All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 231 - Chapter 240

Ilaria POVNasa kalagitnaan kami ni Sir Keilys ng pinapanood naming Korean thriller nang maramdaman kong nag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa ng pambahay kong shorts. Nakatutok pa rin ang mata ko sa eksena kung saan may kumakatok sa pinto ng bida, pero agad ko rin itong sinilip nang hindi masyadong halata.Pagtingin ko sa screen, nakita ko ang notification. Toph Davis sent you a friend request.“Uy, si Toph,” bulong ko na halos magulat pa. Nakita ko rin kasi agad ang display picture niya kaya nakilala ko agad.Napalingon sa akin si Sir Keilys, nakataas ang isang kilay, nakita niya kasi ang malakas na pag-ilaw ng screen ko. “Sino ‘yon at tila gulat na gulat ka?” tanong niya, habang sumubo ng bibimbap gamit ang chopsticks. “Who texted you?”Nahihiya pa akong sabihin sa kaniya ‘yun, kasi baka kung anong isipin niya. “Uhm, si Toph po… in-add ako sa social media.”Napangiti siya at saka umiling. “Nauna pa siya sa’kin, ha.” Bahagyang tumawa si Sir Keilys at umayos ng upo. “Baka may itatano

Keilys POVBoring simula nung umalis kanina si Ilaria. Walang nakabuntot at wala akong makausap. Sina Manang Lumen, hindi ko naman makausap kapag alam kong marami siyang ginagawa kasama ang ibang mga kasambahay. Talagang si Ilaria lang ang nasanay na akong kausap kapag nandito. Sa ilang araw na lumipas na kasama ko siya palagi bilang personal maid ko, nasanay na ako na palagi siyang nasa paligid ko.Pero, ayos lang, gusto kong makaranas naman siya ng kaligayahan habang nagwo-work sa akin. Alam ko rin kasi na mag-e-enjoy siya sa magiging lakad nila ngayon ni Toph ngayon.Habang nasa kuwarto ako, biglang nag-vibrate ang cellphone sa gilid ng unan ko. Nakita ko sa screen ng phone ko ang pangalan ng taong matagal ko nang kinausap para hanapin ang may sala sa pagkaka-hit and run ni Aling Laria.“Hello,” sagot ko agad nang bumangon ako. Tumayo ako at naglakad palapit sa bintana. Nakasanayan ko na kasi, na kapag may tatawag sa akin, sa bintana ako lumalapit at nag-stay.“Sir Keilys,” anang l

Keilys POVHabang wala si Ilaria, wala akong ibang ginagawa kundi ang manood ng TV sa sala habang nagkakape. Tahimik na tahimik ang paligid, tanging tunog lang ng mga naglilinis na kasambahay, nagluluto sa kusina at usapan ng mga security guard sa labas ang maririnig. Napataas naman ang isang kilay ko nang biglang lumabas sa tv ang balita tungkol sa pamilya ni Lorcan Trey. Binalita sa tv na si Lorcan trey ang susunod sa yapak ng ama nito. Si Lorcan daw ang magiging magaling na CEO ng company nilang pagawaan ng aircon at iba’t ibang appliances. Sa loob-loob ko, natatawa ako, pakiramdam ko kasi, wala siyang magandang gagawin sa company nila kapag nahawakan na niya ‘yun.Napa-advance din tuloy ako ng isip, someday, kapag handa na ako, sure akong ako rin ang hahawak sa company ng mga magulang ko. Company na ‘di hamak na mas malaki sa hahawakan ni Lorcan.Maya maya, pagkatapos ng balita, dinampot ko ang phone ko. Na-boring na naman ako kaya nagliwaliw ako sa mga update sa buhay-buhay ng mg

Ilaria POVMaaga akong nagising kinabukasan. Hindi pa man sumisikat ang araw, tumunog na ang alarm clock ko. Alas singko ang usapan namin ni Nanay. May mahalaga raw siyang ibabalita, at gusto niya akong makita nang personal. Wala naman siyang binanggit sa tawag kagabi, pero ramdam kong hindi ordinaryo ang sasabihin niya.Mabilis akong naghanda. Nagsuot lang ako ng hoodie at leggings, saka nagsuot ng sapatos kailangan kong magmadali kasi alas siyete ng umaga ay dapat nakabalik na ako.Paglabas ko ng villa, dama ko agad ang lamig ng umaga. Nakakatuwa kasi mahamog sa labas. Na-miss kong bumangon ng ganitong oras. Nung nag-aaral ako, ganitong oras palagi ang gising ko.Habang papunta ako sa paradahan ng tricycle, dumaan ako sa paborito naming panaderya. Kumakalam na rin ang sikmura ko kaya naisip kong bilhan si Nanay at Tatay ng mainit na pandesal. Binilhan ko na rin sila ng gatas at kape. Gusto ko rin kasi na kapag uuwi ako sa bahay, may dala ako palaging pagkain.Ilang minuto lang ay n

Ilaria POVMaghahapunan na nang bigla akong tawagan ni Doberlyn. Hindi ko alam kung ba’t ko pa sinagot ang tawag niya, pero siguro dala na rin ng kabiglaan at pangungulit niya sa text kanina pang umaga. Isa pa, gusto ko na ring matapos ang gulong inumpisahan niya.“Puwede ba tayong magkita?” bungad niya agad sa kabilang linya. Halata sa boses niyang parang hindi siya mapakali, parang natatakot. Inamin din kasi ni Sir Keilys sa akin na tinakot talaga nila si Doberlyn at sinabihan na hindi na ako puwedeng guluhin nito. Kaya ngayon, heto, gusto niyang makipag-ayos.Sa dulo ng coffee shop malapit sa tapat ng gasolinahan kami nagkita. Pinayagan naman ako ni Sir Keilys na umalis.Impyernes, nakuha pa niyang magbihis ng maganda, pero bakas ang kaba sa mga mata niya. Hindi ko alam kung nasusuka ako sa pagkukunwari niyang para bang siya pa ang biktima, o dahil masyado akong nasanay sa pagiging maldita niya. Ngayon, tila putol ang sungay niya, hindi niya ako matignan nang nanlilisik ang mga mat