All Chapters of My Brother in-Law, My Lover: Chapter 81 - Chapter 90

Ashley“Ano, magmumukmok ka na lang d’yan habang umiiyak sa lalaking ni hindi ka man lang kayang ipaglaban at mas lalong hindi ka mahal?” tanong ni Adrian habang nakasandal sa pintuan ng kwarto.Pagkatapos akong palayasin ni Marco ay dito sa apartment na tagpuan namin ni Adrian ako tumuloy. Siya ang nagbabayad pero sa akin nakapangalan dahil ayaw niyang malaman ng kanyang asawa ang tungkol dito. Personal din niyang iniaabot sa akin ang pambayad upang hindi magkaroon ng bakas at matuntonn ito.“Wala kang karapatang magsalita, Adrian,” mariin kong sabi, hindi man lang siya tiningnan. “Lahat ng ito, kasalanan mo rin. Hindi mo pinasiguro sa lalaking 'yon ang pagkamatay ng Ashlyn na 'yon."“Kasalanan ko?” Halakhak niya ay malamig at mapanuksong dumagundong sa silid. “Paano naman malalaman ng truck driver kung sino ka sa inyong dalawa? Paano kung magkamali 'yon? Tsaka, sino bang nagpumilit sa lalaking alam mong may minamahal na?"Napabalikwas ako mula sa pagkakayakap sa unan. “Ikaw din naman

Marco“Sigurado ka ba dito?” tanong ko habang tinitigan ang papel na hawak ko. Nanginginig ang mga daliri ko hindi dahil sa takot, kundi sa pagkalito.“Yes, Sir. Report ‘yan ng taong naka-assign para subaybayan si Ashley,” tugon ni Andy, sabay abot ng isang litrato na kuha ng CCTV. Nakasuot ng hoodie si Ashley, pero walang duda na siya iyon.“Ayon sa report, may isa pa raw lalaking kinakatagpo si Ashley sa isang slum area. Hindi pa nakikilala ang lalaki. At—" tumigil siya sandali, tila nagdadalawang-isip kung itutuloy, “—hindi pa rin makalapit ang detective. Masyadong delikado ang lugar, at ayaw din niyang makatunog si Ashley.”Pinagmasdan ko ang litrato. Kahit sa malabong kuha, kita ang tensyon sa katawan ni Ashley. Parang may tinatago. Parang may plano.“Ano’ng kaugnayan ng lalaking ‘yon kay Ashley?”“Ayan ang inaalam pa ng detective, Sir. Pero ayon sa kanya, posibleng may kinalaman ‘yon kay Ma’am Ashlyn. Ang hinala niya, posibleng may binubuong plano ang dalawa.”Napakunot-noo ako.

AshlynNaupo ako habang nasa bisig ko pa rin ang bata. Ang babaeng may hawak sa kanya kanina ay maang na nakatingin sa akin siguro ay hindi siya makapaniwala sa itsura ko.“Sweet,” tawag sa akin ni Marco. Tumingin ako sa kanya and made a mental note na pagsabihan siya na tigilan ang pagtawag sa akin ng ganon. “Siya si Rere, ang yaya ni Asher.”Tumango lang ako sa babae na nakangiti na sa akin.“M-Mom… mommy,” sabi ni Asher, dahilan upang muli akong magbaling ng tingin sa kanya. Nakangiti na siya akin at bakas ang kaligayahan sa kanyang mukha na para bang nakatanggap ito ng regalo“Hindi po sanay si Asher na kinakarga ng mommy niya kaya ganyan po siya makatingin sa inyo.” Muli akong tuningin sa bata, tapos ay kay Marco na tumatango sa akin bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Rere.Bumaling ang aking mga mata kay Maya na karga pa rin ni Sandro. Hindi ko siya anak, pero masaya akong sa akin na siya ngayon at hindi pwedeng hindi ko man lang siya mahawakan kahit na saglit.“Rere, pwede bang

Isang buwan pa ang lumipas at ngayon ay nasa kumpanya ako para asikasuhin ang bago naming project.Panatag ang loob kong pumasok sa trabaho sa wakas. Ramdam ko na unti-unti nang bumabalik ang balanse sa buhay ko. May tiwala ako sa mga taong naiwan sa bahay, lalong-lalo na sa kasambahay na matagal na naming kasama. Alam kong hindi nila pababayaan si Ashlyn, pati na ang dalawang bata, sina Asher at Maya.Kampante akong naupo sa aking swivel chair at nagsimulang harapin ang mga papel sa harapan ko. Mula sa gilid ng mata ko ay nasilayan ko ang litrato naming mag-anak sa mesa. Kuha iyon ng magpumilit si Asher na hindi natanggihan ni Ashlyn.Napangiti ako. Ibang klaseng ginhawa ang hatid ng kaisipang pag-uwi ko mamaya, nandoon ang asawa ko. Naghihintay. Umaasa. Nakangiti.Unti-unti, may nababago na sa pagitan naming dalawa. Hindi man perpekto, pero nararamdaman ko ang pagsusumikap niya na matulungan akong ayusin ang lahat.Para sa akin, sapat na ang effort na ipinapakita niya. Sapat na para

Ashlyn“Marco, please believe me. Ako ito, si Ashlyn,” umiiyak na sabi ni Ashley habang mariing hinahawakan ang braso ni Marco na agad na pumiksi. Nanginginig ang boses niya, pero halatang pilit lang ang emosyon. Talagang pinaninindigan niya ang kasinungalingan.Pinagsalitan ko ang aking tingin sa kanilang dalawa. Anong nangyari sa kanya? Anong kasalanan ba ang nagawa ko para saktan niya ako ng ganito? Ni minsan, hindi ko inakala, hindi ko naisip na magagawa niya akong traydorin ng ganito.Yes, nasaktan ko siya. Nasaktan ko siya noong panahong akala ko ako si Ashley, at siya si Ashlyn. Nakipagrelasyon ako sa lalaking asawa pala niya. Pero hindi ko sinadya. At grabe ang naging kabayaran noon sa konsensya ko.Halos hindi ako makatulog. Kinain ako ng guilt. Sa bawat sulyap ko sa kanya, alam kong may mali. Pero her—“I kept my eyes on you, lalo na noong nagsimula akong magduda,” malamig na sabi ni Marco. “At doon ko lang nakita kung gaano kalaki ang pagkakaiba mo… sa tunay kong asawa.”“No