Semua Bab Kakaibang Tikim: Bab 221 - Bab 230

Ilaria POV“Babalik muna ako sa bayan, Iha,” ani ni Manong Egay habang kinukumpuni ang isang supot sa gilid ng pinagbababaan ng mga gamit. “Nakalimutan pala ang pasta, eh paano tayo makakagawa ng carbonara mamayang merienda?”“Okay po, Manong. Ingat po kayo ha,” sagot ko, sabay abot ng wallet para ibigay ‘yung dagdag na bayad kung sakaling kulang ang dala niya.Napakamot na lang siya ng ulo. “Aba, mabait talaga ‘tong batang ‘to. Hindi na, ako na bahala. Babalik ako agad. Baka abutan ko pa kayong naliligo.”Pagkaalis ni Manong Egay, tumingin ako kay Sir Keilys na noon ay naka-upo sa isang malaking bato, hawak ang bote ng tubig, pawisan pero parang batang sabik sa bagong playground. Kitang-kita sa mukha niya ang excitement. Mukhang ligong-ligo na ang pogi kong amo.“Do you want to take a dip now?” tanong ko, kahit halata na sa kilos niyang gustong-gusto na niyang magtampisaw.“Absolutely,” sabi niya. “This heat is crazy. I need to cool down.”Natawa ako. “Sige po, ingat lang kayo. Medyo

Keilys POVMadaling araw nang magising ako. Tila sinisindihan ng apoy ang buong katawan ko. Namumugto ang mga mata ko, at ang lalamunan ko ay tuyong-tuyo. Nang igalaw ko ang aking mga braso, parang biglang nanginig ang katawan ko. Para akong binugbog. Nanlalata. Nanginginig lalo sa lamig.“Damn,” mahina kong bulong habang pinilit kong umupo.Napaatras ako agad sa unan. Hindi ko kaya. Masakit pati batok ko. Siguro dahil ito sa ilog kanina... at sa ulan. Sa totoo lang, worth it naman ang nangyari kanina. ‘Yon nga lang, tila hindi sanay ang katawan ko sa mga ganoong adventure. Saka sa pagligo sa ulan.Kailangan ko ng tulong. Agad kong inabot ang telepono sa bedside table.Tinawagan ko si Ilaria. Ilang segundo pa lang ay sinagot na niya ang tawag.“Oh, Sir Keilys? Bakit gising pa kayo?” mabilis niyang tanong. Halata na may pag-aalala sa boses niya.“I think... I have a fever,” sagot ko habang paos ang boses. “Can you come here, please? I can barely move.”“I’ll be right there po.”Binaba

Ilaria POVPAGKAGISING ko ngayong umaga, narinig kong kausap ni Manang Lumen ang isa sa mga officer para sa magaganap na fiesta. Narinig ko sa pag-uusap nila na may meeting na pupuntahan si Sir Keilys mamaya.Naisip ko, hindi puwedeng um-attend ni Sir Keilys, baka mabinat siya, kakagaling lang nito.Alam kong makakarating agad ‘yun kay Sir Keilys, kaya ako, naupo sa kama ko at naghintay sa tawag niya. Alam ko na rin kasi na hindi siya a-attend, at ako ang sure din na pupunta para mag-proxy sa kaniya.Ganoon nga ang nangyari. Pagkahintay ko ng halos ilang minute, nag-ring ang cellphone ko.Hindi ko na kailangan pang marinig ang sasabihin niya, alam ko na agad. Nagpa-awa effect pa ang bundol kong alaga. Sinabi niya na baka maliyo siya mamaya sa meeting, kaya mahalaga na ako na lang daw ang pumunta. E, ano pa nga bang magagawa ko? Wala namang ibang maaasahan kundi ako lang.Nag-almusal lang ako, pagkatapos ay naligo at gumayak. Ayokong ma-late, baka kasi may makaligtaan akong ganap doon.

Ilaria POVHapong-hapo ako nang magising ako bandang alas kuwatro ng hapon. Medyo masakit pa ang batok ko, siguro dahil sa puyat o baka dahil sa sobrang pagod kahapon sa meeting para sa pagiging hermano mayor ni Sir Keilys. Isama pa na, naging busy kami kagabi ni Manang Lumen sa ginawa naming papaya cake, kakaiba ‘yun, pero ang sarap nung kinalabasan.Pero, ang sarap sa pakiramdam kapag nakakatulog ng hapon. Mabuti na lang, tulog din sa hapon si Sir Keilys, kahit pa paano, nasasabayan ko siyang matulog sa hapon.Pagbukas ko ng pintuan ng kuwarto ko, kaagad kong narinig ang boses ni Sir Keilys. Nakaupo siya sa sofa sa may sala, hawak ang phone, halatang seryoso sa kausap niya.“Yeah, Toph. I’m just thinking maybe Iliana would be a good match—she fits the vibe,” narinig kong sabi niya.Napahinto ako sa paglalakad.Iliana? Sino ‘yun? Siya na ba ang magiging partner niya sa parada at sagala?Parang may kumurot sa dibdib ko. Akala ko ba ako ang isasama sa parada ni Sir Keilys? Ang buong ak

Ilaria POVNagising ako bandang alas nuebe ng gabi. Mainit pa rin ang pakiramdam ko kahit may aircon sa kuwarto, siguro dahil pa rin sa maanghang na dinner namin, samgyup kasi ang request ni Sir Keilys, sobrang naanghangan ako sa dami ng kimchi na nakain ko, pero masarap ah. Nakakatuwa nga, kung hindi pa ako maging kasambahay, hindi ako makakakain ng mga masasarap na pagkain. Sobrang suwerte namin dahil kung anong pagkain ng amo namin, ‘yun ang pagkain namin mga kasambahay niya.Nanunuyot ang lalamunan ko kaya agad akong bumangon. Gusto ko nang masarap na malamig na malamig na tubig, pero pagkalabas ko ng kuwarto, may narinig akong mahinang hikbi.Napahinto tuloy ako sa paglakad. Sa una, akala ko may multo dito sa villa—dahil sa dami ng mga kuwento-kuwento ni Manang Lumen tungkol sa mga nagpaparamdam dito sa lupang tinayuan nitong Villa. Pero hindi. Hindi iyak ng multo ang naririnig ko. Malinaw sa pandinig ko na hikbi ng isang lalaki ang naririnig ko. Parang pamilyar. Naglakad ako pap