Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 381 - Bab 390

แม่หมอนอนอยู่บนพื้น ร่างกายโค้งงอดุจกุ้งต้มสุก ทั้งมือและเท้าของนางถูกปักด้วยดาวกระจาย โลหิตที่ไหลออกมาแข็งตัวแล้ว ผิวหนังรอบบาดแผลเหี่ยวย่น เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน แม่หมอก็หลบสายตา "เจียงเม่ยเอ๋อร์ผู้ใดกัน ข้าไม่รู้จัก" "ไม่รู้จักหรือ เช่นนั้นเจ้ามาทำอันใดที่หน้าประตูเรือนข้า" แววตาเจียงซุ่ยฮวนเย็นชา นางจ่อดาบสั้นในมือที่ลำคอแม่หมอ "ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง กล่าวความจริงมา" แม่หมอมองคมดาบที่ลำคอ ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด "ข้าจะบอก ข้าจะบอก ข้าทำสัญญากับเจียงเม่ยเอ๋อร์ เพียงข้าสังหารเจ้าได้ นางก็จะมอบปีศาจน้อยที่คลอดออกมาให้ข้า" เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย "ราชครูบอกว่าปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดเป็นดวงดาวแห่งโชคลาภ เหตุใดนางจึงยอมยกให้เจ้า" "ข้าบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์แล้วว่า ปีศาจน้อยนั่นไม่ใช่ดาวแห่งโชคลาภ แต่เป็นผลข้างเคียงของพิษเสน่ห์ยาแฝด" แม่หมอเกรงว่าเจียงซุ่ยฮวนจะใช้ดาบเชือดคอนาง จึงเล่าทุกอย่างออกมาทันที "เจียงเม่ยเอ๋อร์ใช้พิษกู่เสน่ห์ยาแฝดกับตัวฉู่เจวี๋ย ผลข้างเคียงคือสามารถมีลูกได้เพียงคนเดียว และทารกผู้นั้นต้องเป็นปีศาจ" "ข้ามอบตัวพิษกู่รังไหมแก่เจียงเม่ย

ยามราตรีใกล้เข้ามา ณ จวนองค์ชายเป่ยโม่ ฤทธิ์สุราของกู้จิ่นสร่างไปแล้ว เขานั่งนิ่งอยู่ริมโต๊ะไม่ไหวติง ชางอี้กระซิบเตือนอยู่ข้าง ๆ "ท่านอ๋อง หมอเจียงบอกแล้วว่ารอท่านสร่างเมาแล้วให้ไปหานาง" มุมปากกู้จิ่นเผยรอยยิ้มขื่น "นางกับหลี่เสวียหมิงต่างรักใคร่กัน ที่กล่าวเช่นนั้นกับข้า คงเพียงเพื่อให้ข้าจากไป" ยามเมาสุรา เขาไม่อาจควบคุมตนเองได้ จึงไปตามหาเจียงซุ่ยฮวน แต่กลับพบเห็นด้วยตาตนเองว่าเจียงซุ่ยฮวนและหลี่เสวียหมิงแลกเปลี่ยนของรักกัน ในทันใดนั้น ในใจเขาก็ราวถูกมีดกรีด ด้วยความหวังสุดท้ายเขาถามเจียงซุ่ยฮวนว่านางจะไปกับเขาหรือไม่ ทว่าเจียงซุ่ยฮวนกลับให้เขารอจนสร่างเมาก่อนค่อยไปหา นี่มิใช่การปฏิเสธโดยอ้อมหรอกหรือ... เพียงไม่กี่วัน กู้จิ่นทั้งพบว่าเสด็จพี่อาจล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของแมงป่องพิษ ทั้งได้รู้ว่าเจียงซุ่ยฮวนรักใคร่กับผู้อื่น ความผิดหวังที่ทับถมลงมาทำให้หัวใจเขายิ่งขมขื่น ชางอี้ทูลว่า "ท่านอ๋อง เมื่อก่อนท่านให้กระหม่อมสืบเรื่องบิดาของทารกในครรภ์หมอเจียง กระหม่อมไปสืบหลี่เสวียหมิงมาแล้ว เขากับหมอเจียงพบกันไม่บ่อยนัก" "เช่นนั้นหรือ แล้วจะเป็นผู้ใดเล่า" ชางอี้พูดต่อไม่ออก

ท่ามกลางราตรี กู้จิ่นสวมอาภรณ์ดำสนิท สายลมหนาวพัดผ่าน ชายเสื้อของเขาสะบัดพลิ้วส่งเสียงดังพรึบพรับชางอี้ตามหลังมา กระซิบถาม "ท่านอ๋อง ท่านหมายความว่าราชครูกำลังหลอกพวกเราหรือ" "อาจจะมีทั้งจริงและเท็จ หรืออาจไม่มีความจริงสักประโยคเดียว" กู้จิ่นหยุดฝีเท้า ก้มมองภาพวาดในมือ "คิ้วและตาจำได้ชัดเจนถึงเพียงนี้ แต่กลับจำริมฝีปากไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้" ชางอี้อยู่ข้างกายกู้จิ่นมาตั้งแต่เล็ก แต่บางครั้งก็ยังคาดเดาความคิดของกู้จิ่นไม่ออก "ท่านอ๋อง เมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุใดท่านจึงตกลงกับราชครู" สายตากู้จิ่นเย็นชา "เมื่อเขากล้าทำการค้ากับข้า ย่อมหมายความว่าเขาต้องมีแผนสำรองแน่ ข้าจะใช้กลอุบายกลับ หาสตรีผู้นี้ให้พบก่อนแล้วค่อยว่ากัน" เขาส่งภาพวาดในมือให้ชางอี้ "ไปหาสตรีในภาพนี้ และหาอีกคนที่มีหน้าตาคล้ายกัน พานางทั้งสองมาหาข้า" "พ่ะย่ะค่ะ!" ชางอี้รับภาพวาด เปิดดูต่อหน้ากู้จิ่น สตรีในภาพแม้จะงดงาม แต่กลับไร้ริมฝีปาก ชางอี้อดกังวลไม่ได้ "ท่านอ๋อง ภาพนี้ไม่สมบูรณ์ อาจหาผิดคนได้นะพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นวางมือลงบนภาพวาด นิ้วที่เรียวงามชี้ที่หว่างคิ้วของสตรีในภาพ "กลางหว่างคิ้วมีไฝแดงหนึ่งเม็ด ผ

เมื่อเจียงซุ่ยฮวนเข้าวัง มีแม่นมชราผู้หนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับ "ท่านคือหมอเจียงใช่หรือไม่ พระสนมจีกุ้ยเฟยให้ข้ารออยู่ที่นี่" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า กล่าวกับฝูหลิงและชุนเถา "พวกเจ้ากลับไปตำหนักหมอหลวงก่อน รอข้าทำธุระเสร็จแล้วจะไปหา" "หมอเจียงวางใจได้ พวกเราจะรออยู่ที่ตำหนักหมอหลวง ไม่ไปที่ใดทั้งสิ้น" ฝูหลิงทุบอกกล่าว เจียงซุ่ยฮวนกำชับชุนเถาอีกสองสามคำ แล้วเดินตามแม่นมชราไปยังตำหนักของพระสนมจีกุ้ยเฟย เมื่อถึงหน้าตำหนัก แม่นมชราหยุดฝีเท้าแล้วกล่าวว่า "ถึงแล้วเจ้าค่ะ หมอเจียงเชิญเข้าไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไป ในใจรู้สึกตื่นเต้น แต่ภายนอกยังคงแสดงท่าทีสงบนิ่ง นี่คือหลักของนาง ไม่ว่าเมื่อใด ต้องไม่แสดงความหวั่นไหวต่อหน้าผู้อื่นโดยง่าย ตำหนักของพระสนมจีกุ้ยเฟยกว้างใหญ่ ตกแต่งอย่างหรูหราวิจิตร แม้แต่แจกันดอกไม้ธรรมดาก็มีค่านับพันตำลึง เจียงซุ่ยฮวนอดรู้สึกตื่นตะลึงไม่ได้ คิดในใจว่าสมแล้วที่เป็นพระสนมคนโปรดของฝ่าบาท พระสนมจีกุ้ยเฟยประทับบนเก้าอี้ทรงสูง บนโต๊ะข้างกายวางจานขนมกุ้ยฮวาสีทองเหลืองอร่าม พร้อมชาสองถ้วย "หม่อมฉันคารวะพระสนม" เจียงซุ่ยฮวนประสานมือคำนับ "หมอเจียง

เจียงซุ่ยฮวนเก็บกระดาษไว้อย่างเรียบร้อย ออกจากตำหนักพระสนมจีกุ้ยเฟยอย่างไม่รีบร้อนและไม่ช้าเกินไป เมื่อออกมาแล้ว แม่นมชราก็เดินนำทางอยู่ข้างหน้า เจียงซุ่ยฮวนเดินตามหลัง ในใจครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ ที่นางตกลงกับพระสนมจีกุ้ยเฟย ประการแรกเพื่อถ่วงเวลา ประการที่สองเพื่อพิสูจน์ของที่ได้รับ หากสิ่งในห้องนั้นทำให้นางหวั่นไหว นางอาจลงมือกำจัดปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์ให้กำเนิด เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นศัตรูของนางอยู่แล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบ ขณะเดินไป จู่ ๆ ก็มีเสียงอึกทึกดังมาจากเบื้องหน้า ฟังดูเหมือนมีคนกำลังวิงวอนขอชีวิต แม่นมหยุดฝีเท้า ถามเจียงซุ่ยฮวน "หมอเจียง เส้นทางนี้อยู่ห่างจากตำหนักหมอหลวงอยู่บ้าง จะให้บ่าวพาท่านเปลี่ยนเส้นทางดีหรือไม่" เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่านี่เป็นข้ออ้าง เบื้องหน้าคงเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ควรให้ผู้อื่นเห็น นางพยักหน้า "ได้ รบกวนแม่นมด้วย" เมื่อแม่นมหันหลัง นางแอบชำเลืองมองไปข้างหลังเล็กน้อย เห็นที่หัวมุมทางเดินหินเขียวมีคนยืนอยู่หลายคน ฮองเฮาประทับยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน สีพระพักตร์แสดงความโกรธ ตรงข้ามกับฮองเฮามีขันทีผู้หนึ่งถูกจับแขนท