สิ่นชิงเวยเน้นทีละคำ ไม่นานหยางเช่อก็มาถึง เขาเห็นสภาพเมียถูกทำร้ายก็โกรธจัด หยางเช่อไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของบุตรชายเขาตรงมาอุ้มหลิวเย่วฉางขึ้น ก่อนจะรู้สึกเหนียวที่อ้อมแขน โลหิตสีแดงเประกระโปรงที่สวมใส่"ฉางเอ๋อร์ นี่มัน คนดีของพี่เจ้าเป็นอะไรบอกพี่สิ""ท่าน ท่านพี่ ชะ ช่วย ช่วย ละ ลูก ขะ ของเรา ด้วย ข้า ข้า""ลูกของเราหรือ พระชายา ฉางเอ๋อร์นางกล่าวอันใด""ท่านอาหยาง นางตั้งครรภ์ไม่ผิดแน่ พวกเขาลงมือกับนางๆจึงไม่กล้าตอบโต้เพราะเป็นห่วงบุตรในครรภ์ แต่ใครจะรู้สกุลหลิวเลวกว่าเดรัจฉานเสียอีก ท่านพานางไปโรงหมอก่อนเถอะ คนพวกนี้เอาไว้ก่อน"หยางเช่อไม่รอช้าเขาอุ้มนางพาดีดตัวเหินไปทันที ไม่นานก็มาถึงโรงหมอ หลิวเย่วฉางนอนอ่อนแรง หมอตรวจนางพักใหญ่ก่อนจะเดินออกมา เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้สีหน้าไม่ดีนัก นางแพ้ท้องอีกทั้งที่นี่มีแต่กลิ่นยา นางเหม็นจนเวียนหัวเผยซ่างกวนที่ได้ข่าวเรื่องของหลิวเย่วฉางก็มาทันที ครั้งนี้สกุลหลิวคงไม่รอดแล้ว หยางเช่อเห็นสุขุมรอบคอบแต่หากโกรธขึ้นมาเขาคือมัจจุราชดีๆนี่เอง หมอเดินออกมาทั้งหมดลุกขึ้น เสิ่นชิงเวยเวียนหัวจนสวามีต้องประคองหยางเช่อรีบถามไถ่อาการทันที"ท่านหมอ ฮูหย
หลังจากที่หลิวเย่วฉางอาการดีขึ้นแต่ยังต้องใกล้ชิดกับหมอโอสถจึงพักรักษาตัวที่โรงหมอ เสิ่นชิงเวยรู้สึกว่าอยากกลับไปพักที่จวนสกุลเสิ่นก่อน นางยังไม่อยากไปจวนเผยตอนนี้ ทางด้านพ่อสามีอย่างเผยปินเองก็อยู่รับผิดชอบเหล่าเหยื่อของโจรภูเขา กลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ได้ข่าวแว่วมาว่าฮ่องเต้จะให้เขากลับมารับตำแหน่งต่อรถม้ามาถึงหน้าจวนเสิ่นชิงผิงที่รอพี่สาวอยู่เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนมา ก็รีบเดินมาหาทันทีที่รถม้าจอด สกุลกู้นำบ่าวไพร่มาให้พวกนางใช้สอยถึงยี่สิบคน กู้คังพ่อบ้านสกุลกู้แจ้งว่านายท่านผู้เฒ่าจะมาเยี่ยมหลานบุญธรรมด้วยตนเองให้คุณหนูทั้งสองและคุณชายน้อยพักผ่อนให้หายเหนื่อยเสียก่อน เสิ่นชิงเวยได้แต่เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน ท่านน้ากู้ของนางใส่ใจพวกนางทั้งสามคนพี่น้อง ตั้งแต่วันที่ลำบาก จนกระทั่งพวกนางลืมตาอ้าปากได้ก็ยังคงห่วงใยเสมอ เสิ่นชิงผิงคารวะพี่เขยก่อนจะประคองพี่สาวเข้าเรือน บ่าวมายืนรอคำนับเมื่อทั้งคู่เดินมา"ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ""อืม...พวกเจ้าตามสบายเถอะขอบใจที่มารับใช้ เดี๋ยวข้าจะไม่อยู่ดูและพระชายาให้ดีด้วย""เพคะท่านอ๋อง""เว่ยเว่ยเข้าไปพักดีกว่า หยวนหยวนล่ะไปเล่นที่ไหนกันผิงผิง""
เผยซ่างกวน หยางเช่อ และหลิวต้งนั่งคุยกันอีกห้อง ทางด้านหลิวเย่วฉางมีเพ่ยเพ่ยและหยางฮูหยินที่กำลังเฝ้าดูลูกสะใภ้อย่างใกล้ชิด นางช่างเป็นเด็กน่าสงสารยิ่งนัก ยามที่นางแบกหัวใจที่บอบช้ำเพราะเจ้าลูกชายตัวดีหนีไปนั้น หยางฮูหยินแทบอยากจะลงไม้หยางเช่อให้หลังลายนักเมียดีๆแบบนี้ยังกล้าทำร้ายจิตใจ มัวแต่ไปฝังใจกับสตรีแพศยาคนนั้น หลิวเย่วฉางขยับตัวเล็กน้อย หยางฮูหยินจับมือบางของนางมากุมเอาไว้ กระทั่งสะใภ้ลืมตามก่อนจะเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง"ท่านแม่...เฟยเอ๋อร์งอแงก่อกวนท่านหรือเปล่าเจ้าคะ สะใภ้อกตัญญูนัก ทำให้ท่านลำบากแล้ว""เย่วฉาง..เจ้าอย่าคิดมากเลย เด็กที่ไหนไม่ซุกซนกันเล่า เฟยเอ๋อร์เพิ่งจะเริ่มเตาะแตะๆเท่านั้น ยังไม่ซุกซนมากนักหรอก""ขอบคุณท่านแม่ที่เอ็นดูเฟยเอ๋อร์เจ้าค่ะ แค่กๆ ท่านพี่เล่าเจ้าคะคงไม่ไปทำร้ายพวกเขาจนทำตัวเองเดือดร้อนใช่หรือไม่"หลิวเย่วฉางรู้ดีว่าหยางเช่อยามที่เขาโกรธนั้นน่ากลัวเพียงใด นางไม่ได้กลัวว่าคนสกุลหลิวเหล่านั้นจะเป็นอะไร แต่นางไม่อยากให้สามีพลั้งมือไปทำในสิ่งที่ไม่ควรจนมือแปดเปื้อนความโสมมเหล่านั้น กระทั่งเสียงคุ้นเคยดังมา นางจึงหันไปมองแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย
วันรุ่งขึ้นเสิ่นชิงเวยตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย ท้องนี้นางรู้สึกแพ้ท้องมากกว่าตอนที่ตั้งครรภ์เผยจ้าวหยวนมากนัก กระทั่งปลายยามเฉินสามีก็กลับมาจากไปข้างนอก เขาไปบนเขาที่ไกลจากตัวเมืองหลวงถึงสิบลี้เพื่อไปขุดหน่อไม้มาผัดหน่อไม้เส้นให้นางเสิ่นชิงเวยยิ้มให้เขา เผยซ่างกวนเดินมานั่งลงที่ขอบเตียงก่อนจะจับปอยผมทัดหูให้นาง เขาอยากบอกนางเรื่องสำคัญ เผยซ่างกวนช้อนร่างงามมาแนบอก เอ่ยเรื่องสำคัญวันนี้"เว่ยเว่ย ฝ่าบาทมีพระเมตตาให้อาชิวได้รับตำแหน่งแม่ทัพบูรพา เขาจะรับตำแหน่งต่อจากแม่ทัพหลิวต้ง เจ้าดีใจหรือไม่""เพคะ..อาชิวมีวาสนาเพียงนี้หม่อมฉันเป็นพี่สาวย่อมดีใจ หากมิใช่เพราะท่านอ๋องอาชิวคงไม่ได้รับโอกาสนี้""เพราะเจ้าสั่งสอนเขามาดีต่างหาก อีกอย่างพี่ขออนุญาตฝ่าบาทกลับไปพำนักที่เมืองหยาง ฝ่าบาททรงอนุญาตแล้ว ว่าแต่เจ้าเถอะคนดี หากต้องห่างผิงผิงจะกังวลใจหรือไม่""น้องต้องเติบโต แต่หม่อมฉันยอมรับว่าเป็นห่วงนางเพคะ ผิงผิงเป็นเด็กใจร้อนเกรงว่าจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมหลังบ้านของราชวงศ์""อย่ากังวลเลย ชินอ๋องมิใช่คนมักมาก มิเช่นนั้นเขาจะรอเพียงน้องรองของเจ้า และตามหานางหรอกหรือ จริงสิวันนี้พี่ไปขุดหน่อไม้
เสิ่นชิงผิงนั่งแกว่งขาเล่นในสระบัวไม่รู้เลยว่าคนที่กำลังจะเป็นสามีนางในอีกไม่กี่วันมายืนอยู่ด้านหลังแล้ว นางคิดว่าเป็นสาวใช้จึงเอ่ยลอยๆ"ฮวนฮวน....ข้าจะแต่งงานแล้ว เฮ้อ ครั้งนี้มีราชโองการต่อให้เขาอยากกลั่นแกล้งข้าก็คงไม่ได้แล้ว"สาวใช้หันไปมองคนที่ยืนอยู่ จ้าวเหมิ่นใช้นิ้วชี้ปิดที่ปากมิให้นางเอ่ยว่าเขาอยู่ เขาอยากรู้ความในใจนาง"คุณหนูรอง บ่าวมาจากสกุลกู้มิรู้เรื่องวัยเด็กของพวกท่าน แต่ว่าข้าได้ยินมาว่า ชินอ๋องมิสนใจสตรีคนไหน เพราะเขามีสตรีในใจนานแล้ว เขารักนางและเฝ้าตามหานางมาตลอดหกปีที่นางหายไปเจ้าค่ะ""ข้าอยากรู้ที่ผ่านมาเขารักข้าจริงๆ หรือไม่ หรือมีเพียงแต่ข้าที่รักเขาอยู่ฝ่ายเดียวมานานถึงสิบปี ก่อนเข้าเมืองหลวงเขาขอข้าแต่งงาน ข้าอยากรู้ว่าเป็นความตั้งใจของเขาเอง หรือเพราะฝ่าบาทเมตตาข้ากันแน่ เขาเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไป ข้าต้องไปแบ่งปันเขากับสตรีคนอื่น ฮวนฮวนข้าไม่อยากแต่งแล้ว"จ้าวเหมิ่นโบกมือ สาวใช้จึงถอยหลังเดินออกไป ร่างสูงนั่งลงข้างๆก่อนจะช้อนอุ้มนางมานั่งตัก เสิ่นชิงผิงตกใจที่เขามาไม่ให้สุ้มให้เสียง"ชินอ๋อง..ทรงมาตั้งแต่เมื่อไหร่เพคะ อย่าทรงรุ่มร่าม ที่นี่คนมากนัก มิใช่ที่ชนบท
สามวันต่อมาสกุลกู้ก็จัดงานยิ่งใหญ่ ท่านชายสามกู้เหยียนรับคุณหนูและคุณชายสกุลเสิ่นเป็นบุตรบุญธรรม ทั่วทั้งเมืองหลวงมีแต่บรรยากาศรื่นเริง นับแต่ปราบกบฏองค์ชายไปได้เมืองหลวงก็มีแต่บรรยากาศสดใส อีกเจ็ดวันก็สถาปนารัชทายาท หลังจากนั้นครึ่งเดือนก็ถึงเวลาสมรสพระราชทานระหว่ารัชทายาทกับคุณหนูรองเสิ่นชิงผิง จวิ้นอ๋องกับพระชายาจะทรงเข้าพิธีเสกสมรสหลังจากที่พระชายาทรงคลอดบุตรเสิ่นชิงเวยที่ถูกเหล่าแม่นมคอยดูแลไม่ห่าง กู้เหยียนที่ตอนนี้ยืนรับแขกและของขวัญมากมาย เขาเสียฮูหยินไปนานแล้ว ด้วยไม่ชอบความวุ่นวายจึงมิแต่งงานใหม่แต่อย่างใดเพราะเขาไม่ชอบรั้งอยู่เมืองหลวง แต่เขากลับไม่รู้เลยว่างานวันนี้จะทำให้เขาได้พบรักใหม่อีกครั้งในวัยสี่สิบห้าปีเสิ่นชิงเวยที่ทำพิธีเสร็จแล้วได้แต่นั่งมองบิดาบุญธรรมต้อนรับแขก ไม่นานมีคนมาแจ้งว่ามีสตรีที่มาจากหมู่บ้านหยางมาขอพบ นางให้คนไปพามา ดรุณีน้อยในวัยสิบหกปีหน้าตามอมแมม เมื่อเห็นสตรีตรงหน้าก็กลั้นน้ำตา วันนี้เป็นวังมงคลของพี่เว่ยเว่ยนางไม่อยากทำให้อัปมงคลเสิ่นชิงเวยให้ทุกคนออกไปก่อนจะเอ่ยกับดรุณีน้อยตรงหน้า"อาเซี่ย...เหตุใดถึงมาเมืองหลวงได้เล่า แล้วห่อผ้านั่นหมายควา
เมื่อมาถึงที่งานเผยจ้าวหยวนก็ถูกกู้หานเย่วพาไปนั่งกับพวกเขาเสียแล้ว กู้ชิงเหลียนบุตรสาวท่านลุงกู้หานที่ยามนี้อายุสี่ขวบแล้วเผยจ้าวหยวนหกขวบ เด็กทั้งสองรู้มารยาท ฮ่องเต้ยังไม่มาทุกคนยังไม่สามารถกินได้จึงทำได้เพียงคุยกัน"น้องชิงเหลียน เมื่อสามวันก่อน ในวังส่งสินสอดไปที่บ้านพี่เยอะมาก""สินสอดคืออันใดเจ้าคะพี่จ้าวหยวน""คือสิ่งที่ฝ่ายชายต้องมอบให้ฝ่ายหญิงเพื่อแต่งงาน""มีขนมไหมเจ้าคะ""มีเยอะมาก มีเครื่องประดับสวยๆด้วย ชิงเหลียนอีกหน่อยพี่จะส่งสินสอดไปบ้านเจ้าให้มากกว่าของน้ารองอีก""ถ้าเช่นนั้นข้าก็ต้องแต่งงานกับท่านใช่หรือไม่เจ้าคะ""อืม เหมือนจะใช่ พอเราโตขึ้นชิงเหลียนเจ้าก็แต่งงานกับพี่นะ สินสอดน้ารองยาวสิบลี้ ของเจ้าจะให้เสด็จพ่อเตรียมสักยี่สิบลี้ เจ้าพอใจหรือไม่""อื้อ...ข้าจะรอท่านมาส่งสินสอด"กู้หานมองหน้าเจ้าตัวน้อยที่เกือบจะได้เป็oลูกบุญธรรมของเขาเมื่อปีก่อน นี่เจ้ายังไม่ถามบิดาเช่นข้าสักคำแอบมาตกลงสู่ขอบุตรสาวข้าด้วยตนเองเชียวหรือ นิสัยเอาแต่ใจนี่ได้มาจากบิดาชัดเจนเชียว เผยซ่างกวนอมยิ้มคิดว่าบุตรชายคงพูดตามประสาเด็ก กระทั่งเขาถอดแหวนหยกที่บิดามอบให้เมื่อครั้งก่อนส่งให้กู้ชิงเ
จ้าวเหมิ่นที่นั่งอยู่บนรถม้า เมืองหลวงยามค่ำคืนมิได้เงียบสงบ มีร้านค้าขายโต้รุ่ง มีการละเล่น มีการแสดงดนตรีมากมาย รถม้าเคลื่อนไปตามถนน เสิ่นชิงผิงที่อยู่บนตักของเขานางนั่งพิงอกแกร่งฟังเสียงหัวใจคนรักเต้นเป็นจังหวะ"คนงาม..เงียบมาตลอดทางเชียว มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า""เปล่าเพคะ หม่อมฉันดีใจที่ในที่สุดก็ได้อยู่เคียงข้างพระองค์""อยู่ด้วยกันเรียกพี่จ้าวเหมิ่นเถอะ"เสิ่นชิงผิงมองหน้าสบตาดวงตาสีนิลของคนรัก จ้าวเหมิ่นโน้มใบหน้าลงมาหานางก่อนจะบรรจงจูบนางอย่างรักใคร่ เสิ่นชิงผิงยอมให้เขาตักตวงความหวานจนเขาพอใจ กระทั่งคนตัวโตถอนริมฝีปากออกมาเขาเอ่ยกับคนบนตักด้วยน้ำเสียงละมุน"อีกครึ่งเดือนเราก็จะได้อยู่ด้วยกัน พี่ไม่ต้องทนคิดถึงเจ้าทุกวันอีกแล้ว ผิงผิงแต่งงานกันแล้วมีบุตรชายบุตรสาวให้พี่หลายๆคนนะ พี่ซ่างกวนมีบุตรเพิ่มแล้ว อย่าน้อยหน้าพี่สาวเจ้าล่ะ""พี่จ้าวเหมิ่น ท่านพูดอะไรก็ไม่รู้ ข้าก็อายเป็นนะ""อยากเดินเล่นไหม เมืองหลวงยามค่ำคืนงดงามมากนัก โคมไฟหลากหลายห้อยโยงไปมาสวยงามมากนัก""จากเมืองหลวงไปนาน ดูเหมือนจะคึกคักกว่าเมื่อเจ็ดปีก่อนนะเพคะ"เสิ่นชิงผิงขี่หลังจ้าวเหมิ่น เขาพานางเดินชมราตรียา
จวนอ๋องนอกเมืองผ่านมาห้าเดือนแล้วนับตั้งแต่วันที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ราษฎรต่างร่มเย็นเป็นสุข ทุกวันจะมีคนสรรเสริญฮ่องเต้องค์ใหม่กับฮองเฮาไม่หยุด ที่ดินที่เสิ่นชิงเวยรับขวัญสะใภ้ใหญ่ ท่านตาของนางมาปรึกษากับแม่สามีว่าควรทำตลาดแบบใดเสิ่นชิงเวยให้เขาทำตลาดค้าส่ง และตลาดค้าปลีก อีกด้านทำถนนคนเดิน และตลาดโต้รุ่ง จากนั้นก็ให้เขาปล่อยเช่าที่ดินให้กับคนที่จะสร้างโรงเตี๊ยมหรือเหล่าอาหารเสิ่นชิงเวยกำลังวาดแบบร่างอยู่ เผยซ่างกวนเห็นร่างที่อุ้ยอ้ายกำลังทำงานก็เดินมาหาก่อนจะแย่งพู่กันจากในมือนางมาแล้วอุ้มร่างอุ้ยอ้ายไปนั่งบนที่นอนหนานุ่ม"ใกล้คลอดแล้ว อย่าเหนื่อยนักเลยวันๆ เคยหยุดพักบ้างหรือไม่""หม่อมฉันร่างสัญญาเช่าที่ดินให้กับเหลียนเอ๋อร์อยู่เพคะ จริงสิทรงให้คนไปติดต่อพ่อค้าเร่ได้ความเช่นไรบ้างเพคะ""พวกเขายินดีจะมาร่วมเป็นพันธมิตรอะไรที่เจ้าว่านั่นแหละ ว่าแต่ทำไมถึงสร้างตลาดใหญ่โตเหลือเกินเว่ยเว่ย แปดร้อยหมู่เชียวนะ""ท่านอ๋อง...หากมีตลาดก็มีพ่อค้า เมื่อมีพ่อค้าก็มีลูกค้า เมื่อมีลูกค้าคนก็มีการสร้างงาน เมื่อมีการสร้างงานก็ต้องหาคน เมื่อนั้นชาวบ้านก็มีงานทำ ชาวบ้านที่ไม่มีเงินไม่ม
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวเผยหยวนฮ่องเต้พระองค์ใหม่และเสิ่นชิงผิงฮองเฮาพระองค์ใหม่ก็เสด็จออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนนั่งบนบัลลังก์มองลงมายังขุนนางที่ร่วมกันฝ่าฟันและเปลี่ยนแปลงการปกครองหลายอย่าง ฮ่องเต้กล่าวเปิดงานเลี้ยงจากนั้นทุกคนก็เริ่มดื่มกิน ได้ยินเสียงฝ่าบาทตรัสออกมา"จ้านอ๋อง ที่ผ่านมาต้องขอบใจท่านยิ่งนัก และพระชายาของท่านด้วย กฎหมายใหม่ที่ห้ามซื้อขายคนในครอบครัวเราทำสำเร็จแล้ว รวมถึงภาษีการปล่อยเช่าที่ดิน แม้จะถูกต่อต้านจากพวกคหบดีและขุนนางที่มีผลประโยชน์ไม่น้อย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี""ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกับพระชายาเพียงแค่ลองเสนอ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะพระองค์ทรงผลักดันจนสำเร็จ""เราขอบใจขุนนางทุกคนที่อยู่ตรงนี้ที่ช่วยให้ต้าหลี่มีอำนาจและแสงยานุภาพจนอยู่เหนือแคว้นทั้งหลาย แม่ทัพเสิ่นเราขอบใจท่าน การเจรจากับแคว้นต่างๆ แม้บางคนจะต่อต้านการเจรจาครั้งนี้ อีกทั้งยังกล่าวหาว่าท่านอ่อนแอไม่กล้าสู้รบ แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากไม่เสียเลือดเนื้อแล้วต้าหลี่ของเรายังได้ประโยชน์ไม่น้อย เรามีอาหารพวกเขามีเครื่องนุ่งห่ม มีแร่เหล็ก ไม่ต้องปล้นชิงไม่ต้องทำสงคราม แค่
ยามเหมากู้ชิงเหลียนตื่นก่อนนางจะลุกมาเตรียมน้ำล้างหน้าให้กับสามีแต่เช้า เผยจ้าวหยวนคว้าเอวบางรั้งให้นางลงมานอนข้างๆกอดนางเอาไว้ เขาพลิกกายเกยนางไว้ครึ่งตัวสบสายตาคู่งามก่อนจะจุมพิตเปลือกตา กู้ชิงเหลียนยอมให้เขาเชยชมจนพอใจ ร่างสูงทำท่าจะปลดอาภรณ์อีกครั้งแต่นางคว้ามือเขาเอาไว้"ท่านพี่..ยามเหมาแล้ววันนี้ต้องไปยกน้ำชาคารวะเสด็จพ่อกับเสด็จแม่นะเจ้าคะ จะสายไม่ได้""พี่ยังอยากรักเจ้าอีก""ให้เสร็จตามประเพณีก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่หนีท่านไปไหนหรอก ท่านลางานไว้เจ็ดวันมิใช่หรือคนหื่น""อยู่ใกล้เจ้าแล้วคิดอย่างอื่นไม่ออกเลย อยากรักแต่เจ้าคนดี""ลูกไม้ใต้ต้นจริงๆเชียว""หืม อะไรนะ หมายถึงพี่หรือ"กู้ชิงเหลียนหน้าแดงก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มๆกับคนตัวโต"ข้าเคยได้ยินท่านพ่อเอ่ยกับท่านแม่บ่อยๆว่าจะมาหาเสด็จพ่อต้องดูฤกษ์ยามก่อน คนอะไรขยันรักเมียได้ทุกเวลาให้บ่าวไพร่ให้คนอื่นรอเป็นวันๆ บางครั้งไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาก็มีเพราะท่านอ๋องเอาแต่กักพระชายาไว้ในห้อง ท่านก็คงเหมือนเสด็จพ่อใช่หรือไม่เจ้าคะ""ฮ่าๆๆ คนงามสินสอดพี่ยาวกว่าเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทอีกนะ เช่นนั้นพี่ต้องเก่งกว่าเสด็จพ่อสิ พร้อมไหมรับมือพี่ไหวหรือ
วันนี้เป็นวันมงคลของเผยจ้าวหยวนกับกู้ชิงเหลียน ทั้งคู่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กยามที่ท่านลุงหานมาหาท่านตากู้แต่งงานยียน ท่านป้าเซียวเซียวมักจะพาเด็กๆมาเล่นด้วยกัน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมีบุตรด้วยกันสี่คน กู้ชิงเหลียนเป็นบุตรสาวคนโต ยามนี้อายุสิบหกปีแล้วภายในห้องแต่งตัว เจ้าสาวสวมชุดเจ้าสาวสีเขียวแดงตามธรรมเนียม ข้างๆมีพัดที่ประดับสายไข่มุกห้อยเอาไว้ กู้ชิงเหลียนนั่งให้บรรดาแม่เฒ่าที่ครองรักยาวนานช่วยหวีผมให้ ฉินเซียวเซียวรอให้บุตรสาวแต่งตัวเรียบร้อยก็ให้ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน"แม่เฒ่า หมัวมัวพวกท่านออกไปก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะสั่งบุตรสาวเป็นการส่วนตัวสักหน่อย""เจ้าค่ะฮูหยิน"เหล่าสตรีอาวุโสพากันออกไปจากห้องเนื่องจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เมื่อทุกคนออกไปเถาจื่อก็ปิดประตูแล้วยินเฝ้าอยู่ด้านนอก เพราะว่าฉูหยินมีเรื่องจะบอกกล่าวแก่คุณหนูใหญ่ กู้ชิงเหลียนมองหน้ามารดาอย่างมีคำถามก่อนจะเอ่ยออกไป"ท่านแม่...มีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดดูท่านมีลับลมคมในนัก""เหลียนเอ๋อร์..แม่มีเรื่องอยากกำชับเจ้า รับปากแม่ได้หรือไม่""ท่านแม่บอกมาเถอะเจ้าค่ะ ลูกยินดีทำตามที่ท่านแ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยตื่นตั้งแต่ยามเหมาเพื่อมาเตรียมตัว วันนี้จวนอ๋องต้องไปส่งมอบสินสอดให้กับสกุลกู้ เผยจ้าวหยวนเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อคืน ปีหน้านางกับเขาก็จะแต่งงานกันแล้ว เสด็จแม่บอกว่ารอให้นางโตอีกสักปีเขาจึงรอมาจนถึงป่านนี้ด้านนอกหับสีแดงและกล่องเครื่องประดับวางเรียงราย วันนี้เป็นวันดีเผยจ้าวหยวนไปส่งสินสอด ยามบ่ายสกุลหยางเองก็จะมาเจรจาเรื่องหมั้นหมายระหว่างหยางเยี่ยเฟยกับเผยชิงเหลียนอย่างเป็นทางการเมื่อแสงทองจับขอบฟ้าเผยซ่างกวนก็ตื่นนอน ก่อนจะงัวเงียเดินมากอดภรรยาที่กำลังนั่งอ่านรายการสินสอดอยู่ นางมีบุตรให้เขาแล้วห้าคนเขาเคยโกรธเกลียดนางในครั้งแรกที่ถูกวางยา แต่เมื่อได้รับรู้ว่านางเองก็เป็นเพียงคนที่โชคร้ายที่บังเอิญผ่านเข้ามาในคืนนั้นเขาก็ตามหานางมาตลอด เผยซ่างกวนกอดนางก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนแก้มขาวนวล"ทำอะไรอยู่คนดี""ตรวจดูสินสอดของหยวนเอ๋อร์เพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะไม่ครบ ลูกชายเราแต่งงานทั้งที อีกอย่างเขาเคยประกาศหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทเมื่อตอนที่ได้ห้าขวบว่าจะส่งสินสอดให้ชิงเหลียนยาวยี่สิบลี้ ให้ยาวกว่าของพวกเรากับของพระชายาไท่จื่อเสียอีกเพคะ คิกๆๆ"เสิ่นชิงเวยห
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช