้วน ที่ตัวเองไม่อาจให้กำเนิดบุตรสาวได้มิเช่นนั้น ไม่แน่ว่าคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งฮองเฮาตอนนี้ อาจจะเป็นบุตรสาวของนางก็ได้ มีหรือจะตกไปถึงเฟิ่งจิ่วเหยียนหรือเฟิ่งเวยเฉียงนั่นเฟิ่งหมิงเซวียนรู้ว่านางมีความคิดเช่นนี้ จึงนิ่งเงียบอิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เผยสีหน้าตกใจ ทั้งรู้สึกว่าแม่สามีกำลังเพ้อฝัน และรู้สึกว่า ลองดูสักครั้งก็ไม่เสียหาย“ท่านพี่ พวกเรา...”อิงเอ๋อร์เพิ่งจะเปิดปากพูด เฟิ่งหมิงเซวียนก็ดุนางทันที“เจ้าก็กำลังฝันกลางวันด้วยหรือ? “ฮองเฮาอะไรกัน น่าขันยิ่งนัก! “ไม่สู้อยู่อย่างเรียบง่ายขายเต้าหู้ไปจะดีกว่า!”ใบหน้าของอิงเอ๋อร์หม่นคล้ำราวกับสีตับหมูขายเต้าหู้? เขาเอ่ยสิ่งใดออกมา! บุตรสาวของพวกเขา จะไปขายเต้าหู้ได้อย่างไร!อี๋เหนียงหลินก็ไม่คิดว่า บุตรชายของนาง ตอนนี้จะขี้ขลาดและใจเสาะเพียงนี้ ดูเหมือนเรื่องนี้จะต้องหวังพึ่งลูกสะใภ้เสียแล้วนางไม่ชอบอิงเอ๋อร์ แต่ในเรื่องการให้กำเนิดบุตรสาวเพื่อเป็นฮองเฮา พวกนางมีความคิดตรงกันอี๋เหนียงหลินยื่นมือไปจับมื

ไทเฮานึกว่าการที่องค์หญิงใหญ่ช่วยจั่วเฟิง เพราะจิตใจดีนึกไม่ถึงว่านางยังมีจุดประสงค์อื่นองค์หญิงใหญ่แตกต่างจากท่านอ๋องพวกนั้น ไม่มีสิทธิ์ครองบัลลังก์ แต่หากมีอำนาจมากเกินไป อาจถูกฮ่องเต้ระแวงไทเฮาจำเป็นต้องตักเตือนให้ดีองค์หญิงใหญ่ทำหน้าไม่แยแส“เสด็จแม่ตรัสรุนแรงเกินไปแล้ว หม่อมฉันแค่วางแผนเผื่อ”ไทเฮารู้ว่านางมีความคิดของตัวเอง แต่เรื่องนี้รุนแรงเกินไป“เจ้าคิดว่านี่เป็นเรื่องเล็กทั่วไปหรือ?”“อย่าเห็นว่าฮ่องเต้สนิทกับเจ้า หากไปแตะต้องอำนาจกับผลประโยชน์เข้าจริง เขาต้องคิดบัญชีกับเจ้าแน่นอน! ถึงตอนนั้นแม่ก็ปกป้องเจ้าไม่ได้!”เพื่อให้หลุดพ้นจากเสียงบ่นของมารดา องค์หญิงใหญ่รีบลุกขึ้น“เสด็จแม่ สิ่งที่ท่านบอกหม่อมฉันจำไว้แล้ว”“หม่อมฉันยังมีธุระต้องจัดการ ขอทูลลาเพคะ”ไทเฮาเรียกนางไว้ทันที“เรื่องอะไร? สำนักศึกษาเอกชนหญิงหรือ?”“ฉีเอ๋อร์ เรื่องนี้แม่ก็ต้องพูดกับเจ้าด้วย”“ฮองเฮามอบเรื่องนี้ให้เจ้าจัดการ ด้วยจุดประสงค์ใด?”“เรื่องที่ล่วงเกินคนขนาดนี้ เจ้าหวังสิ่งใด?”“ยังมีมู่หรงฉานนั่นอีก ตระกูลมารดาของนางเกี่ยวพันกับคดีมนุษย์โอสถ และถูกจับกุมแล้ว ยากจะรับประกันว่านา

แคว้นหนานฉีเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ เตรียมออกเดินทางขึ้นเหนือ แต่งชุดลำลองไปเยือนเมืองชายแดนต่าง ๆตอนนั้นหลายแคว้นล้อมโจมตีหนานฉี หลังพ่ายแพ้ นำเมืองของแคว้นตนเองยกให้แคว้นหนานฉีด้านหนึ่งหลายแคว้นถูกบังคับให้ยอมแพ้หนานฉี อีกด้านหนึ่งไม่เต็มใจยกเมืองให้ จึงวางแผนไว้ในเมืองชายแดนไม่น้อยตั้งแต่ก่อนยกเมืองอย่างเป็นทางการ ก่อนที่ทหารหนานฉีจะเข้าประจำการ หลายแคว้นนำผู้อพยพ โจรขโมย กระทั่งนักโทษความผิดร้ายแรงในคุกส่งเข้าเมืองไปก่อนการกระทำเช่นนี้เพื่อสร้างความไม่สงบในเมืองชายแดน ทำให้หนานฉีไม่อาจปกครองอย่างราบรื่นขุนนางที่แคว้นหนานฉีส่งไปต่างไม่ถูกกับสภาพอากาศ บางคนยังถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยมชายแดนเกิดเหตุไม่ว่างเว้น หลายแคว้นต้องการให้หนานฉีเป็นฝ่ายถอยไปเองตอนนี้คดีมนุษย์โอสถจบลง รอบด้านไม่มีศัตรูรุกราน ได้เวลาจัดการปัญหาเมืองชายแดนแล้วฮ่องเต้ฮองเฮาออกเดินทาง ย่อมต้องมีทหารยอดฝีมือคุ้มกันพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้า มุ่งหน้าขึ้นเหนือฮูหยินเมิ่งเดินทางพร้อมพวกเขาตลอดทาง เด็กน้อยสองคนซุกซนไม่น้อยโดยเฉพาะเจ้าคนเล็กเมื่อได้เห็นทิวทัศน์ภายนอก เขาไม่

เซียวอวี้เป็นศิษย์ภูเขาหวูหยาศิษย์ทั้งหลาย นอกจากปฏิบัติธรรมแล้ว แทบจะไม่เคยลงจากเขาเลยชายตรงหน้า เป็นหนึ่งในศิษย์น้องของเขา มีชื่อเรียกว่า “เสียวอู่”เฟิ่งจิ่วเหยียนเคยไปภูเขาหวูหยา คุ้นหน้าคุ้นตาเสียวอู่อยู่บ้างหน้าตาธรรมดา กลับมีอุปนิสัยเรียบง่ายซื่อตรงโดยธรรมชาติ ราวกับน้องชายข้างบ้าน ทำให้ผู้คนรู้สึกสนิทใจได้โดยง่ายเสียวอู่แบกกระบี่ไว้บนหลัง ยิ้มให้เห็นฟัน“ศิษย์พี่ ท่านอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย!”ภูเขาหวูหยาห่างไกลโลกภายนอก ไม่ยึดถือระเบียบชั้นวรรณะในสายตาเสียวอู่ ศิษย์พี่ก็คือศิษย์พี่ ต่อให้อีกฝ่ายเป็นจักรพรรดิ ก็ยังคงเป็นศิษย์พี่ที่เขาชื่นชอบที่สุดเซียวอวี้ไม่ตอบคำถามของเสียวอู่ พาเขาเข้าไปในห้อง แล้วเอ่ยถามเขา“ว่ามา เจ้ามาที่นี่ทำไม”ดูเหมือนเสียวอู่จะคาดไว้แล้วว่า เขาจะอยู่ที่นี่“ศิษย์พี่ ข้าลงเขาตามคำสั่งของอาจารย์…” พูดได้ครึ่งประโยค สายตาของเสียวอู่ก็ถูกเด็กสองคนดึงดูดไปนั่นคือบุตรของศิษย์พี่หรือ?น่ารักเสียจริงเซียวอวี้เร่งเร้า “รับคำสั่งมาทำอะไร?”เสียวอู่ได้สติ รีบหันมายิ้มให้เซียวอวี้เขาเกาศีรษะ พลางหัวเราะอย่างซื่อ ๆ“อาจารย์บอกว่า ศิษย์พี่จะพบ