Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 391 - Bab 400

เจียงซุ่ยฮวนนึกถึงวันงานโคมไฟเดือนเจ็ดอย่างไร้สาเหตุ วันที่นางวิ่งเข้าไปในหอคณิกาเพื่อช่วยคน แต่กลับบุกเข้าห้องของกู้จิ่นพอดี วันนั้นกู้จิ่นก็นัดใครสักคนไว้ แต่ถูกผิดนัด... นางส่ายหน้า บังคับตนเองไม่ให้คิดถึงเรื่องของกู้จิ่นอีก จูงมือชุนเถาเข้าไปในห้องที่สามนับจากทางซ้าย ที่ชั้นล่างของโรงเตี๊ยม กู้จิ่นเงยหน้ามองเจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าห้อง ดวงตาเขาลึกล้ำอับแสง "ท่านลูกค้า ในห้องของท่านมีถ้วยสุราอยู่แล้วสองใบ ท่านแน่ใจว่าต้องการอีกหรือ" เสี่ยวเอ้อร์เกาศีรษะ "ในห้องท่านมีเพียงสองคนเท่านั้น" "ไม่ต้องแล้ว" กู้จิ่นขึ้นบันไดไปโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน เดินเข้าไปในห้องสุดท้ายของชั้นสอง บุรุษรูปงามผู้หนึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง เมื่อเห็นกู้จิ่นเดินเข้ามา มุมปากเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ข้าก็ว่าเหตุใดท่านจึงรีบร้อนออกไป ที่แท้ก็พบคนคุ้นเคยเก่า" กู้จิ่นทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไปหยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นดื่มจนหมด "สตรีผู้นั้นงามไม่น้อย ท่านมีรสนิยมดีทีเดียว" บุรุษมองกู้จิ่นด้วยแววตาล้อเลียน "แต่ท่านปะทะหน้ากับนางแล้ว กลับไม่พูดสักคำ เป็นเพราะเหตุใด" กู้จิ่นเงยตาขึ้นมอง "ลู่อี เจ้าชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านตั

ฉู่เฉินวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้น ยังไม่ทันเห็นหน้ากู้จิ่นชัดเจน ก็ได้ยินวาจาของเขาเสียก่อน เขาโอบแผ่นหยกเข้าอกโดยสัญชาตญาณ กล่าวด้วยความโกรธ "หยกของท่านหรือ แต่ข้าเพิ่งหยิบออกมาจากหีบเองนะ!" เขาเบือนสายตาด้วยความรำคาญ มองไปทางยวี่จี๋พลางตะโกน "ท่านพ่อบ้าน ไล่คนหน้าด้านผู้นี้ออกไป!" ยวี่จี๋ยังตกตะลึงกับภาพกู้จิ่นที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ยังไม่ได้สติกลับคืนมา เห็นยวี่จี๋ไม่ขยับ ฉู่เฉินมองซ้ายมองขวา ชี้ไปที่กงซุนซวีที่ยืนอยู่หลังต้นไม้ "ศิษย์ข้า เจ้าซ่อนอยู่หลังต้นไม้ทำไม มาไล่คนน่ารำคาญผู้นี้ไปเสีย!" "อาจารย์ลำบากยากเย็นกว่าจะเปิดหีบเอาออกมาได้ ผู้นี้พออ้าปากก็บอกว่าเป็นของเขา ช่างน่าโมโหนัก!" กงซุนซวีค่อย ๆ ออกมาจากหลังต้นไม้ พร้อมกับหดคอกล่าว "ขอคารวะท่านอา" หลังจากกู้จิ่นปรากฏตัว เขากลัวว่าจะถูกกู้จิ่นส่งกลับจวนไท่เว่ย เพิ่งกำลังจะแอบหลบหนีไปก็ถูกฉู่เฉินเรียกไว้เสียก่อน "ผู้นี้เป็นอาของเจ้ารึ" ฉู่เฉินในที่สุดก็มองเห็นกู้จิ่นอย่างชัดเจน พอเห็นเพียงแวบเดียวขาก็อ่อนลง "เสด็จ...เสด็จอา!" กู้จิ่นยื่นมือไปทางฉู่เฉิน "ส่งแผ่นหยกในมือเจ้ามาให้ข้า" ฉู่เฉินรีบส่งแผ่นหยกในมือใ

"คลอดแล้ว คลอดเป็นทารกชายตัวอ้วน! หน้าตางดงามยิ่งนัก!" "ข้ารู้อยู่แล้ว ศิษย์หลานของข้าจะต้องหน้าตาดีแน่!" ฉู่เฉินตบมือด้วยความตื่นเต้น แล้วจะพุ่งเข้าไปในห้อง แต่ถูกหงหลัวที่ประตูขวางไว้ "อาจารย์ฉู่ คุณหนูเพิ่งคลอดบุตร ร่างกายอ่อนแอมาก ท่านควรรออีกสักครู่ค่อยเข้าไป" ว่าแล้ว หงหลัวก็ออกไปเรียกแม่นม ฉู่เฉินร้อนใจจนกระทืบเท้า แต่ไม่กล้าบุกเข้าไป ได้แต่รอคอยอย่างกระวนกระวายอยู่หน้าประตู ตรงข้ามกับฉู่เฉินโดยสิ้นเชิงคือกู้จิ่นที่อยู่ข้าง ๆ กู้จิ่นยืนนิ่งอยู่นอกประตู ราวกับเข้าสมาธิ มีเพียงแววตาที่วูบไหวเล็กน้อย เขากำลังรอ รอคำตอบจากปากเจียงซุ่ยฮวน ส่วนหลี่เสวียหมิงนั้น ถูกลืมไปแล้ว เขายืนอยู่ที่เดิมอย่างงุนงง เจียงซุ่ยฮวนเพิ่งปฏิเสธเขาไปเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่วันนี้กลับให้กำเนิดบุตรเสียแล้ว ความผิดหวังมหาศาลนี้เกือบทำให้เขาแทบทรงตัวไม่อยู่ เกือบทรุดลงกับพื้นอยู่หลายครั้งในห้อง หยิ่งเถาถามเบา ๆ "คุณหนู จะให้อุ้มทารกออกไปให้พวกเขาดูหรือไม่" เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง พยักหน้าเบา ๆ "ดี อย่าลืมกำชับพวกเขาไม่ให้เล่าออกไป" หยิ่งเถารับคำ อุ้มทารกน้อยในผ้าห่อเดินออกไป เมื่อนางเห็นกู้

กู้จิ่นตัดบทยวี่จี๋ ถามว่า "พวกเขาไปทางไหน" ยวี่จี๋ยืนหลังโค้ง สองมือยันเข่าหอบหายใจ "กระหม่อมวิ่งตามพวกเขาด้วยความเร็วสุดกำลัง แต่ก็ยังตามไม่ทัน จำได้เพียงว่าพวกเขาหายไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้" ขณะที่เขากำลังพูด องครักษ์ลับหลายสิบคนก็ห้อมล้อมเข้ามาจากหลังคารอบด้าน พากันกระโดดลงมาในลานเรือน สองวันนี้ยวี่จี๋ผ่านเหตุการณ์มามากมาย หัวใจเขาแข็งแกร่งขึ้นไม่น้อย แม้จะเห็นองครักษ์ลับหลายสิบคนปรากฏตัวพร้อมกัน ก็เพียงขาอ่อนทรุดลงนั่งกับพื้น "ทุกคนฟังคำสั่ง!" กู้จิ่นประสานมือไว้ด้านหลังตะโกนสั่ง "แบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าไปทิศตะวันออกเฉียงใต้ตามล่าคนชุดดำปิดหน้า อีกกลุ่มให้อยู่ที่นี่ คอยเฝ้ารักษาการณ์!" "พึงจำไว้ จะต้องนำทารกในมือคนชุดดำปิดหน้ากลับมาอย่างปลอดภัย!" "พ่ะย่ะค่ะ!" องครักษ์ลับครึ่งหนึ่งไล่ตามไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ คนที่เหลือคอยเฝ้าในทิศทางต่าง ๆ ทั้งตะวันออก ตะวันตก เหนือ และใต้ของจวน กู้จิ่นเรียกองครักษ์ลับสองคนไว้ "พาคนบาดเจ็บไปที่จวน ให้หมอเฉียนรักษา" องครักษ์ลับคนหนึ่งแบกหลี่เสวียหมิงที่นอนอยู่บนพื้น ใช้วิชาตัวเบาออกไปจากที่นี่ เหลือเพียงหยิ่งเถาที่

"แรกเริ่มข้าก็คิดเช่นนั้น แต่ภายหลังพบว่าไม่ใช่" ฉู่เฉินกระแอมไอเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อ "ข้ากับเสี่ยวซวีตามติดคนชุดดำ ไปจนถึงชานเมืองทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ที่โรงนาแห่งหนึ่ง" "โรงนานั้นอยู่ห่างไกลผู้คน รอบด้านหลายลี้มีเพียงโรงนาแห่งนี้เท่านั้น เมื่อพวกเราไล่ตามมาถึงบริเวณโรงนา เงาร่างคนชุดดำก็หายไป ข้ากับเสี่ยวซวีต่างเห็นตรงกันว่า คนชุดดำคงหลบเข้าไปในโรงนา พวกเราจึงตามเข้าไป" พูดมาถึงตรงนี้ น้ำเสียงของฉู่เฉินพลันทุ้มต่ำลง "หลังจากพวกเราเข้าไปในโรงนา เรื่องประหลาดก็เกิดขึ้น" เจียงซุ่ยฮวนสงสัยว่าเขาจงใจหลอกให้นางตกใจหรือไม่ จึงถามว่า "เกิดอะไรขึ้นบ้าง" ฉู่เฉินกล่าวว่า "ด้านนอกของโรงนานั้นดูธรรมดา แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความลึกลับ ห้องต่าง ๆ ที่อยู่ด้านนอกถูกจัดวางตามหลัก 'ค่ายกลห้าธาตุแปดทิศ'! และเมื่อยืนอยู่ในค่ายกล จะได้ยินเสียงร้องไห้ของทารกดังแว่วมาเป็นระยะ" "ค่ายกลห้าธาตุแปดทิศหรือ" เจียงซุ่ยฮวนเคยได้ยินมาว่า ค่ายกลแปดทิศคือการใช้แปดทิศเป็นพื้นฐาน ผ่านการจัดวางรูปแบบและทิศทางที่แตกต่างกัน ทำให้ศัตรูหลงทิศทางในค่ายกล เนื่องจากหาทางออกไม่ได้จึงติดอยู่ในค่ายกลจนตาย ส่วนค่ายกลห้า