Semua Bab อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Bab 211 - Bab 220

“ เอ่อ...คุณอาครับ” คนถูกเรียกหันขวับมองอย่างสงสัย“ นายเป็นใคร? ” “ ผม..เอ่อ..คือผมเป็นเพื่อนคุณกับลูกสาวคุณครับ ” เขารีบอุปโลกน์ตัวเองทันที พ่อเลี้ยงดามพ์เองก็หันไปมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ“ จริงเหรอ! หนูเชอร์รี่” คนถูกถามพยักหน้าเร็วๆแล้วรีบก้มหลบตา “ ตอนนี้หมอกำลังพยายามช่วยชีวิตลูกสาวคุณ เอ่อ..ผมหมายถึงคุณขวัญอยู่น่ะครับ ผมคิดว่าเธอ...”“ ช่วยชีวิต! หมายความว่าไง แกหมายความว่าลูกฉัน..ลูกฉันจะตายงั้นเหรอ ไม่จริง... ฉันไม่เชื่อแกเด็ดขาด ไหนหนูเชอร์รี่! ตอบอามาซิ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับยัยขวัญ ...ทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ ทำไม? ” “ ผมผิดเองครับ!!” ระพีวิชญ์ทนเงียบต่อไปไม่ไหว“ ทุกอย่างทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ที่คุณขวัญฟ้าต้องมาเจ็บตัวครั้งนี้ก็เป็นเพราะผม ผมเองที่เป็นคนพาเธอไปจน...”“ ผลัวะ!!...”ยังไม่ทันขาดคำเลยระพีวิชญ์ก็ต้องหน้าหันด้วยแรงหมัดที่ซัดเข้าปลายคางจังๆ ทำเอาทุกคนถึงกับสะดุ้งเฮือก “ ไอ้สารเลว!! แกทำอะไรลูกฉัน บอกมานะ ทำอะไร...” พ่อเลี้ยงดามพ์ตาวาวโรจน์กระโจนเข้าคว้าคอเสื้อเขา ง้างหมัดต่อยซ้ำไปอีกไม่นับครั้ง คราวนี้ระพีวิชญ์ถึงกับเลือดกบปากทีเดียว แต่ชายหนุ่มก

ในบรรดาญาติสนิทมิตรสหายไม่กี่คนของคนเจ็บ พ่อของขวัญฟ้าดูหงุดหงิดกว่าใครเพื่อน เขาผุดลุกผุดนั่ง ปากก็บ่นพึมพำไปด้วย “ ทำไมช้านักวะ ขอโทษอะไรกันนักกันหนา ” คนอื่นๆแม้ทุกข์ร้อนแต่ไม่ออกอาการเท่า ทุกคนต่างรอ...และรอคอยการฟื้นของคนเจ็บอย่างใจจดใจจ่อไม่นานนักระพีวิชญ์ก็พาร่างกายและหัวใจอันบอบช้ำของตัวเอง เดินคอตกหน้าหมองๆออกมาโอกาสครั้งสุดท้ายที่ต้องแลกมาด้วยเลือดของเขา ช่างมีคุณค่ามากมายเหลือเกิน! เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เขาได้มาพบหน้าหล่อนอีกครั้ง ถึงแม้ว่าหล่อนจะยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นก็ตามที และหรือต่อจากนี้ไปจะมีโอกาสได้พบกับหล่อนอย่างนี้อีกหรือไม่ หากในความคิดของชายหนุ่มแค่นี้ก็...มากเกินพอแล้ว ออกจะมากไปด้วยซ้ำกับความผิดที่ไม่น่าให้อภัยของเขาถ้าจะมีใครสักคนสมควรรับโทษทัณฑ์ ก็คงเป็นเขานั้นแหละ...คนเดียว หน้าห้องไอซียูยามนี้ ไม่ได้มีเพียงญาติและเพื่อนสนิทของคนเจ็บ กับพี่ชายของเขาเท่านั้น หากคนหน้าหมองเพิ่งสังเกตเห็นว่ายังมีตำรวจอีก 2 นายยืนรวมอยู่ด้วย คิ้วเข้มขมวดน้อยๆก่อนหันไปสบตากับคนเป็นพี่ชายเหมือนเป็นคำถาม และพอดีหางตาบังเอิญเหลือบไปเห็นรอยยิ้มเหมือนเยาะน้อยๆ ของพ่อคน

ไรวินทร์นั่งมองหญิงสูงวัยทำแผลให้น้องชายจนเสร็จ จึงเอ่ยปากขอตัวกลับ“ อะไรกันคะคุณวินทร์ นานๆมาที ยังคุยกันไม่หายคิดถึงจะกลับแล้วหรือคะ นี่มันก็ดึกมากแล้วด้วย นอนพักผ่อนที่นี่เสียคืนก่อนไม่ดีกว่าหรือคะ ห้องคุณดิฉันก็ให้เด็กทำความสะอาดให้ทุกวันอยู่แล้ว พักที่นี่เถอะนะคะ”“นั่นสิครับพี่ นอนพักที่นี่สักคืนเถอะนะครับ ถ้าวันนี้ผมไม่ได้พี่ช่วยก็ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง นะครับอยู่ด้วยกันก่อน”“ แต่...” ไรวินทร์ตั้งท่าจะปฏิเสธ “ ถ้าคุณพ่อมาเห็นจะไม่พอใจเอานะ อีกอย่างพี่เองก็...”ยังไม่ทันขาดคำไรวินทร์ก็เหลือบไปเห็นคนที่กำลังกล่าวถึงเดินลงบันไดมาพอดี คุณอัศวินชะงักไปนิดๆเมื่อเห็นหน้าลูกชายคนโตในบ้าน ความรู้สึกดีใจประทุขึ้นในหัวใจคนเป็นพ่อ พอๆกับทิฐิจากความผิดหวังที่ยังมิอาจลบเลือนไปจากใจ มือที่เกาะแขนหญิงสาววัยคราวลูกผู้เป็นภรรยาอยู่ เผลอบีบแน่น เช่นเดียวกับสราวดี หล่อนมองหน้าอดีตชายผู้เป็นที่รักด้วยสีหน้าแปลกใจ ลึกแล้วก็ดีใจอยู่ไม่น้อย แต่เพราะสถานภาพตอนนี้ของหล่อนจึงไม่อาจแสดงอะไรออกมาได้ “ แกกลับมาอีกทำไม...” ชายสูงวัยตวาดลั่น ชี้นิ้วเกรี้ยวกราด “ บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก ออกไปซะ”“ คุณท่า

“ ไอ้วงโว้ย! ไอ้วงอยู่ไหน ได้ยินไหมโว้ย เอาน้ำมาให้ลูกข้าหน่อยซิโว้ย ไอ้วง…” ขวัญฟ้าได้โอกาสขณะที่พ่อเลี้ยงดามพ์กำลังวุ่นวายหาน้ำหาท่ามาให้ หันไปคุยกับคนเป็นเพื่อนเบาๆ“ ฉันหลับไปนานเท่าไหร่เหรอเชอร์รี่...”“ สามวันเต็มๆเลย แกเกือบเอาตัวไม่รอดแล้วรู้ไหม...”“ สามวัน!... สามวันเชียวเหรอ ทำไมมันนานนักล่ะ...โอย...ปวดหัวจัง...” ชาริณีทำเป็นขยี้ตาเพื่อกลบเกลื่อนน้ำตาแห่งความปีติที่กำลังเอ่อทะลักออกมา แต่ที่สุดแล้วก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ปล่อยโฮออกมา ก่อนโผเข้ากอดคนเป็นเพื่อนด้วยความดีใจเป็นที่สุด พลางตัดพ้อต่อว่า“ ไอ้เพื่อนบ้านี่ แกเกือบทำฉันหัวใจวายตายแล้วรู้ไหม เป็นห่วงแกแทบแย่แน่ะ...ฮือ...ไอ้ขวานบ้ายังจะมายิ้มอีก เดี๋ยวเหอะ”ประโยคหลังหันมาแหวเอากับคนเจ็บที่อมยิ้มมอง แล้วคนพูดก็ทั้งหัวเราะและร้องไห้ฟูมฟายออกมาเหมือนเด็กๆ จนคนเจ็บอดแหย่ไม่ได้“ เอ้าๆ นี่ตกลงแกจะดีใจหรือเสียใจกันแน่ยะ ที่เห็นฉันรอดมาได้นี่ จะร้องไห้หรือหัวเราะก็เลือกเอาสักอย่างสิ ”“ นี่แน่ะ! ไอ้เพื่อนบ้า” ชาริณีอดหมั่นไส้ไม่ได้ ทุบปั๊กเข้าให้“ โอ้ย!...” คนถูกทุบแกล้งร้องลั่น “ ใจคอจะฆ่ากันหรือไง มือหนักอย่าง

“ แล้วก็...เอ่อ...แล้วก็โดนป๋าแกเอาแจกันอันเบ้อเริ่มทุ่ม...เอ่อ...หัวแตกเลือดอาบอีก..เอ่อ..นิดหน่อย”“ อะไรนะ?...” ขวัญฟ้าสะดุ้งโหยง “ โดนอะไรนะ!...”“ ก็อย่างที่บอกแหละ เขาไม่เป็นไรมากแค่หัวแตกเท่านั้น ” ชาริณีพยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มแหยๆให้ ก่อนเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้เพื่อนฟังทั้งหมดพอได้ฟังเรื่องทั้งหมดขวัญฟ้าก็รู้สึกร้อนรุ่มในหัวใจบอกไม่ถูก นึกห่วงว่าตอนนี้เขาคนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง โดนฤทธิ์คนหวงลูกสาวเป็นชีวิตจิตใจจนหัวแตกกระเจิงไปอย่างนั้น สมองอาจพิกลพิการไปแล้วก็อาจเป็นได้... ใครจะรู้อีกอย่างเรื่องมันต้องไม่จบแค่นี้แน่...และในเมื่อตอนนี้พ่อของหล่อนรู้แล้วด้วยว่าหล่อนต้องมานอนเจ็บเพราะใคร ไม่มีวันซะหรอกที่พ่อเลี้ยงดามพ์ ทวิชากรจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ต่อจากนี้ไปอย่าหวังเลยว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข คนจอมทิฐิ รักแรงโกรธก็ย่อมแรง หัวแตกน่ะ! มันก็แค่...เบาะๆ เท่านั้น ดี! เจ็บซะบ้างก็ดี อยากกวนประสาทกันดีนัก... แต่พอมานึกอีกที ขวัญฟ้าก็อดเป็นกังวลไม่ได้อีก“ แกเป็นอะไรหรือเปล่ายัยขวัญ หน้าซีดจัง ให้ฉันตามหมอให้เอาไหม”“ ไม่..ไม่ต้อง ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก”“ ไม่เอาน่าขวัญ