All Chapters of Ang Husband kong Hoodlum: Chapter 31 - Chapter 40

ArianneAlam kong sobrang guilty ng pakiramdam ni Candy at kahit na gusto na niyang umalis ay hindi namin siya pinayagan. Sigurado naman na kahit sabihin niya sa mga magulang niya na wala na siyang koneksyon sa negosyo namin ay hindi ito maniniwala.Nagkasundo kami na harapin na lang ang problema at lalo pang pagandahin ang aming produkto. Iyon lang ang tanging paraan. Effective ang product namin kaya alam kong magtatagumpay ito sa market at malaki ang chance na mahigitan pa ang mga kakumpetensya.Sinabi ni Candy na kakausapin niya ang mga magulang at hindi na namin siya pinigilan. Maigi na rin iyon. Isa pa, hindi naman siya ang tipo ng anak na sumasagot. Grabe pa rin ang respeto niya sa mga magulang kahit na nga todo ang pagkadisgusto ng mga ito kay Rico.“May problema pala kayo sa business niyo, hindi mo man lang sinabi sa akin noong nag-uusap tayo.”Pabagsak akong naupo sa sofa ng makapasok kami sa condo. Pakiramdam ko ay inaantok pa ako at pagod dahil na rin sa nalaman namin. Hindi

Arianne“Kapit, babe.”“What–” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla na lang siyang nagpatalbo ng mabilis kaya agad ko ring hinigpitan ang pagkakayapos ko sa kanya.Idinikit ko ang ulo ko sa likod niya at lapat na lapat din yata ang katawan ko sa kanya. Napapikit ako sa takot at pakiramdam ko ay naninigas ang katawan ko lalo na kapag nararamdaman kong tila tutumba kami.“Victor! Ayusin mo, ayusin mo ang pagda-drive!” Hindi ko na napigilang tumili dahil sa sobrang takot na baka maabutan kami ng dalawang naka motor at baka sumemplang kami.Hindi nagsalita si Victor kaya naman nanatili ako sa ayos ko lalo at ramdam ko pa rin kung gaano kabilis ang takbo namin.“Hinding hindi na ako sasakay dito, Victor. Hinding hindi na!” Patuloy ko sa pagsabi hanggang sa hindi ko na alam kung nasaan na kami dahil nanatili akong nakapikit.“Babe, as much as I want to feel your arms around me eh nandito na tayo.”Dahan dahan kong idinilat ang aking mga mata kasabay na naramdaman ko ang mga kamay

Arianne“Hija, huwag kang masyadong mag-alala. Ganyan talaga ang mag-ama sa tuwing nagkikita.” Napatingin ako kay Miranda na kakabalik lang mula sa study room ni Don Damian matapos magpahatid sa kanya ang matanda dahil gusto daw niyang makausap muna si Victor bago mag-dinner. Medyo maaga pa naman o busog pa ako kaya okay lang.“Hindi naman po ako nag-aalala. Alam ko naman po na napakatigas ng ulo ni Victor eh baka ho may nagawa na naman na ikinasama ng loob ni Don Damian.” “Ano bang Don Damina, masanay ka na sa pagtawag sa kanya ng Daddy din dahil ama siya ng asawa mo.”“Nakakahiya naman ho kasi,” nakangiti at nahihiya kong sabi.“Don’t tell me pinagbabawalan ka ni Victor na gawin iyon?”“Naku hindi ho. Wala naman ho siyang sinasabi sa akin tungkol doon. Hindi nga lang din ho namin siya napag-uusapan.” Sa totoo lang naman ako. Baka kasi mamaya ay iniisip nila na kung ano ano ang sinasabi ng asawa ko sa akin tungkol sa Daddy niya.“Mabuti naman kung ganon, ayaw ko kasing nag-aaway sila

ArianneMasakit ang ulo ko pag gising, hindi ko akalain na malalasing ako ng husto. Noong una ay para lamang sana gumaan ang pakiramdamm ko dahil sa galit ko kay Victor. Inilibot ko ang aking mga mata. Nasa loft ako, buti na lang at naihatid pa ako ni Donnie dito.Bumangon na ako at bumaba para maghilamos. Maaga pa naman kaya sure akong wala pa sila Candy. Ayaw kong malaman nila ang nangyari kagabi dahil ayaw kong kung ano na naman ang isipin nila tungkol sa unggoy kong asawa. Baka sabihin pa nila na wala na ngang trabaho ay may babae pa.Dire-diretso lang ako sa comfort room, at mabuti nalamang ay may personal things ako doon kaya may nagamit akong pang toothbrush. May sabon din na syempre, sarili naming product na siya kong ginamit.Tinuyo ko ang aking mukha ng tissue na lang. Wala pala akong towel kaya tsinaga ko na iyon bago ako lumabas ulit ng bathroom.“Anong ginagawa mo rito?” galit kong tanong ng makita ko ang unggoy na nakaupo sa may office area namin na siya ring dining area

Victor“Aalis ka?” tanong ko. Kagabi din ay nakauwi na ako. Hindi ako pumayag na mag-stay pa sa hospital na yon para lang magtinginan ang asawa ko at ang doktor na yon.“Okay ka naman daw sabi ni France. Kailangan kong pumasok.” Akala mo naman ay may benta na sila eh wala pa naman. Hindi ko minimaliit ang negosyo nila, sinasabi ko lang. Pwede pa silang magrelax sa ngayon dahil wala pa nga silang customer.“France? Dr. France. Kailangan sabihin mo ang propesyon niya.”“Magkaibigan kami, Victor.”“Mukhang hindi lang kayo magkaibigan. Sa tingin pa lang ng lalaking iyon ay halatang may nakaraan kayo.”“Bahala ka sa gusto mong isipin.”“Basta huwag kang umalis, dito ka lang at samahan mo ako.”“Magpasama ka sa babe mo!”“Nagpapasama na nga ako di ba? Ikaw itong gustong umalis.”“Hindi ako ang babe mo,” sabi pa niya.“Itigil mo na yan babe. Ni hindi mo narinig na tinawag ko si Sophia ng ganon.”“Ang arte arte boses kiki naman!” inis nyang sabi na ikinabunghalit ko ng tawa. Akalain mo, may bo