Semua Bab Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Bab 161 - Bab 170

Itinaas ni Irina ang kanyang tingin upang salubungin ang mata ni Alec, ang labi niya ay yumuko sa isang mapanghamak na ngiti."Mr. Beaufort, hindi ba’t ikaw ang may brilliant idea na dalhin ako dito sa ancestral home ng pamilya MO?"Ang ekspresyon ni Alec ay nagitim, at ang panga niya ay kumunot sa tensyon.Hindi marunong magpasalamat na babae! Siya ang nag-imbita sa kanya dito, oo—pero hindi upang gawing isang trahedya ang lahat.Ginugol niya ang buong magdamag na inaayos ang mga epekto ng malas na video. Mahigit 10,000 na account ang kailangang linisin, at siya mismo ang nag-supervise sa bawat isa, tinitiyak na walang bakas na matira. Inabot ito ng ilang oras—walang pagkain, walang tubig, at hindi man lang nakapahinga ni isang saglit.At ngayon, nang siya’y dumating sa bahay, ano ang nakita niya? Si Irina, hawak ang kutsilyo, at sinusubukang saktan ang sarili sa loob ng tahanan ng kanyang pamilya.Talaga bang wala siyang takot sa kamatayan?Binitawan ni Alec ang kanyang pulso, ang b

Ang ginawa ni Irina sa pagbasag ng cellphone ay tila isang pagsira sa dangal at ipagmalaki ng mataas na uri ng lipunan ng lugar nila, direkta sa kanilang mga mata.Ang mga pinuno ng mayayamang pamilya at mga sosyalitang naroroon ay nakatingin sa basag na cellphone sa sahig, ang mga ekspresyon nila’y halo ng kahihiyan at kaba.Sa isang matalim na ngisi, sinalubong ni Irina ang kanilang mga mata, ang galit at paghamak ay hindi maikakaila."Nabili ko na ang ticket pabalik sa lugar kung saan ako nanggaling. Sa isang araw at kalahati, aalis na ako sa lugar na to, at hindi na babalik. Ang nakakasukang lugar na ‘to ay para sa mga tulad ninyo. Wala akong pakialam dito, at hindi na ako babalik. At kung sino-sino pang mga ‘binatang mayaman’ ang ‘madidikit’ sa hinaharap, wala na itong kinalaman sa akin. Taos-puso kong inaasahan na sana hindi na nila ma-experience na ‘matukso’ muli!"Ang tono niya’y puno ng panunuya, at ang buong silid ay nanatiling tahimik, walang makayang sumagot.Sa wakas, tum

"Irina..." nag-atubiling sabi ni Marco, hindi alam kung paano magsimula."Pasensya na, Mr. Allegre," agad na sumabat si Irina, matalim ang tono. "Close ba tayo? May anumang ugnayan ba tayo?" Binigyan siya nito ng malamig na ngiti. "Oo, inamin ko, minsan humingi ako ng pera sa'yo. Yun ay aking pagkakamali at humingi na ako ng tawad. Anong gusto mo pang gawin ko?"Tumaas ang kanyang boses na puno ng galit."Ano ba talaga ang gusto mo? Dahil lang ba sa isang beses na humingi ako ng pautang, hindi lang ako pinahiram ng kahit isang sentimo, tapos ang nakakainis, hindi ka na tumigil sa pangungulit. Sige, mangulit ka kung gusto mo, pero pinagsabihan pa ako ng kapatid mo—at parang kulang pa, pinahiya pa ako ng lolo mo sa publiko. Marco, may ginawa ba akong kasing sama ng paghukay sa mga puntod ng ninuno mo?""Irina, pakiusap, makinig ka naman," nagmamakaawang sabi ni Marco. "Puwede ba akong magsalita?""Sige!" naiinis na sagot ni Irina, naglalagablab ang kanyang galit. "Sabihin mo na! Anong g

Sa harap ni Irina ay nakatayo ang isang babae na gaya niya ay buntis din. Nanlaki ang mga mata niya nang makilala kung sino ito.“Zoey! Hindi ka ba napapagod? Hindi ka ba nag-aalala para sa baby mo? Kaninang umaga sa bahay ng mga Beaufort, sinabi mong masakit ang tiyan mo. Paano ka naging maayos bigla?” tanong ni Irina, puno ng pagtataka.Ngunit nanatiling kalmado si Zoey, na parang walang narinig. Sa halip, may kakaibang kasayahan sa kanyang mukha, tila tuwang-tuwa pa.Kaninang umaga sa bahay ng mga Beaufort, nakita ni Zoey ang lahat: ang pagtatapon ni Irina ng kanyang telepono, ang kanyang matibay na paninindigan laban kay Alec, at ang galit na galit nitong reaksyon. Kitang-kita sa mga mata ni Alec ang matinding galit—galit na alam ni Zoey na nag-ugat sa malamig na determinasyon ni Irina.Pero para kay Zoey, sapat na iyon. Hangga’t galit si Alec kay Irina, alam niyang pabor iyon sa kanya.“Irina,” sabi ni Zoey na may halong peke at mapanlinlang na paghanga, “kanina lang masama ang p

Pumutla ang mukha ni Irina, ang buong katawan niya’y parang napaparalisa. Umupo siya sa upuan, blangko ang tingin, ang mga labi’y nanginginig habang pilit na nagsasalita. "Anong… anong sinabi mo?"Hindi nagbago ang ngiti ni Zoey habang inuulit ang sinabi, ang tono’y magaan parang nagbabahagi ng magandang balita sa isang kaibigan."Sabi ko, ngayon ang araw ng kasal ko. Ikakasal ako kay Alec—ang pinakamakapangyarihang tao sa Nancheng. At oh, kebs lang, si Alec ang tunay na ama ng anak na nasa tiyan mo."Parang kidlat ang mga salitang tumama kay Irina. Nakatulala lang siya kay Zoey, ang isipan ay gumugulong, at ang katawan niya’y parang naubos ang lahat ng lakas."Hindi… hindi pwedeng totoo," bulong niya sa sarili, ang boses ay halos hindi marinig. "Hindi pwedeng. Paano nangyari to?"Habang ang isipan niya ay lumulundag sa iba’t ibang tanong, hindi niya maiwasang hawakan ang isang bagay na matagal niyang pinaniniwalaan. "Yung lalaki… hindi ba siya patay?"Hindi ba’t dapat ay patay siya?