All Chapters of ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป: Chapter 41 - Chapter 50

คนหนึ่งหวงบุตรชายราวไข่ในหินกลัวเขาแย่งไป ส่วนอีกคนคิดตรงกันข้าม เขากำลังคิดว่าคนที่สองที่เขาจะทำให้เป็นเพื่อนเล่นหยวนหยวนนี่ เอาน้องชายหรือน้องสาวให้ดี ช่างเถอะหญิงหรือชายก็ไม่เป็นไร ให้เมียยอมใจอ่อนก่อนเรื่องหาเพื่อนเล่นหยวนหยวนก็ไม่ยากแล้วเสิ่นชิงเวยนั่งกอดอกมองสองพ่อลูกกอดกันราวกับนางเป็นคนพรากความรักลึกซึ้งของทั้งคู่ นางทนไม่ไหวจึงเอ่ยกับทั้งสองคน"ขึ้นมานอนได้แล้วทั้งคู่เลย ดึกป่านนี้ยังมานั่งอิดออดกันอยู่ได้ หยวนหยวนลูกนอนตรงกลางแล้วกัน ให้ตาเฒ่าเอ่อท่านพ่อนอนด้านใน"เมื่อภรรยาเอ่ยปากมีหรือจะรอรี เผยซ่างกวนอุ้มบุตรชายมานอนบนเตียง เขาให้เสิ่นจ้าวหยวนนอนอยู่ด้านในส่วนตัวเองนอนด้านนอกสุดเสิ่นชิงเวยนอนตรองกลาง อาศัยแขนยาวๆ ของเขากอดทีเดียวทั้งแม่ทั้งลูก เสิ่นชิงเวยมองหน้าเขาตาเขม็งแต่เขากระซิบข้างหูนางไม่ให้บุตรชายได้ยิน"คนดี..นอนเถอะนะ ดึกแล้วหยวนหยวนต้องพักผ่อน ลูกคงไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน อย่าดุพี่สิ""ท่านนี่มัน คนหน้าด้าน"เสิ่นชิงเวยไม่สนใจ นางหันหลังให้ก่อนจะกอดบุตรชายเอาไว้ ลำแขนแกร่งกอดทั้งคู่เอาไว้มือหนาของเขากุมมือบางของนางนิ้วทั้งห้าประสานกันก่อนจะบอกให้นางนอนไ

เสิ่นจ้าวหยวนหลับไปแล้วแต่เมียยังไม่นอนหรือว่าอยากหนีหน้าเขาอีกนะ เผยซ่างกวนจึงออกไปดูเห็นเสิ่นชิงเวยเก็บสมุดบัญชีเล่มสุดท้ายอยู่พอดี เขาจึงเดินไปหาก่อนจะจับมือนางที่กำลังเก็บข้าวของ"ดึกแล้วเหตุใดยังไม่นอน""ท่านไปนอนก่อนเถอะ เสี่ยวหยวนจะตื่นได้หากนอนคนเดียว"เผยซ่างกวนนั่งลงก่อนจะรวบเอวบางรั้งคนตัวเล็กมานั่งบนตัก ขนาดนางคลอดลูกแล้วยังอรชรอ้อนแอ้นอยู่เลย มีเพียงทรวงอกที่ขยายขึ้นกว่าเดิมเพราะนางมีบุตรแล้วหนึ่งคน เขาเคยได้สัมผัสเขาย่อมจำได้ ยามที่นางขยับขับเคลื่อนบนตัวเขาครั้งนั้น มันแกว่งไกวจนลืมไม่ลง"ขอบใจนะเว่ยเว่ย""เรื่องอะไร...อยู่ๆมาขอบคุณข้า""เจ้าเลี้ยงหยวนหยวนได้ดีจริงๆ เป็นเด็กฉลาดน่ารักรู้ความยิ่งนัก""เผยซ่างกวนขอถามสักคำ อายุท่านก็ไม่น้อยแล้วเหตุใดไม่แต่งงานกัน ข้าไม่รับปากหรอกนะว่าจะรักท่านได้หรือเปล่า ข้าไม่ชอบเรื่องหลังบ้านที่วุ่นวาย หากมีข้าคนเดียวไม่ได้จงอย่าเริ่มแต่แรก"จมูกโด่งของเขากดลงมายังแก้มสีชมพูระเรื่อ ยิ่งตกกระทบกับแสงเทียนดวงหน้าหวานละมุนยิ่งทำให้เขาหลงใหล เผยซ่างกวนกดปลายคางกับซอกคอหอมกรุ่น เมียไม่ขัดขืนแปลว่านางยอมฟังจึงเอ่ยขึ้น"ข้

เผยซ่างกวนที่ตอนนี้ตกลงกับเสิ่นชิงเวยแล้วว่าเขาจะทำตัวดีๆ รอให้นางเห็นใจและให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ความจริงใจ แต่เมียไม่รู้เลยว่าตอนนี้เทพสงครามแห่งต้าหลี่กำลังระดมบรรดาสมุนตนเอง ออกหัวคิดเรื่องที่ทำเช่นไรเมียถึงจะยอมอภัย"ท่านอ๋อง ทำตัวน่าสงสารก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ""น่านนะสิอาฝู แล้วนี่ข้ายังน่าสงสารไม่พออีกหรือไง เฮ้อ""หรือว่าองครักษ์ฝูเราใช้แผนเจ็บตัวไหม พระชายาเป็นสตรีอย่างไรเสียย่อมใจอ่อน""แผนเจ็บตัว เจ้าจะให้ข้าไปรบกับใคร ที่นี่มีแต่ชาวบ้าน ข้าเป็นถึงแม่ทัพหากแพ้ให้ชาวบ้านจนบาดเจ็บ หึ เมียข้าจะเชื่อหรือนางฉลาดปานนั้น เอาใหม่ๆเอาวิธีอื่น"องครักษ์เกือบสามสิบคนที่สามวันมานี้งานการใดไม่ทำ เพราะมัวแต่คิดแผนให้พระชายายอมรับท่านอ๋องของพวกเขา กระทั่งจ้าวเหมิ่นที่ตอนนี้ตามง้อเสิ่นชิงผิงทุกวันมาสมทบ มีเพียงหยางเช่อที่ไม่สนใจสิ่งใด หากพูดถึงเรื่องหน้าหนาเขาย่อมมีอยู่แล้ว หลิวเย่วฉางอ่อนใจกับเขายิ่งนัก บ้านเช่าไม่นอนเอาแต่มาวุ่นวายอยู่กับนางกับบุตรชายจนน่ารำคาญ"ใต้เท้าหยาง ท่านควรกลับไปบ้านเช่าได้แล้วข้าง่วงเต็มทีแล้วนี่มันยามไหนกันแล้วหรือท่านไม่คิดจะให้คนอื่นได้หลับได

เผยซ่างกวนที่ตอนนี้นอกจากช่วยเมียเกี่ยวหญ้าหมูกับเลี้ยงไก่แล้วก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น เสิ่นชิงชิวไปรับหน้าที่เป็นความผิดพลาดอย่างแรง องค์ชายรองทรงได้หาเศษหาเรอกับน้องเมียเขาทุกวัน ถึงแม้คุณหนูรองจะทั้งด่าทั้งตีทั้งทุบแต่เขาก็อดทนได้ ขอเพียงได้กอดได้จูบนางทุกวันผิดกับเขานี่สิน้องเมียไม่อยู่กลายเป็นว่าบุตรชายต้องนอนกับเขาและเมียทุกคืน กำลังจะจับเมียกินเผยจ้าวหยวนก็ตื่น บางคืนก็ขอนอนกลางอีกด้วย ที่สำคัญเขาติดบิดามากนัก ไปไหนก็ไปด้วยตอนนี้กำลังฝึกกระบี่อยู่ พื้นฐานร่างกายถือว่าดี น่าแปลกเมียเขาก่อนที่ตระกูลเว่ยจะตกต่ำนางก็เป็นคุณหนูในห้องหอมิใช่หรือเหตุใดกลับฝึกวรยุทธได้เก่งกาจถึงเพียงนี้กัน แม้ว่าจะไม่มีกำลังภายในหรือลมปราณเช่นผู้ฝึกวรยุทธทั่วไปแต่ถือว่าพื้นฐานที่นางฝึกให้เผยจ้าวหยวนนั้นแน่นหนามาก บุตรชายอายุห้าขวบกว่าเท่านั้นกับถือกระบี่ได้มั่นคงนัก เผยจ้าวหยวนไปเรียนหนังสือ องค์ชายรองพาเสิ่นชิงผิงไปเที่ยวเล่นแล้วแม้ว่านางจะไม่เต็มใจก็เถอะ ที่สำคัญตอนนี้เมียอยู่บ้านคนเดียว ส่วนหยางเช่อก็ไม่ยอมออกจากห้องหลิวเย่วฉาง เผยซ่างกวนเห็นเสิ่นชิงเวยเตรียมวัตถุดิบอาหารมาก

เมื่อเอ่ยกับเขาเรียบร้อยก็เดินไปยังนอกรั้วเพื่อมองสิ่งที่นางสร้างมาหลายปี บุตรชายต้องกลับไปเรียนหนังสือที่เมืองหลวง เขาเองก็ต้องจัดการเรื่ององค์ชายใหญ่ให้สิ้นซาก เดิมทีก็เป็นสหายกัน แต่เพียงเพราะความทะเยอทะยานของเขาต้องการลากกองทัพไปสนับสนุน แต่เผยซ่างกวนไม่เล่นด้วยจึงเป็นศัตรูกันแม้จะจัดการเส้นสายไปหมดแล้ว เหลือเพียงองค์ชายใหญ่เขาส่งหลักฐานความผิดทุกอย่างไปให้ฝ่าบาทเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างตั้งแต่จัดการฮูหยินรองของบิดาไปแล้วตาเฒ่านั่นกลายเป็นคนป่วย วันๆ ไม่ยอมกินไม่ยอมนอนไปนั่งคุยกับมารดาเขาที่สุสานทุกวัน หากไม่ลุ่มหลงสตรีจนขาดสติมารดาเขาจะจากไปเร็วเช่นนี้หรือฟ้ามืดทุกคนกินมื้อค่ำเรียบร้อยแล้ว อาฝูแอบพาซู่ซู่ไปเที่ยวตลาดกระทั่งตะวันตกดินถึงกลับมาถึงบ้าน ประตูรั้งปิดไม่นานก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้าน สักพักก็ได้ยินเสียงเรียกให้เปิดประตูรั้ว เป็นเสียงของเสิ่นชิงชิวที่ดังเข้ามา"พี่ใหญ่ พี่รองเปิดประตูให้ข้าหน่อย"องครักษ์ที่ได้ยินก็รีบไปเปิดประตูให้น้องชายของพระชายา เสิ่นชิงชิวควบรถม้าเข้าบ้าน องครักษ์มารับเอาม้าไปเข้าคอก จากนั้นก็ช่วยเขาถือของเข้าเรือน เสิ่นชิงเวยเห็นน้องชายกล