All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 201 - Chapter 210

“ได้สิคะ ก็คุณปัตย์อุตส่าห์ใจดีชวนทั้งทีจะให้ขวัญปฏิเสธได้ไงล่ะคะ”“ฮูเร่!” อธิปัตย์แทบโดดตัวลอยด้วยความดีใจ ชายหนุ่มรีบเก๊กมาดเดินไปโค้งแล้วยื่นแขนให้หญิงสาวเกาะ ซึ่งขวัญฟ้าก็จงใจรับมุขยื่นมือไปเกาะแขนเขาแถมทำสบตาหวานซึ้ง เพื่อเป็นการยั่วโมโหใครบางคน และก็ดูเหมือนจะสำเร็จซะด้วยสิ...ระพีวิชญ์รู้สึกโมโหจนควันออกหู ได้แต่มองตามหลังเพื่อนและคุณเลขาของตัวเองที่เดินควงแขนกันออกไปอย่างไม่พอใจ ทั้งๆที่รู้ดีว่าหล่อนจงใจยั่วให้เขาโมโห แต่เขาก็ยังอดหลงกลโมโหไม่ได้ อยากเข้าไปรั้งตัวแม่จอมยั่วตัวร้ายนั่นมาทำโทษให้หนำใจ แล้วในที่สุดระพีวิชญ์ก็ทนฟังเสียงหัวใจเรียกร้องไม่ไหว“อ้าว! พี่พีชจะไปไหนคะนั่น” รัชนีร้องลั่นเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็ลุกพรวดพราดจนเกือบทำหล่อนตกเก้าอี้“น้องรัชรออยู่ที่นี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่มา” พูดจบก็รีบผลุนผลันออกไปทันที ทิ้งให้น้องสาวเพื่อนมองตามอย่างงงๆ ด้านชาริณีก็สามารถพาไรวินทร์เข้ามาในบริษัทได้สำเร็จในที่สุด แต่ก็ทุลักทุเลพอดู เพราะหน้าตาที่หล่อเหลาของชายหนุ่มนั้นดึงดูดสายตาคนรอบข้างได้ไม่น้อย แถมเมื่อเดินเคียงคู่มากับคุณพีอาร์สาวแสนสวยแสนดุอย่างชาริณีด้วยแล้ว ทำไมจะ

“ปละ...ปละ...เปล่าครับ...ผม...คะ...แค่...รู้สึกปะ...ปวดท้องนิดหน่อย...เดี๋ยวคงหาย สะ...สงสัยส้มตำจานเมื่อกี้คงทำพิษมั้งครับ”“ไม่นิดหน่อยแล้วค่ะแบบนี้ต้องรีบไปหาหมอดีกว่า”“มะ...มะ...ไม่...ไม่ต้อง” เขาพยายามบังคับตัวให้เป็นปกติแต่ก็ยากเย็นเต็มที อาการทวีความรุนแรงขึ้นจนเขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่“ช่วยหาห้องน้ำก็พอ โอย...ปวด”“ห้องน้ำเหรอคะ แล้วแถวนี้มีห้องน้ำตรงไหนเนี่ยขวัญก็ไม่เคยมาซะด้วยเดี๋ยวขอดูก่อนนะคะ”“เร็วครับคุณขวัญผมไม่ไหวแล้ว”ขวัญฟ้าตกใจแทบช็อก มองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก อยู่ไหนนะ..อยู่ไหน คิดสิ..จะทำไงดี โอ้ย..คิดไม่ออกหล่อนมองออกไปนอกรถแต่ไม่พบที่ไหนพอจะมีห้องน้ำให้เข้า ไม่มีที่ไหนที่น่าจะมีห้องน้ำเลย นอกจาก นั่น…วิมานทิพย์ โฮเต็ล!“ นั่น! คุณปัตย์คะ ป้ายข้างหน้า! นั่นไงคะ เลี้ยวเลยค่ะเลี้ยว”อธิปัตย์ไม่มีเวลาคิดอะไรทั้งสิ้นเขาเลี้ยวฟึ่บเข้าไปจอดทันที โดยไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่า ทันทีที่เลี้ยวรถเข้าไปในคูหาสี่เหลี่ยมนั้น เด็กพนักงานคนที่ทำโบกมือหยอยๆเมื่อครู่ก็รีบวิ่งมารูดม่านปิดให้ทันที ระพีวิชญ์กัดกรามแน่น มือที่กำพวงมาลัยรถสั่นสะท้านอย่างน่ากลัว เขาพยายามระงับเพลิงโ

“โกหก ฉัน? ฉันไปโกหกอะไรคุณ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้ว”“งง งั้นเหรอ แล้วแบบนี้ล่ะคุณคงไม่งงใช่ไหม” เขากระชากตัวหล่อนเข้ามากอดรัดแน่น ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ ไม่มีแววขี้เล่นให้เห็น เขาแสยะยิ้ม“ต้องแบบนี้ใช่ไหมมันถึงจะถึงอกถึงใจผู้หญิงอย่างเธอ”พูดจบใบหน้าคมคายนั้นก็ก้มลงบดจูบหล่อนอย่างรุนแรงทันที ขวัญฟ้าตะลึงงัน ไม่ใช่ครั้งแรกที่หล่อนถูกเขาจูบ แต่เป็นครั้งแรกที่เขารุกรานหล่อนแบบไร้ซึ่งความปรานี ไร้ซึ่งความอ่อนโยน เขาเป็นบ้าไปแล้ว ใช่เขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆขวัญฟ้ารวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายผลักเขาออกสำเร็จ หล่อนรีบผละจะวิ่งออกจากห้องแต่เขาก็ไวว่องคว้าเอวบางไว้ได้ระพีวิชญ์ใช้แขนช้อนตัวหล่อนขึ้นง่ายดาย “ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย!...” ขวัญฟ้าทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งตีเขาอุตลุด แต่ก็ไม่ทำให้เขาเจ็บปวด หรือมีทีท่าว่าจะปล่อยตัวหล่อนซักนิด “ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยหรอก เธออย่ามาทำมารยาสะดีดสะดิ้งอย่างกับไม่เคยหน่อยเลย ฉันไม่มีวันเชื่อมารยาของเธออีกแล้วล่ะ นี่แน่ะ!”จู่ๆเขาก็โยนร่างในอ้อมแขนนั้นลงบนโซฟาอย่างไม่ปรานีปราศัย ก่อนที่จะโถมตัวเองเข้า

“หยุดนะ! ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น หยุดกล่าวหากันพล่อยๆซักที” ขวัญฟ้าสะบัดตัวออกห่าง ประสานสายตาสู้กับเขาอย่างไม่กลัวเกรงอีกต่อไป“ถึงฉันจะเลว จะร้ายแค่ไหน คุณก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันทั้งนั้น ในเมื่อเห็นฉันสารเลวเหลวแหลกนัก ก็ได้...” หล่อนล้วงกระเป๋าหยิบซองสีขาวปาใส่หน้าเขาอย่างแรง“นี่เอาไป นับตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะไม่อยู่ให้เป็นเสนียดบริษัทนายอีก ฉันขอลาออก!!...”หล่อนเดินเชิดหน้าผ่านเขาออกไปอย่างทระนง พอกันที จบกันที สำหรับอาชีพเลขาทาสใต้บังคับบัญชาของผู้ชายที่ร้ายกาจเหมือนปีศาจอย่างนี้ หล่อนขอยอมยกธงขาวยอมแพ้ ไม่ขอเห็นหน้ากันอีกจนชั่วชีวิต ...“เดี๋ยว! จะหนีไปไหน” เขากระชากแขนหล่อนให้กับมาเผชิญหน้า“ปล่อย!~ เดี๋ยวนี้...” หล่อนกระแทกเสียงสั่งอย่างเหลืออด “ฉันบอกว่าให้ปล่อย เดี๋ยวนี้”“ไม่ปล่อย ฉันไม่อนุญาตให้เธอลาออกเด็ดขาด”“อ๋อ...ได้สิ ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้...” สิ้นเสียงคำสุดท้าย หล่อนก็จัดการกระแทกส้นสูงใส่เท้าเขา จนชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งเฮือกรีบชักเท้าหนีด้วยความเจ็บปวด“ไม่อนุญาตให้ลาออกเด็ดขาดงั้นเหรอ ได้... อย่างนี้ต้องเจอ...” เขายังไม่ทันตั้งตัวดีเลย ก็เจอหมัดหล

“ ว่าไงนะกริณ! ระพีวิชญ์ประสบอุบัติเหตุ!! ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลงั้นเหรอ ” ไรวินทร์ตะโกนลั่นด้วยความตกใจ “ อะไรนะยัยจิ้มลิ้ม! พูดใหม่อีกทีซิ หล่อนว่าใครเป็นอะไรนะ” ชาริณีร้องถามเสียงหลง “ ท่านประธานฯค่ะ! เมื่อกี้ทางโรงพยาบาลเพิ่งโทรมาบอกว่า ท่านประธานฯได้รับอุบัติเหตุค่ะ! อาการ...”“ ไม่ใช่ๆ อีกคนที่ไปด้วยกับท่านประธานฯน่ะใคร ไหนพูดใหม่อีกทีซิ? ” น้ำเสียงถามร้อนรนของท่านหัวหน้าสาวทำเอา คนฟังถึงกับเป็นงง ก็มีอย่างที่ไหนกัน เจ้านายใหญ่เข้าโรงพยาบาลทั้งทีไม่ยักถามถึง ดันไปห่วง ‘ใคร’ ก็ไม่รู้ที่ไปด้วย ทำไมจะไม่น่างงล่ะ“ว่าไงล่ะไอ้จิ้มลิ้ม ว่าไง...ใคร?..”“ เอ่อ..คืออีกคนคือ??..เอ่อ..คุณเลขาคนใหม่นะค่ะ เธอบังเอิญนั่งรถไปด้วยกันกับคุณระพีวิชญ์ค่ะ ได้ยินว่าบาดเจ็บอาการหนักเหมือนกัน ตอนนี้อยู่ห้องไอซียูอยู่เลยค่ะ...”คำบอกเล่านั้นทำให้ หญิงสาวร่างเพรียวต้องรีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในโรงพยาบาลอย่างเร็วรี่ ด้านหลังมีชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาวิ่งตามมาติดๆ แล้วจู่ๆ เมื่อถึงหน้าห้องซึ่งติดป้ายว่า “ ไอซียู ” คนวิ่งนำก็เบรกกึกทำเอาคนเดินตามไม่ทันเบรกจึงชนร่างของหล่อนหน้าคะมำไป“ โ