All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 231 - Chapter 240

“ เพราะฉันใช่ไหมคะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความผิดของฉันใช่ไหม ถ้าไม่มีฉันซักคนครอบครัวคุณคงไม่เป็นแบบนี้ ”“ โทษตัวเองแบบนั้นแล้วมันได้อะไรขึ้นมาหรือไง? ” “ เพราะท่านรักคุณวินทร์มาก ทั้งรักแล้วก็คิดถึงคุณวินทร์มากๆ ฉันรู้... รู้ดีมาตลอด ท่านไม่ได้อยากไล่คุณวินทร์ไปแบบนั้น ท่านเสียใจกับการกระทำของตัวเองมาตลอด เหมือนกับที่ฉันรู้สึกผิดมาตลอด คุณคงสมเพชฉันสินะคะ” หล่อนสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร“ แต่รู้อะไรไหมคะ?... ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้หรอกนะคะ ฉันไม่ได้อยากทำร้ายใครสักนิด ฉันไม่ได้อยากทิ้งพี่ชายคุณ ฉันรักคุณวินทร์มาก แต่คุณพ่อของพวกคุณเองท่านก็เป็นผู้มีพระคุณกับฉันชนิดที่ชาตินี้หรือจะชาติหน้าฉันก็คงทดแทนไม่หมด แล้วคุณคิดว่าฉันควรทำไงได้ล่ะ ควรทำยังไง...ฮือ…” ระพีวิชญ์มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเห็นใจ แม้ตลอดมาเขาจะมองหล่อนในแง่ร้ายมาตลอด ไม่อยากมองหน้าเสียด้วยซ้ำ ผู้หญิงสวยแต่ใจดำ ที่ทิ้งพี่ชายของเขาไปอย่างไม่ไยดี ผู้หญิงที่ยอมแต่งงานกับคนแก่อายุคราวพ่อได้เพราะเงิน คนที่ทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉาน พี่ชายเขาต้องหนีไปอยู่ที่อื่นเพราะรับไม่ได้ที่คนรักตัวเองกลา

“ขะ...เขาล่ะ...เขาแย่แล้ว...” “ใคร?” พีอาร์สาวขมวดคิ้ว “เดี๋ยวนะ...ไอ้ขวัญ ค่อยๆ พูด ช้าๆ ชัดๆ ซิ ว่าเขาน่ะใคร”“ก็คุณ...” ยังไม่ทันตอบเสียงโทรศัพท์ของชาริณีก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน“สวัสดีค่ะ อ๋อ...ว่าไงจ๊ะแม่จิ้มลิ้ม มีอะไร” ขวัญฟ้ายืนฟังบทสนทนาของเพื่อนอย่างสนใจ โดยทั้งสองสาวไม่มีใครทันสังเกตว่าใครคนหนึ่งเดินมาหยุดยืนฟังอยู่ข้างหลังอีกคน“หา! ว่าไงนะไอ้จิ้มลิ้ม ใครเป็นอะไรนะ หา! คุณระพีวิชญ์เหรอ!” ชื่อนั้นทำเอาคนฟังอยู่หัวใจกระตุกวาบ“เป็นไปไม่ได้?...แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน โอเค...เข้าใจละๆแค่นี้นะ” ชาริณีปิดมือถือ สีหน้าเครียด“มีอะไรเหรอเชอร์รี่”“เด็กที่ทำงานน่ะสิ โทรมาบอกว่าตอนนี้...คุณระพีวิชญ์ถูกจับข้อหาจ้างวานฆ่า…” “จ้างวานฆ่า!...” ขวัญฟ้าอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง เข่าอ่อนแทบล้มทั้งยืน กระนั้นหล่อนก็ยังฝืนถาม“ฆ่าใครกัน แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”“โรงพัก” “รีบไปกันเถอะเชอร์รี่”“ไปไหน?” ชาริณีถามอย่างมึนงง“ก็รีบไปโรงพักกันไง ไปช่วยคุณระพีวิชญ์…”“ระพีวิชญ์ไหน? จะไปช่วยใครเหรอจ๊ะ น้องสาว?...” เสียงทุ้มๆ ที่ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้สองสาวสะดุ้ง รีบหัน

หล่อนจงใจเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อไม่ต้องการให้ใครเห็น ชาริณีมองเพื่อนรักอย่างเข้าใจ“คุณตำรวจคะ ฉันมาขอประกันตัวคุณผู้ชายคนนั้นค่ะ” ขวัญฟ้าเหลือบมองไปทางห้องขัง “ไม่ทราบคุณเป็นอะไรกับผู้ต้องหาครับ”“ผู้ต้องหา… ” ขวัญฟ้าทวนคำอึกอัก “เอ่อ...เป็น...” นั่นสิ! ... หล่อนจะตอบว่าเป็นอะไรกับเขาดี“เป็นเพื่อนค่ะ” ชาริณีที่ยืนอยู่ข้างมาต้องรีบช่วยแก้ไขสถานการณ์ ก่อนหันเหยียบเท้าพี่ชายที่ทำท่าจะแย้ง ทำเอาคนโดนเหยียบเจ็บจนหน้าเขียวหน้าเหลือง“งั้นเชิญทางนี้เลยครับ” ขวัญฟ้ามองไปทางห้องขังอีกครั้ง ก่อนเดินตามคุณตำรวจไป“ฮ่าๆ...” เสียงหัวเราะอย่างสะใจดังลั่นห้องพิเศษของโรงพยาบาล เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่ลูกน้องเพิ่งรายงานจบ“นายครับ ตอนนี้ไอ้เจ้าหน้าหล่อนั้นเข้าไปนอนในซังเตเรียบร้อยแล้วครับ”“พวกแกทำดีมาก” ชายมากวัยยิ้มเหี้ยมๆ ก่อนเอื้อมมือไปหยิบซองหนาที่บรรจุธนบัตรไว้ยื่นให้“เอ้านี่ รางวัลพิเศษ เอาไปแบ่งกัน”“เจ้านายจะให้ทำไงต่อครับ”“จัดการเก็บทุกคนที่รู้เรื่องของเราให้หมด อย่าให้ใครสาวมาถึงตัวข้าได้” ชายผิวคล้ำ หน้าโหด พยักหน้าก่อนเดินจากไป คนที่นั่งฟังอยู่ด้วยจึงเอ่ยขึ้น“เห็นไหม ผมบอกแล้ว

“หมายความว่าไง ...”“นั่นสิ แล้วถ้าอาดามพ์เกิดมาเอาเรื่องคุณระพีวิชญ์อีกล่ะ แกจะทำไงไอ้ขวัญ ”ชาริณีชักเดือดร้อนแทนเจ้านายตัวเอง แผลหัวแตกคราวก่อนยังไม่ทันจางเลย จะมีรายการใหม่มาให้เซอร์ไพส์อีกแล้วหรือนี่ ...เจ้าชายฉัน มีหวังงานนี้เละ...“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” ขวัญฟ้าบอกอย่างแน่วแน่...ถึงอย่างไร หล่อนก็จะไม่มีวันให้เขาเป็นอะไรไปอีกเป็นอันขาด คอยดู...ฝ่ายสองพี่น้องหันไปสบตากันอย่างหวั่นใจ ภาวนาว่าขออย่าให้เกิด...ศึกสายเลือด...ขึ้นเลย เจ้าประคุ๊ณพอพวกของขวัญฟ้ากลับไป ก็เป็นเวลาเดียวกับที่รัชนีพัชราก็เดินทางมาถึงโรงพักพอดี“โอ้ย...พี่ปัตย์นะพี่ปัตย์ ทำไมไม่รู้จักมาเองก็ไม่รู้เนี่ย ร้อนก็ร้อน สกปรกโสโครกจะแย่ อื๋ย...แค่ขึ้นมาแป๊บเดียวก็คันเนื้อคันตัวจะตายอยู่แล้ว ไม่รู้กลับบ้านไปเนี่ยจะเป็นผดเป็นผื่นรึเปล่า ก็ไม่รู้ …”เจ้าหล่อนบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งอย่างรังเกียจ ก่อนเดินกระแทกกระทั้นไปติดต่อที่โต๊ะเจ้าพนักงาน“นี่จ่า ฉันจะมาประกันตัวคู่มะ...” คนพูดรีบกัดลิ้น ไว้ “เอ่อ...เอ้ย...คนรู้จักต้องทำไงบ้างคะ”จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าชายที่หมายปองเป็นคนขี้คุก...“แล้วคนรู้จ

หล่อนเดินเข้าไปกอดแขนคนมาใหม่อย่างออดอ้อนบอกถึงสนิทสนมที่ไม่ธรรมดา ให้ใครอีกคนได้รับรู้แต่เพราะลืมเตี๊ยมกันจึงทำให้ชรันย์ถึงกับเป็นงง“เป็นอะไรไปน่ะ ผีเข้าสิงเรอะเจ้าขวัญ...อ้าว..แล้วนี่ใคร?”“อุ้ย ขวัญลืมแนะนำไป นี่คุณอธิปัตย์ เป็น ‘เพื่อน’ ขวัญเองค่ะ”คนพูดจงใจเน้นคำว่า ‘เพื่อน’ ชัดเจน ให้อีกฝ่ายตัดใจ“แล้วนี่ก็คือพี่ชรันย์ ‘คู่หมั้น’ ของขวัญเองค่ะ ”ชรันย์ที่กำลังจะส่งมือให้อีกฝ่ายจับ สะดุ้งโหยงหดมือกลับแทบไม่ทัน หันไปส่งสายตาเชิงถาม‘อะไรของแกอีกเนี่ยไอ้ขวาน’ ทว่าเมื่อเห็นสายตาวิงวอนแกมบังคับของหล่อนเข้าจึงเงียบไป“เรามีกำหนดจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ค่ะ อุ้ย...ตายจริงที่รักคะ ขวัญลืมติดการ์ดเชิญมาด้วย คุณพอมีติดมาด้วยหรือเปล่าคะ”คนโดนถามเกือบโวย “การ์ดบ้าบออะไรของแกไอ้ขวานฟ้า ฉันงงไปหมดแล้ว ” แต่ทว่าต้องรีบกลืนคำถามลงไป เพราะอีกฝ่ายจัดการแอบจิกหมับเข้าที่สีข้างจังหนับ คำถามจึงเปลี่ยนเป็น...“โอ้ย...เอ่อ..อ๋อ..ผมก็ไม่ได้เอาติดมาด้วยนี่จ๊ะ ที่ร้าก...อูย... ก็การ์ดที่คุณให้พิมพ์มันหมดไปแล้วนี่นา อะไรขี้ลืมจังคุณนี่”ว่าแล้วก็จัดการเอาคืนด้วยการเอื้อมมือไปบีบจมูกคล้ายเอ็นดู แต่ ‘แรง’ ไป