All Chapters of ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป: Chapter 61 - Chapter 70

ตำหนักองค์ชายใหญ่หลิวเสวียนเยี่ยนที่ตอนนี้เพิ่งจะปรนนิบัติจ้าวเหวินเรียบร้อยก็ให้สาวใช้ยกน้ำ นางแต่งเป็นสนมของเขา และเขาโปรดปรานนางมากที่สุด แต่เพราะตอนที่เผยซ่างกวนขอพระราชโองการถอนหมั้นกับนาง ทำให้นางไม่อาจได้ตำแหน่งพระชายา ยิ่งจ้าวเหวินโปรดปรานนางมากเท่าใดก็ยิ่งถูกพระชายาเอกและชายารองรังแกยามที่เขาไม่อยู่ ในอ่างอาบน้ำ รอยถูกกรีดที่แผ่นหลังมีเลือดซึมออกมา จ้าวเหวินไม่รู้เขาต้องการนางและนางก็ตอบสนอง ยามนี้เขาอาบน้ำร่วมกับนางจึงได้เห็น"อาเยี่ยน ใครทำอันใดเจ้ากัน""ไม่มี ไม่มีเพคะ ฮึกๆ""พระชายาหรือ เดี๋ยวนี้นางช่างกล้ามากยิ่งนัก หึรอก่อนเถอะ ตอนนี้ข้ายังต้องอาศัยกำลังบิดานาง หากงานลุล่วงคนแรกที่ข้าจะสังหารก็คือนางสารเลว เหวินจิ่นคนนี้""องค์ชาย อย่าทรงห่วงหม่อมฉันเลยเพคะ เพื่อพระองค์ อาเยี่ยนทนได้" "เด็กดี ที่ผ่านมาลำบากเจ้าแล้ว ข้าจะให้เผยซ่างกวนชดใช้ ป่านนี้ลูกกับเมียของมันคงอยู่ที่รังโจรแล้ว กลับเมืองหลวงมาแล้วอย่างไร ลูกเมียตายไปอยากเห็นหน้ามันนัก"ทั้งสองกอดตระกองในอ่างน้ำก่อนจะเริ่มบทรัก แต่ยังไม่ทันได้สอดใส่ให้สุขสมเสียงกรี๊ดก็ดังมาจากด้านหน้าของต

ปลายยามเฉินบรรยากาศในวังหลวงนั้นอึมครึมจนน่ากลัว ฮ่องเต้ยังไม่ออกว่าราชการให้คนมาแจ้งว่ายามซื่อจึงจะออกมา ขุนนางที่มารอต่างก็งงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปกติฝ่าบาทไม่เคยเลื่อนเวลาประชุมจ้าวเหวินที่ตอนนี้กำลังรอให้ถึงเวลาเขาจะเปิดโปงความโหดร้ายของเผยซ่างกวนต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนัก เมื่อได้ตรากองทัพมาแล้วยังจะมีใครคุมอำนาจอีก ที่เขาต้องการหลิวเสี่ยวเหยียนก็เพราะปู่ของนางมีกองกำลังถึงสามแสนนาย แม้จะเล็กกว่าของเผยซ่างกวนแล้วอย่างไรขอแค่คุมเมืองหลวงได้ยังจะมีใครกล้าเสียงดังใส่เขาอีกแต่ไอ้แก่นั่นก็ท่าเยอะจนน่ารำคาญ กลับรักใคร่แต่หลานสาวบุตรสาวอนุอย่างหลิวเย่ฉาง ตอนนี้เขารอเสิ่นหลิวส่งข่าวมา แต่กลับเงียบเชียบไร้วี่แวว"เสิ่นหลิวล่ะ ส่งสารมาหรือยัง""ทูลองค์ชายใหญ่ ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ""เหตุใดเงียบเชียบนัก คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ"จ้าวเหวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจะเข้าประชุมวันนี้เพื่อใส่ร้ายเผยซ่างกวน รอเพียงเวลาเท่านั้น ไม่นานองครักษ์ของเขาก็มารายงานว่าถึงเวลาประชุมแล้ว จ้าวเหวินตรงมายังท้องพระโรง ในนั้นมีขุนนางอยู่เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ ไม่นานฮ่องเต้ก็มาถึง ฉลองพระองค์สีทองนั่งเด่นเป็น

เมื่อองค์ชายใหญ่ที่กำลังจะถึงตัวนาง เสิ่นชิงเวยยึดไหล่สามีก่อนจะเงื้อเท้าขึ้นสูง ใช้ส้นเท้าฟาดลงที่บ่าหนาของเขาจนจ้าวเหวินทรุดลงไป องครักษ์กรูกันเข้ามาจับตัวเขากดเอาไว้ เสิ่นชิงเวยมองหน้าคนที่วันแรกที่นางมาอยู่ที่นี่ก็จะตบนางเจอกันครั้งที่สองก็ยังจะตบนาง ไม่เลิกล้มความตั้งใจคิดทำร้ายนางกับลูกในท้อง นี่ใครกันฉันเจ้าแม่สายลับ ฉายารัตติกาลแห่งยมโลกเชียวนะ ไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ล่ะก็ นางจะกระทืบให้กระอักเลือดเลยเชียว"นางแพศยาเจ้ากล้าทำร้ายองค์ชายหรือ""องค์ชายหรือ เจ้าคู่ควรหรือ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเมตตา แต่เจ้าเล่าโหดร้ายทารุณ สตรีวัยกำดัดไม่ถูกเจ้าข่มเหงก็ถูกส่งไปขาย ที่นายึดเอามาเป็นของตนเอง เลี้ยงดูโจรให้ปล้นฆ่าราษฎร อยากเป็นฮ่องเต้แต่กลับไม่ใยดีไพร่ฟ้า ข้าสงสัยจริงๆ นะองค์ชายใหญ่ ว่าเหตุใดเจ้ากลับไม่มีนิสัยคล้ายฝ่าบาทสักนิด หรือว่าในตัวเจ้าไม่มีสายพระโลหิตของฝ่าบาท ลองไปตำหนักเย็นถามมารดาเจ้าดีกว่าไหม ว่าตกลงเจ้าเป็นลูกผู้ใดกัน"ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบขุนนางก็อื้ออึงทั้งท้องพระโรง นางกล้าสงสัยในสายพระโลหิตเชียวหรือ แม้แต่ฮ่องเต้ยังสะอึก นางช่าง เฮ้อมิน่าซ่างกวนถึงได้รักนาง ช่า

เมื่อเรื่องราวปราบกบฏเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มปรับตัว ในเมืองหลวงตระกูลใหญ่ๆต่างก็ระส่ำระสาย ไม่เว้นแม้แต่ตระกูลหลิว เนื่องจากผู้นำตระกูลรั้งอยู่ชายแดนเรื่องราวในเมืองหลวงจึงไกลห่างให้เขายื่นมือหลังจากองค์ชายใหญ่ถูกเนรเทศ บรรดาชายาและสนมกับขันทีและข้ารับใช้ถูกส่งไปตามอารามต่างๆและห้ามมิให้ลงเขาตลอดชีวิต วันนี้เป็นวันที่หลิวเสวียนเยี่ยนต้องเดินทางไปยังอารามไท้ส่วยเพื่อออกบวช นางร้องไห้กอดท่านย่าและมารดาของตนแน่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หลิวเย่วฉางเดินทางมาเยี่ยมบิดาพอดี เพราะทางนี้ส่งข่าวไปให้มาหารถม้ามาจอดที่หน้าจวน หลิวเย่วฉางลงจากรถม้าตามลงมาด้วยเพ่ยเพ่ย ซึ่งหยางไท่ไท่ยกสาวใช้คนใหม่ให้นาง เนื่องจากซู่ซู่ตั้งครรภ์ และที่สำคัญตอนนี้ไปอยู่จวนสวีเรียบร้อยแล้วใต้เท้าสีกับสวีฮูหยินมิได้รังเกียจชาติกำเนิดของนาง พวกเขารู้ดีว่าแม้มู่เหวินซีมารดาของหลิวเย่วคลุ้มคลั่งจะเป็นเพียงเมียรอง แต่การสั่งสอนบุตรนั้นฮูหยินเอกมิอาจเทียบได้เลย สวีฮูหยินเชื่อว่าซู่ซู่ที่ได้รับการอบรมจากมู่เหวินซีจะต้องเป็นสตรีที่คู่ควรแก่สวีไหลฝูบุตรชายแน่นอนหลิวเย่วฉางลงมายืนข้างๆรถม้า เพ่ยเพ่ยที่อุ้มคุณชายน้อยก็ส่งบ

หลังจากที่หลิวเย่วฉางอาการดีขึ้นแต่ยังต้องใกล้ชิดกับหมอโอสถจึงพักรักษาตัวที่โรงหมอ เสิ่นชิงเวยรู้สึกว่าอยากกลับไปพักที่จวนสกุลเสิ่นก่อน นางยังไม่อยากไปจวนเผยตอนนี้ ทางด้านพ่อสามีอย่างเผยปินเองก็อยู่รับผิดชอบเหล่าเหยื่อของโจรภูเขา กลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ได้ข่าวแว่วมาว่าฮ่องเต้จะให้เขากลับมารับตำแหน่งต่อรถม้ามาถึงหน้าจวนเสิ่นชิงผิงที่รอพี่สาวอยู่เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนมา ก็รีบเดินมาหาทันทีที่รถม้าจอด สกุลกู้นำบ่าวไพร่มาให้พวกนางใช้สอยถึงยี่สิบคน กู้คังพ่อบ้านสกุลกู้แจ้งว่านายท่านผู้เฒ่าจะมาเยี่ยมหลานบุญธรรมด้วยตนเองให้คุณหนูทั้งสองและคุณชายน้อยพักผ่อนให้หายเหนื่อยเสียก่อน เสิ่นชิงเวยได้แต่เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน ท่านน้ากู้ของนางใส่ใจพวกนางทั้งสามคนพี่น้อง ตั้งแต่วันที่ลำบาก จนกระทั่งพวกนางลืมตาอ้าปากได้ก็ยังคงห่วงใยเสมอ เสิ่นชิงผิงคารวะพี่เขยก่อนจะประคองพี่สาวเข้าเรือน บ่าวมายืนรอคำนับเมื่อทั้งคู่เดินมา"ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ""อืม...พวกเจ้าตามสบายเถอะขอบใจที่มารับใช้ เดี๋ยวข้าจะไม่อยู่ดูและพระชายาให้ดีด้วย""เพคะท่านอ๋อง""เว่ยเว่ยเข้าไปพักดีกว่า หยวนหยวนล่ะไปเล่นที่ไหนกันผิงผิง""