All Chapters of ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป: Chapter 21 - Chapter 30

สามเดือนต่อมาเผยซ่างกวนก็พากันเดินทางจากคว้นฉู่เข้าสู่เมืองหลวงทันที เมื่อมาถึงก็เข้าพักที่ตำหนักตนเอง ทหารรายงานว่าคนของจวนโหวมาหาท่านโหวส่งให้เขากลับเรือนเพื่อเลี้ยงฉลองที่เขาปราบกบฏสำเร็จเผยซ่างกวนไม่ตอบกลับ ในมือมองดูปิ่นเงินอันเล็กที่เสิ่นชิงเวยทำตกไว้บนที่นอนเมื่อครั้งนั้น เขาแปลกใจที่เขาเอาแต่คิดถึงนางอยู่ตลอดเวลามีสตรีงามมากนักแต่ไม่ได้ทำให้เขาต้องการสักคน แต่กลับโหยหาเพียงนาง ทั้งที่มีค่ำคืนวสันต์กันเพียงคืนเดียวอีกทั้งยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อนยามเฉินเผยซ่างกวนแต่งตัวก่อนจะไปเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง เชลยที่จับกลับมาถูกฮ่องเต้ส่งไปเหมืองเหล็กทางเหนือแล้ว ด้านแคว้นฉู่ก็ให้องชายสามไปปกครอง ตอนนี้จ้าวเหวินแทบจะฆ่าเผยซ่างกวนเลยทีเดียว เขาถอนหมั้นหลิวเสวียนเยี่ยนประกาศพระราชโองการออกไปทำให้ตอนนี้หลิวเสวียนเยี่ยน กลายเป็นเพียงอนุอุ่นเตียงของเขาเท่านั้นไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้พระชายาของเขาไม่สนใจใยดีเขา นางเป็นบุตรสาวของเจ้ากรมการคลัง แต่งงานมาไม่เคยเข้าหอ หลิวเสี่ยวเหยียนตั้งครรภ์มาแล้วสองครั้งก็แท้งทั้งหมดจนเขาคิดว่าเป็นฝีมือของนาง แต่นางไม่ใส่ใจ บอกแค่ว่าหากนางยังไม่ท้องผู้อื่นก็ไม

หยางเช่อเกลียดคำว่าใต้เท้าเหลือเกิน คำเรียกเหล่านี้หากออกจากปากคนอื่นมันช่างดูน่าเกรงขามแต่พอออกจากปากนาง เขาฟังแล้วหงุดหงิดนัก อยู่ด้วยกันแนบชิดทุกค่ำคืน นางกลับมองเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าหยางเช่อปิดประตูเสียงดังก่อนจะออกไปคุยกับทั้งสองคนต่อ เผยซ่างกวนและองค์ชายรองนั่งดื่มสุรากับเขาจนดึก ในที่สุดก็นอนที่ห้องหนังสือกันทั้งสามคนยามเฉินหลิวเย่วฉางแต่งกายด้วยเสื้อสีเข้มเป็นสีน้ำเงิน มันสามารถพรางหน้าท้องของนางที่กำลังนูนขึ้นมาอย่างดี หยางเช่อไม่ได้สังเกตเขาแค่เอ่ยประชดประชัน ว่ากินดีอยู่ดีเกินไปละมั้งถึงได้มีน้ำมีนวลเสียเหลือเกิน จากนั้นก็งดมื้อเย็นนางมาเจ็ดวันแล้ว"ซู่ซู่ เตรียมของครบหรือยัง""ฮือๆ คุณหนูพวกเขาไม่ให้เจ้าค่ะ อีกทั้งยังตบหน้าข้าด้วย คนจวนหยางมีแต่คนใจร้ายฮือๆ""ช่างเถอะ ไม่ร้องๆ ไปซื้อเอาก็ได้ยังคงเช้าอยู่ น่าจะพอมีขาย อุ๊บ อื้อ""เป็นอะไรไปเจ้าคะ""เมื่อคืนนอนดึก ข้าคิดมากเรื่องวันนี้จะต้องกลับจวนน่ะ เลยรู้สึกกังวลจนนอนไม่หลับ เขายังไม่ตื่นใช่หรือไม่""ใต้เท้าหรือเจ้าคะ น่าจะยังเมื่อคืนร่ำสุราจนดึกดื่น นอนกับท่านอ๋องกับองค์ชายเจ้าค่ะ""ไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย"สองนายบ่าวไร้ต

มีคนจากจวนเผยมาหาบอกว่าเผยปินบิดาของเขาให้มาตามไปทานมื้อเย็นที่จวนเผย"พี่ซ่างกวน มารดาเลี้ยงท่านคนนี้ช่างเจ้ากี้เจ้าการเสียเหลือเกินนะ""อืม ข้าจะไปดูสักหน่อยเรื่องครั้งก่อนข้ากับคุณหนูเสิ่นคนนั้นนางน่าจะมีส่วนร่วมด้วย พวกเจ้ากินข้าวไปก่อนเดี๋ยวข้ากลับมา"เผยซ่างกวนขี้ม้าไปยังจวนเผย เขาไม่นั่งรถม้าแต่อย่างใด เมื่อมาถึงก็พบกับสตรีเยาวัยคนหนึ่งอายุไม่น่าจะเกินสิบแปดสิบเก้า หลี่เยี่ยหรานเจ้าขยันหาสตรีมาให้ข้าเสียจริงๆ คราวนี้มาจากสกุลใดอีกเล่าเผยซ่างกวนลงจากม้าบ่าวในเรือนมารับแต่เขาไม่ต้องการให้มีเรื่องสกปรกอันใดอีกจึงผิวปากสองที ไม่นานม้าก็วิ่งกลับทางเดิม เผยซ่างกวนเดินเข้าไปในห้องกลางเห็นบิดากับฮูหยินของเขานั่งอยู่"คาระวะท่านพ่อขอรับ ให้คนไปตามลูกถึงจวนอ๋องมิทราบว่าท่านมีเรื่องสำคัญอันใดหรือขอรับ""เจ้าทักทายข้าแล้วเหตุใดไม่ทักทายท่านแม่เจ้าด้วยนางนั่งอยู่ตรงนี้เหตุใดถึงไร้มารยาท""ท่านแม่หรือ มารดาของข้านอนสงบอยู่ที่วัดไท้ส่วยบนเขาไท่สุ่ย มารดาที่ว่าคือผู้ใดท่านพ่อกล่าวเรื่องตลกอันใดกัน""เจ้า...ช่างเถอะๆ ได้ข่าวว่าเจ้าจะเดินทาง ฝ่าบาทรับสั่งให้เข้าเฝ้าหรือว่าเรื่องเปิดตลาดม้ากัน"

ทางด้านเผยซ่างกวนที่ตอนนี้ นอนพักเอาแรงเรียบร้อยแล้วก็เตรียมเดินทางไปยังตลาดค้าม้าทันที เขานัดเจอกับหยางเช่อและองค์ชายรองที่เมืองผิงอัน ใช้เวลาเดินทางประมาณสิบวัน จากผิงอันไปเหลียงซานที่เปิดตลาดม้าอีกครึ่งเดือนรถม้าของเขาวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน แวะหาของกินแวะเที่ยวเล่นไปตามเรื่องตามราว มีคนสะกดรอยตามเขาตั้งแต่เมืองหลวงแล้ว ดูท่านองค์ชายใหญ่คงจะจับตาดูเขาจริงๆหึๆ ..โจวพ่านเป็นท่านตาของเขา ส่วนมารดาของเขาโจวลิ่วผิงเป็นสนมก็จริงแต่ยังไม่ถึงขั้นเฟย แต่บุตรชายกับทะเยอทะยานอยากได้ตำแหน่งรัชทายาทเจ้าคู่คววรหรือ เผยซ่างกวนเอ่ยเรียกคนด้านนอก"อาฝู คืนนี้พักที่นี่ก็แล้วกัน พรุ่งนี้ไปลี่เป่ยข้าอยากเห็นธรรมชาติทางเหนือสักหน่อย""ขอรับนายท่าน"สองนายบ่าวแต่ตัวเป็นคนเดินทางธรรมดาๆ อาฝูแวะพักที่โรงเตี้ยมข้างทาง โรงเตี้ยมไม่ใหญ่มาก แต่เดินเข้ามาแล้วมีกลิ่นอายความตายคละคลุ้ง เผยซ่างกวนยิ้มมุมปากดูท่าคงเป็นของคนในยุทธภพ เป็นพวกทำผิดศิลธรรมจี้ปล้นคนเดินทางสินะ ตะวันตกดินแล้ว สองคนนายบ่าวเข้าห้องนอน น้ำและอาหารที่ยกมาทั้งคู่ไม่แต่แม้แต่น้อยกลางดึกเผยซ่างกวนที่กำลังนอนหลับอยู่มีอาฝูนอนที่เก้าอี้ตัวยา

กู้หานที่ได้ยินถึงกับตกใจ นี่บุตรชายสหายหรือแล้วน้องสาวบุญธรรมของเขาไปทำอีท่าไหนถึงได้มีบุตรชายกับซ่างกวนกัน เสิ่นชิงเวยได้แต่ยิ้มให้หลิวเย่วฉางก่อนจะพานางไปขึ้นรถม้าคันที่เตรียมไว้ ทั้งหมดเดินทางมาถึงตำบลก็เย็นมากแล้วจึงพักค้างที่จวนเจ้าเมืองหลิวเย่วฉางคารวะกู้เหยียน จากนั้นก็พบกับฉินเซียวเซียวภรรยาของกู้หาน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมาได้สามปีแล้วนางมีบุตรสาวกับบุตรชายให้เขาอย่างละคน ทั้งหมดนั่งกินมื้อค่ำกัน กู้หานที่มองหน้าเสิ่นจ้าวหยวนก็ลอบถอนหายใจ เขาก็ว่าเด็กคนนี้หน้าคล้ายซ่างกวนนักที่แท้ก็บุตรชายเขานี่เอง"นี่เว่ยเว่ย เสี่ยวหยวนเรียนดีนักพี่ว่าจะรับเขาเป็นบุตรบุญธรรมเพื่อปีหน้าจะได้เข้าสอบถงเซิงดีไหม"เสิ่นชิงเวยมองหน้าพี่ชายบุญธรรมก่อนจะถอนหายใจ นางไม่ต้องการให้บุตรชายยุ่งเกี่ยวการเมืองเท่าไหร่ แค่อยากให้เรียนเพราะต้องการให้รู้หนังสือเท่านั้น แต่ดูเหมือนกู้หานอยากเห็นเขามีอนาคตที่ดีส่วนกู้หานอยากดูแลบุตรชายสหายรุ่นน้อง ต่างคนต่างคิดคนละอย่าง กู้หานไม่รู้ว่าเผยซ่างกวนกำลังตามหาเมียคืนเดียวอยู่ กู้หานคิดว่าทั้งคู่แต่งงานแล้วคงเลิกราหย่าขาดจากกัน เขาได้ยินแค่ว่าเสิ่นจ้าวหยวน