All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 221 - Chapter 230

“ งั้นก็แปลว่ารัก ” หญิงสาวรีบสรุป “...ถ้างั้น...ขวัญขออะไรอย่างนึงได้ไหมคะ”คนเป็นพ่อหรี่ตาอย่างระแวง ชักไม่แน่ใจว่าลูกสาวจะมาไม้ไหนกันแน่“ ขออะไร?”“ รับปากก่อนสิคะว่าจะให้จริงๆ ”“เออน่า... ถ้าให้ได้ก็จะให้ ว่าแต่แกจะขออะไรล่ะ” พ่อเลี้ยงดามพ์พูดแบบขอไปที “ ขวัญจะขอให้...เอ่อ...ขอให้ป๋าเลิกโกรธคุณระพีวิชญ์ได้ไหมคะ ! ”ราวกับขวัญฟ้าโยนระเบิดใส่กองไฟ คนเป็นพ่อหันขวับอย่างรวดเร็ว เผลอตัวตวาดลั่น“ ทำไม! แกเป็นห่วงไอ้บ้านั่นหรือยังไง ที่แกต้องมานอนเจ็บเกือบตายนี่ ไม่ใช่เพราะฝีมือมันหรือยังไง ทำไมแกต้องไปห่วงมันด้วย ห๊ะ!..” คนพูดหอบหายใจสะท้าน ใบหน้าบึ้งตึง นัยน์ตาลุกวาวจนน่ากลัว“ อย่าบอกนะว่าแก...รักมันเข้าให้แล้วน่ะ?...”ขวัญฟ้าเงยหน้ามองอย่างลังเล ในใจนึกหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน หากแล้วที่สุดแล้วหล่อนก็ตัดสินใจตอบออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว“ ค่ะ...ขวัญรักเขา”“ ค่ะ...ขวัญรักเขา”“ หา...ว่าไงนะ! ” พ่อเลี้ยงดามพ์ผุดลุกขึ้นยืนทันที สายตาที่จ้องมองหน้าลูกสาวตอนนี้ ไม่เหลือเค้าพ่อผู้แสนใจดีอยู่สักนิด มือทั้งสองข้างกำแน่นเหมือนพยายามระงับโทสะแรงกล้า ฝ่ายคนเป็นลูกก็พยายามทำใจ

“ เพื่อนคุณจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้แล้วใช่ไหมครับ” คนถูกถามทำหน้างงก่อนรับคำไป“ ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้างครับ ”ถ้าเป็นอารมณ์ปกติชาริณีคงหัวเราะ ไม่รู้นัดกันมาหรือว่าบังเอิญใจตรงกันกันแน่นะ แม้แต่คำถามยังเหมือนกันอีก “ ยัยขวัญหายดีแล้วล่ะค่ะ เจ้านายถามทำไมหรือคะ”“ อ๋อ..เอ่อ..ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่เป็นห่วงเท่านั้น ”“ แปลกนะคะ”“ ครับ?”“ ก็ทั้งคุณทั้งยัยขวัญน่ะถามเหมือนกันเด๊ะเลย ” คิ้วคนฟังขมวดเข้าหากันอย่างแปลกใจ“ เธอถามถึงผมด้วยหรือครับ?!” ระพีวิชญ์เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว“ ค่ะ เธอเป็นห่วงคุณมาก ”ชาริณีเอ่ยพลางมองรอยยิ้มของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างชื่นชม ผู้ชายคนนี้ยิ้มสวยดีจัง พอยิ้มปุ๊บดูโลกรอบๆตัวสว่างไสวไปหมด นี่ถ้าไม่ติดว่าขวัญฟ้าเป็นเพื่อนหล่อนคงหลงรักเขาได้ไม่ยาก นึกไปก็แอบอิจฉา เพื่อนของหล่อนจะรู้ไหมนะว่าตรงนี้มีคนที่เป็นห่วงอย่างจริงใจอีกตั้งหนึ่งคน“ งั้นผมขอรบกวนคุณช่วยทำอะไรให้ผมสักอย่างได้ไหมครับ?”“ ทำอะไรหรือคะ?”ชาริณีได้แต่เลิกคิ้วมองสายตาคมกริบที่ตอนนี้มีแววระยิบระยับคู่นั้นอย่างไม่เข้าใจที่ช่องผู้โดยสารขาออกในประเทศ ชายวัยกลางคนกำลังเดินวนไปวนมาพลา

ชายหนุ่มเลิกคิ้วอย่างแปลกใจก่อนรับเอาหนังสือพิมพ์ที่หญิงสูงวัยกว่ายื่นให้ไปดูอย่างงงๆ แล้วเขาก็ได้เห็น “ พาดหัวข่าว” ใหญ่ที่สุด ซึ่งเป็นที่มาของอาการผิดปกติของคุณทับทิม...“ นักธุรกิจใหญ่ถูกมือปืนลอบยิงอาการสาหัส ตำรวจสงสัยปมสังหารเกี่ยวพันการประมูลโครงการรีสอร์ตพันล้าน อ่านต่อหน้า 19”ระพีวิชญ์รีบพลิกนสพ. หน้า 19 อย่างรวดเร็ว ยิ่งอ่านใบหน้าคนอ่านก็ยิ่งเครียดหนัก ท้ายที่สุดก็ปิดนสพ.ฉับก่อนถอนหายใจหนักหน่วง...หนักใจยิ่ง“ คราวนี้พวกมันเล่นงานคุณอาพิทักษ์! ” คนฟังทำตาปริบๆ “ พวกมัน? คุณระพีหมายถึงใครหรือคะ?...”คำถามนั้นทำให้ระพีวิชญ์นึกถึงคำพูดของนายพิทักษ์ขึ้นมาได้“ นายคนนั้นท่าทางร้ายกาจไม่เบาเลย เก่งเอาเรื่อง ตอนนี้บริษัทของมันก็กำลังมาแรงมาก ประมูลงานไหนไม่เคยพลาด แล้วแต่ละงานที่มันได้ไปน่ะ ใหญ่ๆทั้งนั้น ชื่ออะไรนะ ดนุชา หรือ ดนุชิต ใช่ไหม บอกตามตรงนะหลานชาย ลุงไม่ค่อยไว้ใจไอ้หนุ่มคนนี้เท่าไหร่ แล้วลุงได้ข่าวมาว่า ผู้บริหารบริษัทที่เป็นคู่แข่ง มักจะมีอันต้องพบกับอุบัติเหตุร้ายแรงแบบบังเอิญเสมอๆ ลุงว่าหลานชายน่าจะจับตามองมันไว้ให้ดี และระวังตัวไว้ให้มากด้วยนะ ”‘คน

สายลมหนาวที่หอบเอาความสดชื่นของรุ่งอรุณเข้ามาทักทาย ทำให้ร่างโปร่งระหงของหญิงสาวที่ยืนเหม่อมองทิวทัศน์แสนสวยเพลินๆ ต้องรีบกระชับผ้าคลุมไหล่ผืนบางแน่นขึ้น แม้ขวัญฟ้าจะคุ้นชินกับอากาศที่หนาวเย็นเช่นนี้ หากบางทีมันก็ทำให้เกิดความรู้สึกเหงาอย่างไรบอกไม่ถูก หล่อนเกิดที่นี่ โตที่นี่ และจากที่นี่ไปแสนนาน หากวันเวลาไม่ได้ทำให้หล่อนลืม “ บ้าน ” หลังนี้ได้ ไม่ว่าหล่อนจะจากไปนานแค่ไหน หรือต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไหร่ หากยามระลึกถึงบ้าน...คุ้มทวิชากรเท่านั้นที่แจ่มชัดขึ้นมาในความทรงจำ ตั้งแต่วัยเด็ก หล่อนไม่เคยรู้จัก แม่ ผู้เป็นพ่อบอกว่าแม่เสียตั้งแต่หล่อนอายุได้เพียง 3 วัน ฉะนั้นพ่อจึงต้องรับบทบาทเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกสาวสุดที่รักเพียงลำพัง หากหญิงสาวไม่เคยเดือดร้อน ไม่เคยขาด “ ความรัก” หรือความอบอุ่น เพราะพ่อได้เติมเต็มในสิ่งที่หล่อนขาดได้อย่างครบถ้วน ณ ที่ตรงนี้ หล่อนคือ เจ้าหญิงน้อยๆของพ่อ และทุกคนในอาณาจักรทวิชากร แห่งนี้มาวันนี้กลับมี “ผู้หญิงคนนั้น” เข้ามาแปรเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครัวไปอย่างสิ้นเชิง วันแรกๆที่หล่อนกลับถึง “ บ้าน ” ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ดูแปลกตาไปหมด“ สว

ขวัญฟ้าก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า วันนี้หล่อนเป็นอะไรไปนักหนา รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่าน ทั้งเบื่อๆ เซ็งๆ ยังไงบอกไม่ถูก ยิ่งพอรู้ว่าพ่อจอมเผด็จการส่งชรันย์มาควบคุมความประพฤติทางอ้อมด้วยแล้ว มันก็อดโมโหไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรมาหล่อนไม่เคยชอบการบังคับ ถ้าบอกซ้ายหล่อนก็จะไปขวา ถ้าบอกเดินหน้าหล่อนก็จะถอยหลัง และหรือถ้าจะทำอะไรซักอย่างแล้ว ทำไมหล่อนต้องรอให้ใครมาบงการด้วยล่ะ หากคราวนี้หล่อนกลับลากเสียงหวานบอกพลางแยกเขี้ยว แสยะยิ้มแบบประชดๆให้“ ก็ได้ค่า....ท่านอาจารย์ ยิ้มแค่นี้พอไหมเจ้าค้า…” หล่อนลากเสียงหวานหยดย้อยที่คนเห็นกันมาแต่เด็กอย่างชรันย์รู้ดีว่าหมายถึงอาการ “ไม่สบอารมณ์” สุดๆ ท่านอาจารย์หนุ่มถึงกับส่ายเศียรอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “ มันจะไปกันรอดไหมนี่ ”ร่างสูงใหญ่ ผลักประตูแล้วผายมือให้ ลูกผู้น้องสาวสวยเดินเข้าไปก่อน ขวัญฟ้ามองสำรวจห้องทำงานของตัวเอง ที่การตกแต่งตลอดจนเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ดูหรูหรา สวยงาม มีราคาและรสนิยมเหลือหลาย ต่างจากห้องทำงานที่เรียบๆ หากมีสไตล์ของท่านประธานกรรมการฯ อดีตเจ้านายหล่อนลิบลับ ชรันย์ยืนกอดอกอิงกรอบประตูมองท่าทางของหญิงสาวยิ้มๆ“ ไงล่ะ ว่าที่