บททั้งหมดของ Kakaibang Tikim: บทที่ 251 - บทที่ 260

Ilaria POVPagdating namin sa patio, bumungad sa amin ang makulay na ilaw, ang mga tilian ng mga tao at siyempre, ang sunod-sunod na stalls ng mga pagkain. May popcorn, cotton candy, siomai-an, fishball-an, milktea sa bike cart, at kung ano-ano pang street food. Ang dami naming pagpo-foodtrip-an.“OMG! May kwek-kwek!” sigaw ni Jopay habang lumapit agad sa isang stall.“Sagot ko na milk tea niyo, basta samahan niyo akong manood hanggang matapos ang duet challenge!” tili ni Charitie na agad tumakbo sa bike cart na may ilaw pa sa gulong.Ako naman, naisip kong bumili ng siomai habang nanonood. Tamang-tama, hindi pa ako nagdi-dinner.May ilang upuan sa gilid ng patio kaya doon kami pumuwesto. Ang stage, kahit maliit, ay may effort talaga ang pagkaka-design, may backdrop ng makukulay na telang parang banderitas, at may LED lights na may iba’t ibang kulay. Maganda ang pagkakagawa nito, at ramdam mong pinaghandaan talaga.“Ang hemarno mayor daw ang gumastos sa stage ngayon?” tanong ni Golda

Ilaria POV“Dito na lang ako, Kiyo, salamat at mag-ingat ka sa pag-uwi mo,” sabi ko sa kaniya paghatid niya sa akin sa gate ng villa.Gusto pa niya akong tanawin, kaya lang tinulak ko na ang motor niya kaya kusa na siyang umalis. Siya na nga ang dahilan kung bakit nagalit si Sir Keilys, mag-stay pa siya rito. Medyo nainis tuloy ako ng kaunti.Kung hindi naman kasi niya ako nilapitan sa fried noodles na tindahan, hindi magagalit sa akin si Boy Presa, e. Di sana, kumakain na kami ng masaya ngayon.“Uy, Miss Ilaria, bakit humaharurot ang sasakyan ni Sir Keilys? May nangyari ba?” tanong naman agad sa akin ni kuyang security guard.“Wala naman, baka nagmamadali lang talaga,” sagot ko at saka ko na siya iniwan ka agad.Tumakbo na ako, baka sakaling maabutan ko pa si Sir sa sala o sa dining area, kasi inaya niya akong sa villa na mag-dinner.Pagpasok ko sa loob, sinalubong ako ni Manang Lumen na nag-aalala. “Anak, Ilaria, anong nangyari at nagdadabog si Sir mo pag-uwi?” tanong niya.“Nasaan

Keilys POVEksaktong alas-tres nang tumunog ang alarm clock ng cellphone ko. Hindi ko namalayanng nakatulog na talaga ako ng husto dito sa sofa sa sala ng villa. Agad akong napabalikwas at pinatay ang alarm. Ilang segundo lang ang nakalipas nang marinig ko ang pagbukas ng gate at ang pagpasok ng sasakyan sa loob ng bakuran ng villa.Alam ko na agad kung sino iyon.“She’s here,” bulong ko habang mabilis na inayos ang sarili. Nagmadali akong pumunta sa banyo para maghilamos, magsuklay at magsuot ng mas maayos na shirt. Hindi puwedeng mukhang bagong gising lang ako sa pagharap sa bestfriend ko. Matagal din kaming hindi nagkita, kaya gusto ko namang maayos ang unang bungad ko sa kaniya.Pagbalik ko ulit sa sala, pumwesto agad ako sa may pinto. Ilang sandali lang ay bumukas na ito. Bumungad sa akin si Iliana na may bitbit pang isang maleta. Nakangiti siya sa akin, gaya ng dati. Para bang hindi lumipas ang ilang buwan na hindi kami nagkita.“Keilys! You look like you just woke up,” natatawa

Ilaria POVPagkatapos kong maligo, nagsuot lang ako ng simpleng damit na pang-araw-araw. Nagpulbo lang ako at konting liptint, saka ako lumabas ng kuwarto. Nang makalabas na ako, tumuloy agad ako sa kusina para magtanong kay Manang Lumen kung may almusal na rin ba. Ngunit bago pa ako makakain, naalala ko ang isa sa mga pinaka-importanteng kailangang maasikaso ngayong araw, ito ay ang pagbili ng mga kawayan para sa sagala at parada na malapit nang mangyari.Isa ‘yon sa mga task ni Sir Keilys bilang hermano mayor, pero siyempre, dahil may bisita siya ngayon—si Iliana—at nadagdagan pa ng isang malditang Ceska, ako na naman ang kailangang umako ng trabaho. Okay lang naman sa akin. Kung tutuusin, mas gusto ko pa nga ‘yon kaysa magpaiwan sa villa kasama ang malditang si Ceska.Ilang beses ko na ring napapansin ang pagiging cold ni Sir Keilys ngayong umaga kaya parang ayoko muna rito talaga sa villa. Parang may pader sa pagitan naming dalawa. Hindi ko alam kung iniisip lang niya na kailangan

Ilaria POVNasa kalagitnaan ako ng pag-inom ng kapeng barako na inihanda ni Kiyo nang may maramdaman akong panginginig ng cellphone sa bulsa ng suot kong bag. Kinuha ko iyon kasi alam kong nag-reply na si Manang Lumen.“Ilaria, anak, kailangan mo nang umuwi. Galit si Sir Keilys mo. Sabi niya, linisin mo na daw ang kuwarto niya, ngayon din.”Napangisi ako. Galit na naman siya. Dahil nga ito kay Kiyo. Bakit naman kaya? Magkagalit ba sila? Dati ba silang magkakilala at magkaaway?Napabuntong-hininga ako at sa halip na sumagot, pinatay ko ang cellphone. Kunyari, lowbat na lang ako. Galit na rin naman siya, susulitin ko na para isang galitan na lang.Basta, ayoko munang umuwi ng maaga.Ngayon pa nga lang ako nag-e-enjoy sa masarap na almusal, pauuwiin na agad ako. Magiging matigas muna ang ulo ko ngayon. Minsan lang ito, aba, hindi naman ata ay palagi akong good girl sa amo kong si boy presa. Dapat, may nakikita rin siyang bad side sa akin. Lalo na’t pinainit din ni Ceska ang ulo ko ngayon