All Chapters of CARAMEL MORGAN: THE GAY'S BADASS BODYGUARD: Chapter 11 - Chapter 20

"MAY bago tayong gagawin ngayong araw," nakangising wika ni Sixto habang hawak-hawak ang sabon na binili niya para kay Caramel. Umupo siya at inilapag sa mesa ang sabon para ipakita sa kanyang mga pinsan. Kumunot ang noo ni Van at nagkatinginan naman sina Valentino at Sebastian. "Anong gagawin natin diyan? Maliligo tayo tapos 'yan ang gagamitin nating sabon?" walang malay na tanong ni Sebastian. "Gago! Syempre hindi! Allergic ang Caramel na 'yon sa sabon na 'to kaya ito ang gagamitin natin para i-bully siya. Exciting, 'di ba?" excited na wika ni Sixto. "Does not a good idea, Sixto. May iba't ibang klase ang allergic, paano kung mas malalang allergic reaction ang makuha ni Cara sa sabon na 'yan?" kontra ni Van. Cool ito kung magsalita at siya rin ang palaging kumokontra sa tuwing nakakaisip ng masamang ideya ang magpipinsan. "Van, don't be overreacting. Siya ang dahilan kung bakit nasasaktan si Mommy. Kahit hindi pa niya aminin na may relasyon sila ni Dad, alam na alam niyang kabi

Abalang naglilinis ng kanyang mga kuko si Caramel nang biglang lapitan siya ni Fourth at may iniabot na papel. Nagtataka siyang tiningnan ito habang marahang tinatanggap ang papel mula sa kanya. "Ano ’to?" "Papel," sarkastikong tugon ni Fourth. "Alam ko. Anong gagawin ko rito?" balik tanong ni Caramel habang napatitig sa nakasulat sa papel. Mistake Points. "Kainin mo. Try mo kung anong lasa niyan," sagot nito na may kasamang irap. Napabuga ng hangin si Caramel. Inis niyang inilapag ang papel sa mesa at pinatungan ito gamit ang kanyang paa. Muli siyang bumalik sa pag-aayos ng kanyang mga kuko na parang walang narinig. "Mistake points mo 'yan," dagdag ni Fourth. "Alam ko. Marunong naman akong magbasa," malamig na tugon ni Caramel, hindi man lang tumingin sa kausap. "Tally 'yan sa mga rules na nilabag mo araw-araw." Napahinto si Caramel at dahan-dahang itinaas ang tingin. Tumaas ang isa niyang kilay nang makita si Fourth na nakapameywang at nakangisi pa. "Oo, tama ang narinig mo

"C-Caramel, p-please ibaba mo na ako! Walang kapatawaran ang ginawa mo sakin! Talagang isusumbong kita kay Daddy sa pagpapahirap mo s-sakin!" atungal ni Fourth habang nakabitin ng patiwarik, ang mukha niya’y namumula na sa tagal ng pagkakabiting iyon. Hindi siya pinansin ni Caramel. Nagpatuloy lang si Cara sa pag-eehersisyo. Kakatapos lang niya sa curl-ups, at ngayon ay push-ups naman sa harapan mismo ng nakabitin niyang amo na parang isang punching bag na nakatali sa kisame. "H-Hindi ka ba makikinig s-sakin? Amo mo ako kaya inuutusan k-kitang ibaba mo ako rito!" sigaw ulit nito, habang pilit na umuuga sa pagkakabitin pero wala namang napapala dahil matibay na tali ang ginamit ni Cara. Tumayo si Caramel, kinuha ang towel na nakapatong sa mesa, pinahid ang pawis sa leeg, at saka lumapit sa kinaroroonan ng pasaway niyang amo. "Anak ka lang ng totoo kong amo, Fourth. Kung magsusumbong ka sa daddy mo, edi magsumbong ka. At huwag mong iisipin na tatahimik lang ako sa tabi at kakalimuta

Panay ang sulyap ni Fourth kay Caramel. Kanina pa ito hikab nang hikab at halatang inaantok habang bumibiyahe sila patungo sa hotel. Ngayon niya lalo naintindihan kung bakit palagi itong nakakaidlip sa biyahe, kulang sa tulog, malamang dahil sa gabi-gabing ensayo. At siguro, dahil pinupuyat rin ni Sixto. Napatingin siya sa mga kamay ng dalaga. May mga band-aid na nakabalot sa ilan sa mga daliri nito. “Hoy, Caramel, bakit palagi kang puyat?” tanong niya, kunwari'y inosente at walang alam. Napalingon si Caramel sa kanya, walang emosyon sa mukha. “Hindi lang ako makatulog sa gabi,” sagot nito. Napa-ismid siya. “Baka naman may taong dahilan kung bakit ka nagpupuyat?” tanong niya sabay taas ng kilay. Ngumiti si Caramel, at may kapilyahang kumislap sa mga mata nito. “Hindi ka kasi maalis sa isip ko, Fourth, kaya palagi akong puyat. Ini-imagine ko kasi kung paano kaya kung ikaw ang magda-drive sa’kin patungong langit,” wika nito na may ngising-nakakainis. Napangiwi siya. “Hindi kita

Naghahanap siya ng daan upang habulin ang lalaking may bitbit ng ninakaw nitong bag. She moved quickly and with determination, her breathing steady but her heart pounding as she dashed between tightly parked vehicles and squeezed past the crowd of startled bystanders. Ang ilan ay napaatras pa para bigyang daan siya. Hindi na niya alintana ang alikabok, ang ingay ng kalsada, at ang matinding init ng araw basta’t mahuli lang niya ang lalaking ‘yon. Halos kalahating oras na siyang paikot-ikot sa mga makikitid na eskinita at madidilim na sulok. Bawat kantong madadaanan niya ay maingat niyang sinisilip. Pinagmasdan niya ang mga abandonadong lote na may nakatumpok na basura, bakanteng mga kanto na may kalawanging drum at sirang bangko, at masisikip na pasilyo na halos wala nang pagitan sa pagitan ng mga bahay. Lahat ng posibleng taguan, pinasok niya, bitbit ang masidhing kutob na hindi pa gaanong nakalalayo ang mga lalaking hinahabol niya. Hanggang sa sa isang gilid ng eskinita, napahinto