All Chapters of (ของหวง) มาเฟีย BAD: Chapter 101 - Chapter 110

#ภายในห้องเมื่อเปิดประตูเข้ามาภายในฉันก็ถึงกับตาลุกวาว มันเป็นห้องที่สวยมาก ๆ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้สัมผัสห้องในโรงแรมที่หรูหราแบบนี้ ทำให้ทุกอย่างมันทำให้ฉันตื่นเต้นไปหมด“ว้าว โซฟาใหญ่มากเลยค่ะคุณเฟย” ฉันบอกแล้วก็วิ่งมานั่งบนโซฟาแล้วขย่มเบา ๆ “นิ่มมาก ๆ ด้วย คุณลองมานั่งดูสิคะ”อุตส่าห์ชวนมานั่งแต่ก็ถูกคุณเฟยเพิกเฉยไร้อารมณ์ร่วมพอลุกขึ้นจากโซฟาแล้ว ฉันก็วิ่งไปในห้องนอนพร้อมกับเอาร่างเล็ก ๆ ของตัวเองล้มลงบนเตียงแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาราวกับเด็กเจอสิ่งที่ถูกใจ“ถ้าหนูได้นอนบนเตียงนี้คงหลับสบายแน่ ๆ”“บนเตียงนี้ไม่ใช่ที่ของเธอ ลุกขึ้น!!” คุณเฟยตวาดบอกเสียงดุ ทำเอาฉันรีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนอย่างรวดเร็วจนหน้ามืด“จะให้หนูนอนที่โซฟาจริง ๆ เหรอคะ” ฉันถามเสียงเศร้าเผื่อเจ้านายจะเห็นใจ“เดี๋ยวพนักงานจะเอาเตียงเสริมมาให้ แล้วก็อย่าทำหน้าตาปัญญาอ่อนแบบนั้นให้ฉันเห็นอีก”ทำหน้าปัญญาอ่อนงั้นเหรอ คำพูดแต่ละคำของคุณเฟยแทบจะทำให้ฉันร้องไห้ได้เลยนะ ถ้าฉันเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยกว่านี้คงได้ร้องไห้วันละห้ารอบแน่ ๆ“ยืนอยู่ทำไมรีบออกไปข้างนอกสิ หรือจะให้ฉันลากออกไป”“เปลี่ยนเป็นลากขึ้นเตียงแทนได้ไหมคะ ^_^”

ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งออกจากห้องไม่กล้าแม้แต่จะอาบน้ำ จะบอกว่ารู้สึกอับอายก็ไม่ผิด คำพูดของคุณเฟยมันแทงใจมาก“พูดไม่รักษาน้ำใจกันเลย” ฉันก้มหน้าพึมพำเบา ๆ กับตัวเองตอนนี้สมองเริ่มคิดหาเงินด้วยวิธีอื่น แต่ถ้าฉันยังอยู่เป็นจำเลยแบบนี้ มันก็ไม่สามารถทำงานอย่างอื่นได้ เมื่อไรจะหลุดพ้นก็ไม่รู้ หรือจะต้องลุยต่อสมองมันแบ่งแยกเป็นสองทาง ทางหนึ่งคือเดินหน้าต่อ อีกทางคือหยุดแค่นี้“… จนตรอกขนาดนี้จะหยุดได้ยังไงเล่า!!”ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อตัดสินใจเดินหน้าต่อ แอบรู้สึกเสียดายที่เมื่อรู้ว่าตัวเองใจปลาซิวไม่กล้าพิสูจน์อุตส่าห์มีโอกาสแล้วแท้ ๆ จะย้อนเวลากลับไปก็ทำไม่ได้หากมีครั้งหน้าฉันจะไม่ลังเล จะไม่กลัว ที่คุณเฟยพูดเมื่อครู่ก็คงแค่ขู่ให้ฉันหยุดตอแยกับตัวเอง“… จูบแรกของฉัน” ฉันยกมือขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากตัวเองเบา ๆ สมองคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ถูกจูบแบบไม่ทันตั้งตัวใบหน้ามันเริ่มร้อนผ่าวหัวใจดวงน้อยเต้นรัว ๆ สาวน้อยแรกแย้มอย่างฉันถูกขโมยจูบแรกไปแล้ว แถมยังถูกจูบอย่างไร้ความปรานีอีกด้วยฉันลุกขึ้นเดินมาที่ตู้เย็นเพื่อจะกินน้ำเพื่อดับร้อนจากความคิดบ้า ๆ เมื่อครู่ แต่พอเปิดตู้ก็เห็นว่าข้างใ

ประโยคนั้นมันทำให้รู้สึกจุกอกดีเหมือนกัน ‘ความต้องการของฉันแค่คนเดียว’“ใช่ค่ะ ครั้งนี้มันคือความต้องการของหนู แต่ถ้าคุณเฟยเกิดติดใจขึ้นมาครั้งต่อไปขออนุญาตเก็บเงินนะคะ ช่วงนี้ร้อนเงินมาก ๆ” เพราะคำพูดร้ายกาจก่อนหน้านี้ของคุณเฟย ทำให้ฉันรู้สึกแย่ก็เลยแก้ด้วยการบอกไปแบบติดตลกเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันตึงเครียดมากนัก“ฉันไม่ใช่พวกหมกมุ่นเรื่องเซ็กซ์”“หลังจากมีอะไรกับหนูคุณอาจจะเปลี่ยนเป็นพวกหมกมุ่นก็ได้”“ผู้หญิงที่พร้อมอ้าขาให้ฉันอย่างเธอมีอีกเยอะ อย่ามั่นใจขนาดนั้นว่าฉันจะสนใจแค่เธอ”“…” ลืมคิดไปสนิทว่าทั้งหล่อและรวยอย่างคุณเฟยมันไม่ยากเลยหากต้องการใครสักคนมาปรนเปรอความต้องการนั้น หรือว่าการทุ่มเทร่างกายในครั้งนี้ของฉันมันจะเสียเปล่า“ก็แค่บริสุทธิ์…” สายตาคมเลื่อนต่ำลงมองที่หน้าอกสองเต้าแล้วก็ไล่สำรวจไปจนทั่วเรือนร่างของฉัน สักพักก็พูดต่อ “ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น”เหมือนถูกของแข็งฟาดแรง ๆ ที่หน้า คำพูดนั้นกับสายตาที่มองเรือนร่างของฉันมันหยามกันเกินไปแล้วนะ คิดว่าตัวเองมีเงินอยู่เหนือกว่าแล้วจะพูดอะไรก็ได้หรือไง เอาแต่พูดย้ำประโยคเดิม ๆ อยู่ได้ ถ้ามีเงินเมื่อไรฉันจะไปทำหน้าอกให้มันใหญ่ ๆ เท

ยังจำได้ดีว่าตอนที่มีอะไรกัน คุณเฟยพูดเองว่าเขาไม่ใช่คนหมกมุ่นเรื่องเซ็กซ์ แถมยังบอกอย่างมั่นใจว่าไม่ได้สนใจอะไรในตัวฉัน ไม่มีความน่าดึงดูด แต่ตอนนี้กลับทำเหมือนกำลังมีอารมณ์เพียงแค่ฉันนั่งอยู่บนตัก“หนูเพิ่งผ่านการมีอะไรกับคุณแค่ครั้งเดียว ราคาคงไม่ตกหรอกค่ะ”“ดูเหมือนเธออยากจะหนีไปให้พ้น ๆ จากฉัน”“หนูไม่อยากอยู่ให้คุณรำคาญต่างหากค่ะ”“ขอให้ฉันขายตัวเองให้คนอื่นเพื่อแลกเงิน เธอไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเอง?”“ศักดิ์ศรีมันเอามาใช้จ่ายแทนเงินได้ไหมล่ะคะ หนูไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีอะไรติดตัวเลยสักอย่าง” ไม่ชอบที่ต้องมาซีเรียสกับชีวิตของตัวเองมากมายหรอก ฉันชอบคิดบวกให้ตัวเองมีความสุขมากกว่า แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้“ฉันชอบที่เธอดิ้นรนหาเงิน แต่วิธีที่ใช้มันดูโง่ไปหน่อย”“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ซื้อหนูสิ หนูจะได้มีเงินมาให้หนี้แทนป้า” ไม่รู้จะหาวิธีไหนแล้ว ทำยังไงคุณเฟยก็ไม่ยอมจ่าย ตั้งแต่ถูกจับตัวมา เขาไม่เคยยื่นเงินให้ฉันแม้แต่บาทเดียว“ทำไมต้องจ่ายให้กับของที่ฉันได้มาแล้ว?” สายตาเย็นชาคู่นั้นเลื่อนต่ำมองในระดับต้นคอของฉัน ก่อนที่คุณเฟยจะโน้มลงมาใกล้ ๆ ทำเอาฉันเกร็งแทบกลั้นจู่ ๆ เหตุการ

ทั้งที่บอกไปแล้วว่าหายกลัว แต่พอจะลุกขึ้นคุณเฟยก็ไม่ยอมปล่อย“มีธุระไม่ใช่เหรอคะไม่รีบแล้วเหรอ”“ไอ้ลีวายคงจัดการแทนฉันไปแล้ว” ไม่รู้ว่าคนที่เขาพูดถึงคือใครแต่ดูท่าคงสนิทสนมกันพอสมควรถึงได้ใช้สรรพนามแบบนั้น“ลุกขึ้นไปจากตัวหนูได้แล้วค่ะ”“เธอตั้งใจเล่นตัวให้ฉันยอมจ่าย?” คนที่คร่อมอยู่ด้านบนเอ่ยถาม“คิดแบบนั้นก็ได้ค่ะ เงินมาผ้าหลุด แต่คุณเป็นพวกไม่หมกมุ่นเรื่องบนเตียงนี่คะ แล้วจะถามทำไม”“ฉันไม่หมกมุ่นไม่ได้แปลว่าเซ็กซ์เสื่อม”“ก็คุณพูดเองนี่คะว่าไม่สนใจหนู ไม่ยอมจ่ายก็ลุกขึ้นไปเลยค่ะ รวยซะเปล่า จะมาขอกินฟรีได้ยังไง” มันน่าหงุดหงิดเหมือนกันนะ นี่มันครั้งที่สองของคืนนี้แล้วที่คุณเฟยคิดจะแอ้มฉัน ปากบอกไม่สนแต่มือไวยิ่งกว่าปลาหมึกซะอีก เงินก็ไม่ยอมจ่าย“จะเอาเท่าไร” จู่ ๆ คุณเฟยก็ถามกลับมาเหมือนสนใจจะจ่ายให้ ฉันก็เลยรีบตอบ “หนึ่งแสนต่อหนึ่งครั้งค่ะ”“ตกลงตามนั้น” พูดจบใบหน้าคมคายก็ก้มลงมาทำเหมือนจะจูบราวกับทนไม่ไหวอีกต่อไป ฉันจึงรีบใช้มือดันเอาไว้ก่อนเพราะยังไม่เข้าใจที่พูดเลย “หมายความว่ายังไงคะ คุณจะจ่ายเงินให้หนูเหรอ”“อืม”“0_0 พูดจริง ๆ เหรอคะ” ฉันมองคนด้านบนอย่างไม่เชื่อ ก่อนหน้านี้