บททั้งหมดของ แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: บทที่ 1441 - บทที่ 1450

เมื่อมีเซี่ยหวั่นเฉินกับหยวนจั้นคอยจัดการให้ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็พาเซียวอวี้เข้ามาอยู่ในเรือนพักบนเขาแห่งหนึ่งในเรือนมีหมอเทวดาอาศัยอยู่หลายคนเซี่ยหวั่นเฉินไม่ปิดบัง บอกกับเฟิ่งจิ่วเหยียน“หมอเทวดาแต่ละท่านล้วนเป็นคนที่ข้าเชิญมาจากทั่วทุกสารทิศ เพื่อศึกษาพิษมนุษย์โอสถโดยเฉพาะ“ความจริงแล้ว ไม่ได้มีเพียงแคว้นหนานฉี แคว้นตงซานเองก็ทุกข์ทนกับพิษมนุษย์โอสถมานานแล้ว“ประชาชนผู้บริสุทธิ์ต่างถูกจับไปทดลองยา จนตอนนี้ยังตามกลับมาไม่ได้”เขาพูดถึงเรื่องนี้ทีไร ยังคงเจ็บปวดใจอย่างมากเฟิ่งจิ่วเหยียนคิดถึงประชาชนทางเมืองชายแดนเหล่านั้นพวกเขาล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ประสบภัย“ฝาบาททรงห่วงใยประชาชน ต้องขจัดภัยอันตายให้ประชาชนได้ในเร็ววันเป็นแน่”เซี่ยหวั่นเฉินพยักหน้าเบา ๆ“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”“ได้ยินว่าก่อนหน้านี้แคว้นหนานฉีมีหมอเทวดาเหยียน ปรุงยาถอนพิษมนุษย์โอสถออกมา“ตอนนั้นข้ายังดีใจกับเรื่องนี้ไปด้วย“ไม่คิดเลยว่าเซียวเหิงจะว่องไวเช่นนี้ ได้สร้างพิษมนุษย์โอสถขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว“เพื่อปรุงยาถอนพิษ หมอเทวดาทั้งหลายในเรือนจึงไม่ได้พักผ่อนดี ๆ มานานแล้ว“ตอนนี้มีฮ่องเต้ฉี ไม่แน

เลี่ยอู๋ซินมักจะมีวิธีการสอบสวนผู้คนเสมอ ทว่า เขาได้ผลลัพธ์รวดเร็วขนาดนี้ เกินความคาดหมายของเฟิ่งจิ่วเหยียนนัก นางไม่ได้สัมผัสกับหยวนตั๋วมากนัก แต่จากความรู้สึกที่หยวนตั๋วมอบให้นาง หาใช่คนที่จะยอมรับสารภาพง่าย ๆ ไม่ ดูเหมือนจะเป็นน้ำมือของการเล่นงานจากเลี่ยอู๋ซินเสียมากกว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบถามผลสอบปากคำทันที เฉินจี๋ส่งจดหมายลับให้นาง จดหมายฉบับนี้เขียนโดยอู๋ไป๋ ในจดหมายอธิบายคำสารภาพของหยวนตั๋วอย่างละเอียด ตอนนี้เซียวอวี้รู้สึกตัวแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงอ่านพร้อมกับเขา “ตามที่หยวนตั๋วกล่าว เขาไม่รู้ว่ามนุษย์โอสถกลุ่มใหม่นี้ ถูกสร้างจากยาชนิดใด รู้เพียงคร่าว ๆ ว่า ยานั้นผสมพิษมนุษย์โอสถกับพิษหนอนกู่ของหนานเจียง แล้วจึงใช้พลังของราชาพิษหนอนกู่เพื่อควบคุมมนุษย์โอสถที่ถูกพิษกู่” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยเสียงทุ้มเบา เซียวอวี้พยักหน้า “เขาบอกอีกว่า บิดาของเขาและซุนโฉวมีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับคดีมนุษย์โอสถ ดูเหมือนกุญแจสำคัญจะอยู่ที่สองคนนี้” เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกโชคดีที่ให้เลี่ยอู๋ซินไปสอบปากคำก่อน มิฉะนั้น หากต้องลำบากลำบนเพื่อพ

วันรุ่งขึ้น ฮ่องเต้ทรงเรียกพบหยวนจั้น และมอบคดีลักพาตัวหยวนตั๋วให้เขาไปสืบสวน หยวนจั้นทูลถามอย่างประหลาดใจ “ฝ่าบาท เรื่องทางค่ายทหาร กระหม่อมต้องทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” เขาเป็นแม่ทัพที่ได้รับการแต่งตั้งโดยฮ่องเต้ หน้าที่รับผิดชอบนั้น สำคัญกว่าการค้นหาหยวนตั๋วมิใช่หรือ? ฮ่องเต้มีท่าทีเคร่งขรึม “เรื่องกิจการทหาร เจ้าสามารถฝากไว้กับรองแม่ทัพเป็นการชั่วคราว “ตอนนี้มีไส้ศึกอยู่ในตระกูลหยวน หากเอ่ยให้เป็นเรื่องใหญ่ นั่นคือมีสายลับแฝงอยู่ในแคว้นตงซานของเรา “เรื่องนี้จะต้องแก้ไขโดยเร็วที่สุด!” หยวนจั้นน้อมรับพระบัญชา “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!” หลังหยวนจั้นออกจากวัง ก็เข้าพบรัชทายาทเป็นการส่วนตัว เขาแจ้งรัชทายาทว่า ฝ่าบาทต้องการให้เขาสืบสวนคดีหยวนตั๋ว รัชทายาทหาได้แปลกใจสักนิดไม่ “เป็นข้าแนะนำเจ้าให้กับเสด็จพ่อเอง” หยวนจั้นยิ่งประหลาดใจมากขึ้น “เหตุใดองค์ชายจึงทำเช่นนี้?” เซี่ยหวั่นเฉินมองหยวนจั้น “เพราะเมื่อเทียบกับการฝึกทหารแล้ว ตอนนี้เจ้ามีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ” หยวนจั้นยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของรัชทายาท เซี่ยหวั่

เลี่ยอู๋ซินรอผลการตัดสินใจของเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้ เขาตระหนักดี ด้วยอุปนิสัยของเฟิ่งจิ่วเหยียน จะไม่ยอมให้เซียวอวี้ไปเสี่ยงเด็ดขาด ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเซียวอวี้เป็นฮ่องเต้แห่งหนานฉี ถึงแม้จะเป็นเพียงสหายทั่วไปของนาง นางก็จะเป็นคนแรกที่ลงมือ ในจุดนี้ นางเหมือนกับเมิ่งสิงโจว ทว่าในด้านความรู้สึกของเซียวอวี้ที่มีต่อเฟิ่งจิ่วเหยียน คงไม่วางใจให้นางไปเสี่ยงแน่ ดังนั้น เขาจึงไม่แน่ใจว่า ทั้งสองคนตัดสินใจเลือกอย่างไร เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยเสียงลุ่มลึก “ตัดสินใจแล้ว เราจะไม่ไปทั้งคู่” เลี่ยอู๋ซิน : ? พวกเขากำลังล้อเขาเล่นอยู่หรือ?! ก่อนหน้านี้มิใช่ว่าโต้เถียงกันไม่จบสิ้น? เซียวอวี้ไม่พูดแทรก ได้แต่มองนางอย่างจริงจัง ดูเหมือน เขาจะยอมรับการตัดสินใจของนาง เลี่ยอู๋ซินแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่คงไม่คิดจะจับซุนโฉวแล้วรึ? หรือจะส่งคนอื่นไปกับข้า? “ข้าอธิบายไม่ชัดเจนพอหรือ วังใต้ดินที่ซุนโฉวอาศัยอยู่นั้น ข้าคนเดียว ไม่สามารถจับเขาได้” เฟิ่งจิ่วเหยียนย้อนถาม “ไยจึงไปได้เพียงสองคน?” “มีกลไกต้องห้ามอยู่ในสถานที่แห่งน

แต่ไหนแต่ไรมา เซียวอวี้ไม่ค่อยมีความอดทนต่อคนอื่นเท่าใดนักเขาเห็นเลี่ยอู๋ซินนั่งเหม่อลอย ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จึงเร่งเร้า“ได้ยินไม่ชัดหรือว่า จะไปจับซุนโฉวตอนนี้!”เขาเพิ่งจะใช้วิธีการบางอย่าง ทำให้จิ่วเหยียนหมดสติไปหากประเดี๋ยวจิ่วเหยียนตื่นขึ้นมา จะไม่ทันการแล้วเลี่ยอู๋ซินลุกขึ้นยืน และถามอย่างจริงจังเป็นพิเศษ“ทั้งที่ทราบว่ามีอันตรายอย่างมาก ท่านก็ยังจะไปอีกหรือ?”เซียวอวี้รู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่ไร้สาระ จึงไม่คิดจะตอบจิ่วเหยียนไม่ยอมให้เขาไป เป็นเพราะเขาคือฮ่องเต้ผู้สูงส่ง ต้องปกป้องเขาอย่างเต็มที่ส่วนเขาเองตัดสินใจที่จะไป ก็เพราะเขาคือฮ่องเต้เช่นเดียวกันการที่เขาไปจับซุนโฉว คือหน้าที่ของเขาในฐานะฮ่องเต้ราษฎรก็เป็นราษฎรของเขา หากเขาไม่อาจปกป้องพวกเขาได้ ยังจะมีหน้ากลับไปหนานฉี และนั่งบนบัลลังก์มังกรต่อไปได้อย่างไร?เลี่ยอู๋ซินไม่อาจขัดขืนเซียวอวี้ได้ และไม่อาจขัดขืนความเป็นลูกผู้ชายของตนเองที่พูดแล้วไม่อาจคืนคำได้เขาสัญญากับเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ก่อนแล้ว จะกลับคำพูดง่าย ๆ ได้อย่างไร?แต่คิดไปคิดมา เป็นเซียวอวี้ที่เริ่มลงมือก่อนเฟิ่งจิ่วเหยียนหมดสติไปแล้ว ตอนนี้ก