All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 71 - Chapter 80

Keilani POVNaguguluhan ako kung bakit biglang nag-text si Davina, humihiling na makipagkita sa akin ngayong tanghali. Nung mabuntis na ako ay parang tamad na tamad na akong maglalabas at kumilos. Nakakatamad maglakabas.Nang sinabi niyang tungkol kay Braxton ang pag-uusapan namin ay nakuha niya ang atensyon ko. kaya kahit may kutob akong hindi maganda, hindi ko na rin napigilan ang sarili kong pumayag. May isang bahagi sa akin na gustong malaman kung anong gustong sabihin ni Davina.Dinampot ko ang tasa sa table ko at inubos ko ma ang laman ng kape na iniinom ko. Inubos ko na rin ang slice cake na nasa platito ko at pagkatapos ay nag-ayos at naghanda na ako para umalis.Habang inaayos ko ang bag ko sa counter ng coffee shop, naramdaman kong may lumapit sa akin. Si Celestia. May hawak siyang tray ng coffee cups at pastry, sayang-saya na naman siya sa pa-free taste kapag may mga bagong menu kami na ilalabas kasi lahat ng staff ko ay may karapatang tikman iyon para magbigay ng comment

Sylas POVAng tao talagang si Braxton, akala mo kung sinong matapang. Kinalat niya ang balitang kinabit ko raw ang asawa niyang si Keilani. Well, totoo naman pero ang hindi ko maintindihan ay saan siya kumukuha ng lakas ng loob na labanan ako?Hindi ko alam kung tanga siya o talagang wala lang siyang takot kung sinong kinakalaban niya. Pero isang bagay ang sigurado, nagkamali siya ng sinubukan niyang guluhin ang buhay ko.Kasalukuyan akong nakaupo sa executive chair ng opisina ko, hawak ang baso ng mamahaling whisky habang binabasa ang ulat ng mga tauhan ko. Nagpadala ako ng ilan sa kanila para kausapin si Braxton. I knew he needed a lesson he wouldn’t forget. Kung akala niya kaya niyang makipaglaro sa akin, mali siya. Subukan lang niyang gumawa ng mali, bugbög siya sa mga tauhan ko, ‘yun ang utos ko.“Sir, we’ve delivered the message,” sabi ng head ng security ko habang kausap ko ito sa telepono.“Good. How did he react?” tanong ko, pormal at kalmado ang tono pero may bahid ng poot s

Keilani POVMag-aalas dos na ng madaling araw nang makarating kami ni Sylas sa airport. Ang sosyal nung car na sinakyan namin, luxury car. Tapos may mga tagabuhat kami ng mga gamit Para akong may kasamang hari na walang iniintindi kasi may mga tauhan siya na gagawa ng lahat.Nasa tabi ko si Sylas, palaging kalmado at walang bakas ng kaba, habang ako naman ay halos hindi mapakali sa kaba at excitement. Ito ang unang beses kong sasakay ng eroplano. At VIP pa? Parang hindi ko pa rin maisip na ito na talaga ang nangyayari.Pagpasok namin sa airport, diretso kami sa isang private entrance. Malayo sa karaniwang pila ng mga pasahero, dumaan kami sa isang express lane na parang dinisenyo lamang para sa mga taong kasing yaman ni Sylas.“Is this really happening?” tanong ko sa kanya, habang nililingon ang bawat sulok ng private terminal. Napakaganda ng lugar, may mga plush na upuan, eleganteng dekorasyon at tila walang katapusan ang alok na pagkain at inumin.Sylas smirked, his tone teasing. “W

Keilani POVPagbagsak ko sa malambot na kama sa loob ng napakalaking kuwarto ko, parang nawala lahat ng bigat sa dibdib ko. Tahimik ang paligid, walang alingawngaw ng ingay mula sa labas na dati ay bahagi na ng buhay ko. Sa wakas, naramdaman kong payapa ang isip ko at ang puso ko. Sa loob ng mga nakaraang buwan, halos hindi ako makatulog ng maayos dahil sa dami ng iniisip. Pero ngayon, sa unang pagkakataon, ang bigat ng mga problema ko ay parang nawala na lang sa ere.Bumangon ako mula sa kama at tumingin sa paligid. Ang laki talaga ng kuwarto ko, parang isang maliit na mundo na ginawa para lang sa akin. Para na talaga akong princessa.“Thank you, Sylas,” bulong ko sa sarili ko bago ko pumikit. Napakaaliwalas ng pakiramdam. Ganitong buhay ang dati ko pa gustong maranasan. **Pagmulat ng mga mata ko kinabukasan, naramdaman kong lalo pang lumamig. Kahit nakakumot ay ramdam na ramdam ko ang lamig. Tumihaya ako at napansin kong may liwanag nang tumatagos sa bintana mula sa labas. Iniunat

Keilani POVMakalipas ang ilang araw ng pag-inom ng gamot na inireseta ng ob-gyn, naramdaman kong bumalik na rin ang sigla ng katawan ko. Hindi na barado ang ilong ko at wala na rin ang mabigat na pakiramdam sa ulo. Sa wakas, pakiramdam ko ay kaya ko na ulit gawin ang mga bagay na gusto ko.Isang umaga, habang nakaupo ako sa kusina at iniinom ang mainit na tsaa, lumapit si Sylas. May hawak siyang isang kahon na balot ng eleganteng packaging at isang pile ng mga libro.“Good morning,” bati niya habang inilalapag ang mga ito sa lamesa.“What’s this?” tanong ko na medyo nagtataka pero excited din.“It’s for you,” sagot niya. “I want you to start preparing for Merritt AeroWorks. Once you give birth and are ready, I’ll officially bring you into the company. We’re expanding fast, and I need someone I trust to be part of it.”Napatingin ako sa kaniya, hindi sigurado kung dapat ba akong matuwa o ma-pressure. Pero grabe, parang gusto kong kasal muna ang mauna bago ito. Joke, baka lang naman. P