บททั้งหมดของ The Missing Piece: บทที่ 11 - บทที่ 20

WALANG kalam-alam si Jacob na habang abala siya sa pagmamasid sa dalaga ay may isang tao ring kanina pa sa kanya nakatingin.“May gusto sa kanya, ano?” tudyo sa kanya ni nanay Minerva.Hindi niya namalayan na nasa tabi niya na pala ito. Hindi man lang niya naramdaman ang paglapit nito, ibig sabihin lang ay naka focus ang buong atensyon niya sa dalaga.“Paano niyo naman po nasabi, Nay?” kunwari’ y maang-maangan pa siya.“Hijo, sa edad kong ‘to, kabisado ko na ang bawat kilos nang isang taong may nais ipahayag na damdamin sa kanyang natitipuhan. Pilit mo man itong itago, pero hindi makapag sisinungaling ang mga mata mo kung paano mo tingnan si Michaela.”Hindi siya agad nakapagsalita. Tumpak na tumpak kasi ang sinabi nito at natamaan siya roon.“Alam na ba niya?” muling tanong nito.“Hindi pa po, Nay. Siguro hindi muna sa ngayon, baka mabigla siya at iwasan pa ako. Eh, baka mas lalo lang maging kumplikado. Sa tingin ko kasi, nag e-explore pa siya sa buhay niya kasi bata pa siya. At sa n

TAMA nga ang sinabi ni nanay Minerva. Nang magkatipon-tipon na ang lahat ng katulong sa loob ay daig pa ang sabungan sa ingay ng mga ito. Para itong mga batang naghahabulan, naghaharutan, nagbabatuhan ng unan at nagkakantahan kahit wala sa tono.Si nanay Minerva naman ay walang ibang nagawa kundi ang pulutin ang mga pinagbabatong unan at kumot ng mga ito.Halos kasi karamihan sa mga ito ay hindi nalalayo sa kanya ang edad, kaya nagkakasundo sa kanilang mga trip. Halos puro lang din ito mga taga probinsiya na lumuwas ng bayan para sumubok na magtrabaho para sa pamilya. Siguro kung may pamilya rin siya, ganoon din ang gagawin niya.Hindi tuloy niya maiwasang makaramdam ng inggit. Buong buhay niya ay hindi man lang niya naranasan ang ganito kasayang buhay. Ni hindi rin siya nagkaroon ng mga kaibigan noong elementary at high school dahil sinisiraan siya nang pinsang si Julia sa lahat ng mga kaklase niya kaya nilalayuan siya.Kaya wala siyang matatawag na kaibigan. Kung hindi pa siya uma

MUKHANG kumalma na ang dalaga dahil ito na mismo ang kumalas sa pagkakayakap niya rito.“So-sorry, ha? Kasi, alam mo naman, wala akong kamag-anak at kaibigan na mapagsasabihan o mapaglalabasan ko ng hinaing. Magaan ang loob ko sa ‘yo kaya siguro nagawa ‘kong ikwento ang masalimuot kong buhay.”“From now on, I will always drop you off and pick you up. Or, if I can’t, my bodyguards are just there. Basta kung may pupuntanahan ka man, kailangan mong magsabi at magpaalam sa ‘kin, okay? My bodyguard is also your bodyguard. Hindi na kita papayagang lumabas o lumakad ng mag-isa. Asahan mong kahit saan ka magpunta, ay may nakasunod sa ‘yong bodyguard.”“Thank you, Jacob. Alam mo bang dahil sa sinabi mong ‘yan, nawala na ang takot ko na araw-araw kong nararamdaman? Ngayon ay mapapanatag na ang kalooban ko. Makakalakad na ako sa labas ng walang iniisip na nakaambang panganib.”Nabigla siya nang ito na mismo ang kusang yumakap sa kanya. Ramdam na ramdam niya ang pagkakadikit ng malambot na katawa

HINDI agad sila makaalis-alis kahit na kanina pa sila nakapasok sa sasakyan at pinaandar na ng binata ang makina dahil sa napakaraming bilin at pagpapaalala ni nanay Minerva sa kanilang dalawa.Ganito pala ang pakiramdam ng may magulang na nag-aalala at nagpapaalala. Napakaswerte ng binata dahil kahit na hindi man nito kasama ang mga magulang ay may nanay Minerva itong nagsisilbing ama at ina rito.“Hijo, Jacob. Magdahan-dahan ka sa pag da-drive, ha? Huwag masyadong magmamadali lalo na at may kasama ka. Huwag palaging magpapalipas ng gutom dahil kapag nagkasakit ka, naalala mo ba kung paano kita paluin sa p*wet no’ng bata ka pa? gagawin ko ulit sa ‘yo ‘yon kahit pa matanda ka na.”“Nanay, palagi mo nang sinasabi sa ‘kin ‘yan kapag umuuwi ako rito. Halos makabisado ko na nga ‘yang linyahan niyo, eh. Nakakahiya naman dito sa kasama ko na naririnig niya lahat ng mga sinasabi niyo sa ‘kin,” tukoy nito sa kanya habang nanunulis ang nguso.“Aba ‘y sumasagot ka pa talaga! Kapag hindi mo talag

KUNG hindi lang naalala ni Michaela na nakikinig lang pala siya sa usapan ng mga ito ay baka kanina niya pa ito nilusob at sinabunutan.“Alam mo Glydel, may ginagawang hakbang si Nessa na kami lang ang nakakaalam. At sa tingin ko, may kakaibang namamagitan diyan sa pulubing waitress at kay Jacob. Nakikita mo naman, ‘di ba? Sabay silang pumapasok at sabay ding umuuwi, at ang masaklap pa, Nawala sila ng halos limang araw ng magkasama. Kaya kung ako sa ‘yo, mag-isip ka ng mabuti bago mo kami suwayin. Dahil kung ako lang, kaya naman kitang pagbigyan diyan sa kagustuhan mo. Eh kaso, ibahin mo si Nessa. Iba ang likaw nang bituka no’n. Gagawin no’n ang lahat ng gusto niya at walang makakapigil,” pinal na sambit ni Geneva bago nito talikuran si Ms. Glydel.Agad naman siyang umalis sa pintong pinagkukublian dahil papunta na si Geneva sa direksyon niya.Ngayon ay malinaw na sa kanya ang lahat. Noong mga oras na pinakitaan siya ni Ms. Glydel ng hindi maganda ay nandoon din si Geneva. Ito pala an