บททั้งหมดของ The Missing Piece: บทที่ 31 - บทที่ 40

INISMIRAN niya rin ang mga grupo ng kuhol na pinagkakaisahan siyang tarayan. Mapagpatol pa naman siya pagdating sa mga gano’ng klase ng tao.Bumalik lang ang atensyon nung nagmamagandang kuhol sa binata nang muli itong magsalita.“We are here to meet Benjamin Alvarez,” si Jacob.“Do you have an appointment with him?” tanong nung babaeng mukhang kuhol.“Yes.”“Just a moment, Sir. I will call him to let him know that you are looking for him.”“Alright, were willing to wait.”Dinampot nito ang telepono at nag-dial ng numero. Maya-maya lang ay may kausap na ito sa kabilang linya.“Mr. Alvarez, Mr. Perkins is here and his secretary to meet you. Should I send them in?”Napataas ng wala sa oras ang isa niyang kilay. Anong secretary pinagsasabi nito? Hindi naman siya pinakilala kanina ni Jacob bilang secretary. Tumingin pa talaga ito sa direksyon niya nang banggitin nito at pinagdidiinan ang word na ‘secretary’, akala naman nito ay maaapektuhan siya dahil lamang doon.Baka kapag nalaman niton

NANG hindi pa rin magawang sumagot ng matanda, ay tumayo na si Jacob. Sinenyasan niya rin ang dalaga na tumayo na rin, na agad naman nitong sinunod.“Mr. Alvarez, pakisabi sa nag-utos sa ‘yo na pumalpak ka sa interview ko. At sa susunod, kung magpapadala sila ng tao, ay ‘yong hindi sana madaling mabuko. Iyon bang kayang sagutin lahat ng mga katanungan ko. At higit sa lahat, magpadala naman sila ng kumpletong armas para naman may maipansalag siya sa lahat ng mga pampasabog na ibabato ko. At dapat ‘yong marami ring kaalaman, at ang panghuli, pakisabi sa kanya na kahit kailan, hindi ko kakailanganin ang kakarampot niyang pera na nanggaling sa masama. At balang araw, wala siyang ligtas sa ‘kin kapag nalaman ko kung sino siya, maghintay lang siya dahil malapit ko nang malaman,” huling sambit niya sa matanda na nananatiniling walang imik.Ni hindi ito nag-atubiling pigilan siya o magmakaawa sa pakay dahil kitang-kita niya sa reaksyon nito na nasapol ito sa lahat nang mga sinabi niya.Inakay

WALANG pagsidlan ang kasiyahang nadarama ni Jacob dahil sa wakas, ay sinagot na siya ng dalaga. Hindi tuloy niya alam kung paano kikilos ng normal dahil sa sobrang kilig at excitement na nararamdaman.Kasalukuyan na silang bumibiyahe pauwi at dahil hapon na silang lumabas ng forest park, ay naipit sila sa traffic.“Naku Jacob, mukhang matatagalan tayo sa byahe natin ngayon pauwi. Mas lalong humahaba at bumabagal ang daloy ng traffic,” komento ng dalaga habang inaaninag mula sa loob ng sasakyan ang mga nasa harap at likod nilang sasakyan na kapwa nakahinto.“Okay lang ‘yan, hindi ko mararamdaman ‘yan dahil kasama naman kita, eh!” nakangiting tugon niya rito sabay kindat.“Hayan ka na naman sa mga banat at pauso mo!” nakanguso nitong turan pero nakangiti naman.“Hindi lang ‘yan basta simpleng banat at pauso, kundi katotohanan,” muling tugon niya rito.“Tse!” pinagkrus nito ang dalawang braso sa dibdib at pinaikot ang dalawang mga mata.“Ang taray mo naman sweetheart, pero okay lang, mag

MATIIM siyang tinititigan ng dalaga na para bang tinatantiya nito kung nagsasabi ba siya ng totoo. Maya-maya ‘y yumuko ito at nagsimulang magsalita.“Pasensya ka na, ha? Kasi, hindi lang talaga ako sanay na nagigising sa ibang kwarto. Nabigla lang ako kaya nakapagsabi tuloy ako sa ‘yo ng hindi maganda. Napag isip-isip ko kasi, totoo naman lahat ng sinabi mo. Tulog mantika talaga ako kaya once na nakatulog ako, mahirap talaga akong gisingin. At isa pa, may point ka rin dahil nakakahiya naman talaga kay ate Meeny kung gigisingin mo pa siya sa kalagitnaan ng kanyang pagtulog dahil pagod rin ‘yon sa pag-aasikaso sa mga tao roon at sa pagbabantay ng staff house. At baka mas lalong pagtsismisan pa tayo kapag nakita nilang magkasama tayo lalong-lalo na sa ganoong oras at kalagayan. Sorry kasi, nagmalasakit ka lang naman sa ‘kin pero minasama ko pa,” mahabang paliwanag nito.Napangiti siya dahil hindi naman pala mahirap para rito ang maintindihan ang ipinupunto niya.“Halika nga rito, maupo mu

NATAGALAN si Jacob sa paghuhugas nang kanilang pinagkainan dahil isinama pa niya ang ibang matagal nang hindi niya nagagamit. Paglabas niya ‘y nadatnan niyang tulog ang dalaga sa sofa habang nakabukas ang TV.Pinatay niya ang TV at binuhat ang dalaga papunta sa kwarto niya. Pero this time, pinili niyang tabihan ito kaysa ang muling matulog sa sofa, katulad kagabi.Walang kamalay-malay ang dalaga na magkatabi na sila sa kama at mahigpit pa siyang nakayakap dito. Hindi niya maiwasang madama ang kalambutan ng katawan nito.Bago pa man siya makaramdam ng kakaibang init sa katawan, ay pinili na lang niyang ipikit ang mga mata. Mamaya na lang siya rito magpapaliwanag. Siguradong katakot-takot na sermon na naman ang aabutin niya rito.O, baka nga hindi lang sermon ang abutin niya, baka mabugbog na rin siya. Tuluyan na niyang ipinikit ang mga mata habang nakayakap siya ng mahigpit sa likuran nito.Pero mukhang nagkamali siya ng hinala dahil pagkagising niya ay ang mukha nitong maganda at may