“อ้าว! นั่นแกก็อิ่มแล้วเหรอเจ้าพี”“ครับผมว่า ผมไปทำงานก่อนดีกว่า”ระพีวิชญ์รีบตัดบทดื้อๆ ก่อนยกมือไหว้พ่อตัวเอง แต่ไม่ยอมมองหน้าคนเป็นแม่เลี้ยงแม้แต่น้อย สราวดีลอบมองหน้าคนเป็นลูกเลี้ยงหน้าสลด พอชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น หญิงสาวก็รีบก้มหน้าหลบ โดยที่คุณอัศวินไม่ทันสังเกตอากัปกิริยาของคนทั้งสอง เพราะสิ่งที่เขากำลังให้ความสนใจในขณะนี้คือ...“เดี๋ยวเจ้าพี! แก้มไปโดนอะไรมาน่ะ ทำไมแดงเป็นปื้นอย่างนั้น”ระพีวิชญ์ รีบยกมือกุมที่แก้มข้างที่โดนฝากรอยแค้นเอาไว้โดยอัตโนมัติ แล้วทำทียิ้มกลบเกลื่อนแต่ดูไม่ค่อยได้ผลนัก“แมวข่วนน่ะครับพ่อ ไม่มีอะไรหรอก พอดีเผื่อไปแหย่มันเข้า เลยถูกตะปบมานิดหน่อย”“แมวหรือ? สี่ขาหรือสองขาล่ะ ระวังนะไอ้เสือ สับหลีกไม่ทันล่ะจะตีกันยุ่ง พ่อได้ข่าวว่าหนูรัชกลับมาแล้วด้วย ถ้ารถไฟเกิดชนกันขึ้นมาโดนตีหัวแตก จะหาว่าไม่เตือน จริงไหมวดี”คุณอัศวินหัวเราะลงลูกคออย่างอารมณ์ดี แต่คนเป็นลูกชายกลับรมณ์บูด หน้าหงิกขึ้นมาทันควันเสียงกุกกักที่ประตูทำให้หญิงสาวที่นั่งระวังตัวแจอยู่แล้ว ถึงกับต้องรีบหันขวับมองทางต้นเสียงทันควัน“แอ๊ด...ปัง!”เสียงกระแทกประตูปิดอย่างแรงนั้น ทำให้ค
Last Updated : 2025-07-02 Read more