Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 671 - Bab 680

เจียงซุ่ยฮวนนับตั๋วเงินในมือโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองแล้วกล่าวว่า "ข้าว่าวันนั้นคงไม่มีวันมาถึง""ใจคนเปลี่ยนแปลงง่ายดาย การสรุปเช่นนี้คงเร็วเกินไปกระมัง" เฉียนจิงอี๋ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเปิดประตูเดินออกไป ทิ้งคำพูดเบาๆ ไว้เพียงว่า "ขอลา"สี่คนข้างกายเจียงซุ่ยฮวนแค้นจนขบกรามแน่น เฉียนจิงอี๋ผู้นี้กล้าลอบหมายตาหญิงที่จะเป็นพระชายาในอนาคตต่อหน้าพวกเขา ชัดแจ้งว่ามิได้เห็นองค์ชายอยู่ในสายตา!หยวนจิ่วกำดาวกระจายสี่ดวงในมือพลางกล่าวอย่างเดือดดาล "ข้าอยากสังหารเขาให้ตายเสียเดี๋ยวนี้จริงๆ""ข้าก็ด้วย!" ลิ่วลู่ขยับกำปั้นอยู่ข้างๆ "อยู่ในเมืองหลวงมานานปานนี้ เพิ่งเคยพบคนหยิ่งผยองเช่นนี้ น่าแค้นยิ่งนัก!"ไป๋หลีมองดาบในมือโดยไม่พูดจา ใบดาบถูกพลังวรยุทธ์ของเฉียนจิงอี๋ทำให้แตกกระจาย เหลือเพียงด้ามดาบนางย่อตัวลงอย่างหงุดหงิด เก็บเศษชิ้นส่วนจากพื้นห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าปาฟาง กล่าวเตือนว่า "พวกเจ้าสองคนอย่าใจร้อนไป วรยุทธ์ของเฉียนจิงอี๋สูงส่งนัก พวกเราคงต่อกรกับเขาได้ยาก"หยวนจิ่วและลิ่วลู่ยักไหล่อย่างไม่ได้ปฏิเสธหรือเห็นด้วย พวกเขาเพียงพูดไปเช่นนั้นเฉียนจิงอี๋มิใช่บุคคลธรรมดา หากสังหารเขา อาจ

สวี่เหนียนแค่นเสียงเย็นชา "พวกเจ้าคิดง่ายเกินไป จะหาใครมาปลอมตัวคิดว่าเสด็จพ่อของข้าจะไม่ล่วงรู้หรือ""บอกให้รู้ไว้ หากเจ้าอยากจะพิสูจน์ตัวตนต่อเสด็จพ่อของข้า ต้องผ่านด่านสามด่าน นอกจากสิ่งของยืนยัน ยังมีรหัสลับ ทั้งยังมีผู้เชี่ยวชาญมาตรวจสอบว่ามีการแปลงโฉมหรือไม่""จดหมายที่มีรหัสลับข้ากลืนลงท้องไปเสียแล้ว พวกเจ้าไม่มีวันรู้ว่ารหัสลับคืออะไร""เช่นนั้นเจ้าก็ต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป" กู้จิ่นหมุนตัวเดินออกไป ลู่อีวิ่งตามไปถาม "จะเดินจากไปเช่นนี้หรือ ไม่ลองทรมานเขาให้สารภาพสักหน่อยหรือ""ไม่จำเป็น อาฮวนมียาชนิดหนึ่งที่ทำให้ผู้คนพูดความจริง ข้าจะไปขอยาจากนาง"ลู่อีพึมพำอย่างอิจฉา "เจ้าได้นางฟ้ามาเป็นคู่หรือไร ทำไมถึงมีของวิเศษมากมายเช่นนี้!""หากรู้แต่แรกว่ามียาเช่นนั้น วันนี้คงไม่ต้องเสียเวลาพูดจากับสวี่เหนียนแล้ว"......เจียงซุ่ยฮวนออกจากหรงเยว่เก๋อในยามเย็น นางมิได้กลับจวนตรงๆ แต่อ้อมไปที่ร้านของช่างเหล็กหลี่ช่างเหล็กหลี่ยืนอยู่ที่ประตู เขาจำนางได้ในทันที กล่าวว่า "คุณหนู ท่านมาแล้วหรือ""อืม วันนี้ข้ามีเวลาว่าง จึงมาดูว่าดาบหล่อเสร็จแล้วหรือยัง" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว"ช่างบังเอิญ

หากดาบเล่มนี้ไม่เลือกนาง เช่นนั้นสำหรับนางแล้ว ดาบนี้ก็มิต่างอันใดกับเศษเหล็กไร้ค่าสายตาของนางเหลือบมองไปยังหีบอีกใบหนึ่ง ดาบที่บรรจุอยู่ในนั้นคือดาบที่ต้องมอบให้กู้จิ่น หากกู้จิ่นได้รับไปแล้วใช้งานไม่ได้ดี จะทำเช่นไร"เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกกังวลใจยิ่งนัก ช่างเหล็กหลี่ยิ้มพลางปลอบประโลมว่า "ดาบเล่มนี้ข้าเป็นผู้หลอมขึ้นด้วยมือของข้าเอง ข้าดูออก มันชื่นชอบเจ้ายิ่งนัก"เมื่อได้ยินประโยคนี้ เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกวางใจขึ้นบ้าง นางกำด้ามดาบแน่น แล้วใช้วาดกระบวนเพลงดาบอย่างง่ายแตกต่างจากความรู้สึกของผู้อื่น นางราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ ท่วงท่าราวสายน้ำไหลผ่านเมฆา เด็ดขาดงดงามในคราเดียวกันดาบในมือนางประหนึ่งแปรเปลี่ยนเป็นสายลมกรด นางต้องการให้มันไปทางใด มันก็จะพุ่งไปทางนั้น โดยไม่มีความรู้สึกติดขัดแม้แต่น้อยเมื่อนางหยุดลง ผู้คนข้างกายอดไม่ได้ที่จะปรบมือ พลางเอ่ยชื่นชม "กระบวนท่าช่างงดงามเหลือเกิน"เจียงซุ่ยฮวนเผยรอยยิ้มแห่งความสุข นางชื่นชอบดาบเล่มนี้ยิ่งนัก!ขณะที่โบกดาบไปมา นางสามารถรู้สึกได้ว่าร่างกายของตนเองเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว กระบวนท่าก็แม่นยำยิ่งขึ้น ความรู้สึกนั้นราวกั

เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าถามว่า "คิดถึงข้าหรือไม่"เสี่ยวถังหยวนขยับปากเล็กๆ ของเขาสองที จากนั้นก็ยิ้มให้นาง ยิ้มที่หวานฉ่ำยิ่งนักเจียงซุ่ยฮวนรู้สึกว่าหัวใจละลายไปกับความน่ารักของเขาชุนเถาเดินออกมาจากห้องโอสถที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวนก็ร้องเรียกด้วยความดีใจว่า "อาจารย์!"เจียงซุ่ยฮวนถามว่า "เจ้าไปทำอะไรอยู่ในห้องโอสถ เรียนรู้การปรุงยาหรือ"ชุนเถาเดินมาหยุดข้างกายเจียงซุ่ยฮวน กล่าวว่า "มิใช่เจ้าค่ะ ข้าทำหน้าที่เป็นหมอที่ห้องโอสถมาทั้งวัน ยามค่ำคืนก็จะอ่านตำรายา เพิ่งอ่านจบไปเล่มหนึ่ง"พูดจบ นางก็ก้มหน้าทำหน้าตลกล้อเล่นกับเสี่ยวถังหยวน แต่เสี่ยวถังหยวนกลับเก็บรอยยิ้ม มองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉยนางเงยหน้าขึ้นด้วยความเก้อเขิน "อาจารย์ เสี่ยวถังหยวนยิ้มให้แต่ท่านเพียงผู้เดียว"เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่า เพราะเสี่ยวถังหยวนนั้นเหมือนบิดาของเขา ภายนอกดูเย็นชาแต่ภายในอบอุ่น เย็นชากับคนนอก แต่อบอุ่นกับคนของตัวเอง"มีผู้คนมาที่ห้องโอสถเพื่อรักษาโรคหรือ" เจียงซุ่ยฮวนถาม"วันนี้มีมาเจ็ดแปดคนเจ้าค่ะ" ชุนเถากล่าวด้วยความตื่นเต้น "เช้านี้มีบัณฑิตผู้หนึ่งพาภรรยามา บอกว่ามาขอบคุณท่านโดยเฉพาะ"เ

กู้จิ่นพยักหน้าตอบว่า "ข้าจะออกไปทดสอบดาบเล่มนี้ที่ลานสักหน่อย""ข้างนอกหนาวเกินไป ท่านทดสอบในห้องนี่แหละ" เจียงซุ่ยฮวนนั่งอยู่บนเตียง กอดผ้าห่มพลางกล่าว "แต่เดิมข้าตั้งใจว่าเมื่อมอบดาบให้ท่านแล้ว พวกเราจะได้ประลองฝีมือกันสักตั้ง"ช่างไม่คาดคิด กลับประลองอย่างอื่นไปเสียได้กู้จิ่นยิ้มน้อยๆ กล่าวว่า "ไม่เป็นไร วันเวลายังอีกยาวไกล ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน""อืม อืม"กู้จิ่นเดินไปยังกลางห้อง เขาร่ายรำกระบวนเพลงดาบอย่างง่ายๆ โดยใช้เพียงสามส่วนของกำลังทั้งหมดกระนั้นก็ตาม ผนังโดยรอบและเสาในห้องยังคงถูกพลังดาบของเขากรีดเป็นรอยแผลหลายแห่งเจียงซุ่ยฮวนได้แต่จ้องมองด้วยความตะลึงงันไม่ต้องถามให้มากความ ดาบเล่มนี้ย่อมยอมรับกู้จิ่นเป็นเจ้าของแล้วเป็นแน่ มิเช่นนั้นคงไม่มีอานุภาพมากมายถึงเพียงนี้กู้จิ่นเก็บดาบ เมื่อเห็นรอยแผลบนผนังและเสา เขากล่าวด้วยความรู้สึกผิด "ขออภัยด้วยอาฮวน ข้าพยายามควบคุมกำลังของตนแล้ว แต่ดาบเล่มนี้คมกริบเกินไป""ข้าจะเรียกคนมาซ่อมแซมเอง"เจียงซุ่ยฮวนโบกมือปฏิเสธ "ก็แค่รอยขีดข่วนเพียงไม่กี่รอย ไม่เป็นไรหรอก""แต่ท่านล่ะ ความรู้สึกเมื่อใช้ดาบเล่มนี้เป็นเช่นไร""ดียิ