Semua Bab อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Bab 171 - Bab 180

“เฮ้! เดี๋ยวๆ คุณ คุณ...” ท่านประธานหนุ่มเรียกไว้ไม่ทัน เพราะคุณเลขาสาวรีบคลานหายไปที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว“โอย...จะเป็นลมตาย ทำไมโลกมันกลมอย่างนี้นะ ก็นึกอยู่แล้วเชียวว่าชื่อบริษัทมัน คุ้นๆ หูยังไงพิกล แล้วเอาไงต่อดีล่ะเนี่ย ขืนกลับเข้าไปในห้องประมูลนั่นมีหวัง ป๋าจับได้แหงๆเลย ทำไงดีวะเนี่ย ทำไงดีๆ คิดสิ คิด” ขวัญฟ้ากุมขมับอย่างคิดไม่ตก“โว้ย...คิดไม่ออก”ในขณะเดียวกัน การยื่นซองประมูลของบริษัทต่างๆ ก็เสร็จสิ้น เหลือแต่รอฟังผลว่าใครจะชนะการประมูลได้งานอภิมหาโปรเจคใหญ่แห่งปีชิ้นนี้ไปเท่านั้นซึ่งตัวเก็งในโปรเจคนี้มีถึง 3 บริษัท และ ศิวารมย์ คอเปอเรชั่น ก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่สิ่งที่ระพีวิชญ์จะประมาทคู่แข่งอีก 2 บริษัทไม่ได้ เพราะหนึ่งใน 2 ตัวเก็งนั้น มีชื่อของ บริษัท พีจี กรุ๊ป ของนายพิทักษ์ รวมอยู่ด้วย ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดนั้นคือ... งานนี้เขาจะพลาดไม่ได้เด็ดขาดระพีวิชญ์ เหลียวซ้ายแลขวาหาคุณเลขาสาวที่หายตัวไปจากห้องประมูล ลอยแพเขาไว้เพียงลำพังตั้งแต่ยังไม่เริ่มงานด้วยซ้ำ เจ้าหล่อนหายจ้อยไปเลย บอกว่าปวดท้อง จะปวดจริงหรือปวดการเมืองก็ไม่รู้ ท่านประธานหนุ่มเดิน

ขวัญฟ้ายกมือทาบอก ตัวแข็งทื่อ เรื่องที่เพิ่งได้ยินมาสดๆ ร้อนๆ นี้ ทำให้หล่อนตระหนักได้ว่าวงการธุรกิจแบบนี้ช่างเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมสกปรกมากมาย และตอนนี้ชีวิตเจ้านายของหล่อนกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสกปรกนั้นด้วยฝีมือของคู่แข่งจอมเจ้าเล่ห์ทั้ง 2 คนนี่ และสิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันเลยก็คือ ผลตอบแทนมูลค่ามหาศาลที่พวกเขาเหล่านั้นต้องการช่วงชิงก็เป็นของ...พ่อเลี้ยง ดามพ์ ทวิชากร พ่อแท้ๆ ของหล่อนเองด้วย แม้ว่าหญิงสาวจะมองหน้าตาคนพูดไม่ถนัดเพราะหลบอยู่หลังเสา แต่น้ำเสียงที่ได้ยินนั้น บ่งบอกได้ว่าคนพวกนั้น...เอาจริงแน่“อยู่นี่เอง ผมตามหาแทบแย่” เสียงดุๆที่ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้คุณเลขาสาวแทบช็อกตาย“มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะ...อุ้บ” มือบางรีบอุดปากคนตัวโตอย่างรวดเร็ว แม้สรีระจะเล็กกว่า แต่ตอนนี้ความตกใจสุดขีดทำให้หล่อนมีแรงฮึดมหาศาลอย่างน่าตกใจ หล่อนกระชากแขนชายหนุ่มเข้ามาชิดเพื่ออาศัยเสาต้นยักษ์บังตัว พลางแอบชะเง้อมองไปที่เจ้าของแผนการร้ายทั้ง 2 ด้วยความหวาดหวั่น ถ้าพวกมันเกิดได้ยินเสียงเขาขึ้นมาล่ะก็ แผนการที่วางไว้ก็คงสำเร็จง่ายขึ้นโดยที่ไม่ต้องลงแรงอะไรนัก แค่หันหลังมาแล้

แต่ทั้งหมดทั้งมวลแล้วหล่อน...โกรธตัวเองมากกว่า โกรธตัวเองที่ไม่ขัดขืน โกรธตัวเองที่เผลอไผลไปกับรสสัมผัสเหล่านั้นจนกระทั่งเผลอตอบสนองเขาไปอย่างเต็มอกเต็มใจ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขาถอนริมฝีปากออก นั่นแหละระพีวิชญ์ก้มลงมองหน้าหญิงสาวในอ้อมกอดของตัวเอง ที่ตอนนี้แก้มหล่อนเป็นสีแดงด้วยเลือดฝาดของวัยสาว เมื่อเห็นดวงตาที่หลับพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้มคู่นั้นแล้วนึกอยากจะสานต่ออีกครั้ง แต่เขาจำเป็นต้องหักห้ามอารมณ์และหัวใจของตัวเองไว้ ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะยากเกินแก้ไขได้“จำไว้นะขวัญฟ้า ว่าผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ฉะนั้นอย่าทำอย่างนี้อีก ได้ยินไหมอย่าล้อเล่นกับผมเเบบนี้อีก ไม่งั้นคุณกับผมจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต…”เสียงกระซิบพร่ากระเส่าปนอ่อนหวานข้างหูทำให้หล่อนรู้สึกตัวทันทีขวัญฟ้าเม้มปากแน่น ดูเหมือนจูบรสหวานนั่นยังติดแน่นที่ริมฝีปากไม่คลายเชอะ! เป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่ใช่พระอิฐพระปูน งั้นเหรอ ฉันก็ไม่เคยคิดอยู่แล้วล่ะ ว่านายจะเป็น ทั้งพระอิฐและพระปูนนั่นแหละฮึ! อย่างนายน่ะ ก็เป็นได้แค่...ปีศาจ...ปีศาจตัวร้าย จอมเจ้าเล่ห์ เท่านั้นแหละคนบ้า แล้วถ้าจะม

“นี่คุณท้องผูกหรือไง ช่วยทำหน้าดีๆ หน่อยได้ไหม ทำหน้าหงิกหน้างอแบบนั้นน่ะ เดี๋ยวคนก็เข้าใจผมผิดหมดหรอก”“ช่างฉันเถอะน่า จะหงิกหรืองอยังไงก็หน้าฉัน คุณยุ่งอะไรด้วย” ขวัญฟ้ารวนอย่างมีน้ำโห“เอ๊ะ คุณนี่ไงนะ ผมอุตส่าห์หวังดีเป็นห่วง อกตัญญูชะมัด”“ค่า...ค่า ขอบคุณค่ะเจ้านาย ฮึ หวังดีเหรอ หวังดีประสงค์ร้ายสิไม่ว่า เชอะ!” คำพูดประชดนั้นทำให้ระพีวิชญ์อดอมยิ้มขำๆไม่ได้นี่ตกลงใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกน้องกันแน่นะ... ระพีวิชญ์ชักงง ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจัดการไล่หล่อนออกโทษฐานที่ไม่เคารพเจ้านายไปนานแล้ว ไม่รู้ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่อยากทำแบบนั้น แต่กลับรู้สึกว่าการที่มีหล่อนไว้ต่อปากต่อคำแบบนี้ไปเรื่อยๆ มันก็เพลินดีไปอีกแบบฝ่ายคุณเลขาสาวแอบสังเกตท่าทางของพ่อตัวเองตลอดเวลา พอเห็นว่าพ่อเลี้ยงดามพ์ออกอาการหงุดหงิดหัวเสียแล้วก็ทำเอาคนเป็นลูกอดนึกละอายใจไม่ได้ และแล้วอาหารมื้อที่ยาวนานที่สุดในชีวิตขวัญฟ้าก็จบสิ้นลงขวัญฟ้ารอจังหวะให้พ่อตัวเองลุกไปจากโต๊ะก่อน เมื่อทางสะดวกหล่อนก็รีบเผ่นออกไปจากที่ตรงนั้นทันที“นี่คุณ จะรีบไปไหนเหรอนั่นน่ะ เดินลิ่วอย่างนั้นรู้แล้วเหรอว่ารถผมจอดที่ไหน ”เสียงตะโกนนั้นทำให

ตอนนี้โทสะของชายหนุ่มพวยพุ่งออกมาราวกับจะเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นจุณได้ในพริบตา ท่านประธานหนุ่มบด กรามแน่น ความเจ็บปวดที่ข้างแก้มยังไม่ทันจางหายไป บาดแผลใหม่ก็บังเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง ด้วยฝีมือคนๆเดียวกันซะด้วย “ในที่สุดเธอก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ สินะขวัญฟ้า ทีแรกก็จ้องผู้ชายอีกคนตาเป็นมัน แล้วก็มาบอกรักกับผู้ชายอีกคนได้ไม่อายปาก และท้ายสุดก็ไปกับผู้ชายคนอื่นอีก หัวใจเธอนี่มันมีกี่ห้องกันแน่นะ ฮึ ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งโลก หลายใจ ชอบปั่นหัวผู้ชายให้หลงรักแล้วก็ทิ้งไปกับผู้ชายอีกคน ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงอย่างเธอ ขวัญฟ้า” ตาคมกริบวาวโรจน์หากไม่มีแววระยิบระยับอ่อนหวานอย่างเคย มีแต่แววตาแห่งความโกรธ ผิดหวัง และเกลียดชังสุดหัวใจเท่านั้น ระพีวิชญ์กระชากรถออกไปอย่างแรง“ฉันจะลาออก” เสียงประกาศกร้าวนั้นทำให้คนฟังถึงกับสะดุ้งโหยง“แกว่าอะไรนะ?” ชาริณีถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง“พรุ่งนี้ฉันจะไปยื่นใบลาออกที่บริษัทแล้วจะกลับเชียงใหม่กับป๋าเลย”“เฮ้ย! ไม่ได้นะ แกจะทำอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด”“ทำไม ก็แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าให้ฉันลาออก ก็นี่ไงฉันจะทำตามแล้ว แกจะเอาอะไรกับฉั