All Chapters of After the Daylight : Chapter 51 - Chapter 60

Ilang araw nang wala akong balita sa hospital. Dahil masyado akong busy sa pagpapalakad ng company. Alam kong hinahanap na nila ako ulit ng kuya ko, pero sa ngayon siguro huwag na lang muna. Dahil hindi pa ako handa pa.Siguro mamaya, bibisitahin ko muna siya kahit silip lang. Alam kong alam ni Dave ang nangyari kay Youtan. Sana hindi siya magalit sa 'kin kung paminsan minsan bumibisita ako. DAVE POV. Kahit sobrang busy ni Melanie, nagagawa niya pa rin bigyan kami ng oras. Pero, napansin ko lang hindi siya masaya sa tuwing umuuwi siya. Palaging malalim ang iniisip niya pero hindi niya sinasabi ang dahilan. Naisip ko na lang na dahil kay Youtan. Hindi naman siguro karapat dapat naipagkait ko kay Melanie na makita ang dati niyang asawa.Ang gusto ko lang naman ay ang maging masaya siya. Pero, hindi ko na 'yon makita ngayon sa kaniya. Kahit pilit pa niyang ginagawang ngumiti at tumawa sa harap ko at sa mga bata. Mababasa pa rin sa mga mata niya na malaki ang sakit na dinadala niya. Nas

Napatakbo ako kay Dave sabay yakap sa kanya habang nakatalikod. Tanging iyak nang iyak lamang ang lumabas sa bibig ko. Inihatid niya ako sa mansion para makapagbihis at makasama ang mga anak ko. Kahit nagparaya na si Dave, malaki pa rin ang suporta niya sa amin ng mga anak ko. Hindi ko alam kung paano ko siya mababayaran sa lahat nang ginawa niya.Ilang oras agad kaming nagbyahe patungo sa hospital. Napaiyak na lamang ako dahil wala na sila sa kwarto. Naguguluhan na ako nang sobra. "Nurs, asan na po ang pasyente?" naiiyak na sambit ko."I'm sorry, ma'am. Pinadala sa America ang pasyente para doon ma-operahan," sabay alis ng nurs.Sa narinig ko parang gumuho ang mundo ko. Parang gusto kong tumakbo papunta sa airport, upang maabutan siya. Pero, hindi ako makagalaw nang maayos. Kung kailan na ako may pagkakataon, siya naman ngayon ang wala. Niyakap ako ni Dave at hinahaplos ang likod ko para tumahan ako. Nakakahiya ako, umiiyak ako sa harap ng mga anak ko."Kung gusto mong puntahan nati

"What happened?"Gulat na nakatingin sa amin si Dad. Then, lumapit siya kay mommy."Honey, are you okay now?" Gulat na tanong ni Daddy.Napatango si Mom and they hug, each other. Napatingin si Dad kay Angela at hinawakan niya ang pisngi ng bata. My Dad smiled at ngumiti din kami. Sa itsura ni Dad, I know nakikita niya rin ang itsura ng kapatid ko sa bata."Ruan, may anak ka na pala," natatawang saad ni Daddy."Dad...." sabay tawa naming lahat.Matapos kami rito sa kwarto, nagtungo kami sa Sala para makag-usap."Ruan, sino ang ama ng bata?""It's Youtan.""Youtan? Kaya rin pala nakikita ko sa bata ang kaibigan mo.""And who is her mother?" dagdag pa ni Dad."It's Princess, Dad.""Princess? Ohh I see, but wala naman akong makita ng kahawig ni Princess sa bata. Sigurado ka ba diyan, Ruan?""Dad, don't say that, okay?" PRINCE POV.Napagalitan tuloy ako dahil Kay Ruan. Si Mommy talaga nasanay na rin kay Angela. Sinabing bukas na lang ehh. What if nagrequest na lang ako kay Mom and Dad na

"Malaki ka na rin pala," sabay hawak sa buhok ko."Tita Miona, I'm happy that your alive," sabay ngiti ko."Ruan?" "Yes, it's me.""I'm sorry, hindi ko kasama kapatid mo.""It's ok, basta ibalik mo na siya sa amin."Nalungkot ang puso ko, sa totoo lang gusto ko pang makasama si Zinnia at ang mga anak niya. Nag-usap muna kami nang kahit ano-ano, hanggang sa."May sasabihin ako." Nag-aalinlangan pa ako pero, kailangan ko nang sabihin. Wala nang oras at dahilan para itago pa."Tell it." Ruan said."Alam kong dapat kay Zinnia niyo mismo marinig. Pero, hindi pa siya handang harapin ang lahat.""Sabihin mo, Dave. Hindi magagalit ang anak ko." Tita Miona said."Matapos ang trahedyang nangyari kay Zinnia noon. Ako ang kumuha sa kanya. Para sa kasiguraduhan na maging maayos at magprotektahan si Zinnia pati na rin ang mga sanggol sa tiyan niya. Pumunta kami sa ibang bansa. Nung una nagdadalawang isip rin siya, kaya pinuntahan niya si Youtan sa bar. Minsan talaga pasaway si Zinnia. Hindi pa mas

Nagising ako sa kwarto ko, hindi ko namalayan na nawalan pala ako kanina ng lakas, kaya nakatulog ako. Nagising akong nag-iisa. Naalala ko ang nangyari kanina dahilan na nakaramdam ako nang lungkot. Parang gusto kong balikan ngayon si Youtan, pero alam kong hindi na ako papayagan nina Dave. Bago ako nawalan nang malay kanina, ang babaeng nakita ko. Alam kong siya ang palaging nasa panaginip ko. Siya rin ang nakita ko noon sa park nang namasyal kami ni Youtan. Pero, sino nga ba siya, bakit ang gaan nang pakiramdam ko sa kanya. Bakit kasama siya nina Dave, kung makalapit rin siya kanina sa mga anak ko, parang kadugo ko siya. Bakit ba kahit ngayon hindi ko pa rin maalala ang nakaraan ko. Sa ngayon, wala ako sa mood para lumabas ng kwarto.Tanging nagawa ko lang ang magmuni-muni habang iniisip ko si Youtan. Siguro nga tuluyan na siyang nawalan ng alala. Pero, sana naramdaman niya manlang ako Lalo na ang anak namin. Napansin ko lang, mas pinapaniwalaan niya ngayon si Princess, ibig sabihin