All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 321 - Chapter 330

BULTA-BULTAHING kuryente ang naramdaman ni Katherine mula sa labi, na mabilis naglakbay sa buo niyang katawan.Naguguluhan din siya sa dapat gawin dahil ngayon na lamang niya ulit naramdaman ang ganitong emosyon. Nalilito siya sa dalawa… sinasabi ng utak niya na itulak ito palayo ngunit pinapangunahan na kaagad siya ng sariling katawan.Hindi niya dapat tinanggap ang halik nito pero heto… siya pa mismo ang tila uhaw na uhaw. Pilit sinasabayan ang mapagparusa nitong labi.Hanggang sa saglit na tumigil si Cain, mapagtanong itong tiningnan sa mga mata kung dapat ba niyang ipagpatuloy o hindi na ang binabalak?Ngunit sa mata nito, naroon ang pananabik kaya kahit alam niyang dapat na siyang huminto ay muli niyang inangkin ang malambot nitong labi.Nang biglang kumidlat kasabay ng kulog.Sa gulat ni Katherine ay napatili siya at niyakap ito. Niyakap din siya ni Cain hanggang sa bumuhos ang malakas na ulan.Dinig ang pagpatak ng ulan sa bintana at biglaang paglamig ng temperatura. Ngunit ang

HUMINTO si Lian matapos makalayo sa elevator dahil nagiging emosyonal siya, pinipigilan ang luhang tumulo. Kahit hindi na siya ang dating Lian ay may pagkakataon na hindi niya pa rin maiwasang maapektuhan.Naroong nanginginig siya sa kaba sa tuwing nagtatagpo ang landas nilang dalawa ni Jared kahit anong pilit niyang tago.Sa tuwing naalala ang nakaraan, nahihirapan siyang huminga at dahil iyon kay Jared.Ito ang nagsisilbing bangungot niya sa buhay, pikit o mulat man ang mga mata.Sa loob ng ilang taon paghihirap mula sa nakaraan… Ilang beses niya rin naisip na sana… naglaho na lang siya ng tuluyan.Napahawak siya sa pader habang kinakalma ang sarili. Kailangan niyang huminga nang malalim dahil kung hindi ay aatake ang panic niya.Makalipas ang ilang sandali ay maayos na ang pakiramdam niya at nagagawa ng ngumiti. Matapos ay naglakad siya patungo sa isa pang importanteng meeting. Kaya kinalimutan niya ang mga nangyari maging si Jared.MATAPOS ang meeting ay dinala ni Lian ang mga kliy

NAGULUHAN si Jared kung bakit ito biglang umiyak. “Bakit, nasaktan ka ba? Sakit ang masakit?”Umiling-iling naman si Lian habang humihikbi. “A-Ayos lang ako.”“Sigurado ka? Baka kailangan natin pumunta sa ospital?”“Hindi, ayos lang talaga ako.” Matapos ay pinunasan ang pisnging nabasa ng luha.Tumango lang si Jared saka bumangon pagkatapos ay inalalayan itong makatayo. Sunod ay tinulungan itong ayusin ang sarili, pinagpagan ang nadumihan nitong damit. “Ano bang nangyari sa’yo at bigla kang tumakbo sa kalsada?”Lumingon si Lian sa pinanggalingan. Hindi niya nakikitang humahabol si Zapanta kaya medyo nakahinag siya nang maluwag. Pagkatapos ay muling binalik ang tingin kay Jared. Gustuhin niya man sabihin ang nangyari ay pinili na lamang niyang manahimik.Ayaw na niya itong bigyan ng pagkakataon na muling manghimasok sa kanyang buhay. Ang nangyari sa kanya sa gabing iyon ay sasarilinin na lamang niya. “Salamat sa ginawa mong pagtulong,” ani Lian. “Tatanawin kong isang malaking utang na

NAPAKAGAT-LABI si Jared, natutuwa siya sa sinabi nito pero ayaw niyang ipahalata dahil baka magalit na naman sa kanya. “Wala ‘yun, inaalala mo kasi ang mga naiwan mo sa bar kaya pinaasikaso ko na at baka mapagalitan ka pa sa trabaho.”Tumango-tango lang si Lian na may panaka-nakang tingin. Sa kabila ng tulong na nagawa nito ay ayaw niyang magpa-uto.Hindi niya gustong maulit muli sa dati. Iyong aasa siya na magbabago ito pero sa huli ay sasaktan din pala.Makalipas ang ilang minuto ay narating na nila ang hotel. Akmang lalabas siya ng magsalita si Jared.“Alam kong safe rito pero maraming pwedeng mangyari lalo at si Zapanta ang pinag-uusapan dito. Kung hindi mo mamasamain—““Salamat na lang pero okay lang ako,” putol ni Lian. “Marami ka ng nagawang kabutihan. Masiyado ng makapal ang mukha ko kung patuloy kong tatanggapin ang tulong mo,” malamig niyang tugon.Huminga lang nang malalim si Jared sabay tango. “Okay. Good night.”Walang lingon na lumabas si Lian sa kotse at naglakad papaso

BAKAS sa mukha ni Joey ang pagsisisi. “Kasalanan ko ata ‘to, Ma’am. Hindi ko sinigurong kinakain niya ang pagkaing binibigay ko.”Hinawakan ni Katherine ang balikat nito, marahang tinatapik-tapik. “’Wag mong sisihin ang sarili mo. Kahit sino rin naman, hindi ito gugustuhing mangyari.” Pagkatapos ay tinanggap ang disposable container. “Ako nang bahalang magpakain sa kanya. I’m sure, pagod ka at na-stress sa nangyari.” Bakas sa mukha nito ang pagod at kawalan ng pahinga kaya sinabihan niya itong magpahinga muna kahit sandaling oras lang.Pagkatapos ay pumasok na siya sa silid at nakita si Cain na natutulog, namumutla at tila may iniindang sakit. Halata sa nakakunot nitong noo.Lumapit siya, dahan-dahang inilapag ang disposable container sa table, at naupo sa tabi ng kama. Inangat ang isang kamay, maingat na inilapit sa ilong nito at gusto lang kumpirmahin na humihinga ito nang maayos. Baka kasi nahihirapan na habang natutulog.Kaya nakahinga siya nang maluwag matapos makasiguro na okay