Semua Bab My Brother in-Law, My Lover: Bab 91 - Bab 100

AshlynSigurado akong hindi titigil si Ashley hangga’t hindi niya nakukuha si Marco. At ngayon, pati si Asher ay ginagamit niya para lang makuha ang gusto niya. Malinaw na malinaw na sa akin ngayon kung sino talaga siya. Wala na siyang tinagong maskara. Wala na siyang pagkukunwari. Lahat ng pagpapanggap, nabasag na.Kung totoo man ang sinabi niyang wala siyang kinalaman sa nangyaring aksidente sa aming pamilya na naging dahilan upang mamatay ang aming mga magulang... mabuti. Mas magaan sa konsensya, siguro.Pero kung sakaling mapatunayan kong may bahid siya ng panloloko. Na siya mismo ang nag-utos o may alam sa nangyari para lamang agawin ang pagkatao ko, para sirain ang buhay ko at tuluyang angkinin si Marco... hinding-hindi ko siya mapapatawad.“Hindi lahat ng taong sinaktan ay mananatiling tahimik, Ashley,” bulong ko sa sarili habang pinagmamasdan ang dalawang bata na ngayon ay nakahiga na sa kama at payapang natutulog.Naalala ko pa ang ginawa niyang pagsugod sa bahay. Galit, magul

Mature ContentAshlynNapapikit ako habang nakasubsob ang aking pisngi sa kanyang dibdib. Patuloy pa rin ang pag-agos ng aking luha.Luha ng labis na kasiyahan at pag-ibig na akala ko’y hindi ko na muling mararanasan.Hindi pa rin ako makapaniwala.Tinanggap niya ako.Sa kabila ng lahat. Sa kabila ng pagkawala ko. Sa kabila ng katotohanan na hindi ko siya mabibigyan ng anak.Kung alam ko lang na ganito rin ang nararamdaman niya…Kung alam ko lang na hindi siya tumigil sa paghihintay, sana’y hindi ko na iniwan ang lahat.Sana’y hindi ako nagpadala sa takot.Isang taon. Isang buong taon ang nasayang sa katahimikan. Sa distansyang ako rin ang pumili.“I love you, Sweet...” Mahina niyang bulong sa akin, sabay higpit ng yakap. “Hindi mo alam kung gaano ako kasaya na nagbalik ka na… lalo na ang alaala mo.”Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin. Mula sa kanyang dibdib, sa kanyang leeg, hanggang sa mga mata niyang puno ng emosyon, doon ako tuluyang nalusaw.Nakayuko siya sa akin, at kitang-kit

MarcoPagkalipas ng limang araw, isang hindi inaasahang bisita ang bumungad sa opisina ko. Alam kong wala silang naging relasyon ni Ashlyn, pero hindi ko rin makakalimutang minsan, sa mga mata niya, nakita ko ang isang damdaming hindi ko kayang tawaran, ang tahimik ngunit lantad na paghanga.Huminga ako nang malalim, pinilit panatilihin ang aking composure.“Sandro,” ani ko habang itinuro ang upuang nasa harapan ng aking mesa. “Umupo ka.”Kahit nagpapatuloy ako sa pagpasok sa kumpanya, hindi ibig sabihin ay panatag ang loob ko. Araw-araw, bahagi ng isip ko’y naiiwan sa bahay, kay Ashlyn, sa mga anak namin, at sa posibilidad na biglang sumulpot na naman si Ashley.Pero ayaw ni Ashlyn na manatili ako sa bahay. Aniya, kaya na raw niya. At oo, nagtiwala akong hindi niya pababayaan ang sarili niya at hindi rin siya pababayaan ng mga kasambahay.Pero ngayong narito si Sandro, muling nabuhay ang lahat ng insecurities na pilit kong itinatago.“Ano'ng maipaglilingkod ko sa'yo? Nasa bahay si As

AshlynSa wakas, nakalipat na rin kami ng bahay. Tahimik dito, wala ring ingay ng mga sasakyan, at higit sa lahat… wala si Ashley.Pakiramdam ko ay mas malaya na ako. Parang may tinik na naalis sa dibdib ko, kahit alam kong hindi pa tapos ang lahat."Alam mo, mas panatag ako ngayon," bulong ko kay Marco habang pinagmamasdan namin ang mga bata sa sala. "Dito, hindi na tayo basta-basta matatagpuan ni Ashley."Tumango siya, ngunit may seryosong ekspresyon sa mukha. "May nakausap siyang abogado," ani Marco, halos pabulong.Napalingon ako sa kanya. Kumabog ang dibdib ko."Bakit?" tanong ko, pilit pinapakalma ang boses ko kahit na may kaba na sa dibdib ko."Custody," diretsong sagot niya. "Gusto niyang kuhanin si Asher."Nanigas ang katawan ko. Saglit akong natigilan, bago ako napayuko at mariing napapikit. Hindi ako pwedeng mawalay kay Asher. Hindi ko siya isinilang, pero alam ko sa sarili ko na mas magagampanan ko ang pagiging ina sa kanya at alam ko na hindi dahil sa hindi ako magkakaana

AshleyIlang minuto pa ang lumipas bago kami pinapasok sa loob ng courtroom. Tahimik akong pumasok. Gaya ng dati, nasa kaliwang bahagi si Marco. Maya-maya lang ay dumating na ang aking abogado."I'm sorry I'm late," sabi niya kaya naman isang matalim na tingin ang pinukol ko sa kanya habang paupo ito ngunit pinili ko na lang na huwag muna itong sitahin."Case number 04987. A custody hearing for minor Marcus Asher Montecillo," anunsyo ng clerk. "Presiding: Honorable Judge Herminia Ramirez."Tumayo kaming lahat nang pumasok ang judge. Matapang ang tindig nito, pormal ang mukha, at may tinig na parang walang sinasanto."You may be seated."Sinimulan ang deliberasyon. Si Marco, gaya ng inaasahan, may dalang abogado. Matatas itong magsalita, pinapakita ang mga dokumento, larawan, at kahit mga email. Lahat para patunayang hindi raw ako "emotionally and financially stable" para alagaan si Asher.Pero naging handa naman ang aking abogado, may mga dala din siyang mga dokumento na makakapagpatu