All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1461 - Chapter 1470

สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือ หลังจากเซี่ยหวั่นเฉินเข้าไปอยู่นาน ก็ไม่เห็นเขาจะออกมาอ้วกแตกอ้วกแตนเหมือนหยวนจั้นเลยแม้แต่น้อยเฟิ่งจิ่วเหยียนหรี่ตาลง แววตาฉายชัดถึงความลึกซึ้งดูเหมือนว่า เซี่ยหวั่นเฉินผู้นี้ คงไม่ใช่คนสุภาพอ่อนโยนอย่างที่เห็นภายนอก ในแก่นแท้ก็ยังมีความดุดันแรงกล้าแฝงอยู่คิดดูแล้วไม่น่าแปลกว่าที่จักรพรรดิที่ต้องแบกรับทั้งแผ่นดินไว้บนบ่า จะเป็นคนดีบริสุทธิ์ไม่เปื้อนเลือดได้อย่างไรขณะเดียวกัน หยวนจั้นเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยเขาอ้วกไปตั้งสองรอบในห้องนั้น เขาไม่อยากเข้าไปอีกแม้แต่นิดตอนนี้รัชทายาทเข้าไปแล้ว ไม่คิดเลยว่า รัชทายาทจะทนได้นานขนาดนี้!โดยไม่รู้ตัว หยวนจั้นกับเฟิ่งจิ่วเหยียนสบตากันเข้าหยวนจั้นเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความกระดากอาย ก่อนจะกระแอมไอหลายทีเขาเป็นถึงแม่ทัพทหารม้า ช่างน่าอับอายมาก…ทันใดนั้นเองเสียงตะโกนกราดเกรี้ยวดังขึ้นข้างในห้อง“ใครก็ได้! รีบพาคนเกะกะคนนี้ออกไปให้พ้น!”เป็นเสียงของเลี่ยอู๋ซินไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นเฟิ่งจิ่วเหยียนหันไปมองหยวนจั้น“เจ้าเข้าไปดูหน่อย”สีหน้าหยวนจั้นมืดคล้ำราวกับสามารถหยดเป็นหมึก เขาไม่อยา

หมอเทวดาจ้องมองเซียวอวี้ตาไม่กะพริบ ราวกับอยากจะกลืนกินร่างกายของเขาเข้าไป“ตามการคาดการณ์ของพวกเรา”“ร่างกายของท่านที่สามารถทนทานต่อพิษมนุษย์โอสถได้นั้น มีความเป็นไปได้สูงว่าก่อนหน้านี้เคยถูกพิษร้ายแรงบางชนิดมาก่อน”“ในระหว่างที่ร่างกายของท่านต่อสู้กับพิษร้ายนั้น ร่างกายของท่านได้สร้างบางสิ่งขึ้นมา และเอาชนะพิษร้ายนั้นได้ ทำให้ร่างกายของท่านแข็งแกร่งยิ่งขึ้น”“และสิ่งที่ร่างกายสร้างขึ้นผ่านพิษร้ายนั้น ยังคงดำรงอยู่ในร่างกายของท่านตลอดมา และในตอนนี้มันก็กำลังต่อสู้กับพิษมนุษย์โอสถนี้อีกครั้ง”“และเห็นได้ชัดว่า มันเอาชนะได้อีกครั้ง”เลี่ยอู๋ซินเดิมทีก็ปวดศีรษะอยู่แล้ว พอมาได้ฟังหมอเทวดาพูดจาฉอด ๆ เป็นชุดยาวเหยียด ก็รู้สึกราวกับฟังเรื่องราวที่อยู่ในม่านหมอกทว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับตั้งใจฟังเป็นอย่างยิ่ง และยังเข้าใจอีกด้วยนางเอ่ยถามหมอเทวดา“เรื่องนี้เกี่ยวข้องอันใดกับยาถอนพิษมนุษย์โอสถหรือ?”“หากต้องการพิษวารีสวรรค์ ข้าสามารถหาวิธีนำมาให้พวกท่านได้!”หนานเจียงมีพิษวารีสวรรค์มังกรพสุธาอยู่มากมายเมื่อครั้งที่กวาดล้างพรรคเทียนหลง นางเคยพบรังของพิษวารีสวรรค์มังกรพสุธาที่หนานเจี

นี่ยังไม่ทันจะครบวันดี เลี่ยอู๋ซินก็กลายเป็นมนุษย์โอสถก่อนเวลาอันควรเสียแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้รีบไปยังห้องของเขาทันทีเมื่อไปถึงก็เห็นว่า เลี่ยอู๋ซินได้ดิ้นจนเชือกป่านขาดสะบั้นแล้ว กำลังอาละวาดไปทั่วห้องราวกับสัตว์ป่าดูเหมือนว่าเขายังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง โดยใช้มือขวากดมือซ้ายของตนเองเอาไว้ และใช้ศีรษะโขกกับกำแพงท่าทางดูเจ็บปวดทรมานอย่างยิ่ง ราวกับอยากจะโขกให้ตัวเองสลบไปหมอเทวดาที่รับผิดชอบดูแลเขา บัดนี้ได้หนีออกไปนอกห้องนานแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้สบตากันจากนั้น ทั้งสองก็บรรลุข้อตกลงกันอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ต้องเอ่ยคำใดเฟิ่งจิ่วเหยียนออกไปด้านหน้าเพื่อดึงดูดความสนใจของเลี่ยอู๋ซิน ส่วนเซียวอวี้ก็อ้อมไปทางด้านหลัง ใช้ฝ่ามือเดียวซัดจนเขาสลบไปเมื่อเลี่ยอู๋ซินล้มลง ในห้องก็พลันเงียบสงบลงทันทีหมอเทวดาที่ยืนอยู่หน้าประตู เอ่ยเตือนพวกเขา“อีกไม่นานเขาก็จะฟื้นได้ ใช้โซ่เหล็กมัดเขาไว้จะดีกว่า!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นด้วย จึงสั่งให้คนไปหาโซ่เหล็กมาทันทีเซียวอวี้สั่งให้คนนำไม้มาตอกปิดหน้าต่างให้สนิท เพื่อป้องกันไม่ให้เลี่ยอู๋ซินหนีออกทางหน้าต่างไปกัดคนอื่นตอนที่ค

เป็นถึงรัชทายาทผู้ยิ่งใหญ่ของแคว้น ถูกเฟิ่งจิ่วเหยียนดุด่าจนนิ่งงันเขาโตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยถูกคนตะคอกใส่เช่นนี้มาก่อนเซียวอวี้กลับชินเสียแล้วไม่นาน เหล่าหมอหลวงก็ถูกพาตัวมา พร้อมกับสมุนไพรสำคัญของพวกเขาพวกเขาเองก็ได้ยินเสียงข้างนอกเช่นเดียวกัน“ฝ่าบาท สายลับอะไรกัน? ในเรือนพักบนเขาของเรามีสายลับของแคว้นหนานฉีอย่างนั้นหรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียน: ...นางกล่าวเสียงต่ำ“ไปที่ช่องทางลับก่อน!”เซี่ยหวั่นเฉินรีบพาพวกเขาตรงไปยังที่นั่นทางเข้าช่องทางลับแห่งนั้น อยู่ใต้ภูเขาจำลองที่อยู่ด้านหลังเซี่ยหวั่นเฉินกดเปิดกลไก ภูเขาจำลองแยกออกจากกัน เผยให้เห็นทางเดินลงชั้นใต้ดินทุกคนเข้าไปตามลำดับไม่นาน องครักษ์ที่ถูกส่งไปสอดแนมก็กลับมา“องค์ชาย คนที่นำกำลังทหารมาคือวังเฉวียน”เซี่ยหวั่นเฉินมองมาที่เฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยถาม“วังเฉวียนผู้นี้เป็นขุนนางชั้นที่เท่าไร อยู่ในสังกัดพรรคใดของราชสำนัก?”เซี่ยหวั่นเฉินเพิ่งถูกดุมาเมื่อครู่ จึงรีบตอบนางทันที“เป็นขุนนางชั้นที่ห้า ไม่ได้อยู่ในสังกัดใด”ในฐานะเป็นรัชทายาท การรู้จักขุนนางแต่ละคนในราชสำนักนั้น จำเป็นอย่างยิ่งหล

จวนหยวน ในเรือนหลักท่านผู้เฒ่าหยวนกำลังนั่งทำสมาธิ บ่าวรับใช้ก็เข้ามารายงาน“ท่านผู้เฒ่า องค์รัชทายาทถูกคนหนานฉีจับเป็นตัวประกัน ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”ท่านผู้เฒ่าหยวนลืมตาขึ้น“มีเรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้นด้วยหรือ? ทางหอเทียนเซียงเป็นอย่างไรบ้าง?”เขาเพียงอยากรู้ เสียวอู่มีส่วนร่วมหรือไม่บ่าวรับใช้กล่าว“หลายวันมานี้คุณชายเสียวอู่อยู่ที่หอเทียนเซียงตลอด นอกจากคราวก่อน ก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกขอรับ”คราวก่อน ก็คือวันที่หยวนตั๋วถูกช่วยกลับมาท่านผู้เฒ่าหยวนคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรก การหายตัวไปของหยวนตั๋ว ต้องเกี่ยวข้องกับเสียวอู่เป็นแน่“เจ้าไปที่หอเทียนเซียง มัดตัวเจ้าไร้ประโยชน์มาให้ข้า!”“ขอรับ ท่านผู้เฒ่า!”กลางคืนเสียวอู่ถูกคลุมกระสอบ พามาที่เรือนหลักของจวนหยวนท่านผู้เฒ่าเห็นกระสอบดิ้นไปมา ก็ขมวดคิ้ว“เปิดออก”บอกให้จับมัด ไม่ได้บอกให้คลุมกระสอบเสียหน่อยไม่กลัวคนขาดใจตายหรือไร!บ่าวรับใช้รู้สึกได้ถึงไอเย็นแปลก ๆ จึงรีบกรีดกระสอบออก แบบนี้จะได้เร็วขึ้นศีรษะของเสียวอู่โผล่ออกมา ในปากมีผ้าขี้ริ้วยัดเอาไว้ ดวงตาสุกใสมองมาที่ท่านผู้เฒ่าหยวนท่านผู้เฒ่าทนมองภาพนี้ไม่ได้ จึ