Semua Bab My Brother in-Law, My Lover: Bab 101 - Bab 110

AshlynHindi ko kailanman inakala na hahantong sa ganito ang lahat. Si Ashley… Hindi rin minsan man sumagi sa isip ko na kaya niyang bumaba sa ganitong antas ng kasamaan, kasinungalingan, at desperasyon na wala sa lugar.Nasa kwarto ako ni Asher, maingat na inaayos ang mga gamit na pwede niyang dalhin pauwi sa kanyang ina. Isang bagay na ayaw na ayaw kong gawin. Kung ako lang ang masusunod, hindi siya aalis sa piling ko. Pero gaya ng sinabi ni Marco, baka lalo lang kaming mawalan ng karapatan kung susuwayin namin ang utos ng korte. Mahirap kalabanin ang batas, kahit na alam mong mali ang naging desisyon nito.“Ma’am... baka kung ano pong mangyari kay Asher kapag napunta na siya sa ina niya,” ani Rere, bakas sa boses niya ang pag-aalala habang maingat niyang isinilid sa maliit na bag ang mga vitamins ng bata.Napabuntong-hininga ako. “’Wag kang mag-alala, babalik din sa atin si Asher,” sagot ko, pilit na pinatitibay ang loob naming pareho. “Hindi kami titigil ni Marco hangga’t hindi siy

MarcoAlam ko na hindi ito magiging madali para kay Ashlyn. Imagine-in mo, ang kakambal na minahal niya ng lubos, pinagkatiwalaan, at literal na kaputol ng kanyang pusod… siya pa pala ang may kagagawan ng kanilang aksidente na naging dahilan upang magka-amnesia siya at magkagulo ang aming pagsasama.Paano ko sasabihin sa kanya ang bagay na ’yon nang hindi siya masisira? Paano ko huhugutin mula sa sugat ng nakaraan ang isang katotohanang kasinglalim ng pagtataksil?Alam ni Ashley na pwedeng mamatay ang kanilang mga magulang dahil sa ginawa niya. At ginawa pa rin niya. Para saan? Para tuluyan nang mawala si Ashlyn at siya ang pumalit sa pwesto ng asawa ko!Isang planong ginamitan ng awa, drama, at kasinungalingan. Evil. So evil.Walang salita ang pwedeng maglarawan sa kanya na mas masama pa sa salitang masama. Ang masaklap, halos lahat naniwala. Lalo na ako.Lahat ng gawi ni Ashlyn. Ang paraan ng kanyang pagsasalita, ang maliit na tikwas ng ngiti niya kapag naiilang, ang mahinhin niyang

Marco“Okay ka lang ba, Marco?” tanong ni Ashlyn habang sabay kaming naglalakad papunta sa sasakyan. Maaga kaming aalis ngayon papunta sa MeTC Pasig para sa pagdinig ng custody ni Asher. Halos hindi ako nakatulog kagabi sa kakaisip sa magiging takbo ng araw na ito. Dala na ng abogado ko ang mga ebidensya, mga litrato, record ng pag-iwas ni Ashley sa mga responsibilidad, mga ebidensya ng panloloko niya pati na ang recordings ng mga pinagsasasabi niya kung saan ginagamit niya ang bata para makuha lang ako.Sa hindi ko inaasahang dahilan ay bigla na lang din inabot sa akin ni Ashlyn ang medical record niya before they accident pati na ang resulta ng gamot ng pagsusuri sa gamot na binibigay sa kanya noon ni Ashley para sa kanyang amnesia na according to our lawyer ay malaking bagay upang maipakita sa judge na nagpanggap lamang ang babae at alam nito ang buong katotohanan ng identity nila ng asawa ko. Nasa kamay na rin iyon ng aking abogado.“Sana ay totoo na ang sinabi ni attorney… na mala

Ashlyn“Tumayo ang plaintiff at defendant,” utos ng clerk of court. Sa tunog pa lamang ng kanyang boses ay dama na ang bigat ng susunod na mangyayari. Maging ang paggalaw ng bawat tao sa silid ay naging mabagal na para bang natatakot silang masira ang katahimikan ng huling sandali bago ang hatol.Nagsimulang magsalita ang hukom. “Sa kasong ito ukol sa kustodiya ng menor de edad na si Marcus Asher Ruiz Montecillo... matapos ang masusing pagsusuri sa mga dokumento, testimonya, at ebidensya mula sa magkabilang kampo…” Tumigil siya saglit, sinadya marahil upang lalong magpatindi ng tensyon.“Ang korte ay naglalabas ng pinal na desisyon. Ang SOLE CUSTODY ng batang si Asher ay ibinibigay kay Mr. Marco Montecillo.”Namilog ang mga mata ko. Hindi ko alam kung hahagulgol ba ako sa tuwa o yuyuko na lang sa sobrang bigat na biglang gumaan. Si Marco, nanatiling tahimik pero mahigpit ang pagkakahawak sa gilid ng mesa. Kita ko ang bahagyang panginginig ng labi niya, hindi dahil sa takot kundi ng tag

MarcoMasaya kaming umuwing pamilya, sa wakas, buo na ulit kami. Sa likod ng manibela, ako’y tahimik na nakangiti habang paminsan-minsan ay sumusulyap sa salamin para mapagmasdan ang mga nasa likuran. Si Asher, hindi man lang umaalis sa kandungan ni Ashlyn, nakayakap sa ina na parang ayaw nang bumitaw.Parang miss na miss niya ito, pero hindi ko maiwasan ang mapaisip. Hindi ba siya nagtataka? Hindi ba niya napapansin ang kakaiba? Dalawa ang nagmamay-ari sa mukha ng kanyang ina ngayon. Si Ashlyn at si Ashley. At kahit pa bata pa siya, inakala kong magkakaroon siya ng tanong o alinlangan… pero wala. Wala man lang pagkalito sa mga mata niya. Tila ba buo ang tiwala niyang si Ashlyn ang nasa tabi niya, walang alinlangan, walang tanong kumpara noong huli siyang ibigay sa akin ni Ashley.Pagkababa namin ng sasakyan ay karga pa rin siya ni Ashlyn ng pumasok kami ng bahay. Parang kidlat si Asher na kumawala sa bisig ng ina nang makita si Maya.“Baby!” masiglang sigaw niya habang mabilis na tuma