All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 241 - Chapter 250

Ilaria POVPagkaluto ng sopas nung alas nuebe ng umaga, hinanda na agad ito ng mga manang para dalhin sa mga kalalakihang nagkakabit ng banderitas.“Ilaria, sasama ako kapag dinala mo ‘yan sa mga boys,” dining kong sabi ni Sir Keilys nang makita niyang dadalhin ko na sa loob ng sasakyan ang sopas na nasa mga microwavable containers.“Sige po, mag-ready na po kayo dahil dadalhin na po natin ito sa kanila pagkahot po nitong mga sopas at tubig,” sagot ko sa kaniya.Nakita kong tumango siya at saka nag-ayos. Inayos kong mabuti ang mga sopas sa likod ng sasakyan, mahirap na, baka matapon, nakakahiyang malibagan ang magandang sasakyan, mukhang kakalinis pa naman nito.Maya maya, nakasalubong ko siyang may bitbit ng mga bottle water. “Ay, sir, kaya niyo po ba?” tanong ko.Nakita kong kumunot ang noo niya. “Ilaria naman, lalaki pa rin ako, anong akala mo sa akin. Barbell nga na kay bigat-bigat ay nabubuhat ko, ito pa kaya?”Napangisi na lang ako nang tignan ko siyang ilagay ang mga bottle wat

Keilys POVNGAYONG hapon, pagkatapos naming magpakain ng spaghetti sa mga nagkakabit ng banderitas, sumama naman ako kay Ilaria sa bahay nila.Pagkarating namin sa tapat ng bahay nila, napansin ko agad ang maliit na bakod na gawa lang sa kahoy, may mga luma’t kalawangin na pako. Ang mismong bahay ay yari sa pinagtagpi-tagping kahoy, may ilang bahagi ng yero sa bubong na halatang pinagsama-sama na lang mula sa kung saan. Parang kahit isang malakas na ihip ng hangin ay kaya nang itumba ang bahay nila.Nang mapansin ko iyon, biglang humigpit ang pagkakahawak ko sa supot ng prutas na dala ko.“Pasok ka, Sir Keilys,” ani Ilaria habang nakangiti sa akin. Kita sa mukha niya ang bahagyang kaba, marahil ay nahihiya siya sa simpleng bahay nila na makikita ko.“Oo, sige,” sagot ko habang panay pa rin ang tingin sa buong paligid.Sumunod ako sa kaniya. Habang naglalakad ako papasok sa loob, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Ngayon ko mas nage-gets kung bakit gusto niyang abuti ang pangar

Ilaria POVTalaga ngang mararamdaman na ng mga Taga-Yay town ang nalalapit na fiesta. Nakakabit na ang mga banderitas, sobrang ganda nitong pagmasdan, kaya lahat ng tao, nasisiyahan lalo kapag sobrang hangin kasi halos nagsasayaw ang mga ito at kaygandang talagang pagmasdan lalo. Nakaraos na kami sa banderitas nung nakaraang araw. Ngayong araw, stage naman sa patio ang kailangang asikasuhin. Kasi ngayong gabi, sisimulan na ang mga palabas bilang countdown sa nalalapit na fiesta. Limang araw pa bago ang mismong kapistahan, pero dito sa bayan namin, parang fiesta na agad ang bawat gabi.Habang bitbit ko ang clipboard at checklist, tumingala ako sa araw. Sobrang init ata ngayon, pero kailangan ko itong kayanin. Wala pang alas-nuwebe ng umaga pero parang alas-dose na agad. Sa isip-isip ko, gastos na naman ‘to para kay Sir Keilys. Pero ewan ko ba, ako lang ang nanghihinayang sa gastos, kahit siya, parang wala lang sa kaniya ‘yon. Mag-aabot lang siya ng pera na para bang limang piso lang a

Ilaria POV“Salamat po, Manang Lumen, I love you po,” sabi ko kay Manang Lumen nang matapos na niyang ilagay ang bimpo sa likod ko.“Oh, sige, mag-report ka muna kay Sir Keilys, ihahanda ko na nag lunch mo,” sabi pa niya, pipigilan ko sana siya kasi hindi naman ako amo rito, pero wala rin naman akong magagawa kasi gagawin pa rin ‘yon ni Manang Lumen kasi ‘yun ang gusto niya. Siguro, utos din sa kaniya iyon ni Sir Keilys kanina.Ngumuso si Sir Keilys sa direksyon ng sofa sa sala. Pagkatapos ay nauna siyang naglakad kaya sumunod nalang ako.“So, anong nagyari? Nagawa ba ang stage? May kulang pa ba sa dapat bayaran sa stage? Ano? Bukod sa pagpapa-cute mo sa mga lalaki roon, ano pang mare-report mo?”Bumuntong-hininga ako, talagang sineryoso niya ang biro ko.“Wala namang problema po, okay na ang stage, magagawa na po siya at magagamit mamayang gabi. Saka, ito nga pala ‘yung perang natira,” nilabas ko ang eight thousand pesos sa waller ko, “hindi na twenty thousand ang gastos sa stage, ka

Ilaria POV“Ang sweet niyo po pala sa isa’t isa,” sabi ko habang kunyari ay abala sa pagtingin sa daan. Hindi ko siya matignan sa mukha niya ngayon.“Of course. She’s been my best friend since highschool,” sagot niya, tapos ay tumingin saglit sa’kin. “Alam mo, kung ikaw ang Iliana sa buhay ko, malamang pinagluluto rin kita ng mango graham araw-araw.”Napatingin ako sa kaniya at medyo natawa na rin. “Sir naman…”“Joke lang,” sabi niya at saka na rin tumawa. Nagpapatawa siya kasi ramdam pa rin niya siguro na wala ako sa mood. Nakatingin siya sa kalsada pero hindi rin mapigilang ngumiti. “Pero seryoso, I just want her to feel welcome tomorrow. Kaya gusto ko perfect ‘yung dessert na favorite niya.”Tumango lang ako. Naiintindihan ko naman. Pero kahit na, hindi ko rin mapigilan isipin kung gaano siya ka-special para kay Sir Keilys. Siguro, sobrang dami na nilang happy moments? Pero naisip ko rin, hindi manlang ba na-inlove si Sir Keilys sa kaniya?Kung maganda si Iliana, aba, imposibleng h