บททั้งหมดของ Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: บทที่ 381 - บทที่ 390

BINAWI ni Helen ang brasong may namumuong pasa saka itinago sa mahabang manggas ng damit. “Wala lang ‘to, hindi naman mahigpit ang pagkakahawak niya. Nagkapasa lang dahil–”“‘Mmy, naman! Ba’t niyo pa siya pinagtatanggol?” may sama ng loob na sabi ni Cain.“Iyon naman ang totoo, hinawakan niya ako pero hindi gano’n kahigpit. Alam mo naman na sakitin ako, kaunting hawak lang nagkakapasa na agad,” paliwanag ni Helen.Huminga nang malalim si Cain, kinalma ang sarili. “Sorry,” paghingi niya ng paumanhin matapos magtaas ng boses.Ngumiti naman si Helen saka hinawakan ang kamay ng anak. “Anong gagawin mo, haharapin mo ba si Marcial?”Umiling-iling si Cain. “I don’t know, hindi pa ‘yan ang priority ko ngayon.”Mataman tinitigan ni Helen ang anak saka nagkomento. “Sa totoo lang, kahit naaawa ako sa ama mo… Panahon na rin siguro na pagbayaran niya lahat ng mga kasalanang ginawa.”Nagbaba ng tingin si Cain, hindi na nagkomento sa sinabi ng ina kahit sang-ayon siya.Matapos nilang pag-usapan si M

NAPAHAGIKHIK ng tawa si Katherine lalo pang hinigpitan ang yakap sa batok nito. Nagtitigan sila ng ilang sandali habang may munting ngiti sa labi.Pinagdikit ni Cain ang noo nilang dalawa saka pinagmasdan, may halong lambing at pagnanasa ang magandang mukha ng asawa.Hindi nila alintana ang lagaslas ng tubig na bumabasa sa kanila at muli na namang inangkin ang labi ng isa’t isa. Mapusok at mapaghanap at lalong lumalalim ang halik na kanilang pinagsasaluhan.Humakbang si Cain at isinandal ang asawa sa pader na ikinadaing ni Katherine, nagustuhan ang lamig na ibinibigay ng tiles sa balat na nag-iinit.Lalong pinagbuti ni Cain ang paghalik at pagmasahe ng kamay niya sa bewang at puw*tan nitong pinanggigigilan na niya, pinipisil-pisil. Makalipas ang ilang sandali ay hawak na niya ang garterized pants, unti-unting ibinababa.Ngunit may ibang plano si Katherine. Mabilis siyang nagmulat ng mga mata at tiningnan ito. “Wait,” aniya kaya huminto si Cain, bakas ang pagtataka sa mukha.Bumaba si

ANG NAIS din naman ni Lian ay makasama ito sa lahat ng oras. Ngunit, ang selfish naman kung ang pansariling kagustuhan na lamang ang ipaiiral.Alam niyang maliban sa kanya at sa anak ay may iba pa itong obligasyon.Matapos ang pinagsaluhang halik ay muli siyang ngumiti. “Sa susunod na may mangyaring ganito… ‘wag mo iwan ang trabaho mo, okay? ‘Pag sinabi kong, okay lang ako– Totoo ang sinasabi ko, hindi ako magsisinungaling kaya ‘di mo kailangan na mag-alala nang husto. Importante ang trabaho mo, maraming umaasa sa’yo.”“Mas mahalaga ka kaysa sa kahit na sino at kahit na anong bagay. Wala akong pakialam sa kompanya pero pagdating sa’yo– handa kong isugal ang lahat,” ani Jared.May namuong luha sa mga mata ni Lian, sobra siyang naantig sa sinabi nito sa puntong naging emosyonal siya. “S-Sige na nga… pagdating talaga sa’yo, ‘di ako mananalo.”Ngumiti si Jared. “Hindi talaga kaya ‘pag sinabi kong magpahinga ka lang at ‘wag masiyadong magkikilos ay gawin mo. Sa tingin mo ba’y hindi ko alam

SAGLIT na natahimik si Cain at kumuyom ang magkabilang kamay. “Ayoko,” pinal niyang sagot. “Hindi ko siya kakausapin kahit na kailan.”Si Shannon na pinagmamasdan ang magulang na mag-usap ay biglang lumapit sa ama at niyakap ito sa may leeg. “Daddy, ‘wag kang magalit. You look so scary.”Huminga nang malalim si Cain saka hinawakan ang likod ng anak. “Hindi naman ako galit kaya ‘wag ka nang matakot, okay?”Tumango-tango ang bata pero nanatili pa rin na nakayakap sa ama. Saka naman tiningnan ni Cain ang asawa at lumabi, “Ako na lang ang magpapatulog sa kanya. Mag-shower ka na ro’n.”Ngunit hindi sinunod ni Katherine ang utos nito. Bagkus ay hinawakan ang braso ng asawa na nakaakap sa anak. “Alam kong ayaw mo na talaga pero isang beses lang naman. Walang mawawala kung makakausap mo siya sa una at huling pagkakataon tungkol dito. Tapos ay hindi na kita pipilitin pa, gusto ko lang naman na bigyan kayo ng pagkakataon. Para pagdating ng panahon, walang panghihinayang sa part mo na sana, naka

MAHIGPIT na yakap ang ginawad ni Helen sa anak, apo at maging si Katherine na hinatid siya sa airport. Ngayong araw kasi ay babalik na siya sa New Zealand dahil mas bumubuti ang kalusugan niya roon.“Mamimiss ko kayo, lalo ka na, my little cute one,” aniya kay Sha-Sha.“Sa December, ‘Mmy, magbabakasyon kami ro’n para makasama ka sa pasko.”“Okay, aasahan ko ‘yan. Sige, papasok na ‘ko sa loob.”“Babay, Lola,” sambit ni Shannon, naiiyak ng sandali iyon dahil ayaw niyang umalis ang abuela.“Tatawag ako sa’yo palagi,” ani Helen habang hinahaplos-haplos ang pisngi ng apo.Matapos ay tinulak na ng porter ang cart na nagdadala ng luggages.Nilingon naman ni Cain ang asawa. “Hon, hatid ko lang si Mommy sa loob.”“Aalis na ‘ko,” paalam ni Helen, tapos ay tinulak na ng assistant staff ang wheelchair papasok sa loob.Nang bigla na lamang yumakap nang mahigpit ang bata kay Katherine at umiyak. Iyong iyak na ayaw maiwan ngunit wala naman magawa.“Tahan na, baby, magkikita naman ulit kayo ni Lola mo