Lahat ng Kabanata ng แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Kabanata 1451 - Kabanata 1460

เซียวอวี้และเลี่ยอู๋ซินไปจับซุนโฉว หาใช่ว่าไปเพียงลำพังไม่เฉินจี๋กับเหล่าองครักษ์ก็ตามเขาไป คอยอยู่ด้านนอกวังใต้ดินเพื่อรอให้การช่วยเหลือวังใต้ดินนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองหลวงทางเข้าคับแคบอย่างมากเฉินจี๋รออยู่ด้านนอก เมื่อเห็นฮ่องเต้จะทรงเข้าไปกับเลี่ยอู๋ซิน ก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที“ฝ่าบาท ทรงโปรดไตร่ตรองด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”เลี่ยอู๋ซินเหลือบมองเฉินจี๋ตอนนี้มาพูดโน้มน้าว จะทันได้อย่างไร?อีกอย่าง ฮ่องเต้ผู้นี้ดูเหมือนคนที่ฟังคำโน้มน้าวหรือไม่?เซียวอวี้สั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“เราตัดสินใจแล้ว ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอก!”เฉินจี๋ยังไม่ยอมแพ้เขาถามเลี่ยอู๋ซินอีกครั้ง: “จำเป็นต้องให้ฝ่าบาทเสด็จเข้าไปให้ได้หรือ? พวกเราคนที่อยู่นี้ไม่ได้หรือ?”วรยุทธ์ของพวกเขาก็ไม่ด้อย จัดการซุนโฉวเพียงคนเดียว น่าจะเกินพอแล้วกระมัง!คำตอบของเลี่ยอู๋ซินมีความมั่นใจอย่างมาก“ฝีมือแค่นี้ของพวกเจ้า ไม่เข้าตาข้า”คำพูดนี้ของเขา ทำให้กลุ่มองครักษ์ต่างโกรธเคืองเซียวอวี้เร่งเร้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“จับคนสำคัญกว่า”“ฝ่าบาท...” พวกเฉินจี๋ยังคิดจะห้ามปราม แต่ไม่อาจเป็นไปได้แล้วสุดท

ในวังใต้ดินบนเสื้อผ้าของเลี่ยอู๋ซินเต็มไปด้วยเลือดบนพื้นมีสัตว์ประหลาดล้มตายจำนวนหนึ่ง ที่มีชีวิตอยู่ก็ยังมีอีกมากพวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและรุนแรงกว่าพวกมนุษย์โอสถ ซ้ำยังมีข้อได้เปรียบของสัตว์ป่าหลากหลายชนิด สังหารให้ตายได้ยากเรื่องการหากลไก เลี่ยอู๋ซินพยายามอย่างเต็มที่แล้วเขาไม่อาจช่วยได้จริง ๆ จึงได้แต่ช่วยเซียวอวี้สังหารสัตว์ประหลาดเหล่านั้น เพื่อช่วงชิงเวลาให้เขามากขึ้นทางด้านซุนโฉว นอกกรงเหล็กเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดและยังมีอีกสองคนที่จับจ้องตาเขม็ง พร้อมกับกำลังค้นหากลไกเขาขยับหน้ากากบนใบหน้าให้ตรง เผยรอยยิ้มเยือกเย็นสัตว์ประหลาดมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาตายอย่างแน่นอนเมื่อเทียบกับตัวเองที่อยู่ในกรงเหล็ก สถานการณ์ของพวกเขาอันตรายยิ่งกว่าขณะที่เขายืนยันกับตนเองด้วยความมั่นใจอยู่นั้น เซียวอวี้ก็ตะโกนบอกเลี่ยอู๋ซิน“ล่อสัตว์ประหลาดนอกกรงให้ออกไปที่อื่น!”ในตอนแรกเลี่ยอู๋ซินไม่เข้าใจ แต่หลังจากนั้นก็มองเห็น มือของเซียวอวี้วางอยู่ที่ตำแหน่งหนึ่ง หรือว่า...นั่นคือกลไกที่จะเปิดกรงเหล็ก!?ในตอนนั้น เลี่ยอู๋ซินไม่มีความลังเลใด ๆ เขารีบใช้ร่างกายเป็นเหยื

เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากที่ฟังความหมายของเซียวอวี้เมื่อครู่ ซุนโฉวยังไม่ตายหรือ?อย่าว่าแต่เฟิ่งจิ่วเหยียนเลย แม้แต่เฉินจี๋ก็สงสัยอย่างมากเช่นกันเขาเข้าใจมาตลอดว่าที่ตนเองนำมาด้วยนั้นคือศพ ยังสงสัยมาตลอดทางว่า เหตุใดแม้แต่ศพฝ่าบาทก็ยังต้องการอีกเซียวอวี้อธิบาย“มีบทเรียนจากความผิดพลาดของเลี่ยอู๋ซิน เราก็ต้องระวังมากขึ้นเป็นธรรมดา“หลังจากเราจับซุนโฉวได้ ก็สอดชิ้นส่วนของศพไว้ที่หน้าอกเขา ลูกธนูดอกนั้นจึงไม่ถึงกับเอาชีวิตเขา”เฟิ่งจิ่วเหยียนเผยรอยยิ้ม“สมกับเป็นฮ่องเต้ของพวกเรา รู้จักเรียนรู้จากความผิดพลาดดีกว่าเลี่ยอู๋ซินเสียอีก”เฉินจี๋ก็เข้าใจแล้วเช่นกัน มิน่าเล่าก่อนหน้านี้ตอนที่รับตัวซุนโฉวมา จึงรู้สึกว่าทรวงอกของคนผู้นี้ใหญ่เป็นพิเศษยังดีที่ฝ่าบาททรงคาดการณ์ได้ล่วงหน้า มิเช่นนั้นคงพลาดพลั้งไปแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนกวาดตามองรอบ ๆ“กลับไปเรือนพักบนเขาก่อนดีกว่า”......อีกด้านหนึ่งนอกวังใต้ดินฮูหยินนั่วจับปกคอเสื้อของเซียวเหิงไว้แน่น รู้สึกผิดหวังในตัวเขาที่สุด“สิ่งที่ท่านพูดเมื่อครู่ ข้าได้ยินหมดแล้ว! ท่านกล้าพูดว่า ไม่สนใจความเป็นความตายของตั๋ว

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับถึงห้อง ก็เห็นเซียวอวี้นั่งอยู่ที่โต๊ะ และดื่มชาติดต่อกันถ้วยแล้วถ้วยเล่าท่าทางนี้ คล้ายกับกำลังดื่มสุราคลายทุกข์เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกสงสัย“เหตุใดยังไม่นอนอีกเพคะ?”นิ้วเรียวยาวของเซียวอวี้โอบรอบถ้วยชา และยกชาในถ้วยดื่มรวดเดียวหมดจากนั้น เขาวางถ้วยลงบนโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมองไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียน และถามนางอย่างจริงจัง“เซี่ยหวั่นเฉินมาทำสิ่งใด?”เฟิ่งจิ่วเหยียนมิได้ปิดบังเขา“เขาคิดจะพาซุนโฉวไปไว้ในคุกลับ แต่หม่อมฉันไม่ตกลง อย่างไรเขาก็ทำไปตามความรู้สึกปกติของคนทั่วไป...”“จิ่วเหยียน บางทีเจ้าอาจไม่อยากฟัง แต่เราก็ยังอยากจะพูด เซี่ยหวั่นเฉินเป็นรัชทายาทของแคว้นตงซาน มิใช่คนที่เดินเส้นทางเดียวกับพวกเรา”เซียวอวี้สายตาดูเคร่งขรึมเฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งลง “อย่างน้อยตอนนี้ พวกเรายังถือว่าลงเรือลำเดียวกันอยู่ รอจนถามให้รู้ถึงต้นตอของพิษมนุษย์โอสถ พวกเราก็จะกลับหนานฉี”นางให้คำมั่นกับเขา ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเซียวอวี้มองออกไปนอกหน้าต่าง“พูดตามตรง เราไม่ชอบสายตาที่เขามองเจ้า”เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ยิน ก็หัวเราะด้วยความโกรธ“นี่เวลาใดแล้ว ท่านยังจะคิดเรื่องพวก

บาดแผลบนตัวของเลี่ยอู๋ซินมีอยู่ไม่น้อย เฟิ่งจิ่วเหยียนคาดเดา อาจเป็นเพราะบาดแผลเขามากเกินไป จึงทำให้ถูกพิษมนุษย์โอสถ?ทว่าไม่ช้า นางก็ล้มเลิกความคิดนี้จำนวนบาดแผลมากน้อย จะส่งผลเพียงระดับความรุนแรงของพิษเท่านั้นทว่าหมอเทวดายืนยัน เมื่อคืนเซียวอวี้มิได้ติดพิษมนุษย์โอสถตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือช่วยให้เลี่ยอู๋ซินฟื้นตัวโดยเร็วเฟิ่งจิ่วเหยียนฝากเขาไว้กับหมอเทวดาหลายคน แล้วนางก็รีบไปห้องเพื่อดูอาการของเซียวอวี้ยังไม่ทันได้เข้าห้อง นางก็ถูกเฉินจี๋รั้งไว้“ฮองเฮา ตอนนี้ฝ่าบาทกำลังฝังเข็มขับพิษอยู่พ่ะย่ะค่ะ”ปกติเวลานี้ พวกเขาจะไม่เข้าไปรบกวนเฟิ่งจิ่วเหยียนยืนรออยู่ข้างนอกสักพัก เซี่ยหวั่นเฉินก็มาเมื่อคืนเขาเพิ่งมาเยือน วันนี้กลับมาอีก ไม่แปลกที่เซียวอวี้จะเริ่มระแวง“วันนี้ฮองเฮาได้เจอกับเซียวเหิงอีกแล้วหรือ?” เซี่ยหวั่นเฉินเปิดประเด็นด้วยท่าทีมาคุยเรื่องราชการเฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“อืม”“พวกท่านส่งตัวหยวนตั๋วไปแล้วหรือ?”“ใช่” เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบอย่างสั้นกระชับ ไม่พูดจาเยิ่นเย้ออย่างแรก นางเป็นห่วงอาการของเซียวอวี้ที่อยู่ในห้อง แม้นขั้นตอนการขับพิษจะไม่อันตรายถึงช