All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 401 - Chapter 410

NATAWA ang dalaga ngunit hindi nakaligtas sa paningin ni Levi ang kaibahan ng totoong tawa sa pilit.“Naging usap-usapin sa school ang tungkol sa pinsan niya,” ani Rowena.Na ipinagtaka niya dahil wala naman nakakaabot na ganoong balita sa kanya. Sa tingin niya rin ay wala sa mga kaibigan niya ang magkukuwento ng ganoon. “Kanino mo narinig ang tungkol kay Suzy?” tanong niya upang makasigurado.Ngunit tumunog na ang bell.“Pumasok na tayo sa loob bago pa maabutan ng professor,” ani Rowena saka nagmamadaling pumasok sa classroom.Kaya pumasok na rin siya at tuluyang nawalan nang pagkakataong magtanong ulit nang dumating ang professor.Ngunit habang lumilipas ang mga araw ay unti-unti niyang napapansing may kakaiba kay Rowena. Nariyang pinapakialaman nito ang gamit niya nang hindi nagpapaalam.Nang una ay hinahayaan niya dahil notebook, ballpen at libro lang naman ang kinukuha nito. Hanggang sa nahuli na niyang pinapakialaman ang phone nang maiwan matapos magtungo sa restroom.“Anong gin

NGUNIT kahit anong pagpupumiglas ang gawin ni Levi ay hindi talaga siya binibitawan ng mga ito hanggang sa hilahin na siya palayo ng dalawang bombero, isang pulis at concerned citizen.“Let me go! Janna!” sigaw niya sa pangalan ng kaibigan.Si Suzy naman na kasalukuyang nilalapatan ng first-aid ay natigilan at napatitig kay Levi sa malapit. Nang maunawaan niya ang nangyayari ay agad siyang lumabas ng ambulansya, nilapitan ang binata. “Anong sinasabi mo? Nandito rin si Ate?!”Napalunok ng laway si Levi, hindi siya makasagot sa tanong. Tila may kung anong bumabara sa lalamunan hanggang sa makarinig sila ng sigawan sa gusali.Sabay silang napalingon at nakita ang isang dalawang bombero na palabas, ang isa ay may buhat na tao. At nang mamukhaan nilang si Janna iyon ay tumakbo na agad sila palapit.“Ate!” hiyaw ni Suzy akma itong yayakapin nang pigilan ng bombero.“She needs to be taken to the hospital. She’s not breathing anymore,” anito, nilagpasan si Suzy saka naglakad palapit sa ambula

NAPASUGOD si Thelma sa sala matapos marinig ang pagsigaw ng mga kasambahay. “A-Anong nangyayari rito? Naririnig ko kayo mula sa kusina!”Ang tatlong katulong na nakaluhod ay mas lalong nakaramdam ng takot sa pagdating ng mayordoma. Posible silang mawalan ng trabaho dahil ito ang nagdedesisyon sa bahay na iyon.Ito ang may awtoridad.“N-Nagkamali po kami!” paghingi ng tawad ng isa sa tatlo. “Hindi na ho namin uulitin, ‘wag niyo kong sesantehin.”“Ano ba kasing nangyayari para malaman ko?” tanong ni Thelma.Sabay-sabay na umiling ang tatlo hanggang sa nilapitan na ng dalawa si Rodrigo at Suzy, hinawakan ang kamay nila at muling nakiusap, “Patawad, nagkamali kami, hindi na namin uulitin!”Nilingon ni Rodrigo ang dalaga. “Anong desisyon mo?” Saka binawi ang kamay na hawak ng maid.Nagkibit-balikat si Suzy saka naman nilingon si Thelma. “‘Nang, kayo na lang ang bahala. Basta ayokong pinag-uusapan ako ng kung anu-anong hindi naman totoo."Dahil una; sa bahay lang kakalat ang tsismis. Pero p

NANLAKI ang mata ni Rodrigo sa narinig saka lumingon. Dahil sa may kadiliman ang lugar ay hindi niya ito masiyadong mamukhaan pero habang nakatitig ay unti-unti itong nagiging pamilyar.“A-Anong gagawin—” hindi pa man niya natatapos ang sasabihin ay hinila na siya ni Suzy palayo.Maging si Stephen na walang kamalay-malay ay natangay rin. Nang malayo na sila ay saka lang binitawan ni Suzy ang dalawa saka patagong tumingin sa direksyong pinanggalingan.Nagtago siya sa likod ni Stephen na mas matangkad kaysa kay Rodrigo. “Napansin niya kaya ako?”“Mukhang hindi naman pero… ba’t ka nagtatago?” tanong niya sabay lingon.Nang mapagtanto ang sinabi ni Stephen ay bigla siyang nainis sa sarili. “Oo nga, ‘no?” —Bakit siya nagtatago na parang may malaking kasalanang nagawa?Saka siya umalis sa likod nito at umayos ng tayo.“Ano, lapitan ba natin?” tanong ni Rodrigo.“No!” sa lakas ng pagkakasabi ni Suzy ay napalingon ang mga taong nasa paligid. Kaya bigla siyang nakaramdam ng hiya, mabilis na hi

KASALUKUYANG nasa ospital si Levi, kausap ang warehouse and shipping staff sa phone, “Sigurado ka bang hindi gano’n kalaki ang damage?” tanong niya habang naglalakad palabas ng ospital.“Minor lang ho, Sir. Kaya kami nang bahala rito,” sagot nito sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Levi. “Sige, pupunta pa rin ako para makasiguro. Hindi puwedeng balewalain ‘to.” Pagkababa ng tawag, dumeretso siya sa front desk. “Nurse, kung sakaling may maghahanap, pakiiwan na lang ng mensahe, ‘kay?”Tumango ang nurse at ngumiti. “Yes, Dok Levi.”Paalis na sana siya nang mapalingon sa waiting area. Ang mga upuan ay nakaharap sa kanan, pero sa kaliwang side siya dumaan. Doon, sa may dulo, napansin niya ang isang babaeng nakaupo—nakapusod at mahaba ang buhok. Sa unang tingin, parang ordinaryo lang, pero nang makita niya ang nunal sa batok nito, biglang bumilis ang tibok ng puso niya.“Hindi… posibleng siya ‘yon?” bulong niya sa sarili habang dahan-dahang lumalapit.Ilang hakbang na lang ang layo ni